Na de sluiting van de tentoonstelling van Werner Cuvelier leek het seizoen afgelopen voor Parts Project. De algehele opluchting in de kunstwereld over het heropenen bleek echter tot een project te leiden waaraan meer dan tweehonderd instellingen deelnemen: Unlocked/Reconnected! Elke instelling toont onder die titel naast haar normale presentatie één werk dat refereert aan het begrip thuis. Cees van den Burg vond het reden Pim Voorneman uit te nodigen en zo het seizoen passend af te sluiten.
Voorneman denkt groot, zoals we bij eerdere gelegenheden wel hebben gezien, nu neemt hij onder de naam Entre ’21 bijkans de gehele galerie voor zijn rekening waarbij hij niet bang is voor de ruimte. Met minimale ingrepen verandert hij deze in een echo van weemoed en verlangen, precies de sentimenten die in ieder geval mij bevingen tijdens de quarantaine. Daarbij weet hij met de nodige associaties een gelaagd geheel te doen ervaren waarbij de ruimte optimaal meewerkt, knap staaltje!
Bij de ingang ligt onder de naam #1 Antichambre grof zand op de vloer waardoor je jezelf keihard hoort binnen knisperen! Entre in het Frans betekent tussen (wat je in een antichambre ook ervaart), maar ook “kom binnen” waarbij het verbeelde nabije verleden bedoeld kan worden, maar ook 2021 waarin hopelijk veel zaken anders blijken te zijn geworden.
In de nis ter rechterzijde staat een Blue Tooth speaker die de BBC Worldservice laat horen, # 2 How soon is now. De titel is van een song van de super-romantische neo-punk band The Smiths. Het geluid vult de gehele ruimte en voelt bijna als een massa. Ik zou me niet verwonderen als de Brexit ie continu speelt op de achtergrond van het wereldnieuws hier ook nog een rol speelt!
Achter in de ruimte, naast de deur naar de tuin hangt een kandelaar met een aantal brandende kaarsen
Onder de naam #3 La Calisto krijgt deze naast de natuurlijke weemoed die dit valse licht al oproept een nog veel bredere invulling.
Na deze ervaring kan de bezoeker in de zijruimte achter ook nog wat hoogtepunten zien uit de collectie van den Burg waarin een van mijn favorieten behoorlijk vertegenwoordigd is.
Marijn van Kreij met zeven Breughels over elkaar!
Robert Holyhead
Robert Holyhead
Voor de droedels van van Kreij had ik ook altijd al een zwak!
Op de tweede verdieping van de centrale bibliotheek van Den Haag is een tentoonstelling gemaakt over Haags verzet tijdens de tweede wereldoorlog. Ik had al eerder gehoord dat deze tentoonstelling werd vorm gegeven door Pim Voorneman, een kunstenaar die eerder werk maakte op de grens van kunst en design. Vandaag vond een officiële presentatie plaats van het geheel. In de toespraakjes kwam naar boven dat het Haags historisch archief in deze periode van herdenking iets wilde laten zien van de verzetshelden naar wie een aantal straten in Den Haag zijn vernoemd. In een tentoonstelling die thematisch is opgebouwd naar onderwerpen als “De illegale pers”, “Hulp aan onderduikers” of “Het gewapend verzet” zijn een aantal antieke kasten te zien met soms half geopende deuren waarbinnen de verschillende papieren, foto’s of voorwerpen zijn opgesteld. Sommige van die papieren zijn aandoenlijk, zoals bijvoorbeeld de afscheidsbrief van verzetsstrijder Jan van Dongen aan zijn vrouw die hij schreef voordat hij geëxecuteerd werd.
Zelf was ik nieuwsgierig naar de manier waarop Voorneman het geheel in een vorm had gegoten. De antieke kasten pasten mooi als commentaar en verbeelding van de Nederlandse volksaard in die tijd en in de na-oorlogse jaren waarin veel klein werd gehouden en in het duister bleef, waarbij het lang geduurd heeft voordat men vrij en onverveerd over de vorm en de aard van het verzet in Nederland kon schrijven. Daarvoor moesten wel wat laatjes worden opengetrokken! Die kasten staan op een soort sokkel tegen witte vlakken die zich naadloos in de architectuur van Richard Meijer voegen. De tentoonstelling is samen met Han Jordaan en Astrid Dekkers gemaakt waarbij het archiefonderzoek heel wat mooie verhalen naar boven bracht. Grote en “petites histoires” zoals de burger die in de Passage op een gegeven moment uit papier geknipte W’s uitstrooide op de verjaardag van de toenmalige koningin. Ik moest direct denken aan het uitdelen van krenten op de dam in 1967, wat destijds ook de autoriteiten woest maakte.
Het is voor publiek dat in lokale geschiedenis is geïnteresseerd een kleine maar fijne tentoonstelling en ook de kunstliefhebber vindt hier iets van zijn gading, kortom: de moeite van een wandeling door het centrum waard!
Pim Voorneman legt uit en Astrid Dekkers en Han Jordaan rechts van hem zullen dat ook nog doen
De presentatie van opzij
Een aantal verzetsstrijders in de kast
Je moet er enige moeite voor doen om alles te kunnen zien
Voor in de rij staat een antieke kist waaruit krantjes over de tentoonstelling te krijgen zijn.
aan de achterkant van de wandjes waartegen de kasten waren geplaatst zijn video’s te zien
die de huidige situatie laten zien van de plek waar zich historische gebeurtenissen hebben afgespeeld zoals die in de kast er voor werden getoond.
Een presentatie met veel papier
Een grote foto van een geliquideerde verzetsman
En, terzijde, tijdelijk opzij gezet en totaal niet ter zake doend, een werk van Rien Monshouwer dat ik niet kende. Het gaat weer naar de centrale entreehal
De koude wind die al jaren uit de rechtse hoek over het culturele veld waait maakte de afgelopen maanden flink slachtoffers! Tijdelijke oplossingen werden in bepaalde gevallen wel gevonden, maar structureel gaat het bepaald niet goed. In het Haagse spelen daarnaast nog meer zaken een rol. De ontwikkelingen in het vastgoed en in de Haagse infrastructuur zorgen er voor dat Haagse kunstenaarsinitiatieven met hun hele hebben en houwen van hot naar her gestuurd worden. De ontwikkelingen in de Binckhorst zijn in dit opzicht tekenend: Billytown begon met een ambitieus programma en een heel nieuwe opzet en zal in april het veld moeten ruimen. Locatie Z was naar haar derde expositielocatie in een jaar verhuisd, ook in de Binckhorst , het zal daar weer weg moeten. Dat gebied leek veel mogelijkheden te bieden voor de kunstensector, maar de stedelijke ontwikkelingen en met name het gereed komen van de Rotterdamse baan zorgen er voor dat het gebied ook commercieel aantrekkelijk wordt. Daarnaast is er mede ten gevolge van de immigratie een behoefte aan woonruimte en er wordt naarstig gezocht naar kantoorruimtes die tot wooneenheden kunnen worden omgebouwd. Het gevolg is dat kunstenaarsinitiatieven met enorme onzekerheid blijven zitten over hun situatie.
Deze eindlijst is beperkt. Ik heb afgelopen jaar minder gezien wegens diverse reizen die ik mede ivm onderzoek heb gemaakt. Daarnaast ben ik ook uitgenodigd om jaarmeester te worden van het Apprentice-Master Project van Kunstpodium T en dat heeft me ook nogal bezig gehouden, de resultaten zijn op deze site de komende maanden te bezichtigen. Een bijkomend voordeel is wel dat ik regelmatig het land in zal gaan voor de erbij behorende tentoonstellingen en dus ook andere exposities in de omgeving zal zien. Zo ben ik recent al een paar keer in Park en de Pont geweest waar ik normaal wat moeilijker kom. Bij deze de toppers zonder hierarchie:
In Den Haag is Parts Project nadrukkelijk aanwezig met een paar waanzinnig goede tentoonstellingen waarvan ik vooral Show me Your Vital Parts top vond. De installatie van Pim Voorneman droeg als entrée bij aan de gelaagdheid van de presentatie.
Het weekend waarin A day to clay a bust van Topp&Dubio plaats vond in 503 was gedenkwaardig, het interessante initiatief gaat rustig zijn eigen weg (dit weekend met Joost Rekveld) en de heren gaan door met acties in straten enzo..
Quartair maakte met Drawing Front een mooie tekeningententoonstelling en de tentoonstelling van Frank Halmans bij Ramakers was ook heel goed.
De tentoonstelling over Vilèm Flusser bij West past mooi in een zich steeds duidelijker aftekenend programma dat met het in gebruik nemen van Huis Huguetan nog veel meer mogeljkheden heeft zich te ontwikkelen. De recente tentoonstellingen See How the land Lays/Gagarin zijn daar een mooi voorbeeld van.
Baracca maakte bij Locatie Z de afsluiting van haar “Inside Job” project in een vrij moeilijke omgeving wel een goede show. Locatie Z zelf heeft op die locatie, het Helena van Doeverenplein, kort maar hevig gefunctioneerd na eerst met All You can Eat van Ockenburg afscheid te hebben genomen. Thijs Ebbe Fokkens maakte onder de naam Escapist Cookbook een grote installatie die indruk maakte en de recente expositie The Group van The Holls-Collective, dit keer in de Binckhorst, laat zien dat het potentieel ondanks alles onaangetast blijft.
Billytown maakte haar belofte volop waar met een serie tentoonstellingen: de solo van Marius Lut, de mooi onbevangen tentoonstelling Can’t do Nothing die door Bernice Nauta werd gecureerd en de nu nog te bezichtigen tentoonstelling van Iede Reckman,For All but Finitely Many, maken het om wanhopig van te worden dat zij weer verkassen moeten. Hopelijk vinden ze een manier om zo door te gaan.
Galerie Maurits van de Laar vierde zijn vijfentwintigjarige jubileum met een tentoonstelling die aangeeft dat de galeriehouder een mooi breed programma heeft ontwikkeld dat hem een sterke plek in de Haagse galeriewereld bezorgt. De tentoonstelling Auszeit van Diederik Gerlach in oktober was bijzonder fraai!
Helaas moeten we afwachten wat met een andere sterke galerie, Nouvelles Images, gebeurt nadat Erik Bos helaas veel te vroeg overleed. En, talking about galleries: De Art The Hague beurs begint nu wel smoel te krijgen, alleen het randgebeuren oogt bijzonder rommelig en hap-snap: kan daar niet een goede curator op gezet worden?
Galerie Durst Britt&Mayhew gaat onverdroten voort op de ingeslagen koers met een vrij ambitieus programma dat mooie tentoonstellingen oplevert, de tentoonstelling van Wieke Wester en Alexandre Lavet waren niet te versmaden!
STROOM blijft instelling van het jaar voor mij, zij zijn de spil van de Haagse kunstwereld en het hele land is daar jaloers op. Het twee-jarige project dat ze uitvoeren, Attempts to read the World (Differently) , vindt doorgang met intrigerende tentoonstellingen: na vorig jaar de tentoonstelling met Neïl Beloufa te hebben gemaakt zagen we dit jaar de Display Show met Celine Condorelli, Gavin Wade en James langdon en nu het project Three Exhibits, Five Acts dat zich na de grote video-installatie van Max de Waard interessant ontwikkelt.
Dat de wind in HEDEN uit een andere hoek waait is ook duidelijk: met een consequente serie tentoonstellingen en deelname aan beurzen proberren zij hun bekendheid te vergroten en een aantal door henzelf gebrachte kunstenaars te promoten. De HEDEN-start prijs is een mooi intitiatief en tentoonstellingen als die van Ingrid Mol en Theo Jansen zijn altijd de moeite waard om te bezoeken.
Het Malieveld-project blijft interessant voor mij persoonlijk als laboratorium en incidenteel komen ook anderen daar werken op zaterdagochtend. Zo werd op 9 april het vierjarig jubileum gevierd met een aantal deelnemende kunstenaars.
Buiten Den Haag vind ik PARK in Tilburg toch heel bijzonder met o.a. een zomer-installatie van Yona Friedman en een fantastische tentoonstelling als Mwili na Akili met Charlote Schleiffert en Paul Bogaers. Lekker licht, een tentoonstelling die Eelco van der Lingen maakte voor het Centraal Museum in Utrecht vond ik erg de moeite waard en het was fijn om te zien dat ook This Art Fair in de beurs van Berlage wat meer karakter begint te krijgen. Het is goed dat individuele kunstenaars zich hier kunnen aanmelden.
Internationaal werd ik geraakt door de Robert Ryman-tentoonstelling in DIA-arts centre in New York, de Duchamp en Brancusi opstellingen in het Philadelphia Museum of Modern Art, de Barnes-Collection in Philadelphia, de heropening van het SF MOMA met een prachtige inventieve nieuwe vleugel en een fantastische brede presentatie van o.a. Elsworth Kelly. Verslagen stonden op Facebook, maar daar moet je kennelijk toch niet te enthousiast gebruik van maken want na een album met al mijn Malieveldwerk zijn nu ook drie van mijn U.S. albums verdwenen. Ik zal proberen in de loop van de komende maanden verslagen op dit blog te zetten.
De tentoonstelling van Annemiek Lauwerens in een kapel in Pernes les Fontaines in Zuid Frankrijk liet voor mij zien dat context heel belangrijk kan zijn voor het werk van een kunstenaar.
Het nog maar recent gestarte PARTS Project aan de chique Haagse Toussaintkade laat werk van verzamelaars zien. De eerste twee tentoonstellingen bestonden uit een solotentoonstelling en een duo-tentoonstelling. De nu geopende expositie is een groepstentoonstelling met bruiklenen van bekende en onbekende verzamelaars die is ingericht door kunstenaar Pim Voorneman. Deze kunstenaar is bekend doordat hij zich met het tentoonstellen als zodanig bezig houdt zoals hij bij presentaties bij West en recent bij JCA de Kok liet zien. In PARTS Project richtte hij nu de groepstentoonstelling in en toont hij in de voorruimte een installatie met parameters: gebruikte materialen, een nieuw bureau voor de galeriehouder etc. Het oogt zo als een gedeconstrueerd tentoonstellingsproces en daarin zijn erg mooie elementen te vinden. Het werk uit de groepstentoonstelling is verrassend actueel en laat kunst zien die in Nederland nauwelijks getoond wordt. De galeriehouder en zijn assistent hebben duidelijk een interessant netwerk van bruikleengevers waaruit zij kunnen putten.
De tentoonstelling is zo verrassend rijk met mooie werken en een erg interessante overgang van installatie in de voorruimte naar elementen uit de installatie die in de presentatie van de werken wordt gebruikt. Bij deze een indruk:
Pim Voorneman: Hohlraum – 2006-2016
Walter Swennen: Different works – 1988-2008
Jan Pleitner – Portret – 2010, David Shrigley – IT – 2010
Nora Schultz: Untitled (poem-mattress) – 2012
Chris Martin: Sun Energy Light Up Mother Popcorn – 2009-2012
Jonas Lund: VIP (Viewer Improved Painting) – 2014
Rashid Johnson: Stay Black And Die (from the series “Things I need to do”) – 2005
Mohamed Bourouissa: La Republique (from the series Périphérique) – 2006
Voor – Marlie Mul – Puddle (Plain match) – 2015 Back left – Richard Aldrich – 2 and Baby – 2009 Back right – Tal R: River Figure – 2005
Moose Space heeft een Video Art Night georganiseerd met video’s van jonge juist afgestudeerde kunstenaars. Charlotte van Winden, initiatiefneemster van deze avond nodigde haar voormalig KABK-docent Hester Scheurwater uit om iets te zeggen in de pauze.
Het publiek reageerde enthousiast. Veel mensen waren teleurgesteld dat ze niet binnen konden komen in de niet heel erg grote ruimte die constant vol was, en terecht, want het programma was bepaald dynamisch!
In Trash the House vond een performance plaats van het illustere duo Somer Meijer. Vanaf de schouw klonk het verslag van een spannende tenniswedstrijd
En ook performen blijkt duursport, het duo zat boven tegen het plafond de avond uit.
Bij LhGWR bezocht ik de tentoonstelling Safe Distance van Rune Peitersen, geabstraheerde stills van oorlogsvideo’s, beelden van observatiecamera’s, vliegtuigcamera’s tijdens bombardementen
Fascinerende eenzame ruínes in de woestijn
In grijs oplossende explosies
En in zand begraven archeologisceh overblijfselen.
Bij Maurits van de Laar hangen bijzonder levendige schilderijen van Andrea Freckman
Die geënsceneerde foto’s in vogelhokjes in een boomsculptuur hangt.
Die 3D-foto’s zijn inspiratie voor haar schilderijen
In de voorruimte hangen minutieus doorwerkte panelen waaraan het frame zich onttrekt en als een slang door de ruimte sluipt
De panelen zien er mooi uit en houden de atmosfeer in die ook in de oudere nachtgezichten van Lilian Kreutzberger te vinden is.
De tekeningen tonen eenzelfde soort stucturen met loskomende frames
Bij Locatie Z is de tentoonstelling Native Speakers te zien met hier werk van Alette Wttewaall
Pim Voorneman laat de betekenis van zijn woorden zien
Met een levendige geluidstape van een familiereünie toont Ellen Hofstra dit mini-tentje
Marjolein van der Meij maakte een installatie met haar werk
Ibrahim R. Ineke toont zijn donker-symbolische tekeningen voor een luie stoel in gepaste duisternis
Naast deze tentoonstelling woonde ik ook een subtiele performance bij in Locatie Z. In een schoon gesopte ruimte werd het publiek in een duistere ruimte gebracht. Na verloop van enige tijd priemde een lichtbundel door de ruimte waarin duizenden stofdeeltjes rond zweefden. Achter de bundel stonden twee vrouwen waarvan een achtereenvolgens drie ideeën van Demokritos voorlas over deeltjestheorie. De tweede vrouw liet daarbij deeltjes loskomen uit verschillende stoffen. Het mooist vond ik de deeltjes die door de lichtbundel spoten tijdens het doorscheuren van een krantenpagina. Performers waren Elke Veltman en Marijn te Kolsté.
Baracca, een nomadisch platform met wortels in Den Haag en Dordrecht, voerde afgelopen jaar een project uit waarbij het naamgenoten in Europa opzocht om daar ter plekke een expositie te tonen. Ze kwamen zo in allerlei gelegenheden in bijvoorbeeld Frankrijk, Spanje, België en Nederland waarvoor zij kunstenaars uit nodigden om werk te laten zien. Aftrap en afsluiting vonden plaats in de favoriete hang-out van initiatiefnemers Yvo van der Vat en Ibrahim F. Ineke in Den Haag, namelijk ijssalon Florencia.
Om nu nog een beeldende afsluiting en accentuering van de elfde verjaardag van Baracca te vieren heeft Baracca zich bij Locatie Z ruimte georganiseerd om een aantal van de kunstenaars te tonen die met hen zijn mee gegaan Europa in. De Nieuwe ruimte van Locatie Z is niet bepaald gemakkelijk, maar een nomadisch initiatief dat in diverse horecagelegenheden en andere sociale ruimtes werk toont is wel wat gewend en ook dit bleek wonderwel te lukken, ik kan me niet alle deelnemers herinneren (update 16 febr.), maar u krijgt een indruk:
Herman Lamers
Christine Gist
Ton Kraijeveld
Robert de Visser
Robert de Visser, uw correspondent, Ibrahim R. Ineke
Maurice Bogaerts
Yvo van der Vat
Matthias König
VHS-bouwsel van Norman Maus
De tafel van Tanja Smit werd intensief bestudeerd
en terecht natuurlijk met zulke mooie boekjes
Helena Sanders
Yvo van der Vat opende officieel en stelde enthousiast uw reporter voor als mede-exposant
Thijs Ebbe Fokkens
Twan Bastiaansen
Alette Wittewaal
Ibrahim R. Ineke
Mercedes langhorst, Dorina Kappatu
Een mooi geluidswerk van Andrew McNiven, geluiden uit het Städelmuseum in Frankfurt
Frans van Lent: Adidas jacket with ringing Nokia phone
Daan den Houter spreekt vanzelf
Anthony Blokdijk
Dan was er tegelijkertijd een tentoonstelling uit de grafische underground te zien gecureerd door Ibrahim R. Ineke die zelf ook een niet geringe plaats in neemt in die scene. Dit kon ik al helemaal niet uit elkaar halen, maar ik vind het prachtig werk en toon hierbij een indruk met alle namen van de deelnemers: Marcel Ruijters, Zeke Clough, Robert Adam GilmourKurt Komoda, Tony Burhouse, Gaspard Pitiot, Aeron Alfrey, Shaltmira…, FuFu Frauenwahl, Alkbazz, David Paleo, Muriel Bellini, Crippa Almqvist, Sean Aaberg, Ibrahim R. Ineke. Allen zijn lid van het blog Eaten by Ducks
In Quartair opende vandaag een aantrekkelijke tentoonstelling met werk van een aansprekende groep kunstenaars. Het tentoongestelde werk werd speciaal gemaakt naar aanleiding van tekstfragmenten van Louis Couperus. De titel van de tentoonstelling komt van een anekdote: de vrouw van Couperus vraagt op reis naar een blauwe kamer, omdat de schrijver zich in een dergelijke kamer het meest thuis zou voelen. De expositieruimte is niet blauw in werkelijke zin, maar als ruimte waarin de schrijver zich thuis zou voelen voldoet ze misschien wel. Op een ander niveau zou je dus kunnen zeggen dat Quartair blauw is gekleurd. Bij deze een indruk van tijdens de goed bezochte opening:
Pim Voorneman: Pièce de Milieu, n.a.v. een fragment uit Extaze
Een aansprekende ruimte met een combinatie van anachronistische elementen en abstractie
Die overigens ook wel gedateerd over komt
Overzicht
Het werk van Selma van Panhuis sprak mij erg aan: tempera op doek, papier, karton etc. alles n.a.v. Noodlot
Ook hier een raar soort abstractie, een nevelstreep uit het verleden
met effectieve combinaties
Tim Breukers maakte een groot beeld n.a.v. De Binocle met een leep kledingstuk on top
Astrid Nobel maakte dit effectief gemarmerde doek n.a.v. Metamorfoze
Wieteke Heldens verzamelde kleuren zoals hier uit Extaze
Psyche en Eros van Robbert Pauwels werden uit Psyche; Fidessa’ gedestilleerd
Geeske Harting had een prachtig doek met viooltjes n.a.v. Van en over mijzelf en anderen
JCA de Kok stelde een tentoonstelling samen die speciaal gemaakt werd voor Hoogtij # 35. Na de geslaagde tentoonstelling Samengevat met kunstenaars die ooit eerder voor deze galerie hebben geëxposeerd is in dit geval aan een aantal exposanten gevraagd kunstenaars uit te nodigen een werk in gezamelijk overleg te presenteren in de galerie. Pim Voorneman is evenals in Samengevat gevraagd de tentoonstelling in te richten. Het resultaat is een geserreerd geheel in een mooie ruimte met diverse uitschieters.
Uitgenodigd door Johan van Oord – Bernice Nauta:vlnr Interferentie nrs 1 en 2, Secretariat, Ruimte
Uitgenodigd door Ro Hagers – Peter Otto: Maria, naar Grünewald
Uitgenodigd door Diederik Gerlach – Helène penninga: veraf en dichtbij
Uitgenodigd door Ineke Sleeuwenhoek – Marleen Sleeuwits: Interior no. 29
Uitgenodigd door Tom Gerards – Itta Smeets: Z.T.
Uitgenodigd door mark de Weijer – Maarten Schenkeveld: Within Boundaries
J.C.A. de Kok nodigde Pim Voorneman uit een idee van hem uit te werken over een tentoonstelling waarin de genodigde kunstenaars een muziekkeuze moesten maken die bij hun werk past. Over het algemeen is is mijn ervaring dat beeldend kunstenaars van muzieken houden en draaien zij van alles op hun atelier bij hun werkzaamheden. Ron van den Ende stelt elk jaar in december een aantal kunstenaars de vraag een Studio-Playlist op te sturen die hij op zijn site plaatst met eventueel video’s. (Zie: http://artbbq.nl/ )
In het geval van “ Capriccio“ , zoals deze tentoonstelling heet, werd specifiek gevraagd naar een muziekkeuze die bij het door de kunstenaar tentoongestelde werk past. Bij de tentoonstelling werden dan ook I-pods uitgereikt waarmee de diverse muziekstukken te beluisteren zijn. De opening was nogal druk en het effect ging daardoor wat verloren, zeker bij de meer contemplatieve werken, maar het blijkt in sommige gevallen er goed te werken.
In de keuze van kunstenaars bleef Voorneman, actief als docent aan de KABK, dicht bij huis: hij nodigde leerlingen, ex-leerlingen en docenten van de academie uit en een voetbalmaatje. Het levert een sympathieke tentoonstelling op met uiteenlopend werk.
Reinoud Oudshoorn: Z.T. Muziekkeuze: Morton Feldman – Palais de mari
Nishiko: Knocked off Corners – 2011 Muziekkeuze: Steve Reich – Nagoya Marimba’s
Astrid Nobel: What requires waiting and what waiting awaits Muziekkeuze: Nick Cave & the Bad Seeds – Push the Sky Away
Miranda Meijer: Here we are 03 & 04 Muziekkeuze: Pentaphobe – Teltar Apredun
chmkoome's blog 