Be My Guest

25 maart 2023

Bij galerie Ramakers is tot zondag nog de tentoonstelling Be My Guest te zien met werk van Frank Halmans en Eelco Brand. Halmans engageert zich met huiselijke architectuur in allerlei vormen. Hij is een vaardig bouwvakker en dat is te zien in zijn werk. Dat werk bestaat voornamelijk uit sculpturen die refereren aan woon-architectuur, maar de werken hebben steeds een twist die je verder doet nadenken over de aard van hetgeen is weergegeven. Zo is bij binnenkomst van de galerie meteen een soort gedoofd kampvuur te zien waarbij het brandhout bestaat uit wandelstokken waarop een aantal metaalplaatsjes zijn vastgezet met herinneringen aan wandelgebieden. Dit doet sterk denken aan de huiselijkheid van het bij een kampvuur zitten terwijl sterke verhalen worden verteld over eerdere wandelingen. Verder in de galerie is een keuken opgebouwd, maar geen normale keuken: het is alsof de keuken in de breedte is samengeperst tot een kwart van het normale formaat. Misschien is het nog bruikbaar, maar zoals mijn moeder zou zeggen: je kan er je kont niet keren! Wat mij ook aan spreekt zijn de kleinere sculptuurtjes die bestaan uit het leidingwerk in een bepaalde ruimte van een huis. Het zijn bijzonder subtiele werkjes die ook los van de context erg geslaagd zijn.

Kampvuur

De versmalde keuken: La disparition – 2007

Leidingwerk – Gebilde – 2022

Een ouderwets gebouw, behangen met paardehaar – Mannequin – 2019

Dragers/carriers #3 – 2022

Eelco Brand maakt beelden met video, animaties van natuurlijke verschijnselen. Met videotechnieken maakt hij poëtische beelden die door blijven bewegen en zich blijven herhalen: Zen-video!

Galerie Ramakers

Art Rotterdam 2023

8 februari 2023

De officiële opening van Art Rotterdam miste ik door een vergeten tandarts afspraak, maar toen ik arriveerde ritselde het al van de BN-ers die juist werden toegelaten tot de beurs. Het begon druk en bleef druk tot ik weg ging en terecht, want deze editie straalde wat meer leven uit dan de voorgaande gelegenheden. Het publiek had er zin in en ook de galeries deden hun best met soms erg geslaagde presentaties. De beurs heeft een iets andere opzet met een beeldenplein wat centraal in de beursruimte is geplaatst wat de rest van de beurs overzichtelijk maakt. het lijkt dat er meer buitenlandse galeries zijn en een paar Nederlandse habitués zijn verdwenen, ik heb de indruk dat het geheel wat meer kan ademen. Buiten is een beeldenroute naar de ingang van de beurs georganiseerd met beelden die door de galeries zijn gesuggereerd. Ik begin daarmee om wat indrukken te tonen:

trendbeheer/Art Agent Orange plaatste werk van Luuk Smits. Hij zou zo bij het Malieveldproject kunnen mee doen!

Pim Palsgraaf via NL=US met Mycelium

Phoebus vaardigde Jan Smejkal af met tekstwerk.

Dat eerder bij Poetry International in de boom hing

De Aanschouw is aan haar toekomst aan het werken, hier de crew bij de mobiele Aanschouw

Met het overschilderschilderij, in deze vorm van Joop van ’t Hoenderdaal

Brinkman en Bergsma Cont. Art met Eugenie Boon

Krijn de Koning bij Slewe Gallery

Adam Colton idem dito

Monali Meher bij Lumen Travo, zij won de NN Art Award 2023

Keramiek ad infinito bij No Limits Art Castle met een keur aan bekende en onbekende kunstenaars.

Pauline Curnier Jardin bij Ellen de Bruijne die sowieso een aantrekkelijke stand heeft

ook met Daniele Formica en Lara Armacegui

Jochem Rotteveel doet het nu samen met Vermeer

Den Haag’s Glam Twins Dürst Britt & Mayhew hebben David Roth uitgenodigd met een overzicht van kleinere werken

en recent met bloemen geschilderde bloemschilderijen (hoe tautologisch wilt u het hebben?)

Anneke Eussen bij Tatjana Pieters

Heejsteck heeft een consistente presentatie met o.a. de Deen Claus Hugo Nielsen die een installatie op een Colenbrander plaatste

en natuurlijk mooi werk van V&B

Bij Frank Taal zijn uitsnedes uit de portefeuille te zien, mat hier Daan den Houter, Mike Ottink, Stef Rijs en Saminte Ekeland

Oey Tjeng Sit duikt plotseling op bij het relatief nieuwe Stevenson

Evenals Moshekwe Langa die recent in KM21 tentoonstelde

Vandenberge is een oude getrouwe beursganger met mooi werk van Clary Stolte

En wel heel fraai subtiel werk van Frank Halmans

Niels Post en Petra van Noort zijn te zien bij NL=US met groot en klein werk

Deze aquarellen van Robert Armstrong zijn te zien bij Kavanagh uit Dublin

Een Madrileense galerie met een werk van Jordi Alcaraz in de beste Spaanse materie-traditie

Jan Wattjes doet het heel goed bij Living Stone in Den Haag

Evenals Ton van Kints het nog steeds prima doet bij Ramakers

Maurits van de Laar heeft o.a. Susana Inglada

met een effectieve installatie van Susana Inglada

Tjebbe Beekman bij Grimm, gelaagd werk…

Wie zich afvroeg wat Michael Raedecker tegenwoordig doet….

Een mooi wandje van Sigrid Calon, in dit geval van keramiek

Joey Ramone laat werk zien van de Spaanse kunstenaar (?) die na het begin van de recente samenwerking met een Barcelonese galerie aan de presentatie met ook werk van Maurice Meeuwisse is toegevoegd.

Arjan van Helmond bij Galerie Gerard Hofland: Altijd goed!

Geen kwaad woord over Dick Verdult, hier met een foto van Ed van der Elsken bij Annet Geelen

Nogmaals de winnares van de NN Art Award, Monali Meher

Een mooie serie van Marijn van Kreij

bij Barbara Seiler

Dan nog even naar Prospects 2023 met Mattia Papp in de gang met zijn Atlantis project

Nico Riedinger met een schilderij en een sculptuur

Kimberly Dias

Lotte Wieringa

Art Rotterdam 2023

Art The Hague

5 oktober 2022

Vandaag opende een nieuwe editie van ART The Hague, een kleine, maar (in ieder geval voor Hagenaars) fijne kunstbeurs met galeries uit heel Nederland en ook zelfs wat buitenlandse galeries. De officiële opening werd gedaan door Benno Tempel. Het is jammer dat de echt belangrijke galeries in Nederland de weg naar Den Haag niet kunnen vinden, maar dat neemt niet weg dat er veel mooie dingen te zien zijn. Zo zijn er Haagse galeries als Dürst Britt&Mayhew en Ramakers en een Rotterdamse galerie als NL=US of Sanaa, O-68 of Nasty Alice uit het zuiden met mooi werk en heeft kunstenaarsvereniging Pulchri Studio naar aanleiding van haar honderdvijfenzeventig-jarig bestaan een mooie stand met werk van leden. De zojuist geopende galeries Sinarts en Nono maakten hun beursdebuut.

De beurs is nog tot en met zondag open, bij deze een kleine indruk:

Bij de ingang staat een indrukwekkend ensemble van Hans van Bentem

Larissa Ambachtsheer met een serie kleurstudies

Lisanne Hoogerwerf tegelijkertijd bij Project 2.0 Gallery op de beurs en galerie Helder in de stad.

Marcel Leupens

Suzanna van Oers met twee erg leuke video’s bij Moving Gallery (Utrecht)

met een prachtige old-school monitor

Ton Kraaijeveld bij galerie Sanaa

Paula Nassenstein met lang en smal werk bij galerie Luycks

Bien étonnés: Jan Wattjes en Simon Schrikker met hebbedingetjes bij van Spijk Art Books,

De altijd verrassende Kyra Fröse

Bij Ramakers zag ik dit van Cor van Dijk

En Bob Boniës die ik wel -tig keer tegen kwam op de beurs

Bij Dürst Britt & Mayhew werd Alejandra Venegas getoond

En een overweldigend doek van David Roth

En tot slot een mooi werk van Preta Wolzak bij NL=US

ART The Hague

MID – LIFE – CAREER – QUEST

8 mei 2022

Toen ik bij galerie Ramakers was om de tentoonstelling van Joncquil te zien (ik dacht dat het de opening was, maar die was twee weken eerder) vertelde ik de galeriehoudster dat ik eerder voor Tubelight schreef. Het duurde destijds drie maanden voordat mijn stukje over een tentoonstelling bij TENT was gepubliceerd, dat was voor mij aanleiding was niet meer voor het blad te schrijven. Als blogger ben ik tenslotte gewend binnen op zijn hoogst drie dagen iets op het net te rossen, zoals we dat vroeger noemden. Door een tweetal sociale weken en een verblijf elders moet ik erkennen dat dit nu ook wel wat laat is, waarvoor excuus. De tentoonstelling is het waard er de aandacht voor te vragen. Ik kreeg van Joncquil een reminder over het aflopen van de tentoonstelling en nam me voor die nog voor het einde dit weekeinde te behandelen.

Joncquil heeft deze tentoonstelling gemaakt met een mid-life crisis in zijn hoofd, de titel suggereert dit heel duidelijk. Er zijn werken uit zijn hele carrière te zien en dat werkt wat vervreemdend. We zijn de donkere schilderijen gewend waarin o.a. allerlei dieren figureren, daarvan is er geen een te zien. Dat werk heeft een gothische sfeer en de meer recente assemblages passen daar goed bij. Ze lijken samengesteld door een saltimbanque die allerlei breekbare voorwerpen in de lucht houdt en ze opeens in een bepaalde samenstelling bevriest. Die breekbaarheid is in de gehele tentoonstelling aanwezig, in het werk, maar zeker ook in de behandelde thema’s.
De schilderijen die er nu hangen zijn voor het merendeel ouder en transparant geschilderd in pastelkleuren. Ik kreeg associaties met bepaalde symbolisten, Redon in het kleurgebruik en Moreau door de overdaad aan details waardoor het motief bijna niet meer te zien is. Evengoed ook 19e eeuws. Dan is de thematiek bepaald ook gothisch te noemen: leven, dood, schedels, liefde, de duivel, verleden, heden en toekomst. De kunstenaar is een romanticus die naar het lijkt inderdaad zijn plaats lijkt te bepalen. Hij laat mossels in hartjes veranderen, maar plaatst daar ook een schedel bij. Op de vloer staat een doos met de overblijfselen van de kunstenaar zoals hij later in een archeologische opgraving uit de grond wordt bevrijd, dat is een keramisch beeld. Het is allemaal een vorm van beeldende poëzie en het verwonderd dan ook niet dat naast de uitgang op de ruit een inventief klein gedicht over het zijn op de ruit is geverfd. Binnen staat een laag tafeltje met daarop de titel in neon letters: is wordt was, zitten op een bank uit 2018.
De tentoonstelling duurt nog tot en met vijftien mei en ik zou u echt aanraden nog even te gaan kijken, het is de moeite waard!

Mossels, harten en een schedel…

Resonance of a flower man that bears resemblances to a memory of Passoa – 2021

Spring Skull – 2019

The one and the other – 2011

De archeologische vondst

The déja vu before or after – 2022

The best things of the past will be the worst things of the future – 2021

En het poëem met de sculptuur er achter

Galerie Rademakers

Art The Hague 2021

29 september 2021

Ook op Art The Hague bleek dat iedereen er weer zin in heeft: ondanks donkere wolken vond een drukke opening plaats mèt een bekettingde Jan van Zaanen. Er waren veel mensen om een beurs te zien die een aantal erg goede presentaties toont. Verder veel abstract, lyrisch of anderszins, zoals altijd. De route was weer iets anders en weer iets beter en zo krijg je toch de indruk dat deze Haagse kunstbeurs steeds meer op de kaart staat. Bij deze een kleine indruk:

Na de ingang een soort thema tentoonstelling met design en abstract werk. Dit vond ik een aardige presentatie van keramiek van Ceri Muller in een enscenering van Larissa Ambachtsheer

Mij dunkt dat dit werk van Helène Penninga is

Mooi werk met excuus voor de reflecties

Voor boven de sofa: Jamel Armand

Subtiel werk van Henriëtte von Münchhausen

en van Fatima Barznge

Silvia B bij NL=US

Selfies van Petra van Noort

óók bij NL=US

Aaron van Erp bij Livingstone

Peter Vos bij Maurits van de Laar

waar zoals eerder gememoreerd ook Erik Pape

en Cedric ter Bals werk laten zien

Een subtiel hoekje bij Ramakers met werk van Michel Hoogervorst en Frank Halmans

Alice West: Dad

Ties ten Bosch bij Frank Taal

nog meer Ties bij Taal

Jan ten Have: Olieverf op tot poeder gemokerd vaal wit glas

En natuurlijk mag Daan den Houter niet ontbreken

Sjef Hendrickx, mijn oude tekenleraar

Poppositions had weer een opvallende stand

Grijzen op een kleurig fond

Art The Hague

Hoogtij #2

31 mei 2021

Zaterdagmiddag was Hoogtij een heel wat bruisender gebeuren dan vrijdagavond, niet in het minst door het prachtige weer en de algemeen eufore stemming in Den Haag. Het was duidelijk dat ieder blij was om weer een galerie te bezoeken en bekenden te zien en ik heb daardoor van de tentoonstelling bij Parts Project niets gezien, een indruk daarvan volgt nog. Wat ik wel zag vindt u hieronder.

Ik had bezoek en het gezelschap was nog niet bij Quartair geweest, daarvan zag u eerder een verslag op dit blog. Op weg daar naartoe stapten we eerst bij galerie Ramakers binnen die werk van de Nederlandse kunstenaar Wido Blokland toont onder de titel Als het centrum de omtrek is. De kunstenaar heeft zich terug getrokken in Bretagne waar hij volop van sterrenhemels kan genieten zoals hij als kind deed op de waddeneilanden. Die fascinatie heeft tot enigszins esoterisch werk geleid wat zeker de moeite waard is om te zien, ook al door het diverse materiaalgebruik.

It is Yourselves You See and What You Are – 2021

Tautology (Sun) – 2019

?

Chymische Hochzeit (nigredo, purgatio, destillatio, regeneratio) -2020

For your Eyes only (Sohum 3) – 2020

zaaloverzicht met publiek

Vervolgens op naar galerie Maurits van de Laar waar een combinatie van werken van Karin van Dam en Robbie Cornelissen te zien is onder de naam Places we have never been before. De kunstenaars hebben eerder samen tentoonstellingen gemaakt wat niet verwonderlijk is, want het werk combineert heel mooi. Toch maken zij verschillende ontwikkelingen door die in het geval van Cornelissen resulteert in een overgang van strakke architectonische ruimtes naar abstractie. Die abstractie lijkt een focus op de structuren die hij eerder gebruikte om vlakken op te vullen en nu apart toont. In het geval van Karin van Dam zien we een toename van organische vormen en gebruik van textiel wat elkaar mijns inziens versterkt. Een mooie en ook wel enigszins verrassende tentoonstelling tentoonstelling!

Karin van Dam: Cladonia fimbriata – 2021 met een grote tekening van Robbie Cornelissen erachter: The Waiting Room MvdL – 2021

Robbie Cornelissen

Karin van Dam

combinatiewand

Robbie Cornelisessen: Places (red) – 2021

Achterruimte

Galerie Maurits van de Laar

What’s on?

11 april 2021

Het galeriewezen is blij dat er weer wat bezoekers kunnen worden ontvangen en er vinden dus steeds meer tentoonstellingen plaats. Na al het on-line gebeuren is het een genoegen werkelijke tentoonstellingen te bezoeken. Ik was bij galerie Ramakers waar Ton van Kints nieuw werk laat zien en waar André Kruysen een aantal studies toont voor een groot werk dat hij maakte, Inner Vision genaamd. het is een reactie op het beeld Testa + casa + luce van Umberto Boccioni. Dat laatste beeld is vernietigd, maar als je foto’s opzoekt lijkt het een soort lachende Boedha die in modernistische elementen uiteen valt. Formeel een gedecoreerde massa, gesloten en niet heel aantrekkelijk. Kruysen wil commentaar leveren op het modernisme dat in het begin van de vorige eeuw begon en maakte dus studies die open zijn. Transparante vormen die massa hebben, organisch ogen en binnen- en buitenruimte verbonden en in een esthetisch evenwicht houden.
Ton van Kints gaat verder waar hij mee bezig is, maar een nieuwe stap doet zich voor: hij stapelt oude werken tot wat zich laat aanzien als wandsculpturen. In zijn eerdere werk zaagde hij vormen uit ronde houten platen die hij er vervolgens gedraaid met pijn en moeite (en nietjes) weer invoegde. Deze “koekoeksnesten” kregen door de behandeling een heel eigen karakter. Het nu getoonde werk wordt met eerder werk als materiaal tot iets anders gemaakt. De stapelingen zijn niet zo transparant als eerder werk (waarin hij de samenstellende delen zichtbaar hield), maar worden bewerkt met epoxy. Daarnaast wordt door de formaten en de manier waarop de werken op elkaar worden bevestigd ook spelletjes gedaan met het perspectief. Het lijken wel wormen die uit de muur kruipen of er in willen verdwijnen. Onder sommige werken worden dan ook nog zwermcellen aangebracht, zakjes waarin de koningin van een bijenvolk zich ontwikkelt en van waaruit daarna jonge bijen de wereld over zwermen. Van Kints heeft duidelijk ambitie met zijn werk, maar wil het toch ook wel bij elkaar houden. Een klassiek dilemma voor een kunstenaar die misschien met moeite aanziet hoe de wereld met zijn werk aan de haal gaat. Als het zo door gaat zal hij daar echter weinig aan kunnen doen, want er hangen heel wat rode stippen in deze tentoonstelling.

Ton van Kints: 1+1 Face to face #2 – 1996 – 2020

Ton van Kints: 1+1+1+1+1+1+1 (back to back, spooning 3x, face to face 1x #10) – 2010 – 2021

Sharing Air raster (2x #3) – 2016 – 2020

André Kruysen: Position less of point – 2020

Ton van Kints: Package #4, it, she, he 4 – 2004 – 2021

Andre Kruysen: Abode of the Mind – 2020

Ton van Kints: 1+1+1, (spooning) 3x – 2004 -2019

André Kruysen: Scream – 2021

Ton van Kints: Zwarte cirkel op rechthoek op echte raat

Galerie Ramakers

What’s on

3 maart 2021

Galerie Ramakers gaat weer open ( 2 personen tegelijk) met o.a. op de muur gestapelde werken van Ton van Kints:

Ton van Kints: 1+1+1+1 (face to face, back to back, spooning) #1

Galerie Ramakers

What We Do Not (want to) See

16 februari 2020

Aan de Haagse Toussaintkade kunt u zich vanaf vandaag enige weken wentelen in de Belgitude: bij Parts Project exposeert de Gentenaar Werner Cuvelier (waarover later, dat vergt wat meer tijd) en bij galerie Ramakers zijn ook vier Belgische kunstenaars te zien. Die Belgitude is in dit laatste geval te vinden in een bepaalde mate van absurdisme in het werk van de kunstenaars die in materiaalkeuze, formaten en soms materiaalgebruik ongebruikelijke wegen bewandelen. Er is ook geen sprake van een hoger kunstbegrip lijkt het. Dat geldt overigens niet voor het mooie werk van Willy de Sauter die een echte onderzoekende schilder is en misschien meer raakvlakken heeft met  de tentoonstelling van Cuvelier. Een aantal werken van de jongere garde komen aan als moppen die in de kroeg verteld worden en dat werkt prettig relativerend. Toch is er conceptueel en esthetisch genoeg aan te beleven: een ongewone maar prettige tentoonstelling om te bezoeken

Ruimte met werk van Gert Scheerlinck

Gert Scheerlinck

Gert Scheerlinck: MDA – 2020 met rechts de neus van de eerder getoonde Pinocchio die door de muur steekt

Gert Scheerlinck: Walk the Line – 2020

Willy de Sauter: Z. T. -2017 – 2018

D.D. Trans: Arbre en couleurs – 2014

D.D. Trans: Step en couleurs – 2019

D.D. Trans: Pommes de terre pour Multi-usage – 2017

Johan de Wit : Masterpieces – 2019

Johan de Wit : Masterpieces (detail) – 2019

Galerie Ramakers

Art The Hague

2 oktober 2019

Langzaam maar zeker begint Art The Hague, de origineel Haagse kunstbeurs, zich te ontwikkelen tot een beurs die wat vlees op de botten heeft. Ik liep met veel plezier rond, op zoek naar de krenten in de pap. Die krenten waren ditmaal veel te vinden en ook Haagse kunstenaars waren daar medeverantwoordelijk voor. Onderweg hoorde ik een gerucht dat galeriehouders gevraagd was om vrouwelijke kunstenaars te tonen, maar àls ze zich hiervan wat aantrokken, dan is dat voornamelijk te zien in de afdeling ATH “Vrouw in de kunst”, een randgebeuren met kunst van vrouwelijke kunstenaars. Op de beurs zelf waren ook wat kunstenaarsinitiatieven te zien, wat me een heel zinvolle toevoeging lijkt die ook wat leven brengt tussen de serieuze galeries. Daar begin ik dus maar mee:

De Bcademie is het wel toevertrouwd een verrassende presentatie te maken.

Op Een van de Acht-waardige wijze laten zij een kleine heftruck werkjes op een pallet naar voren rijden en op een plek met een te vragen prijs plaatsen.

Begerenswaardige werkjes van begeleiders van deze post-academische opleiding zijn voor gunstprijzen te verkrijgen, hier Daan den Houter en Jeroen Kusters

Uw correspondent draagt ook werk bij, opgehouden door Bcademie’s Alex Jacobs

Het collectief Popinnart presenteert op een meisjeskleurtje en vroeg bijdragen met ronde vormen. Een aantal bekende namen zitten hiertussen…

Ik zal ze niet allemaal opnomen, maar dit paneeltje van Albert Zwaan vond ik wel wat.

Watervallen in gravuretechniek, mooi werk van Erik Hijweege

Galerie Frank Taal is ook op deze beurs met hier werk van Daan den Houter

en Jan Ten Have die om de hoek ook mooi werk toont n.a.v. een verblijf aan het EKWC

Een van de talrijke Belgische galeries, Wilford X toont werk van Koen Vanmechelen

Hier het werk van Jan ten Have waarover ik schreef

Galerie Ramakers heeft een mooie presentatie met hier werk van D.D. Trans

Erg mooi werk van Frank Halmans

En ook Geert Baas mag niet ontbreken.

Maurits van de Laar overdondert met een grote installatie van Christie van de Haak

Bij de Belgische galerie een mooie collage? Nee, het is een foto van een afgeplakte winkelruit van Jesse Willems

Jan Wattjes, steeds minimalistischer

Een galerie uit Utrecht waarvan ik nog niet gehoord had, galerie Larik, met een verrassend eigentijdse stand. Hier schetsen van Toon Teeken

Van Hamid el Kanbouhi

En nog een groot werk op papier van dezelfde kunstenaar.

Ook Dürst Britt & Mayhew staan op Art The Hague met spannende combinaties van Willem Hussem en Joseph Montgomery

David Roth met groot werk

en ook in combinatie met Joseph Montgomery

Fraaie kleurstudies van Larissa Apelbaum, oud studente van de SvJT

En nog een…

Bij het Haagse Adorable ook Annemieke Louwerens met sticker en tape-collages en papieren objecten

Dan vrouwen in de kunst: Karin van Dam

Wieske Wester

Aline Thomassen

Die twee grote en wat kleine werken laat zien bij Museum de Buitenplaats

Femke Schaap met een mooie kleine zwart-wit installatie

En een zoals te verwachten imposant beeld van David Bade, ism Erik Habets

Art The Hague