With Sighs Too Deep For Words

7 juli 2022

Dürst Britt & Mayhew is een drukke actieve galerie die dan weer hier en dan weer daar op de wereld een presentatie heeft en tegelijkertijd ook in hun pand aan de Haagse Van Limburg Stirumstraat de exposities lustig laten rouleren. Op dit moment, tijdens The Hague Contemporary, zijn twee presentaties te zien: gast-curator Tim Hollander veranderde het eerste deel van de galerie in een schoenenwinkel. Hollander bracht een aansprekend lijstje kunstenaars bijeen en vroeg ze onder de naam Shoegazing werk aan te leveren om een winkel in te richten waarin schoenen de kunstwerken zijn en zo met de display-elementen een installatie vormen. Een aansprekend concept dat mooi uitwerkt zoals u hier kunt zien:

Schoenen van Afra Eisma, Arash Fakhim, Tim Hollander, Kim David Bots, Ola Vasiljeva, Caz Egelie,
Totaaloverzicht andere zijde
Slippers van Arash Fakhim
Schoenen en dozen van Dorota Jurczak

In de solo-expositie van Lennart Lahuis lijkt alles met alles te maken te hebben en tijd lijkt oneindig. Het werk van Lahuis bewonder ik vanwege de tactiliteit en het gevoel voor materiaal dat hij laat zien. Soms werkt dat enigszins komisch als hij door vier stevige installaties delen van een zin laat zuchten in waterdamp: “When is it that we feel change in the air?” het is een korte verwaaiende opmerking die met zware pompen in houten kratten tot leven worden geroepen. De tegenstelling tussen de efemere verwerkelijking van de zin die meteen weer oplost en de apparatuur die het effect verwerkelijkt en waaraan waarschijnlijk een tijd is gesleuteld en ook de tegenstelling tussen het zware materieel dat als sculptuur in de ruimte staat opgesteld en de met damp gevormde zin die opkomt en verdwijnt doen nadenken over eeuwige schoonheid en de in een flits verschijnende epifanie die voor kunstenaars vaak zo belangrijk is.
Naast deze installatie is de Astronomische klok de moeite waard: hierin verbindt de kunstenaar de planeten uit ons zonnestelsel met diverse actuele beelden. In die beelden die in relatie met de klok worden getoond zijn vier concentrische schijven uitgezaagd met tekens die het mogelijk maken om als ze in de klok worden bevestigd astronomische informatie af te lezen. Die beelden zijn details uit foto’s die zijn gemaakt met behulp van de sterkste sensor die ooit is ontwikkeld.
Ook zijn een aantal nieuwe “waswerken” te zien, de beelden die met fotografisch materiaal worden gemaakt op de achterkant van een frame waarna ervoor een glazen plaat met was en papier wordt geplaatst. De vaagheid die zo ontstaat doet ons in onzekerheid een moment van tijdloosheid ervaren, een verschijnen en verdwijnen dat ook bij de stoomzin die specifieke sensatie oproept. De tentoonstelling is een tot de verbeelding sprekend geheel en vormt een mooie stap in de ontwikkeling van deze interessante kunstenaar!

When is it
that we
feel change
n the air
Astromelancholia, de astronomische klok.
Dial V (With Sighs Too Deep For Words) – 2021
Dial II (Rubin Observatory LSST camera, detail #1) – 2021
When is it – 2021
Dial VII (ASLSP? As Slow As Possible) – 2022
Sunset – 2021
February – 2021

Dürst Britt & Mayhew

Feline Whispers

24 februari 2020

De tentoonstelling bij 1646 die Afra Eisma heeft geïnstalleerd is gebaseerd op de inspiratie die Eisma’s kat  Larry haar geeft. Gestileerd ligt Larry door de ruimtes van 1646 op de vloer, als een geest: dwars door de middenbouw waarop het kantoor is gevestigd. Daaromheen is een huiselijk soort installatie gebouwd over de liefde, door de kat gefluisterde ingevingen.  Dit dier geeft de liefde die Eisma voor hem voelt terug en de kunstenaar geeft het weer door aan haar publiek. Tijdens de opening werd in 200 handgemaakte kopjes (met daarop portretten van Larry) een speciale liefdesdrank geserveerd.
De elementen in de ruimte zijn gemaakt met behulp van allerlei ambachtelijke technieken: textiel is erg aanwezig en allerlei keramiek. Alles is op intuïtieve wijze ontstaan totdat er een omgeving ontstond die de kunstenaar als verlengstuk van haar lichaam ervaart. Dat het allemaal op erg fysieke wijze is gemaakt helpt mee om het als kijker ook zo te ervaren. Vreemde aliens hangen aan de muur en een fontein staat in het midden van de achter-ruimte.
Eerder was ik onder de indruk van de energie en de fantastische wereld die Eisma toont met gebruik van diverse disciplines. In deze tentoonstelling heeft ze weer een genereus geheel samen gesteld waarin ze ons in haar rijke wereld deelt, bij deze een indruk:

De chill-plek waar de liefdesdrank werd geschonken

Kopjes met afbeeldingen van Larry.

En bezoekers die er al waren.

De gewone achterruimte met Alien-verschijnselen

Door Eisma gemaakt, zij ervaart ze als vrienden.

Yoni

Een video waarin de kunstenaar zich met druiven laat voeden door een robotarm!

In de voorruimte een plateau op een soort dinopoten

waarop keramische tegels liggen met allerlei afbeeldingen.

Aan de wand een erg goed textielwerk dat heel wat anders oogt dan de stoffige wandkleden die je vroeger wel eens zag.

En boven de balie hangt een schilderijtje, lijkt mij een jeugdwerkje!

 

1646

The Ballroom

25 oktober 2019

De tentoonstelling als happening is al een vrij oud gegeven dat regelmatig de kop op steekt. De eerste happening überhaupt in deze context werd volgens de overlevering in Black Mountain College gehouden in 1952, met niet de minsten: John Cage, Robert Rauschenberg, Franz Kline, Merce Cunningham, Charles Olsen en David Tudor. Het restaurant van de instelling was tevens theaterzaal en werd met stoelen naar buiten gekeerd in het midden van de zaal voor publiek geschikt gemaakt. Zoals u aan de deelnemers kunt zien zijn de disciplines divers: muziek, voordracht, dans, poëzie en schilderkunst hebben allen tot een opwindende avond bij gedragen die ook niet langer duurde maar een blijvende indruk heeft achter gelaten.
Ik moest aan dit door John Cage geconcipieerde Theatre Piece # 1 denken toen ik zag en hoorde wat in Billytown onder de naam The Ballroom werd georganiseerd en toen ik ook zag hoe de ruimte is ingericht. Een constant veranderende tentoonstelling waar ook activiteiten worden georganiseerd zoals daar bijvoorbeeld zijn een uitleesmiddag. Op deze middag komen mensen bijeen in de ruimte om boeken uit te lezen waar ze aan bezig zijn. Die ruimte is ingericht met tafels met tafelkleden en stoelen die de tentoonstelling danig in de weg zitten, maar als het er vol zit met publiek en activiteiten zal het misschien prima functioneren allemaal. Mijn conclusie is dan dat het geheel misschien op twee gedachten hinkelt: tijd-gebonden evenementen en een meer klassieke tentoonstelling die wellicht als backdrop voor de evenementen kan functioneren. Een langzaam veranderende tentoonstelling zou je ook tijd-gebonden kunnen noemen, maar ik zal voor het einde nog een keer langs moeten gaan om dat te beoordelen. Tijdens een bezoek aan de tentoonstelling, waar overigens erg fijn werk hangt, vond ik de inrichting toch wel storend. Ik weet ook niet of werk met het oog op activiteiten is gemaakt, ik heb niet de indruk en gezien de gesuggereerde aard van The Ballroom zou ik dat toch verwacht hebben. Ik zie Iede Reckman bijvoorbeeld wel als een hedendaagse Buckminster Fuller een bruikbaar object te voorschijn toveren om in te lezen.
Maar goed, ik zit schrijvend te denken en het blijft een bijzonder getalenteerd groepje kunstenaars die deel uitmaken van Billytown die goed tot erg goed werk laten zien in deze ballroom. Van dansen komt het echter niet helemaal!

Billytown

Afra Eisma en Paul de Jong

17 juni 2019

Ik was gisteren bij STROOM om de samenwerking tussen Afra Eisma en Paul de Jong te zien. In het kader van de STROOM Invest-week zijn de kunstenaars door STROOM uitgenodigd in de voormalige “Ondertussen”-ruimte en daarbuiten samen tot nieuw werk te komen. Ik weet niet of zij elkaar al kenden, maar het geheel ziet er nog wat onwennig uit. Eisma is een kunstenaar met een breed gebaar, maar vooralsnog beperkt zich dat tot de wanden met een paar, overigens fraaie, wandkleden in de hoofdruimte. Van Paul de jong weet ik niet veel, zijn werk deed me bij een eerste blik direct aan de late Philip Guston denken. Een tekenachtige behandeling van zijn onderwerpen met dikke verf is waarschijnlijk de oorzaak. De kunstenaar tekent ook veel, dus dat zal er zeker mee te maken hebben. Zijn coloriet is nogal gedempt, dat vormt in ieder geval een mooi contrast met dat van Eisma. Bij deze een indruk:

Paul de Jong

Boven Afra Eisma en beneden Paul de Jong

Overzicht grote wand

met wat details

Ik denk dat dit van Afra Eisma is

en deze van Paul de Jong

In de hoofdruimte Afra Eisma

Deze idem

En tot slot Paul de Jong

STROOM

Hoogtij#55

1 december 2018

Gisteren vond Hoogtij weer plaats, de geleide groepen waren groot, het publiek in het algemeen enthousiast en naar mijn indruk ook heel behoorlijk en de presentaties bijzonder goed. Kortom: het was weer een fijn avondje Haagse Kuns!

Baracca stond om de hoek bij de grafische werkplaats met een “Sound Piece” van Una Hamilton Helle: Eerie!

De Grafische Werkplaats heeft een dertigtal grafisch ontwerpers en kunstenaars uitgenodigd een affiche voor Den Haag Creatieve Stad te maken. Zij maakten in de werkplaats een kleiner ontwerp in een door hen gekozen grafische techniek en daarvan werden grote affiches gemaakt die te zien zijn in de tramtunnel. Het grote werk was nog een stap teveel op deze drukke avond, maar de ontwerpen zagen er erg goed uit. Alweer een leuk project van de Grafische Werkplaats die inmiddels een erg vruchtbare wisselwerking heeft met het Haagse kunstenaarsveld en daarbuiten. Deelnemers zijn o.a. Zeloot, Bob van Dijk, Diederik Gerlach, Bernice Nauta, Akiem Helmling, Philip Akkerman en nog heel veel anderen!

Koud tegen elkaar gehangen op een grijs fond

U mag zelf kijken welk van wie is, in dit geval zijn er wat duidelijk aanwijsbaar (voor mij althans)

Zoals deze bijvoorbeeld

En ook deze mag geen grote problemen opleveren.

Deze is moeilijker, de rode vindt ik erg goed en die daarnaast ook!

Op naar Lief Hertje waar voor het laatst werk getoond wordt in de huidige ruimte. De gelegenheid is een tienjarig jubileum, het roer wordt verzet en ze willen op een geheel andere wijze gaan functioneren, wat bepaald nieuwsgierig maakt. Ze noemen het onthuizen. Voorlopig is dit een heel mooie keuze uit hun kunstenaars b.w.v. afscheid van het pand.

Nadine Stijns

Marleen Sleeuwits

Lana Mésic (met excuus voor de reflectie)

Deze installatie in het souterrain is waarschijnlijk van Pierre Derks

Vervolgens toog ik naar Dürst Britt & Mayhew waar Joseph Montgomery de tentoonstelling “Joe” heeft ingericht. Verrassend subtiel werk met een conceptueel randje. Mooi nieuws was dat de galerie de vertegenwoordiging van Willem Hussem hebben kunnen verwerven. Tijdens Hoogtij is in de voorruimte werk van Hussem te zien, wat een aangename ervaring oplevert. Ik heb maar geen foto’s gemaakt, je weet maar nooit.

Joseph Montgomery laat een algorithme zijn schilderijen bepalen, hij laat alleen zien wat hem bevalt

hetgeen tot fraaie resultaten leidt.

De spiegelbanen in het werk betrekken ook de omgeving en de toeschouwer in het werk.

De video van een zich in bad uitstrekkend figuur, gebaseerd op de minimale verbeelding van een mens met de wigjes die Montgomery ook voor zijn schilderijen gebruikt: het mechanisme wordt zelfs onder dit minimalisme levensecht!

Dan gaan we naar galerie Sophie waar de tentoonstelling “Frans” met o.a. werk van uw correspondent nog steeds te zien is. Het verslag van de opening tijdens de vorige Hoogtij is te zien onder de link. Ondanks de plotselinge deelname aan Hoogtij was het toch aangenaam druk aan de Paviljoensgracht.

Frans van der Steen: Z.T.

De volgende stop is vrij overweldigend: In the Grey Space in the Middle programmeerde P.S. het project “Embodiment of Time” waarin de belichaming van tijd dus het thema was. In de voormalige ruimtes van de Vrije Academie vonden een aantal performances parallel plaats met bekende namen als Jolanda Jansen, Larissa Bauge, Topp&Dubio, Somer Meijer en Yvette Teeuwen en ook anderen. De gelijktijdigheid gaf een aangename afwisseling van sentimenten die zich hier en daar mooi mengden, zelfs voor iemand die beperkte tijd aanwezig was zoals ikzelf.

Jolanda Jansen

Het duo Somer Meier had weer een trage gang met minimale handelingen in een terloopse afwisseling.

Terwijl de een haar kleding schikte, ging zitten en op de knieën ging schreef de ander op haar dij en op haar arm

Meri Hietala (F) arrangeerde aarde en suiker in een langzaam ritueel, totdat ze zachtjes opmerkte dat het goed was!

Topp & Dubio performden op video in een installatie die real en digitaal was en zich dus verdubbelde

Lisetteh en Myrthe verzwolgen pasta met van alles erbij in een verslag op video

Dan gaan we op naar de laatste halte aan het Helena van Doeveren Plantsoen. Billytown heeft een decembershow met vierentwintig kunstenaars die allemaal aan een kleurplaat met een papegaai gewerkt hebben. Inmiddels vindt ook het zij-programma “The Kitchen” in een volwaardige ruimte plaats waardoor dit platform/deze galerie weer op volle sterkte kan programmeren. Het kleurplaatproject heeft een interessant deelnemersveld en dus veel geslaagde “papegaaien”. Het is leuk om te zien wie wat heeft gemaakt en altijd gezellig om Billytown te bezoeken.

Een Pizzadoos met Billytown-kunst met edities van de kunstenaars die in Billytown resideren. Voor slechts 150 euri te verkrijgen!

Dezen wist ik al niet te plaatsen eerlijk gezegd

Maar als ik me niet vergis is dit Maaike Schoorel

Onmiskenbaar Lut

De ook in Den haag bekende Belg Lieven Seghers

Henk Visch mij dunkt!

Dit zie ik weer even niet, maar wel goed!

Afra Eisma?

“Between the Soup and the Potatoes” door het duo David Bernstein en Rosa Sijben. Heel passend in de vernieuwde Kitchen waar hapjes werden uitgedeeld in de mini-kitchen

en waar ook nog “echte” kunst te zien is van hun hand.

Wat bescheiden, maar wel interessant!

Dan mijn persoonlijke uitbuislocatie: Stichting Ruimtevaart. Ook Ruimtevaart is nu gevestigd in de school aan het van Doeverenplantsoen en nadat moeilijke verhuisacties en het bouwen van een nieuwe filmzaal en een expositieruimte nogal wat tijd namen is inmiddels ook Ruimtevaart in Full Swing. Eerder vonden al lezingen van Huib Emmer en Gilius van Bergeijk plaats en vandaag opende tijdens dit Hoogtij de tentoonstelling “New Boots and….” waarin werk van de deelnemers aan Ruimtevaart wordt getoond. De nieuwe ruimte, gemaakt door Maarten Schepers, blijkt bijzonder veel beter werkbaar dan de vorige, alhoewel ook die haar charme en mogelijkheden had. Met wat vers bloed en nieuw enthousiasme is toch weer een sfeervolle ruimte in elkaar gezet waar veel activiteiten mogelijk zijn.

Een bekend werk van Maarten Schepers

Mooi bescheiden werk van Albert Wulffers

Een intrigerend grijze installatie van José de Bruin

Deel van een mooie serie schilderijtjes van Paula van Zeggeren

Een gaaf exterieur (stadsgezicht) van Judith van Bilderbeek

Ook Jolanda Jansen werkt in Ruimtevaart

En Sanne Maes laat deze zelfportretten zien

Dit kleinere werk van Maarten Schepers was ook in de Jubileumexpo van Kunstpodium T te zien waar hij meester was in het Master-Apprentice Project

Henk Hubenet reisde in de V.S. en nam daar foto’s van mee

Willem Marijs’ werk is strak als altijd

Hoogtij

Mrs. Robinson

24 juni 2018

Vorige week werd bij Billytown de laatste tentoonstelling in Laak geopend, een tentoonstelling met kunstenaars die in de ateliers van het pand werkzaam zijn. Volgende maand hoopt het initiatief te verhuizen naar het Helena van Doeveren plantsoen waar inmiddels ook Ruimtevaart al naar toe verhuisd is. Uit de verhalen begrijp ik dat het de intentie is dat de initiatieven gescheiden blijven wat gezien de aard en het verschil in generatie wel te begrijpen valt en misschien zelfs raadzaam is. Dus trotseerde ik gisteren het verkeer in de Vaillantlaan voor de laatste keer om te zien wat de Billytowners nog hebben te laten zien en dat is zoals gewoonlijk de moeite waard. Vooral de schiettent die in The Kitchen wordt getoond als tentoonstelling #16 met werk van Kim David Bots, Melle de Boer, Rachel Bacon, Bram de Jonghe en Marius Lut was door het concept erg aansprekend en deed me van harte participeren. Het is de bedoeling dat tegen betaling van € 5,- drie kogels met een luchtbuks richting tentoongestelde werken worden geschoten en wat je raakt krijg je mee. Ik ging tevreden met een werkje van Marius Lut naar huis.
Hieronder een indruk van de tentoonstelling Mrs. Robinson die in de gymzaal is ingericht. Het geheel is nog tot 8 juli te bezoeken op donderdag- vrijdag- en zaterdagmiddag.

Marieke van ’t Zet: Z.T. – 2017

Maarten Boekweit: A journey through the beard of Robbin Heyker – 2018

Suzie van Stavren: Z.T. – 2018

Iede Reckman: Polyminoes – 2016

Bernice Nauta/Suzie van Staveren Het krantje “Schelm” is van Nauta die er verzamelde en toegestuurde parafernalia in verzamelt.

En ook de fluit zag ik eerder van haar.

Afra Eisma: Cosmic Octave – 2018

Bernice Nauta: Z.T. – 2018

Nishiko: Repairing Earthquake Project – ongoïng

Sepus Noordmans: Flags designed for the exhibitions in Billytown at the location on the Cappadosestraat 2017-2018

Bernice Nauta: Nariz, Nariz – 2018

Links: Robin HeykerZ.T. – 2018, rechts: Maja Klaassens: Lemon – 2018

Marieke van ’t Zet: Z.T. – 2018

Op de tweede etage The Kitchen met een schietgalerij

met ver weg de prijzen die geraakt moeten worden, de mijne is al weg hier overigens!

Billytown

.

Unfair18

29 maart 2018

Vandaag werd de Unfair geopend, een initiatief van twee kunstenaars die een alternatieve beurs wilden organiseren. Het vindt voor de tweede keer plaats in de zuiveringshal op het terrein van de Westergasfabriek. Voor de tentoonstelling s een aparte architectuur ontwikkeld door Tomas Dirrix die de bezoekers een spannende tocht door een moderne jungle bezorgt, maar bepaald niet het belang van de kunstwerken dient. Die kunstwerken zijn de moeite waard, alhoewel het wel vaak formele variaties zijn op een visueel thema. Inhoud is niet altijd aanwezig, maar goed: het was een plezier om rond te kijken. Bij deze een indruk:

Van wie dit was ben ik even kwijt, maar het zag er goed uit… als bijv. tentoonstellingsmodel

In een soort tent-achtige omgeving toont Maurice van Es filmpjes met zijn vriendinnetjes, deze zien we later terug!

Babs Bleeker met expressieve schilderkunst, of is het gedrukt? of getamponeert tussen sjablonen? Het werkt in ieder geval!

Dit zijn twee van heel veel foto’s van Sanja Marusic die tekent met en op lichamen en daarbij de kleur niet uit het oog verliest! Die moet eens met een jonge choreograaf praten!

Bekend van Jaring en Alexander: Alex Farrar met subtiel werk.

Zoals ook deze.

Uit de zelfde hoek met totaal verschillend werk: Tim Breukers, beïnvloed door India maakte hij een boek met mondi-metropoolcollages en die voert hij hier 3D en multidisciplinair uit.

Brons met terracotta: mooie combi!

Janine van Oene schildert ook met gestileerde streken, dat zien we nogal eens terug komen.

Afra Eisma vond ik de top van de show, uit Den Haag en vol leven!

en emoties

en humor! Zij kwam dus in de video van Maurice van Es voor

Jurre Blom tekent de achterkant van dames, maar ik mis toch de sensualiteit van Ingrid Berger

Hiertussen moest je dus je weg vinden

Met allerlei doorkijkjes e.d. om je nieuwsgierig te houden!

Je kan ook als filantroop een steen kopen ter ondersteuning: € 80,-, voor de Zuidas-types zullen we maar denken!

Nasbami doet het met touwtjes, waar zag ik dat meer?

Ook een hoogtepunt: Thomas Trum!

Is dit schilderen, zeefdrukken of grafisch plotten? Wel gaaf!

Zo’n aanpassing van de architectuur mag ik graag zien: Ricardo van Eyk!

Vrij ingewikkeld werk, maar het maakt toch indruk, door Jop Vissers Vorstenbosch

Studio sculptures, vnl op mooie foto’s, maar er staat een live-sculptuur van Jaya Pelupessy

Slechts een plaatje gelukt van het subtiele werk van Inez de Braauw!

Een installatie van Marijn Ottenhof die ook performde, maar daar kon ik niet meer bij zijn.

Sanne Vaassen probeert het hele lichaam te laten voelen met projecties van blaadjes en het verdampen van geurstoffen in overigens mooie potjes en vazen.

En tot slot werk over de teloorgang van de Ceaucesku’s van Jan Rosseel die daar eerder bij STROOM een presentatie over maakte. Binnen deze context wat moeilijk vond ik.

Unfair18

 

 

The Nudist on the Late Shift

20 februari 2018

Ernst Bergmans, coördinator van heel veel op de KABK, nam afscheid  wegens pensioen. Ter gelegenheid van dat afscheid is een keuze gemaakt uit de studenten van de masterclass die Bergmans met Marcel van Eeden op poten zette en die in de loop van de tijd met Barbara Seiler, galeriehoudster uit Zürich en echtgenote van Marcel van Eeden, werd uitgebreid. Met deze studenten is een groepstentoonstelling gemaakt waarmee tegelijk een einde komt aan de masterclasses. Bij deze een indruk van een keuze uit studenten van de afgelopen tien jaar:

Een wandkleed van Afra Eisma

Hanae Wilke gematerialiseerde contradictie

Luis Maly’s werk vind ik intrigerend

Marijn Ottenhof met een installatie en een video van een groepsperformance

Lucas van Eeden maakte een installatie waarin hij Nietsche’s teksten laat klinken

Rik Smits met een bescheiden kermis

En Mirthe Klück met intrigerend werk

KABK

Crystal Maze

18 december 2016

Dit weekeinde vond weer een pré-examenpresentatie plaats van het eindexamenjaar van de KABK, dit keer in een oude loods aan de Binckhorst. Zoals gebruikelijk werd weer een tweetal externe curatoren uitgenodigd, Sam Samiee en Jay Tan. Die hebben voor een sikkel van twee van elkaar wijkende wanden gezorgd die kleinere tussenruimtes vormden.  Vanwege de intimiteit vond ik die het prettigst om te zien. De buitenwanden en de overliggende muren van de loods waren niet verdeeld in aparte ruimtes waardoor een en ander wat slordig oogde. Maar goed, het is nog slechts een opmaat naar het eindexamen, in statu nascendi als het ware, met alle rommel en ruis van dien. Er waren een aantal studenten waarvan ik wel denk dat ze in staat zullen zijn tot een mooie presentatie en in sommige gevallen ben ik daar ook zeker nieuwsgierig naar. Opvallend was de opvallende aanwezigheid an keramiek, een beetje à-typisch voor de KABK, maar er is zeker behoefte aan de mogelijkheid bij kunststudenten zoals ik tijdens het Apprentice Masters project merkte. De schilderkunst is niet echt indrukwekkend in dit geheel.  Verder valt me op dat er erg veel buitenlandse studenten eindexamen doen, is dat een kwestie van aanbod of selectie? Bij deze een indruk:

p1090573

Afra Eisma maakte een mooie ceramische installatie

p1090574

Subtiel spontaan werk van Lois Richard

p1090575

Een kale, maar heel sterke installatie van Eden Latham

p1090576

Dit is ook schilderkunst met transparante plastic gordijnen en grafitti-achtige figuurtjes.

p1090577

Hier on-Nederlandse monumentaliteit in de schilderkunst van Mattia Papp

p1090578

Deze installatie bevat foto’s, textielwerk en

p1090579

tekeningen van Julien Guettab. Dit werk doet nogal naief aan, ik moet aan Amateschilderingen denken uit Mexico.

p1090580

Nog een installatie van Eden Latham met porceleinbrokken

p1090581

In een dramatische enscenering

p1090582

Christel Rigaud maakte deze subtiele installatie

p1090583

In de kelder een installatie van Louis Maly

p1090585

en dan tot slot de video van Kolbrún Lilja Torfadóttir: een endeloze afdaling in een trappenhuis.

KABK

Zie ook het verslag van Connie van Driel bij Jegens&Tevens