29 juni 2022
Tagarchief: Philip Akkerman
Van Een Gek, Voor Een Gek
15 oktober 2021
Het is het laatste weekeinde van de tentoonstelling van Philip Akkerman bij Torch en het lukt me niet meer om daar te gaan kijken. Toch wil ik er nog even aandacht aan besteden. Met name, omdat de kunstenaar er weer een hele installatie van heeft gemaakt en zijn nieuwe schilderijen in steeds meer onderdelen uiteen vallen. De installatie behelst onderdelen van een woonhuis waarin Akkermans werk in rijen is opgehangen, maar waarin ook werk van oude vrienden is opgenomen: Simcha Cho, Bert Boogaard, Chris Dagradi, Rens Krikhaar en meer. De meesten exposeerden ook in Akkerman’s huiskamergalerie Sociëté Galerie Den Haag. De kunstenaar legt daarmee de nadruk dat zijn werk is bedoeld voor de gewone burger in zijn huiskamer en niet voor de koele ruimtes van de musea of de bedrijfscollecties. De manier waarop dat huis is ingedeeld is naar mijn indruk wat ouderwets en daar zijn Akkerman’s invloeden wel debet aan lijkt mij: Reve en van Gogh zijn nooit erg ver weg.
Bij deze een indruk met foto’s van de site van Torch Gallery en mocht u nog de gelegenheid hebben: haast u alsnog naar Amsterdam!
Superweakness
20 juni 2021
De weersomstandigheden waren vrijdagavond bar, ik moest denken aan een van de openingen in Atelier als Supermedium tijdens welke code rood was afgekondigd wegens een vliegende storm. Destijds besloot ik alsnog te gaan en ik was niet de enige. Dit keer voelde ik me gedwongen toch maar op zaterdagmiddag naar het Willem Dreespark te gaan om de tentoonstelling te zien die Robbin Heyker had samengesteld in Superweakness (prachtige naam trouwens en tevens beginselverklaring). Het is de derde tentoonstelling sinds vorig jaar die wordt getoond in wat de ruimte van Ton Schuttelaar blijkt te zijn in Locatie Z. Het is een originele “White Cube” waarin de werken serieus, lichtzinnig of geheimzinnig om elkaar heen zwemmen. Heyker heeft een internationaal gezelschap bijeen gebracht uit verschillende generaties met ook duidelijk een Haagse component en dat levert een prettig gevarieerde tentoonstelling op. Een verrassend werk van Henk Visch, het Belgicisme van Bram de Jonghe en de bijdrage van Philip Akkerman zijn wat mij betreft de hoogtepunten in een tentoonstelling die nog tot 2 juli te bezoeken is op donderdag, vrijdag en zaterdag.
Robe bleu, fond rouge
21 mei 2021
Onder de bovenstaande titel stelde peintresse extraordinaire Nies Vooijs in Den Haag een tentoonstelling samen over schilderkunst die is verdeeld over twee expositieruimtes: Quartair en Westend. In Westend exposeert zij zelf met Quartair’s Pietertje van Splunter en Westend’s Annemiek Lauwerens. In Quartair toont zij een vrij breed palet van persoonlijke voorkeuren, een geslaagde tentoonstelling met oud en nieuw en niet gestuurd door diversiteit, lhbtxyz of wat dan ook, een eigenzinnig geheel! Naast bewezen talenten als Kees Andrea en Philip Akkerman zijn ook de bijvoorbeeld de jonge en getalenteerde schilders Machteld Rullens, Mirthe Klück en Jan Wattjes te zien. Wat me opvalt is de materialiteit van al het werk, niet vreemd gezien de schilderijen van Vooijs zelf. Bijzonder is het werk van Marion van Rooij, een oud klasgenoot van Nies Vooijs. Zij werkte stug door zonder iets van haar werk naar buiten te brengen. Sommige schilderijen zijn nogal pasteus, maar ik vind zelf de abstracten die vlak geschilderd zijn erg mooi. Ik ben benieuwd hoe het er uit ziet in Westend, hier alvast een indruk van wat te zien is aan de Toussaintkade:
Kunstenaarsdagboek
29 september 2020
Dezer dagen verschenen: het niet te missen kunstenaarsdagboek van Philip Akkerman, een onthutsend verslag van de Werdegang van een kunstenaarscarrière, van de kunstwereld en van de indrukwekkende manier waarop de kunstenaar zijn roer daarin recht houdt. Het boek is te bestellen bij NAI bij onderstaande link!
Lia’s keuze
18 februari 2020
Zoals gezegd wilde Lia Bender als cadeau voor haar afscheid een tentoonstelling maken met werk uit de collectie van HEDEN. Dit heeft ze kunnen doen en daarbij zijn ook wat bruiklenen en eigen werk in de tentoonstelling opgenomen. Heet is een enorm leuk geheel geworden met een breed beeld van wat HEDEN in de loop van de tijd heeft aangekocht en uitgeleen:
Eko Nogruho
Marius Lut
Willem Speekenbrink
Paul Citroen
Philip Akkerman
Uw correspondent
Stefanie Scholte
Aline Thomassen
Sigrid Calon
Hinke Schreuders
Mark Nagtzaam
Wederom uw correspondent
Nies Vooijs
Thom Vink
Nanda Runge
Hans van der Pennen
Krijn Giezen
Lieven Hendriks
Leon Adriaanse
Adam Colton
Hinke Schreuders
Art Rotterdam 2020
5 februari 2020
Art Rotterdam 2020 bestaat uit verschillende onderdelen: naast de beurs en Prospects & Concepts, dit jaar gecureerd door 1646’s Johan Gustavson, is er een Performancefestival in samenwerking met AVL. Dit festival is gecureerd door Zippora Elders. Ook Haute Photographie met foto’s en Object Rotterdam met design vinden in deze week plaats in respectievelijk Las Palmas en het HAKA-gebouw. En dan zijn er nog de nodige open ateliers en andere open instellingen. Er is kortom meer dan genoeg te doen om publiek van heinde en verre naar Rotterdam te trekken. Vandaag bezocht ik de persopening van de beurs in het van Nelle gebouw waarin dit allemaal uitgelegd werd door Fons Hof c.s. Daarna de beurs: veel buitenlandse galeries en naar mijn idee veel onrustige presentaties. Ik sprak met verschillende mensen over de strategie om alles te zien zonder iets te missen: die was bepaald niet vanzelfsprekend! Van wat ik zelf de moeite waard vond vindt u hier een overzicht:
Tijdens de presentatie van Prospects & Concepts sprak de directeur van het Mondriaanfonds, Eelco van der Lingen, en vertelde de curator van de presentatie van beursontvangers, Johan Gustavson om zijn uitgangspunten te verduidelijken. Even een Haags kwartiertje dus!
Bij We Like Art mooie maquettes van Leo Gabin: Real Estate (Foreclosure)- 2019
En mooi werk van Zaïda Oenema
Odoteres Ricardo de Ozias uit Minas Gerais maakt intrigerende kleine outsiderachtige paneeltjes
Emo Verkerk: Portret van Don Talayesva – 2017
Glanzende Dieleman!
Guilaume Bijl met wat Belgicismen om het meisje met de parel
Marjolein de Wit toont een mooie serie olieverven bij Gerard Hofland
Nu een keer in het echt: Anneke Eussen
Bob Boniës, still alive and kicking bij Vivid!
Johan Tahon
Bij Witte de With een mooie prent van Cecilia Vicuña: El Paro
Vreemde monochromen van Benedikt Leonardt bij het Duitse ASPN
Dürst Britt & Mayhew tonen o.a. mossels van Wieke Wester
en textiel van Paul Beumer
Niek Hendriks heeft kleur hervonden!
Een mooie kubistisch-achtige Akkerman bij Torch
Hoog achter een niet mis te verstane tekening van Peter Morrens bij Kristof de Clercq
Natalia Jordanova, de Bulgaarse deelnemer aan de NN-prijs met een soort techno-kunst die ook bij de prijs van de Deutsche Nationalgalerie te zien was
Ton van Kints stapelt zijn werk tegenwoordig en werkt het dan af met iets kleurigs. Het resultaat is wel erg goed.
Joey Ramone toont de Turkse Cihad Caner
met o.a. een Arabisch letterteken
Erik Sep bij Frank Taal met speels werk
en Mike Ottink met boekwerken dit maal
Achter Erik Sep hingen ook interessante schilderijen van Daniel Mullen
Michael Johansen bij Ramakers
Maurits van de Laar nodigde Susanna Inglada uit voor een solo
Een krachtige installatie laat ze zien
Cinnamon toont Just Quist met recent werk
wat ik wel verrassend vind!
Mooi ingehouden werk van machteld Rullens bij Martin van Zomeren
Die ook de huidige galerie – exposant Anne de Vrieslaat zien
en natuurlijk Navid Nuur
Katja Mater laat in Citizen M Projections haar nieuwe met de NN-prijs van vorig jaar gefinancierde film zien. Dit hangt buiten de galerie, te lezen van voor…
en van achter!
Jeroen Kuster feest in Roodkapje vrijdag en neemt daarvoor een aantal bands/DJ’s mee uit Frankrijk waar hij resideerde
Peter Jennes bij galerie Sophie van der Velde, goeie schilder zeg!
Bob Eikelenboom bij Barbara Seiler
En ook hier een grote Marcel van Eeden op canvas, nu ook met kleur…
en Tenki Hiramatsu
Bij Ellen de Bruijne ligt een vrouw op de grond van Pauline Curnier Jardin…
met beangstigende details
Zij brengt ook Klaas Kloosterboer
die met simpele ingrepen mooi werk weet te maken
èn Mauricio Limón de León die later ook in het performancefestival zal optreden. Hier laat hij portretten zien.
Bij de NN-awards Koen Taselaar als kandidaat
met een heel diverse presentatie.
Dan Prospects & Concepts dat wat meer helderheid bood in de irichting dan eerdere edities. Hier met werk van Annabel Kanaar dat persoonlijke ervaringen in verband brengt met universele sentimenten: A universal love story between two lobsters – 2019
Koes Staassen met nu grote tekeningen
Mooi verstild werk van Konstantin Guz
Die ook stenen verzamelt
Een grote installatie van Wouter van der Laan die zijn atelier verplaatst naar locaties
En daarmee erg goed werk laat zien
Suzie van Staaveren werkt met bomen
En Maud van den Beuken scande de Missisippi river om die door piepschuim uit te frezen hier te recreëren
Dit is dan een plakje uit de bodem als ik het goed begrijp. Echts de kunstenaar in gesprek met een collega
Ook Mickey Yang had een startstipendium en toont hier een deel van de installatie Closed Eyes die ze eerder in P/////AKT liet zien.
En dan nog een schilderijtje van Ralf Kokke die een nieuwe vorm van Hollandse schilderkuknst laat zien
En ter vergelijking van de sentimenten:
Twiemael Sterben
3 september 2019
Zondag vond ook de seizoensopening bij Maurits van de Laar plaats en het was meteen een knaller! Cedric ter Bals, een jonge Scheveningse tekenaar met een grote preoccupatie voor de, zoals de Fransen zeggen, Grote Oorlog mocht de ruimte vullen en hij nodigde daarbij Philip Akkerman uit. De heren hadden elkaar al eerder ontmoet op Art The Hague en zij konden het direct goed met elkaar vinden. Dat blijkt nu, want voor deze tentoonstelling zijn ze volledig los gegaan. Hun werk is helemaal met elkaar vermengd in grote wandcollages en tijdens de druk bezochte opening was een schiettent neergezet waarvoor de zoon van Philip de lakens uitdeelde en, als je raak schoot, een zelfportret van de door de schutter gekozen kunstenaar overhandigde. Daarnaast was de DJ-set van Akkerman van stal gehaald en het geheel werd zo een met haring en jenever overgoten feestje.
Ter Bals tekent scenes uit de wereld van Oskar von Balz, een soldaat uit de eerste wereldoorlog die ook wonderbaarlijk sporen nalaat in het heden , in Scheveningen, waar de tekenaar zelf woont en werkt. De tekeningen zijn gemaakt met kleurpotlood op papier en ogen bijzonder kleurig, wat gezien het onderwerp niet voor de hand ligt. Het past echter goed in de stripverhaal-achtige stijl waarin de avonturen van von Balz zich voltrekken.
Akkerman weeft daar zijn eigen werk tussen en dat voegt zich mooi in het geheel, de autobiografische elementen in het werk van beide kunstenaars lossen zo op in een wereldverhaal.
Maurits van de Laar scoort zo goed met een spannende en tot de verbeelding sprekende tentoonstelling en vooralsnog de opening van het jaar!
Een grote stroom bezoekers…
En Akkerman op zijn meest swingend achter de draaitafel
Voor zijn “backdrop” met behartenswaardige woorden van Gerrit den Brabander werd de tentoonstelling geopend door correspondent Vincent ’t Sas.
Ter Bals vond het prachtig allemaal
De kunstenaar is ook creatief met taal zoals hier in zijn portret van Philip Akkerman: Meine Farbe benne trotzdem op!
Ter Bals maakte in eigen beheer een stripboek over zijn held dat integraal op de muur gehangen is. De edities zijn in de galerie verkrijgbaar
De ruines suggererende achtergronden functioneren goed
Dit soort composities van ter Bals zijn energiek
en dit soort taferelen vindt je in elke oorlog.
Philip Akkerman draagt werk bij uit elke periode van zijn oeuvre. Het is fijn oude pentekeningen weer eens te zien.
De schiettent is populair, hier waagt Theo Jansen een kans: in een keer raak.
In de buurt nog fraai werk van Akkerman
En ook Zeger Reyers gaat er voor, ook hij schiet raak!
Bij het verlaten van de galerie valt me pas de gigantische teaser van Philip Akkerman op: in echte Weimar-stijl!
Selfportraits, 1984 – 2017
Top Floor
12 april 2019
Het Gemeentemuseum komt opeens met een tentoonstelling om de collectie in het zonnetje te zetten. Daartoe nodigde het museum van oorsprong Haagse kunstenaars uit met wat andere landelijk of internationaal bekende mensen om hun activiteiten in samenhang te tonen met hun keuze uit het museum. Het geheel mondt uit in een bijzonder aardige tentoonstelling die laat zien dat niet alleen blockbusters nodig zijn om het museum naar behoren te laten functioneren. Met die bezoekersaantallen zit het straks toch wel goed na die vermaledijde naamsverandering (die overigens nog even flink in het zonnetje werd gezet tijdens de openingstoespraak).
De genodigde curatoren zijn Jennifer Tee, Berlinde de Bruyckere, Tjebbe Beekman, Jan Taminiau, Marcel van Eeden, Philip Akkerman en Erik Kessels. Zij hebben een gevarieerd geheel samengesteld waarin soms ook eigen werk en soms alleen de museumcollectie figureert, bij deze een indruk:
Philip Akkerman’s werk is niet aanwezig in zijn presentatie, maar persoonlijk verlevendigt hij de opening met diepe bassen en hardcore disco!
Bij Marcel van Eeden staat het tekenen centraal met hier materiaaloefeningen van Paul Citroen die actief was in de Vorkurs van Bauhaus
De basis van het tekenen brengt mooie resultaten voort!
Een serie tekeningen van van Eeden ontbreekt niet, deze is uit een publicatie die hij vorig jaar in opdracht maakte. Hierin komt zijn oude zwierige Haagse stijl even terug om de hoek kijken.
Ook Nederlandse lesboeken van Citroen zijn te zien
Modeontwerper Jan Taminiau heeft de grootste ruimte ter beschikking en maakt daar theatraal gebruik van met eigen ontwerpen en textielproeven in combinatie met artefacten uit de collectie van het museum.
De ruimte van Berlinde de Bruyckere vind ik erg mooi, met werk van Richard Long
Een imposant werk van haarzelf
en het werk van Lee Bontecou, aan wie het museum eerder een solotentoonstelling wijdde. De Bruyckere kene het werk uit de V.S. waar de verwerking van textiel haar opviel en inspireerde.
Erik Kessels richtte een zal in met 19e-eeuwers. Voor elk werk legde hij een mat op de vloer met een inspiratie-tekst, om de bezoeker beter te laten kijken. Beetje flauw geheel vind ik het eerlijk gezegd.
Tjebbe Beekman ontwikkelt zich snel met hallucinante schilderijen waarin allerlei invloeden verwerkt zijn.
Zo is het werk van Isda Genzken belangrijk voor hem
En een priemend zelfportret van Max Beckman
Bij de ruimte van Philip Akkerman belanden we in het jaar 1913, hier een verrassende Mondriaan
Een futuristisch schilderij van Russolo
Een prachtige foto van ik weet niet wie
En deze kan ik ook niet plaatsen, maar de band met het werk van Akkerman lijkt me evident.
Een kunstenaarsslaapkamer uit de stijlkamers
met een mij onbekend schilderij van een vermoeid achterover leunend heerschap
Jennifer Tee heeft een mooie lichte ruimte met daarin eigen werk, dat van vrienden en dingen uit het museum
waarvan de donkere camera-achtige sculpturen me nogal aanspraken
chmkoome's blog 