Haags Hoogtij

24 september 2021

Het weer was vandaag dat van een prachtige na zomerdag en de avond was nog bijzonder zacht zodat overal in de stad een ruis klonk van alle dingen die we weer kunnen doen na de Coronabeperkingen. Zo leek ook Hoogtij weer als het normaal altijd was op een mooie avond: druk bezochte openingen en overal pratende, drinkende en rokende mensen buiten op straat. Bij deze een kleine indruk.

In de Spanjaardshof werd zelfs gedanst. In Westend bij de installatie van Ildikó Horvàth die onderzoekt hoe tactiele materialen en geluid een ruimte kunnen beïnvloeden. Hier werd gedanst door Guido Dutilh. In de projectruimtes van de Spanjaardshof, de voormalige liftruimtes, had Angeline Dekker een ruimte gemaakt die door twee dansers werd gebruikt om solo’s en duetten in te dansen. Bij bezoek werden groepjes door de dansers door de donkere gangen van de Spanjaardshof naar de projectruimtes geleid.

Naar de eerste etage…
Waar een danseres wachtte
en soleerde
Angeline Dekker had de ruimte goed aangepakt, o.a. met een vorm die aan een schoorsteen deed denken
De wanden leken met inkt en verschillende materialen bewerkt wat qua kleur erg subtiel uitwerkte.
De danseres nam ons mee naar de tweede etage
Waar de danser ons tegen het plafond geplakt opwachtte
en de twee een duet voor ons opvoerden
In een weer door de kunstenares bewerkte ruimte

Verder gaand aan het Westeinde kwam ik bij de nieuwe ruimte van de HOK-gallery. Daar hing een tentoonstelling met werk van Tosca Niterink onder de titel Toscania: portretten van figuren uit The Thunderbirds , een Britse poppenserie die in mijn jeugd erg tot de verbeelding sprak. Ook diverse dames uit de media en Bassie en Adriaan werden in allerlei situaties in vlotte toets geschilderd. Door het gebruikte licht heb ik geen goede foto’s kunnen maken, maar de sfeer van het werk komt toch fijn over!

Ook voor de volle HOK Gallery stond het publiek zich op de stoep te vermaken.
Dames in situaties
Portret van Brains, het brein achter de Thunderbirds
De piloten van de Thunderbirds
En de kunstenares ontvangt nog een mooi boeket

Verder aan het Westeinde, dat op deze manier wel een onverwacht hippe straat wordt, is bij ….ism project space een tekeningententoonstelling te zien onder de naam Drawing Appreciation Day. In het woonhuis van de initiators van het platform vind ik in alle hoeken en gaten tekeningen van het grote kunstenaarsinitiatief Hgtomi Rosa. Tekeningen als deel van het dagelijks leven, een mooi idee op aansprekende wijze uitgevoerd. Na het inrichten hebben de deelnemers elkaars werk becommentarieerd en die teksten zijn te lezen naast het becommentarieerde werk.

Bernice Nauta: Untitled
Joost Krijnen: The menu
Angelina Nonaj: Out of the blue
Anastasia Cistokova: Untitled
Lisa Blauwbroek: Babi Pangang (Feed me drawing #089)
meer in de keuken
en op tafel, u merkt: contekst is ook belangrijk
Topp & Dubio
Daniele Formica: Architrove from the interior of an Etruskan tomb in Cerveteri
Adele Dipasquale: Untitled sketch, for Theresa

Ook klein maar fijn platform: The Balcony verhuisde, nu naar de Kleine Mol straat, waar het een behoorlijk publiek tot op de stoep wist te trekken.

Binnen en buiten publiek
Er was werk te zien dat meer concentratie vereiste dan ik op deze avond kon opbrengen
Het zij me vergeven!

De volgende tentoonstelling is de finissage van een expositie die voor de Coronacrisis was begonnen. Bij Galerie Sophie had Harald van Noordt werk gepresenteerd dat eigenlijk niet goed te zien is geweest en hij besloot het nu nog een keer te tonen: mooi werk, gebaseerd op een mengsel van Japanse penseeltechnieken, monotype en andere methoden. Met beelden van stromend water en verwaaiende begroeiing laat hij het Panta Rei zien in bijna romantische beelden.

aan de stroom
met begroeide kanten
Een leporello-installatie
wat ouder werk
schetsboeken

Update zaterdag 25 september toen ik nog wat meer bezocht:

Een mooie ingehouden presentatie van Jan de Weerd en Lula Valletta bij de etalage van Maldoror was de moeite waard om te bezoeken:

totaal gezicht
Jan de Weerd
Lula Valletta met teksten en foto’s
Ik kon niet achterhalen waar de teksten van kwamen
maar het vormt een mooi suggestief landschap

En als laatste een bezoek aan Billytown waar onder de titel Palmtree toeval leidend was in de keuze van de kunstwerken.

Boven Viola Yesiltac, staand: Joseph Buckley
Peggy Franck
Marius Lut, de subtiliteiten in het oppervlak zijn niet te fotograferen
Sepus Noordmans, bij toeval ontdekte ik het werk achter de radiator
Stevig werk van Jeroen Jacobs op diverse plekken in de tentoonstelling
links Nishiko (2006 – 2008) en rechts Suzie van Staveren (2012-2006) beide werken onafhankelijk van elkaar gemaakt op de KABK
Marius Lut: Untitled

Hoogtij

Lia’s keuze

18 februari 2020

Zoals gezegd wilde Lia Bender als cadeau voor haar afscheid een tentoonstelling maken met werk uit de collectie van HEDEN. Dit heeft ze kunnen doen en daarbij zijn ook wat bruiklenen en eigen werk in de tentoonstelling opgenomen. Heet is een enorm leuk geheel geworden met een breed beeld van wat HEDEN in de loop van de tijd heeft aangekocht en uitgeleen:

Eko Nogruho

Marius Lut

Willem Speekenbrink

Paul Citroen

Philip Akkerman

Uw correspondent

Stefanie Scholte

Aline Thomassen

Sigrid Calon

Hinke Schreuders

Mark Nagtzaam

Wederom uw correspondent

Nies Vooijs

Thom Vink

Nanda Runge

Hans van der Pennen

Krijn Giezen

Lieven Hendriks

Leon Adriaanse

Adam Colton

Hinke Schreuders

HEDEN

The Ballroom

25 oktober 2019

De tentoonstelling als happening is al een vrij oud gegeven dat regelmatig de kop op steekt. De eerste happening überhaupt in deze context werd volgens de overlevering in Black Mountain College gehouden in 1952, met niet de minsten: John Cage, Robert Rauschenberg, Franz Kline, Merce Cunningham, Charles Olsen en David Tudor. Het restaurant van de instelling was tevens theaterzaal en werd met stoelen naar buiten gekeerd in het midden van de zaal voor publiek geschikt gemaakt. Zoals u aan de deelnemers kunt zien zijn de disciplines divers: muziek, voordracht, dans, poëzie en schilderkunst hebben allen tot een opwindende avond bij gedragen die ook niet langer duurde maar een blijvende indruk heeft achter gelaten.
Ik moest aan dit door John Cage geconcipieerde Theatre Piece # 1 denken toen ik zag en hoorde wat in Billytown onder de naam The Ballroom werd georganiseerd en toen ik ook zag hoe de ruimte is ingericht. Een constant veranderende tentoonstelling waar ook activiteiten worden georganiseerd zoals daar bijvoorbeeld zijn een uitleesmiddag. Op deze middag komen mensen bijeen in de ruimte om boeken uit te lezen waar ze aan bezig zijn. Die ruimte is ingericht met tafels met tafelkleden en stoelen die de tentoonstelling danig in de weg zitten, maar als het er vol zit met publiek en activiteiten zal het misschien prima functioneren allemaal. Mijn conclusie is dan dat het geheel misschien op twee gedachten hinkelt: tijd-gebonden evenementen en een meer klassieke tentoonstelling die wellicht als backdrop voor de evenementen kan functioneren. Een langzaam veranderende tentoonstelling zou je ook tijd-gebonden kunnen noemen, maar ik zal voor het einde nog een keer langs moeten gaan om dat te beoordelen. Tijdens een bezoek aan de tentoonstelling, waar overigens erg fijn werk hangt, vond ik de inrichting toch wel storend. Ik weet ook niet of werk met het oog op activiteiten is gemaakt, ik heb niet de indruk en gezien de gesuggereerde aard van The Ballroom zou ik dat toch verwacht hebben. Ik zie Iede Reckman bijvoorbeeld wel als een hedendaagse Buckminster Fuller een bruikbaar object te voorschijn toveren om in te lezen.
Maar goed, ik zit schrijvend te denken en het blijft een bijzonder getalenteerd groepje kunstenaars die deel uitmaken van Billytown die goed tot erg goed werk laten zien in deze ballroom. Van dansen komt het echter niet helemaal!

Billytown

Haagse Heritage

21 juni 2019

Bij HEDEN is tot 7 juli een tentoonstelling te zien met werk van dertig kunstenaars te zien die op een of andere manier een band met Den Haag hebben. Het getoonde werk is een persoonlijke favoriet of het is nog nooit getoond: de keuze daarvan is aan de kunstenaar. Het geheel geeft op vrij luchtige wijze een beeld van een nieuwe generatie die inmiddels is gegroeid en die in veel gevallen het werkveld aanzienlijk heeft uitgebreid. Het is een groot overzicht aan disciplines dat getoond wordt en als je jezelf realiseert dat dit nog maar een klein deel is van de Haagse kunstenaars die breed actief zijn kan je alleen maar heel tevreden zijn over hoe de Haagse infrastructuur zich op organische wijze heeft ontwikkeld tot een veld waarin het voor kunstenaars goed werken is en waarin de omgeving altijd stimuleert.

Daan den Houter: Stripes_Big_042182

Robin Heyker: Z.T. – 2019

Voor: Nynke Koster – LP 21 – 2018, achter: Mickey Yang – Z.T. – 2018

Marius Lut: Untitled – 2018

Paul Beumer: Nihal – 2019

Melle de Boer – Graham Greenes Living Room

Wieteke Heldens: The Legend (NY) 2 – 2016

Evi Vingerling: Untitled – 2019

Navid Nuur: Untitled – 2019

In het werk van Navid kan je zelf een editie maken, deze is die ik maakte: Navid Nuur/Kees Koomen – FORGET (NOT)

Puck Verkade: Modes of Capture (Bang Bang) – 2016

Zeger Reyers: Till Dead Do us Part – 2016

HEDEN

 

Hoogtij#55

1 december 2018

Gisteren vond Hoogtij weer plaats, de geleide groepen waren groot, het publiek in het algemeen enthousiast en naar mijn indruk ook heel behoorlijk en de presentaties bijzonder goed. Kortom: het was weer een fijn avondje Haagse Kuns!

Baracca stond om de hoek bij de grafische werkplaats met een “Sound Piece” van Una Hamilton Helle: Eerie!

De Grafische Werkplaats heeft een dertigtal grafisch ontwerpers en kunstenaars uitgenodigd een affiche voor Den Haag Creatieve Stad te maken. Zij maakten in de werkplaats een kleiner ontwerp in een door hen gekozen grafische techniek en daarvan werden grote affiches gemaakt die te zien zijn in de tramtunnel. Het grote werk was nog een stap teveel op deze drukke avond, maar de ontwerpen zagen er erg goed uit. Alweer een leuk project van de Grafische Werkplaats die inmiddels een erg vruchtbare wisselwerking heeft met het Haagse kunstenaarsveld en daarbuiten. Deelnemers zijn o.a. Zeloot, Bob van Dijk, Diederik Gerlach, Bernice Nauta, Akiem Helmling, Philip Akkerman en nog heel veel anderen!

Koud tegen elkaar gehangen op een grijs fond

U mag zelf kijken welk van wie is, in dit geval zijn er wat duidelijk aanwijsbaar (voor mij althans)

Zoals deze bijvoorbeeld

En ook deze mag geen grote problemen opleveren.

Deze is moeilijker, de rode vindt ik erg goed en die daarnaast ook!

Op naar Lief Hertje waar voor het laatst werk getoond wordt in de huidige ruimte. De gelegenheid is een tienjarig jubileum, het roer wordt verzet en ze willen op een geheel andere wijze gaan functioneren, wat bepaald nieuwsgierig maakt. Ze noemen het onthuizen. Voorlopig is dit een heel mooie keuze uit hun kunstenaars b.w.v. afscheid van het pand.

Nadine Stijns

Marleen Sleeuwits

Lana Mésic (met excuus voor de reflectie)

Deze installatie in het souterrain is waarschijnlijk van Pierre Derks

Vervolgens toog ik naar Dürst Britt & Mayhew waar Joseph Montgomery de tentoonstelling “Joe” heeft ingericht. Verrassend subtiel werk met een conceptueel randje. Mooi nieuws was dat de galerie de vertegenwoordiging van Willem Hussem hebben kunnen verwerven. Tijdens Hoogtij is in de voorruimte werk van Hussem te zien, wat een aangename ervaring oplevert. Ik heb maar geen foto’s gemaakt, je weet maar nooit.

Joseph Montgomery laat een algorithme zijn schilderijen bepalen, hij laat alleen zien wat hem bevalt

hetgeen tot fraaie resultaten leidt.

De spiegelbanen in het werk betrekken ook de omgeving en de toeschouwer in het werk.

De video van een zich in bad uitstrekkend figuur, gebaseerd op de minimale verbeelding van een mens met de wigjes die Montgomery ook voor zijn schilderijen gebruikt: het mechanisme wordt zelfs onder dit minimalisme levensecht!

Dan gaan we naar galerie Sophie waar de tentoonstelling “Frans” met o.a. werk van uw correspondent nog steeds te zien is. Het verslag van de opening tijdens de vorige Hoogtij is te zien onder de link. Ondanks de plotselinge deelname aan Hoogtij was het toch aangenaam druk aan de Paviljoensgracht.

Frans van der Steen: Z.T.

De volgende stop is vrij overweldigend: In the Grey Space in the Middle programmeerde P.S. het project “Embodiment of Time” waarin de belichaming van tijd dus het thema was. In de voormalige ruimtes van de Vrije Academie vonden een aantal performances parallel plaats met bekende namen als Jolanda Jansen, Larissa Bauge, Topp&Dubio, Somer Meijer en Yvette Teeuwen en ook anderen. De gelijktijdigheid gaf een aangename afwisseling van sentimenten die zich hier en daar mooi mengden, zelfs voor iemand die beperkte tijd aanwezig was zoals ikzelf.

Jolanda Jansen

Het duo Somer Meier had weer een trage gang met minimale handelingen in een terloopse afwisseling.

Terwijl de een haar kleding schikte, ging zitten en op de knieën ging schreef de ander op haar dij en op haar arm

Meri Hietala (F) arrangeerde aarde en suiker in een langzaam ritueel, totdat ze zachtjes opmerkte dat het goed was!

Topp & Dubio performden op video in een installatie die real en digitaal was en zich dus verdubbelde

Lisetteh en Myrthe verzwolgen pasta met van alles erbij in een verslag op video

Dan gaan we op naar de laatste halte aan het Helena van Doeveren Plantsoen. Billytown heeft een decembershow met vierentwintig kunstenaars die allemaal aan een kleurplaat met een papegaai gewerkt hebben. Inmiddels vindt ook het zij-programma “The Kitchen” in een volwaardige ruimte plaats waardoor dit platform/deze galerie weer op volle sterkte kan programmeren. Het kleurplaatproject heeft een interessant deelnemersveld en dus veel geslaagde “papegaaien”. Het is leuk om te zien wie wat heeft gemaakt en altijd gezellig om Billytown te bezoeken.

Een Pizzadoos met Billytown-kunst met edities van de kunstenaars die in Billytown resideren. Voor slechts 150 euri te verkrijgen!

Dezen wist ik al niet te plaatsen eerlijk gezegd

Maar als ik me niet vergis is dit Maaike Schoorel

Onmiskenbaar Lut

De ook in Den haag bekende Belg Lieven Seghers

Henk Visch mij dunkt!

Dit zie ik weer even niet, maar wel goed!

Afra Eisma?

“Between the Soup and the Potatoes” door het duo David Bernstein en Rosa Sijben. Heel passend in de vernieuwde Kitchen waar hapjes werden uitgedeeld in de mini-kitchen

en waar ook nog “echte” kunst te zien is van hun hand.

Wat bescheiden, maar wel interessant!

Dan mijn persoonlijke uitbuislocatie: Stichting Ruimtevaart. Ook Ruimtevaart is nu gevestigd in de school aan het van Doeverenplantsoen en nadat moeilijke verhuisacties en het bouwen van een nieuwe filmzaal en een expositieruimte nogal wat tijd namen is inmiddels ook Ruimtevaart in Full Swing. Eerder vonden al lezingen van Huib Emmer en Gilius van Bergeijk plaats en vandaag opende tijdens dit Hoogtij de tentoonstelling “New Boots and….” waarin werk van de deelnemers aan Ruimtevaart wordt getoond. De nieuwe ruimte, gemaakt door Maarten Schepers, blijkt bijzonder veel beter werkbaar dan de vorige, alhoewel ook die haar charme en mogelijkheden had. Met wat vers bloed en nieuw enthousiasme is toch weer een sfeervolle ruimte in elkaar gezet waar veel activiteiten mogelijk zijn.

Een bekend werk van Maarten Schepers

Mooi bescheiden werk van Albert Wulffers

Een intrigerend grijze installatie van José de Bruin

Deel van een mooie serie schilderijtjes van Paula van Zeggeren

Een gaaf exterieur (stadsgezicht) van Judith van Bilderbeek

Ook Jolanda Jansen werkt in Ruimtevaart

En Sanne Maes laat deze zelfportretten zien

Dit kleinere werk van Maarten Schepers was ook in de Jubileumexpo van Kunstpodium T te zien waar hij meester was in het Master-Apprentice Project

Henk Hubenet reisde in de V.S. en nam daar foto’s van mee

Willem Marijs’ werk is strak als altijd

Hoogtij

Mrs. Robinson

24 juni 2018

Vorige week werd bij Billytown de laatste tentoonstelling in Laak geopend, een tentoonstelling met kunstenaars die in de ateliers van het pand werkzaam zijn. Volgende maand hoopt het initiatief te verhuizen naar het Helena van Doeveren plantsoen waar inmiddels ook Ruimtevaart al naar toe verhuisd is. Uit de verhalen begrijp ik dat het de intentie is dat de initiatieven gescheiden blijven wat gezien de aard en het verschil in generatie wel te begrijpen valt en misschien zelfs raadzaam is. Dus trotseerde ik gisteren het verkeer in de Vaillantlaan voor de laatste keer om te zien wat de Billytowners nog hebben te laten zien en dat is zoals gewoonlijk de moeite waard. Vooral de schiettent die in The Kitchen wordt getoond als tentoonstelling #16 met werk van Kim David Bots, Melle de Boer, Rachel Bacon, Bram de Jonghe en Marius Lut was door het concept erg aansprekend en deed me van harte participeren. Het is de bedoeling dat tegen betaling van € 5,- drie kogels met een luchtbuks richting tentoongestelde werken worden geschoten en wat je raakt krijg je mee. Ik ging tevreden met een werkje van Marius Lut naar huis.
Hieronder een indruk van de tentoonstelling Mrs. Robinson die in de gymzaal is ingericht. Het geheel is nog tot 8 juli te bezoeken op donderdag- vrijdag- en zaterdagmiddag.

Marieke van ’t Zet: Z.T. – 2017

Maarten Boekweit: A journey through the beard of Robbin Heyker – 2018

Suzie van Stavren: Z.T. – 2018

Iede Reckman: Polyminoes – 2016

Bernice Nauta/Suzie van Staveren Het krantje “Schelm” is van Nauta die er verzamelde en toegestuurde parafernalia in verzamelt.

En ook de fluit zag ik eerder van haar.

Afra Eisma: Cosmic Octave – 2018

Bernice Nauta: Z.T. – 2018

Nishiko: Repairing Earthquake Project – ongoïng

Sepus Noordmans: Flags designed for the exhibitions in Billytown at the location on the Cappadosestraat 2017-2018

Bernice Nauta: Nariz, Nariz – 2018

Links: Robin HeykerZ.T. – 2018, rechts: Maja Klaassens: Lemon – 2018

Marieke van ’t Zet: Z.T. – 2018

Op de tweede etage The Kitchen met een schietgalerij

met ver weg de prijzen die geraakt moeten worden, de mijne is al weg hier overigens!

Billytown

.

Art Rotterdam 2018

7 februari 2018

De week van de jaarlijkse Rotterdamse kunstkermis is weer aangebroken en dus toog ik naar de opening van Art Rotterdam om de temperatuur van het water te voelen. Het was weer gezellig, tout kunstzinnig Nederland  liet zich zien en de sfeer was redelijk gemoedelijk, want er zou toch wel verkocht worden in het huidige klimaat. Er waren geslaagde stands en goede werken te zien en in de huidige koude was het fijn dat er een tent was geplaatst tegen het gebouw van de beurs waar je zonder het te merken in liep. In die tent was niet alles even duidelijk, maar de sfeer was ontspannen. Er was een internationale keuze aan galeries en kunstenaars  te zien onder het hoofd Commonities gecureerd door Lorenzo Benedetti, Intersections, gecureerd door Suzanne Wallinga (Tale of a Tub) en in het midden de NN Group-award wat zich naadloos in Intersections voegde (wat je misschien wel weer een probleem kan noemen). Centraal een sushirestaurant/bar waar de sfeer al meteen opperbest was. Kortom: geen koude werkplaatsen meer, geen wandelingen om het van Nelle-gebouw, het is er wel wat aangenamer op geworden. Bij deze een verslag met kunst en presentaties die wat mij betreft de moete waard waren:

Amalia Pica & Rafael Ortega: Musica para 429 Megaponeras – 2017

Roman Wolgin: Divination – 2018

Iris van Dongen: steeds academischer

Florian en Michael Quistrebert: Untitled – 2018

Monal Maher: Running Thread – foto’s na performance

Een fraai interieurtje van Martin Kudlek uit Keulen

Master Blaster Niek Hendrix geeft effectief context aan zijn grijze schilderijen

Thomas Caro, van goeden huize, want voorheen curator S.M.A.K. startte Artlead.net om te helpen collectioneren. Een soort We Like Art uit België lijkt het, met o.a. Belgische kunstenaars als Dirk Zoete en internationale als David Shrigley

Oude held Willem de Ridder bij galerie A

Barbara Seiler had een top-presentatie met Marcel van Eeden op pillen,

Mirthe Klück

Umut Yasat

Tenki Haramatsu combineert Teutoonse schilderkunst met humor

Om van Eeden’s zinsbegoochelingen wat beter te kunnen beoordelen nog een detail

Om Emo Verkerk’s portret van Viktor Jerofejef kan ik ook niet heen

Job Koelewijn’s vervlochten opposities

en jonge ster Bob Eikelenboom bij Fons Welters

Han Hoogebrugge’s topcocktail maakte direct de plaatselijke horeca irrelevant

Denitsa Todorova (voice in the wilderness stond op haar cataloog)

Hadassah Emmerich, groot en ook licht hallucinant

Billytown had een uitgewogen presentatie met recent werk van Marius Lut op de afdeling “New Art Section” die ik hier geen recht kan doen, ga dat zelf zien!

maar die zeer de moeite waard is

Minimalisme in context

en deze met sokjes als “subject matter”!

Ook “New Art”: Various Artists bij Joey Ramone

Serge Attukwei Clottey met neokubisme, mooie tekeningen!

Grimm met nog meer archaïsch werk van Alex Dordoy

Navid Nuur bij Martin van Zomeren

Waar ook een andere nieuwe held exposeert: Julliaan Andeweg

Bij Zink nog meer van Eeden, nu op roze

Degelijk schilderwerk van Koen Vermeule, nu architectonisch

Bij designgalerie Vivid werk van Bob Boniës met oud en nieuw werk. Met het boek dat Michiel Morel aan het maken is zit er misschien wel een revival aan te komen.

Een prachtig portret van een piepjonge Kate Winslett van Pieter Vandermeer hangt ook bij Vivid

Ramakers heeft vroege Jan van Munster in de aanbieding

en ook kersverse Ton van Kints die na het zagen nu aan het stapelen is lijkt het

Nouvelles Images herken ik bijna niet terug, een overdonderende presentatie met werk van Gijs Assmann

Aaron van Erp: Fantasie over de ondergang van Zwitserland – 2017

En hier nog een Capo capissimo: Daan den Houter met een conceptueel meesterwerk genaamd “Keep on dreaming”. In een van deze kubusjes zit € 10.000,- Niemand weet in welke dus elke koper van een kubus is mede-eigenaar van het bedrag en het geheel blijft dus ook een geheel.

Ook bij Frank Taal: Gerben Mulder

Hinke Schreuders laat mooi nieuw werk zien bij vanden Berge

Bas van den Hurk kan schilderen! Mooie doeken bij de Londonse Hop Street galerie.

Koen Taselaar: verkochte uit een oplage

en nog meer van Taselaar, bij Rianne Groen!

Zoro Feigl: nog steeds in de Electriciteitsfabriek in Den Haag, maar ook bij C&H gallery

Jantien Jongsma, ook bij C&H

Maurits van de Laar heeft een puike stand: tekeningen van Marcel van Eeden(een grote o.a.), deze en anderen van Kim Hospers

En erg goede werken van Roland Versloot

Dan Commonities: een groen blaadje aan de Rotterdamse boom – Young Blood Gallery met Joris Strouken: Stigma- 2017

Dürst Britt&Mayhew, toch best al wel aardig arrivé, heeft een oplage met Lennart Lahuis’ As-foto’s, in de papierpulp opgezogen

En een verzuchting van Sybren Renema die ik galeriehouders ook zie maken!

Bij Intersections een mooie installatie bij Base Alpha van Lieven Seghers

De koppies zijn erg geslaagd!

Lumen van Studio Henk Stallinga

Marc Bijl maakte een Instagram installatie

Dan Prospects & Concepts: Yaiir Callender met een ritueel graf

Matthias König is in vorm

met ook mooie tekeningen

en een Emojistamboom

Terug in de tijd: DIY vloeistofprojecties van Nan Wang

Eerder gezien in Arnhem meen ik – Gijs Verhoofstad : Sanctuary

Danielle Hoogendoorn: Sexy Bush – 2018

All for Art – Jessica van Deursen

Op verschillende plekken zijn deze gevallen van Matea Bakula te bewonderen!

Art Rotterdam 2018

Zie ook trendbeheer

En Lost Painters

 

Eindejaarslijst chmkoome’s blog 2016

2 januari 2016

De koude wind die al jaren uit de rechtse hoek over het culturele veld waait maakte de afgelopen maanden flink slachtoffers!  Tijdelijke oplossingen werden in bepaalde gevallen wel gevonden, maar structureel gaat het bepaald niet goed. In het Haagse spelen daarnaast nog meer zaken een rol. De ontwikkelingen in het vastgoed en in de Haagse infrastructuur zorgen er voor dat Haagse kunstenaarsinitiatieven met hun hele hebben en houwen van hot naar her gestuurd worden. De ontwikkelingen in de Binckhorst zijn in dit opzicht tekenend: Billytown begon met een ambitieus programma en een heel nieuwe opzet en zal in april het veld moeten ruimen. Locatie Z was naar haar derde expositielocatie in een jaar verhuisd, ook in de Binckhorst , het zal daar weer weg moeten. Dat gebied leek veel mogelijkheden te bieden voor de kunstensector, maar de stedelijke ontwikkelingen en met name het gereed komen van de Rotterdamse baan zorgen er voor dat het gebied ook commercieel aantrekkelijk wordt. Daarnaast is er mede ten gevolge van de immigratie een behoefte aan woonruimte en er wordt naarstig gezocht naar kantoorruimtes die tot wooneenheden kunnen worden omgebouwd. Het gevolg is dat kunstenaarsinitiatieven met enorme onzekerheid blijven zitten over hun situatie.

Deze eindlijst is beperkt. Ik heb afgelopen jaar minder gezien wegens diverse reizen die ik mede ivm onderzoek heb gemaakt. Daarnaast ben ik ook uitgenodigd om jaarmeester te worden van het Apprentice-Master Project van Kunstpodium T en dat heeft me ook nogal bezig gehouden, de resultaten zijn op deze site de komende maanden te bezichtigen. Een bijkomend voordeel is wel dat ik regelmatig het land in zal gaan voor de erbij behorende tentoonstellingen en dus ook andere exposities in de omgeving zal zien. Zo ben ik recent al een paar keer in Park en de Pont geweest waar ik normaal wat moeilijker kom. Bij deze de toppers zonder hierarchie:

In Den Haag is Parts Project nadrukkelijk aanwezig met een paar waanzinnig goede tentoonstellingen waarvan ik vooral Show me Your Vital Parts top vond.  De installatie van Pim Voorneman droeg als entrée bij aan de gelaagdheid van de presentatie.
Het weekend waarin A day to clay a bust van Topp&Dubio plaats vond in 503 was gedenkwaardig, het interessante initiatief gaat rustig zijn eigen weg (dit weekend met Joost Rekveld) en de heren gaan door met acties in straten enzo..
Quartair maakte met Drawing Front een mooie tekeningententoonstelling en de tentoonstelling van Frank Halmans bij Ramakers was ook heel goed.
De tentoonstelling over Vilèm Flusser bij West past mooi in een zich steeds duidelijker aftekenend programma dat met het in gebruik nemen van Huis Huguetan nog veel meer mogeljkheden heeft zich te ontwikkelen. De recente tentoonstellingen See How the land Lays/Gagarin zijn daar een mooi voorbeeld van.

Baracca maakte bij Locatie Z de afsluiting van haar “Inside Job” project in een vrij moeilijke omgeving wel een goede show. Locatie Z zelf heeft op die locatie, het Helena van Doeverenplein,  kort maar hevig gefunctioneerd na eerst met All You can Eat van Ockenburg afscheid te hebben genomen. Thijs Ebbe Fokkens maakte onder de naam Escapist Cookbook een grote installatie die indruk maakte en de recente expositie The Group van The Holls-Collective, dit keer in de Binckhorst,  laat zien dat het potentieel ondanks alles onaangetast blijft.
Billytown maakte haar belofte volop waar met een serie tentoonstellingen: de solo van Marius Lut, de mooi onbevangen tentoonstelling Can’t do Nothing die door Bernice Nauta werd gecureerd en de nu nog te bezichtigen tentoonstelling van Iede Reckman, For All but Finitely Many, maken het om wanhopig van te worden dat zij weer verkassen moeten. Hopelijk vinden ze een manier om zo door te gaan.

Galerie Maurits van de Laar vierde zijn vijfentwintigjarige jubileum met een tentoonstelling die aangeeft dat de galeriehouder een mooi breed programma heeft ontwikkeld dat hem een sterke plek in de Haagse galeriewereld bezorgt. De tentoonstelling Auszeit van Diederik Gerlach in oktober was bijzonder fraai!

Helaas moeten we afwachten wat met een andere sterke galerie, Nouvelles Images, gebeurt nadat Erik Bos helaas veel te vroeg overleed. En, talking about galleries: De Art The Hague beurs begint nu wel smoel te krijgen, alleen het randgebeuren oogt bijzonder rommelig en hap-snap: kan daar niet een goede curator op gezet worden?

Galerie Durst Britt&Mayhew gaat onverdroten voort op de ingeslagen koers met een vrij ambitieus programma dat mooie tentoonstellingen oplevert, de tentoonstelling van Wieke Wester en Alexandre Lavet waren niet te versmaden!

STROOM blijft instelling van het jaar voor mij, zij zijn de spil van de Haagse kunstwereld en het hele land is daar jaloers op. Het twee-jarige project dat ze uitvoeren, Attempts to read the World (Differently) , vindt doorgang met intrigerende tentoonstellingen:  na vorig jaar de tentoonstelling met Neïl Beloufa te hebben gemaakt zagen we dit jaar de Display Show met Celine Condorelli, Gavin Wade en James langdon en nu het project Three Exhibits, Five Acts dat zich na de grote video-installatie van Max de Waard interessant ontwikkelt.

Dat de wind in HEDEN uit een andere hoek waait is ook duidelijk: met een consequente serie tentoonstellingen en deelname aan beurzen proberren zij hun bekendheid te vergroten en een aantal door henzelf gebrachte kunstenaars te promoten. De HEDEN-start prijs is een mooi intitiatief en tentoonstellingen als die van Ingrid Mol en Theo Jansen zijn altijd de moeite waard om te bezoeken.

Het Malieveld-project blijft interessant voor mij persoonlijk als laboratorium en incidenteel komen ook anderen daar werken op zaterdagochtend. Zo werd op 9 april het vierjarig jubileum gevierd met een aantal deelnemende kunstenaars.

Buiten Den Haag vind ik PARK in Tilburg toch heel bijzonder met o.a. een zomer-installatie van Yona Friedman en een fantastische tentoonstelling als Mwili na Akili met Charlote Schleiffert en Paul Bogaers. Lekker licht, een tentoonstelling die Eelco van der Lingen maakte voor het Centraal Museum in Utrecht vond ik erg de moeite waard en het was fijn om te zien dat ook This Art Fair in de beurs van Berlage wat meer karakter begint te krijgen. Het is goed dat individuele kunstenaars zich hier kunnen aanmelden.

Internationaal werd ik geraakt door de Robert Ryman-tentoonstelling in DIA-arts centre in New York, de Duchamp en Brancusi opstellingen in het Philadelphia Museum of Modern Art, de Barnes-Collection in Philadelphia, de heropening van het SF MOMA met een prachtige inventieve nieuwe vleugel en een fantastische brede presentatie van o.a. Elsworth Kelly. Verslagen stonden op Facebook, maar daar moet je kennelijk toch niet te enthousiast gebruik van maken want na een album met al mijn Malieveldwerk zijn nu ook drie van mijn U.S. albums verdwenen. Ik zal proberen in de loop van de komende maanden verslagen op dit blog te zetten.
De tentoonstelling van Annemiek Lauwerens in een kapel in Pernes les Fontaines in Zuid Frankrijk liet voor mij zien dat context heel belangrijk kan zijn voor het werk van een kunstenaar.

Ik had graag nog gezien:
Manifesta 11 in Zürich, Beat Generation in het Centre Pompidou, Georgia O’Keeffe in de Tate gallery, Machiel van Soest na Billytown ook in P.S. Projects met SequenceErik van Lieshout in Wiels, Francys Alys in de Wiener Sezession, de collectie Chtchtoukine in Fondation Louis Vuitton in Parijs en last but certainly not least: Carte Blanche voor Tino Sehgal in het Palais de Tokyo.

CD van 2016 (nog maar net binnen): Radiohead – A Moon Shaped Pool

Boek van 2016: Stefan Hertmans –De Bekeerlinge

Filmserie van 2016: Game of Thrones season VI,

 

 

Solo tentoonstelling

12 september 2016

Billytown laat momenteel een solo van Marius Lut zien. De schilder is een formeel werkend minimalist die met weinig middelen de onderdelen die een schilderij vormen ondervraagt. De laatste solo die ik van hem zag was in de vorige locatie van Billytown: bij die gelegenheid liet hij werk zien dat bestond uit metalen ramen waarin op verschillende wijze zwarte windjacks waren gedrapeerd. Het schilderijraam was de drager geworden en gedeeltelijk transparant. Gevolg was dat de schilderijen bijna objecten werden die door de manier van inrichten een relatie aangingen met de ruimte waarin de tentoonstelling gehouden werd.
In de huidige tentoonstelling is dat laatste ook heel duidelijk het geval. De schilderijen zijn echter meer schilderijen: meerdere lagen verf op doek. Een zwart fond waarover met een spuitbus zwarte verf is … ik zou bijna zeggen getekend. Er zit een grafitti-element in. Ik begrijp dat de kunstenaar in bepaalde gevallen de spuitbus geblinddoekt heeft gebruikt, wat de nadruk legt op het schilder gebaar. De intuïtie van de kunstenaar (waarover Vincent van Velzen het in zijn begeleidend essay heeft) is daarbij belangrijk. De manier van hangen speelt een rol, de wijze waarop het licht over het werk strijkt. Een element waar ik nog niet uit ben zijn de zwarte kleinere doeken die onder grote doeken zijn bevestigd. Zij veroorzaken een “shaped canvas” als drager voor het spuitgebaar. Het is bijna frivool te noemen bij een dergelijk formalistische aanpak, maar meer dan eens wordt de compositie daardoor spannender. Daarnaast gaat de restruimte die door de witte achtergrond gevormd wordt meewerken aan de compositie, een element dat in de eerdere solo ook duidelijk meespeelde.
Als we naar het resultaat kijken moeten we om het werk optimaal te zien bewegen in de ruimte, langs de doeken. Dan blijkt dat er variatie is in intensiteit van het zwart en dat er minimale bewegingen in het oppervlak te zien zijn. Waar de spuitlijnen buiten het zwarte vlak komen  ontstaat een gedeelte met een dynamiek in intensiteit en vorm die contrasteert met de egaal zwarte ondergrond.

Bij deze een indruk van de expositie, met excuus voor de kwaliteit van de foto’s, het werk is erg moeilijk vast te leggen.

 

p1080645

p1080646

p1080647

p1080648

p1080649

p1080650

De kunstenaar in gesprek met publiek

p1080651

Dit is een wat kleiner werk

p1080652

Waarin het spuitgebaar wordt geïsoleerd

p1080653

Een publicatie van de kunstenaar is verkrijgbaar

p1080655

Evenals een multiple

Billytown