Tagarchief: Dürst Britt & Mayhew

Long Story Short

Posted on by

12 mei 2023

Dürst Britt & Mayhew hebben een mooie slag geslagen door Bram de Jonghe een tentoonstelling aan te bieden. De Vlaamse beeldhouwer die in Den Haag woont toont voor de gelegenheid een aantal kleinere werkjes uit het atelier. Het was een ingeving van de galerie hem te vragen toen ze een gat in de programmering hadden en het liet de kunstenaar weinig tijd zich ook nog met de galerieruimte te engageren zoals hij bijvoorbeeld in zijn solo En dat ook bij 1646 deed.

Dat is niet erg. De tentoonstelling (､ﾝ､) van Alexandre Lavet rust ook nog steeds in de achter ruimte, die heeft al voldoende invloed op de galerie. Het werk van de Jonghe is, hoe klein ook, altijd de moeite waard zoals ook weer blijkt in deze presentatie waarin de contrasten tussen industriële of modernistische vormen en natuurlijke elementen op subtiele wijze een strijd aangaan. Zo is een serie stalen holle balken roze beschilderd en zijn ze gebogen. Daarnaast hebben ze nog een kleine bobbel op het vouwvlak wat in de combinatie met de roze kleur sterk aan een navel doet denken. Een piepklein werkje bestaat uit een gevouwen stukje elektriciteitsbuis waarin een venusschelpje vast zit. De tekening in de schelp loopt naadloos over in de ribbels in de buis, het lijkt wel vastgegroeid. Het samenbrengen van contrasterende materialen deed me denken aan het verhaal over titanium dat dit weekeinde in de krant stond: in de orthopedie is titanium een materiaal dat gebruikt wordt voor heupen en knieën, omdat dit metaal vanzelf met botmateriaal vergroeid raakt zonder dat ze elkaar afstoten.

Dat afstoten of wegduwen lijkt wel te gebeuren in het werk Homescar, een serie stalen pijpen waartussen zich schelpen nestelen en de pijpen langzaam doen verbuigen, in alle eenvoud een erg mooi werk. De glans van het staal en de glans van het parelmoer in de schelpen reflecteren verschillend: divergerend regelmatig en convergerend onregelmatig. Een gelaagd werk dat zoals eigenlijk al het werk je raakt op een heel directe, subtiele manier. De tentoonstelling is nog een week te zien en het is aan te raden nog even langs te gaan.

Torso’s – 2023
All bark no bite – 2023
Suspension feeder – 2023
Flattened tube – 2023
Homoescar – 2023
Tyrian purple – 2023
Tyrian purple (detail)
Vier rechts omwonden slakken – 2023
There’s more than one way to split a tongue – 2021

Dürst Britt & Mayhew

Art Rotterdam 2023

Posted on by

8 februari 2023

De officiële opening van Art Rotterdam miste ik door een vergeten tandarts afspraak, maar toen ik arriveerde ritselde het al van de BN-ers die juist werden toegelaten tot de beurs. Het begon druk en bleef druk tot ik weg ging en terecht, want deze editie straalde wat meer leven uit dan de voorgaande gelegenheden. Het publiek had er zin in en ook de galeries deden hun best met soms erg geslaagde presentaties. De beurs heeft een iets andere opzet met een beeldenplein wat centraal in de beursruimte is geplaatst wat de rest van de beurs overzichtelijk maakt. het lijkt dat er meer buitenlandse galeries zijn en een paar Nederlandse habitués zijn verdwenen, ik heb de indruk dat het geheel wat meer kan ademen. Buiten is een beeldenroute naar de ingang van de beurs georganiseerd met beelden die door de galeries zijn gesuggereerd. Ik begin daarmee om wat indrukken te tonen:

trendbeheer/Art Agent Orange plaatste werk van Luuk Smits. Hij zou zo bij het Malieveldproject kunnen mee doen!
Pim Palsgraaf via NL=US met Mycelium
Phoebus vaardigde Jan Smejkal af met tekstwerk.
Dat eerder bij Poetry International in de boom hing
De Aanschouw is aan haar toekomst aan het werken, hier de crew bij de mobiele Aanschouw
Met het overschilderschilderij, in deze vorm van Joop van ’t Hoenderdaal
Brinkman en Bergsma Cont. Art met Eugenie Boon
Krijn de Koning bij Slewe Gallery
Adam Colton idem dito
Monali Meher bij Lumen Travo, zij won de NN Art Award 2023
Keramiek ad infinito bij No Limits Art Castle met een keur aan bekende en onbekende kunstenaars.
Pauline Curnier Jardin bij Ellen de Bruijne die sowieso een aantrekkelijke stand heeft
ook met Daniele Formica en Lara Armacegui
Jochem Rotteveel doet het nu samen met Vermeer
Den Haag’s Glam Twins Dürst Britt & Mayhew hebben David Roth uitgenodigd met een overzicht van kleinere werken
en recent met bloemen geschilderde bloemschilderijen (hoe tautologisch wilt u het hebben?)
Anneke Eussen bij Tatjana Pieters
Heejsteck heeft een consistente presentatie met o.a. de Deen Claus Hugo Nielsen die een installatie op een Colenbrander plaatste
en natuurlijk mooi werk van V&B
Bij Frank Taal zijn uitsnedes uit de portefeuille te zien, mat hier Daan den Houter, Mike Ottink, Stef Rijs en Saminte Ekeland
Oey Tjeng Sit duikt plotseling op bij het relatief nieuwe Stevenson
Evenals Moshekwe Langa die recent in KM21 tentoonstelde
Vandenberge is een oude getrouwe beursganger met mooi werk van Clary Stolte
En wel heel fraai subtiel werk van Frank Halmans
Niels Post en Petra van Noort zijn te zien bij NL=US met groot en klein werk
Deze aquarellen van Robert Armstrong zijn te zien bij Kavanagh uit Dublin
Een Madrileense galerie met een werk van Jordi Alcaraz in de beste Spaanse materie-traditie
Jan Wattjes doet het heel goed bij Living Stone in Den Haag
Evenals Ton van Kints het nog steeds prima doet bij Ramakers
Maurits van de Laar heeft o.a. Susana Inglada
met een effectieve installatie van Susana Inglada
Tjebbe Beekman bij Grimm, gelaagd werk…
Wie zich afvroeg wat Michael Raedecker tegenwoordig doet….
Een mooi wandje van Sigrid Calon, in dit geval van keramiek
Joey Ramone laat werk zien van de Spaanse kunstenaar (?) die na het begin van de recente samenwerking met een Barcelonese galerie aan de presentatie met ook werk van Maurice Meeuwisse is toegevoegd.
Arjan van Helmond bij Galerie Gerard Hofland: Altijd goed!
Geen kwaad woord over Dick Verdult, hier met een foto van Ed van der Elsken bij Annet Geelen
Nogmaals de winnares van de NN Art Award, Monali Meher
Een mooie serie van Marijn van Kreij
bij Barbara Seiler
Dan nog even naar Prospects 2023 met Mattia Papp in de gang met zijn Atlantis project
Nico Riedinger met een schilderij en een sculptuur
Kimberly Dias
Lotte Wieringa

Art Rotterdam 2023

Art The Hague

Posted on by

5 oktober 2022

Vandaag opende een nieuwe editie van ART The Hague, een kleine, maar (in ieder geval voor Hagenaars) fijne kunstbeurs met galeries uit heel Nederland en ook zelfs wat buitenlandse galeries. De officiële opening werd gedaan door Benno Tempel. Het is jammer dat de echt belangrijke galeries in Nederland de weg naar Den Haag niet kunnen vinden, maar dat neemt niet weg dat er veel mooie dingen te zien zijn. Zo zijn er Haagse galeries als Dürst Britt&Mayhew en Ramakers en een Rotterdamse galerie als NL=US of Sanaa, O-68 of Nasty Alice uit het zuiden met mooi werk en heeft kunstenaarsvereniging Pulchri Studio naar aanleiding van haar honderdvijfenzeventig-jarig bestaan een mooie stand met werk van leden. De zojuist geopende galeries Sinarts en Nono maakten hun beursdebuut.

De beurs is nog tot en met zondag open, bij deze een kleine indruk:

Bij de ingang staat een indrukwekkend ensemble van Hans van Bentem
Larissa Ambachtsheer met een serie kleurstudies
Lisanne Hoogerwerf tegelijkertijd bij Project 2.0 Gallery op de beurs en galerie Helder in de stad.
Marcel Leupens
Suzanna van Oers met twee erg leuke video’s bij Moving Gallery (Utrecht)
met een prachtige old-school monitor
Ton Kraaijeveld bij galerie Sanaa
Paula Nassenstein met lang en smal werk bij galerie Luycks
Bien étonnés: Jan Wattjes en Simon Schrikker met hebbedingetjes bij van Spijk Art Books,
De altijd verrassende Kyra Fröse
Bij Ramakers zag ik dit van Cor van Dijk
En Bob Boniës die ik wel -tig keer tegen kwam op de beurs
Bij Dürst Britt & Mayhew werd Alejandra Venegas getoond
En een overweldigend doek van David Roth
En tot slot een mooi werk van Preta Wolzak bij NL=US

ART The Hague

(,`),)

Posted on by

13 september 2022

Als ik de tentoonstelling van Alexandre Lavet wil zien bij Dürst Britt & Mayhew moet ik eerst een deur door naar de achter-ruimte. De inrichting is veranderd en de voor- en achter ruimte zijn meer gescheiden van elkaar. Daartussen is een balie waarachter de galeriehouders zich terug kunnen trekken en waarop begeleidende publicaties liggen. De deur is echter een ingreep van de exposant die als deurknop een exacte replica van de knop van zijn slaapkamer in zijn huis in Brussel heeft aangebracht. Als je dan binnen stapt lijkt het alsof je in een tijdloze wereld komt waarin het stof van decennia is neergedaald. De installatie die de kunstenaar daar heeft gemaakt bestaat uit de complete voorraad kunstwerken die de galerie in voorraad heeft en die de opslag voor de expositieruimte heeft verruild. Door het gefilterde daklicht wordt de eerste indruk versterkt van een ruimte waar de tijd heeft stil gestaan. Het blijkt dat de kunstenaar bewust een droomachtige situatie heeft willen creëren en het heden met zijn dromen heeft willen combineren. Dat blijkt ook al uit details die in de tentoonstelling te zien zijn: decoratieve elementen van de wanden in zijn slaapkamer zijn overal op de juiste hoogte aangebracht en op verschillende plekken heeft de kunstenaar tekeningetjes gemaakt van de helden uit zijn jeugd. Voor mij is dat een bron van vreugde, want de smurfen en Guust Flater waren ook mijn helden.

Bij navraag blijkt dat details in de installatie die niet uit de voorraad van de galerie komen nauwgezet door de kunstenaar zijn gekopieerd. Zo liggen er naamplaatjes van schilderijen, stapels boeken en boterham- en fruitzakjes op de opgeslagen werken alsof men ooit druk bezig was met iets. Al deze zaken zijn met de hand door de kunstenaar na gemaakt. Je zou kunnen zeggen dat de verpakte stock-werken de dragers zijn van het werk van Lavet ware het niet dat die stock-werken materiaal zijn van diezelfde Lavet, de installatie moet als een geheel gezien worden. Als zodanig maakt het geheel wel indruk. Het roept vragen op over de plaats van de kunstenaar, over de galerie waar hij exposeert, over de context waarbinnen hij exposeert en over de voorgeschiedenis en ontwikkeling van de kunstenaar. Daarnaast is ook het werk van de kunstenaar onderwerp en welke waarde dat werk heeft in de eeuwigheid. Het is voor mij een stimulerende installatie die Alexandre Lavet uit een speels idee heeft laten ontstaan!

Achter-ruimte galerie
Stockwerken
idem
Installatie achterruimte
Un schtroumpf
Museumkaartjes
Lunchzakjes
Boeken
The artist is present in zijn pyjama en pantoffels die later in de ruimte zullen rondslingeren

In de voorruimte van de galerie hangt werk van Piotr Łakomy, een Pools kunstenaar die vrij klassieke schilderijen toont. Hij speelt met de verschillende gegevens die een schilderij vormen: achtergrond, structuur, kleur en meer. Resultaat zijn doeken met een abstract, naar landschappelijkheid neigend beeld waarin verf op allerlei wijzen wordt gemanipuleerd. Het meest opvallend zijn de cocons van de zijderups die op het doek zijn aangebracht en waarover geschilderd wordt.

Dürst Britt & Mayhew

What the moon can tell you has been said by the sun

Posted on by

29 augustus 2021

In aansluiting op hun tentoonstelling van het werk van Willem Hussem in Pulchri Studio toont de galerie Dürst Britt & Mayhew in hun eigen ruimte een tentoonstelling waarin ze het werk van Hussem in een internationale contemporaine context laat zien. Dit is de laatste week en door mijn eigen praktijk kan ik de tentoonstelling niet meer bezoeken, maar ze lijkt me bijzonder interessant!

Alejandra Venegas: Landschap

Dürst Britt & Mayhew

Frequently the Woods Are Pink

Posted on by

15 november 2020

Dit weekeinde was de laatste gelegenheid de tentoonstelling van Paul Beumer en Alejandra Venegas te bezoeken bij Dürst Britt & Mayhew in Den Haag. De tentoonstelling is een mooi samengaan van werken die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben, maar die beiden een exotisme uitstralen en daarnaast op verschillende wijze ook refereren aan het modernisme en aan een bepaalde mate van landschappelijkheid.
Paul Beumer vond op Borneo materiaal dat gemaakt is van de binnen-bast van lokale bomen. Dat materiaal wordt nat gemaakt en geslagen met houten werktuigen waardoor de vezel zo geplet en zacht gemaakt wordt dat wat overblijft als textiel wordt toegepast. Het is een techniek die gebruikt werd voordat textiel weven begon. De resultaten hebben een prachtige kleur, maar Beumer experimenteerde met bepaalde technieken om de kleur nog meer te manipuleren. De resulterende stroken naaide hij aan elkaar tot abstracte geometrische composities en hij bevestigde die in gekleurde baklijsten. Die kleuren zijn gebaseerd op de kleur van de hemel op bepaalde tijden. Het gedicht van Emily Dickinson waaraan de tentoonstelling haar titel ontleent, niet voor niets gekozen, gaat over het veranderen van de atmosfeer in verschillende jaargetijden. Het resultaat van dit alles is abstract, maar doet landschappelijk aan, door de aardkleuren van de bast, de horizontalen en verticalen in de compositie en de atmosferische kleuren als achtergrond. Ik heb jarenlang een Mexicaanse deken aan de muur gehad die ik ter plekke kocht en daar deed het werk me enigszins aan denken.

Dat brengt me bij de tweede exposant, Alejandra Venegas, een Mexicaanse schilder die schildert op houtsneden die ze zelf maakt. Het werk is kleurig en bestaat uit organische vormen die vaak landschappen verbeelden en soms abstract zijn. De kunstenaar is erg geïnteresseerd in hoe Aziatische en Afrikaanse kunst tot stand komt, maar ik kan toch ook haar Mexicaanse achtergrond terug zien in haar werk. Dat zit hem voornamelijk in vormgebruik, kleurgebruik en materialiteit. Wie de amate-schilderkunst kent, kleurige schilderingen op boombast kan zich voorstellen dat dit door Venegas wordt gewaardeerd. Door de houtsnede als weerbarstige achtergrond heeft haar werk een gestileerd uiterlijk en de schilderijen hebben hebben daarmee ook een sculpturale kwaliteit. Ze hangen als reliëfs aan de wand en krijgen een materiele uitstraling die soms aan reliefs op oude indiaanse tempels doet denken. Dat het moderne schilderkunst is en diverse invloeden heeft merk je aan bijvoorbeeld aan een geabstraheerd landschap in donkere tonen dat in een langwerpig verticaal formaat is gemaakt, als een Japanse landschapsschildering. Ook het werken met was is een formele keuze die het werk een mooie warme uitstraling geeft die het werk sterker maakt. Ik vind het werk erg goed en de combinatie met het werk van Paul Beumer maakt het alleen maar beter.

 

Alejandra Venegas: Volcan en Volcana

Paul Beumer: Normally an omen bird, but really a cricket

Alejandra Venegas: als ren Japanse inkt-tekening

Alejandra Venegas: Encino nocturno, Paul Beumer: A Medicine man, man who behaves as a woman

Paul Beumer: Striped by a python or tiger

Alejandra Venegas: Mediodia

Alejandra Venegas: Paisaje

Paul Beumer: A tree? Antiaris, the sap of which is very poisonous

Paul Beumer: White shrew, moon rat, a title for the god king Alejandra Venegas: Tecorral

Paul Beumer: Detail

Dürst Britt & Mayhew

Vèf Jaah!

Posted on by

8 juli 2020

14 februari vierden Jaring Dürst Britt en Alexander Mayhew het vijfjarig bestaan van hun galerie met een kunstboeket van kunstenaars van de galerie. Ik had zelf een tentoonstelling en kon ze dus niet feliciteren en daarna lukte het ook niet om langs te gaan. Gelukkig is de tentoonstellingsperiode verlengt door de Corona crisis. Afgelopen weekeinde ben ik even op bezoek geweest om te feliciteren en de tentoongestelde werken te zien. De galerie heeft in die vijf jaar zeker smoel gekregen en is daarmee op voortvarende wijze de boer op gegaan. Een aantal internationale beurzen per jaar werden in die periode geattaqueerd met een diverse groep jonge kunstenaars. In de loop van de tijd begonnen ze ook Jacqueline de Jong en het legaat van Willem Hussem te vertegenwoordigen waardoor de programmering aan diepte wint. Het is een snelle ontwikkeling die respect af dwingt en nieuwsgierigheid oproept naar hoe de galerie zich nog verder zal ontwikkelen. De huidige tentoonstelling is nog tot 19 juli te zien, hieronder nog een indruk waarvan ik hoop dat die u tot een bezoek zal overhalen, want het is alleszins de moeite waard!

Paul Beumer: untitled – 2016

Wieske Wester: Oysters and lemon #4 – 2019

Zaaloverzicht met op de voorgrond “Baked potatoes” van Jacqueline de Jong uit 2006

Lennart Lahuis – Le Sentiment National – 2019

Lennart Lahuis – Le Sentiment National – 2019

Lennart Lahuis – Le Sentiment National – 2019

Jacqueline de Jong: Potato flower walking away – 2017

Raúl Ortega Ayala: The Bleaching Ground (after Max Lieberman) – 2016

Alex Farrar: Bubblestill (sweat painting) – 2017

Puck Verkade: Bait – 2018

In Bait veel vrouwelijke sentimenten met oesters en Shakespeariaanse beeldtaal

Alex Farrar: Behavioural Residue (painted 999 red) – 2019

Sybren Renema: Discovery – 2017

 

Puck Verkade: Untitled – 2019

Dürst Britt & Mayhew

Verweile doch! Du bist so schön!

Posted on by

16 november 2019

Gisteren werd de nieuwe tentoonstelling van Sybren Renema geopend bij Dürst Britt & Mayhew. Het is zijn tweede solo-show in de galerie en weer is zijn fascinatie voor de Romantiek en het romantisch kunstenaarschap en. wetenschappelijke activiteiten in het verleden leidend voor het werk dat te zien is. In dit geval houdt de kunstenaar zich bezig met Goethe. Te zien is een neon-sculptuur met persoonlijkheidskenmerken die in neon verwerkt zijn. Elke typering verschijnt in een kleur volgens een theorie die Goethe samen met Schiller ontwikkelde onder de naam “Die Temperamentenrose”. Het is een tamelijk overweldigende installatie die de monumentaliteit van Goethe’s kunstenaarschap recht doet.
Naast Neon gebruikt Renema andere technieken voor zijn werk. Hij heeft een tijdje in het EKCW gewerkt en laat dus keramiek zien. Met name de fontein met maskers van een levende Goethe is een opvallend stuk. De geometrische sculpturen die ook te zien zijn en die gebaseerd zijn op oud wetenschappelijk onderzoek benadrukken de spanning tussen het kunstenaarschap en de wetenschappen, zoals ook het werk van Goethe dat doet.
Erg geslaagd zijn ook de zeefdrukken die de kunstenaar in het Canadese BANFF-centre in residency heeft vervaardigd. Het zijn landschappen met verschillende perspectieven over elkaar en daarin is ook nog getekend of misschien geschreven in een onbekende taal. Het geeft aan dat de interesses van de kunstenaar in een fijne mix van archaïsche rationaliteit en romantiek tot goed werk en een spannende tentoonstelling leiden.


Zauberberg # 2- 2019
Mary Annings Blues #1 – #2 – #3 – #4 – 2017
En zo oogt dat dan gezamenlijk
Zauberberg – 2019
Neuere Poeten tun viel Wasser in die Tinte – 2017
Proposal for a Goeteanum #1 + #2 – 2017
Temperamentenrose – 2019
Temperamentenrose – 2019
Faust Symphony – 2016 ( Leonard Bernstein legt Liszt’s Faust uit aan 10 jarigen)

Dürst Britt & Mayhew

An introduction to painting

Posted on by

18 oktober 2019

Toen ik op Art The Hague rondliep werd ik aangenaam verrast door de presentatie van Dürst Britt & Mayhew. Naast Joseph Montgomery en Willem Hussem toonden zij werk van Joseph Roth, niet een Amerikaanse schilder zoals ik aanvankelijk dacht, maar Oostenrijks. Het combineerde zeer aangenaam met de andere kunstenaars.
Mij werd snel duidelijk dat deze kunstenaar ook in de galerie te zien is en aangezien nu het laatste weekeinde is aangebroken voor deze tentoonstelling ben ik vandaag nog even gaan kijken. Na een aangenaam klein werkje te zien werd ik een ruimte in geleid waar video’s getoond worden. Deze video’s zetten het werk van de kunstenaar direct in een geheel ander perspectief: hij schildert bloemen met bloemen als kwast, hij sleept een doek tijdens een kilometers lange wandeling door de natuur en gebruikt die ’s nachts ook als tent of hij toont de natuur vanuit de top van een boom aan een van zijn doeken. Ook sleept hij een doek door het Kunsthistorisches Museum in Wenen tussen de grote voorgangers. Het is alsof hij zijn doeken opvoedt, ik moet ook aan Joseph Beuys denken die een dode haas schilderijen uitlegt. In het Prater, een groot Weens park, trekt hij aan iedere hand twee monochroom geschilderde doeken over de paden in een harde confrontatie met de natuur. Hier is duidelijk een schilder aan het werk met conceptuele ambities die zich sterk met het proces van het schilderen bezig houdt.

Verder door lopend zie ik de resultaten van deze acties en installatie-achtige beelden: op een schraag, kennelijk gemaakt van oude spielatten, liggen oude beschilderde doeken, lappen waarop de kwasten zijn afgeveegd en als palet gebruikte dragers. Onder de titel “Brain” zijn zij als grazende schapen door de ruimte aanwezig, terwijl de resultaten van de acties die in de video’s getoond worden aan de muur hangen. Dit is kunst die zichzelf verklaart aan de wereld waaruit ze voort komt. Het is te hopen dat de galerie deze kunstenaar vaker zal laten zien!

Museum besuch – 2010

Museum besuch -2010

Rechts: “ORGY in the park” – 2019 Vier monochrome doeken sleept de kunstenaar achter zich aan. Links: een landschapschilderij in de natuur

Hier lijkt de schilder het schilderij meer over zichzelf te willen vertellen.

De resultaten van “Orgy in the park”- 2019

Zaaloverzicht met “Brain”-werken

Rechts het doek uit de video “Landscape painting – The road to Neulengbach” – 2012

Untitled – 2012-2018

Flowerpainting (sunflowers) – 2019

A Question of perspective – 2019

Flowerpainting (three different bouquets) – 2019

Untitled – 2019

Dürst Britt & Mayhew