Vèf Jaah!

8 juli 2020

14 februari vierden Jaring Dürst Britt en Alexander Mayhew het vijfjarig bestaan van hun galerie met een kunstboeket van kunstenaars van de galerie. Ik had zelf een tentoonstelling en kon ze dus niet feliciteren en daarna lukte het ook niet om langs te gaan. Gelukkig is de tentoonstellingsperiode verlengt door de Corona crisis. Afgelopen weekeinde ben ik even op bezoek geweest om te feliciteren en de tentoongestelde werken te zien. De galerie heeft in die vijf jaar zeker smoel gekregen en is daarmee op voortvarende wijze de boer op gegaan. Een aantal internationale beurzen per jaar werden in die periode geattaqueerd met een diverse groep jonge kunstenaars. In de loop van de tijd begonnen ze ook Jacqueline de Jong en het legaat van Willem Hussem te vertegenwoordigen waardoor de programmering aan diepte wint. Het is een snelle ontwikkeling die respect af dwingt en nieuwsgierigheid oproept naar hoe de galerie zich nog verder zal ontwikkelen. De huidige tentoonstelling is nog tot 19 juli te zien, hieronder nog een indruk waarvan ik hoop dat die u tot een bezoek zal overhalen, want het is alleszins de moeite waard!

Paul Beumer: untitled – 2016

Wieske Wester: Oysters and lemon #4 – 2019

Zaaloverzicht met op de voorgrond “Baked potatoes” van Jacqueline de Jong uit 2006

Lennart Lahuis – Le Sentiment National – 2019

Lennart Lahuis – Le Sentiment National – 2019

Lennart Lahuis – Le Sentiment National – 2019

Jacqueline de Jong: Potato flower walking away – 2017

Raúl Ortega Ayala: The Bleaching Ground (after Max Lieberman) – 2016

Alex Farrar: Bubblestill (sweat painting) – 2017

Puck Verkade: Bait – 2018

In Bait veel vrouwelijke sentimenten met oesters en Shakespeariaanse beeldtaal

Alex Farrar: Behavioural Residue (painted 999 red) – 2019

Sybren Renema: Discovery – 2017

 

Puck Verkade: Untitled – 2019

Dürst Britt & Mayhew

Haagse Heritage

21 juni 2019

Bij HEDEN is tot 7 juli een tentoonstelling te zien met werk van dertig kunstenaars te zien die op een of andere manier een band met Den Haag hebben. Het getoonde werk is een persoonlijke favoriet of het is nog nooit getoond: de keuze daarvan is aan de kunstenaar. Het geheel geeft op vrij luchtige wijze een beeld van een nieuwe generatie die inmiddels is gegroeid en die in veel gevallen het werkveld aanzienlijk heeft uitgebreid. Het is een groot overzicht aan disciplines dat getoond wordt en als je jezelf realiseert dat dit nog maar een klein deel is van de Haagse kunstenaars die breed actief zijn kan je alleen maar heel tevreden zijn over hoe de Haagse infrastructuur zich op organische wijze heeft ontwikkeld tot een veld waarin het voor kunstenaars goed werken is en waarin de omgeving altijd stimuleert.

Daan den Houter: Stripes_Big_042182

Robin Heyker: Z.T. – 2019

Voor: Nynke Koster – LP 21 – 2018, achter: Mickey Yang – Z.T. – 2018

Marius Lut: Untitled – 2018

Paul Beumer: Nihal – 2019

Melle de Boer – Graham Greenes Living Room

Wieteke Heldens: The Legend (NY) 2 – 2016

Evi Vingerling: Untitled – 2019

Navid Nuur: Untitled – 2019

In het werk van Navid kan je zelf een editie maken, deze is die ik maakte: Navid Nuur/Kees Koomen – FORGET (NOT)

Puck Verkade: Modes of Capture (Bang Bang) – 2016

Zeger Reyers: Till Dead Do us Part – 2016

HEDEN

 

Breeder

11 december 2017

Afgelopen weekeinde was ik ook bij de tentoonstelling “Breeder” van Puck Verkade. De kunstenaar heeft de afgelopen twee jaar doorgebracht op Goldsmiths in London, waar ze haar MFA haalde. In deze tentoonstelling is duidelijk dat ze daar wat stappen genomen heeft: waar ze voorheen op videoschermen haar werk liet zien heeft ze die video’s nu in een framework geplaatst dat bijdraagt aan het gehele concept van de tentoonstelling. Dat concept gaat over de rol van de vrouw in de samenleving als producent van eitjes en als levende broeikas voor reproductie. Deze situatie wordt in de video’s (“Breeder” parts 1, 2 en 3) op soms humoristische wijze behandeld waarbij de video’s naar mijn idee meer dan eerder gefocussed zijn op het punt dat Verkade wil maken. Ze laat daarbij ook nog steeds zien wat haar eigen rol is tijdens het filmen en vragen dienaangaande die bij haar opkomen worden dan ook meteen onderdeel van het geheel. In een wat vroegere video voor de titelinstallatie genaamd “Modes of Capture (Bang Bang)” is dat erg duidelijk. Hierin toont ze de rol van haar camera als wapen. In deze tentoonstelling ontstaat een mooi levendig en associatief amalgaam aan observaties, stellingen, beelden en metaforen dat een eigenzinnig beeld geeft van een kunstenaar die haar plaats in de maatschappij en de beeldende kunst bevraagt.

Pregnante beelden leggen een parallel tussen de moeder en de kunstenaar

Een kameleon kruipt uit het ei

Een speculum als predator?

The dancing Queen!

Het framework.

Verschillende meisjeskettinkjes hangen in de tentoonstelling met woorden als deze Privileged, Blessed, Lucky of Entitled.

Socialites worden gebruikt in de video’s

Naast de videoschermen die in het framework hangen zijn er ook huidkleurige latex vellen

Waarin figuurtjes zijn uitgesneden, de uitgesneden delen vormen de schaduw van het gat dat zij achterlaten.

Dürst Britt&Mayhew

Dürst Britt & Mayhew

14 februari 2015

Zoals ieder inmiddels wel door zal hebben is gisteren een nieuwe galerie in Den Haag geopend onder de naam van de galeriehouders Dürst Britt & Mayhew. Na een vliegende start tijdens Art-Rotterdam 2015 werd op Valentijnsdag onder de naam Urbi et Orbi de openingstentoonstelling gepresenteerd met een grote groep jonge recent afgestudeerde kunstenaars. Een mooi gebaar van een beginnende galerie die zoals te verwachten viel veel publiek trok. De berichten deden al langer de ronde en nu de daadwerkelijke opening plaats vond was het een waar event waarbij veel bekende gezichten te zien waren. Een mooie aanwinst voor de stad en voor de wereld, want de jonge galeriehouders hebben eerder laten merken dat ze wat kunnen, dat ze wat willen en nu doen ze het ook met verve!

Timmy van Zoelen

Katinka van Gorkum

Sybren Renema en Timmy van Zoelen

Sybren Renema en Timmy van Zoelen

Sybren Renema

Sybren Renema

Fotografe van dienst Natascha Libbert maakte de foto’s op onderstaande link (denk ik )

Jaring Dürst Britt staat er glanzend op evenals de heer naast hem die zijn vader blijkt te zijn!

Score of a Morning: Gitta Hendrikx

Juliaan Andeweg

The guy that did the done

Gitte Hendrix: Het voltige paard

Bob Eikelboom

Thomas van Linge: Terra Firma (# 1 en 2)

Crowd bij Victor Yudaev

Hanae Wilke: No.Guts.No.Glory

Paul Beumer

Daniël van Straalen

Crowd achter Hanae Wilke’s werk

Thomas van Linge vindt het top!

En Puck Verkade toont een video in de video-room.

Rechts werk van Machteld Rullens dat ik erg goed vind (sorry Natascha, de mijne was mislukt!)

 

Op weg naar de uitgang nog een cocktail van Master-shakers Zeger Reijers en Harold de Bree

  Dürst Britt & Mayhew

Art The Hague

1 oktober 2014

Klein maar fijn, dat zou je kunnen zeggen van de Haagse kunstbeurs en fijn is het natuurlijk om thuis op een dergelijk evenement rond te lopen en veel bekenden te zien. Om 17.00 u was het nog niet zo druk, maar dat werd gaandeweg beter. Erg fijn waren presentaties van HEDEN, Helder, de solo bij galerie Wit van Herman de Vries en nog wel wat zaken. Hierbij een samenvatting van wat mij in relatief korte tijd opviel:

Gerard Verdijk bij Seasons Gallery

Ook Josephine Sloet hing daar met ouderweets goed werk!

De Groningse Galerie With Tsjalling is ook aanwezig met subtiel werk van Anne van As

en Victor van Loon

Galerie Hommes uit Charlois met hier werk van Rolina Nell

Livingstone had terecht Jan Wattjes weer van stal gehaald

die ook nog een mooi wandje met gevels laat zien

HEDEN pakt heel stevig uit met hier Anne Forest

en verschillende clusters met hier werk van Aline Thomassen, Femmy Otten, Stephan van den Burg, Marius Lut e.a.

en Puck Verkade, Melanie Bonajo, Henri Jacobs e.a.

Lotte van Lieshout met verassend vrij en kronkelend werk

herman de Vries bij Galerie Wit

Bob Smit uit Rotterdam met funky stuff van Stefan Gross

en nog een Rotterdammer: Buro Rotterdam met Olaf Mooij

die lekker bezig is met dempers enzo

Een nieuwe ster aan het haagse firmament wordt Adoráble, hier met tafeltjes van Melchior van Dansik en ander werk van Karola Pezarro

Nouvelles Images was ook aanwezig met hier Cor van Dijk en Jean Marc Spaans

Helder brengt o.a. Willem Speekenbrink die hier tevreden bij zijn werk staat

Bij de solo’s laat Simon Schrikker zijn Pulpo-project zien voor Living Stone

letterlijk vette schilderijtjes

Bob Smit laat een allegaartje zien in de soloruimtes met o.a. op de voor- en achtergrond Serge Game

en Stefan Gross in een hoekje

Roland Sohier kwam ik al bij de ingang tegen en hier werd duidelijk waarom

Buiten vond nog een guerilla-actie plaats door het tonen van de foto’s van Aart Verheul

Die zijn afdrukken mooi had opgehangen

Bij het arriveren en weggaan kan je iet om deze gave sculptuur van olaf Mooij heen

Art The Hague

Unfair

17 september 2014

Vandaag opende Unfair Amsterdam 2014, een kunstbeurs door en voor kunstenaars in de scheepsbouwhal van de voormalige NDSM-werf in Amsterdam. De verhalen van diverse kunstenaars over de afgelopen week, waarin zij gezamenlijk de tentoonstelling opbouwden, waren allemaal enthousiast: het samen voorbereiden en inrichten werd als een prettige en waardevolle ervaring gevoeld. Het door kunstenaars Peter van der Es, Adam Nillissen en Boris de Beijer in 2013  begonnen initiatief komt dan ook bijzonder sympathiek over. In een skatehal die boven de vloer in het gebouw hangt is een ontwerp uitgevoerd dat erg prettig werkt als je er doorheen loopt en dat regelmatig een mooi accent geeft aan de tentoon gestelde werken. De kunstenaars zijn allemaal jong, maximaal tien jaar geleden afgestudeerd. Ze werden geselecteerd door een commissie onder leiding van Eelco van der Lingen. De tentoonstelling had voor mij een sterke nestgeur, een behoorlijk deel van de kunstenaars woont of /en studeerde in Den Haag en een aantal herkende ik uit tentoonstellingen in het instituut waarvan van der Lingen directeur is. De tentoonstelling pretendeert bepaald niet een doorsnede van de top van de huidige jonge kunst te tonen en het resultaat is toch een geslaagde tentoonstelling met meer dan eens erg goed werk. Zeker een bezoek waard, al is het alleen maar om met dit weer de boottocht van het centraal station naar het NDSM gebied te maken!

De inrichting doet zich direct bij de ingang gelden, die associaties met schepen hier worden versterkt met het door de stands lopen!

Puck Verkade: overzicht

Puck Verkade: Losing Presence

Puck Verkade: Stills from losing presence

Clara Pallí Monguilod: Prologue

Clara Pallí Monguilod: Prologue

Magdalena Pilko

Matea Bakula

Matea Bukala

Isabelle Andriessen

Thijs Zweers

Josje Hattink

Josje Hattink

Josje Hattink

Müge Yilmaz

Müge Yilmaz

Rens Krikhaar, liet nog nooit aquarellen zien

onterecht, dat blijkt

In een strakke presentatie

Er was opvallend veel wateroppervlak te zien

In het geval van Wouter Venema met teksten

Daniël van Straalen

Thijs Ebbe Fokkens had een strakke fotopresentatie

En deze is voor mijn verzameling Christoforen

Aldwin van de Ven

Willem Besselink met een nieuw werk

Erik de Bree

Thomas van Linge

Thomas van Linge

Marc Philip van Kempen

En zo keer je dan tevreden huiswaarts!

Unfair Amsterdam 2014

Artist Talk

31 oktober 2013

Vanavond werd bij de tentoonstelling Narcissistic Tendencies in Nest in Den Haag een Artist Talk gehouden. Tegenwoordig is het niet meer voldoende om het werk van een kunstenaar of een groepstentoonstelling gedurende bepaalde tijd te laten zien, maar de organisator van een dergelijk gebeuren wordt geacht de gelegenheid in brede zin toegankelijk te maken. Naast activiteiten als een opening en een finissage worden tijdens de tentoonstelling  ook “events” georganiseerd: een bijeenkomst die opgehangen is aan het thema van een tentoonstelling waarbij relevante gasten onder leiding van een gespreksleider (ook wel moderator genoemd) gesproken wordt over hetgeen aan de orde is. Het kan ook een vraaggesprek met de tentoonstellende kunstenaars over hun werk en de relevantie daarvan voor het thema dat behandeld wordt. Daarbij is natuurlijk een bar onmisbaar als smeermiddel  om de gesprekken, discussies en na-gesprekken soepel te laten verlopen. Bij sommige tentoonstellingen worden zelfs wel-besproeide maaltijden georganiseerd voor een geselecteerd publiek om de kunstenaars en hun werk aan voor hen interessante partijen voor te stellen. Dit is een praktijk die in een hoger segment van de galeriewereld al wel usance was en recent ook bij kunstenaarsinitiatieven en andere gesubsidieerde instellingen bon ton begint te worden. Het wordt allemaal gezien als een middel om het publieksbereik te vergroten en het begrip van tentoongestelde werk te vergroten en subsidiegevers verwachten dergelijke activiteiten van een instelling.

Het is natuurlijk ook zo dat een tentoonstelling sec tegenwoordig na een opening niet veel mensen trekt. Het is niet voor niets dat deelname aan kunstbeurzen door galeries tegenwoordig gezien wordt als onmisbaar instrument om de omzet acceptabel te maken. De maatschappelijke ontwikkelingen eisen geconcentreerde drukbezochte gebeurtenissen om iets aan de man te brengen. Ik moet zelf zeggen dat ik het ook prettig vind om naar openingen te gaan vanwege het sociale element en dat ik bij tentoonstellingen die me bij voorbaat interesseren liever later ga kijken of na de opening nog een keer terug ga. Hoe gezelliger het is hoe minder het tentoongestelde werk er toe doet en dat is misschien wel een nadeel van genoemde tendenzen.

De Artist Talk die Nest bij deze gelegenheid heeft georganiseerd was bedoeld iets duidelijk te maken over een drietal van de kunstenaars die in Narcissistic Tendencies figureren. Het werd een geslaagde avond wat voor mij in eerste instantie kwam door de interviewer Michiel van Nieuwkerk die zich zonder enig zelfbelang en geëngageerd met de totaal verschillende geïnterviewden onderhield. Daarbij werd duidelijk dat de nog vrij jonge Puck Verkade en Feicko Beckers volop in ontwikkeling zijn, maar duidelijk een belofte in zich dragen. Zij gebruiken beiden zelfbewust zichzelf en hun omgeving in hun werk om de thema’s die hen bezig houden te verbeelden.  De meer gearriveerde kunstenaar Philip Akkerman grossierde in zijn interview met one-liners waarmee hij zijn kunstenaarschap en zijn manier van werken relativeerde: zijn schilderijen zijn niet anders dan een liedje dat een vogel fluit en meer moet je er niet achter zoeken.

Nest directeur Eelco van der Lingen stelt Michiel van Nieuwkerk voor aan het publiek

Dat flink was op komen dagen voor deze avond.

Puck Verkade beet het spits af. Haar thematiek over manipuleerbaarheid van een beeld van de realiteit werd in het interview door haar licht theatrale persoonlijkheid geïllustreerd.

Michiel van Nieuwkerk was duidelijk geïntrigeerd en vroeg dòòr!

Feicko Beckers heeft duidelijk ook theatrale kwaliteiten en dat gaf een ander randje aan zijn werk: ik kreeg uit dit gesprek de indruk dat hij meer in de richting van de met relativerende humor verwerkte zware thema’s moet worden gezocht zoals Woody Allen of misschien zelfs Buster Keaton die behandelen. het deed me ook aan stand-up comedy denken zoals hij er over praatte.

Michiel van Nieuwkerk kreeg maar moeilijk grip op Philip Akkerman, maar bleef toch lang door vragen.

En ook het publiek wilde daar toch wel meer van weten, zonder veel succes.

Nest

 

Narcissistic Tendencies

22 september 2013

In Nest opende gisteren de tentoonstelling Narcissistic Tendencies, een tableau waarin het ego centraal staat. In de begeleidende nogal filosofische teksten wordt gesteld dat zelfkennis tot een betere relatie met de buitenwereld leidt. Ik weet niet of zelfonderzoek per sé narcistisch is en het jezelf als materiaal gebruiken om je als kunstenaar te ontwikkelen lijkt me alleen maar voor de hand liggen.  Nest heeft het dan ook niet voor niets over tendenzen, de exposities van Nest hebben vaker een dubbele bodem die in ieder geval goed werkt om aandacht te trekken.
Dat exposanten in deze tentoonstelling zichzelf gebruiken in hun werk is duidelijk, het gros is genoegzaam bekend in Den Haag en een deel ook daarbuiten. De intentie van de kunstenaars verschilt echter: Philip Akkerman die zichzelf als onderwerp neemt om in zijn facie de wereld te schilderen waarmee hij zich ook steeds verder weet te bekwamen in de schilderkunst toont zich een totaal andere kunstenaar dan bij Puck Verkade die zich in de video Persona  verhoudt tot haar vader. Het begrip persona komt uit het Griekse drama en staat voor de persoonlijkheid die verbeeld wordt door een acteur . In zekere zin is het een masker dat de acteur draagt tijdens het stuk.  De vraag komt op in Persona of en zo ja in hoeverre deze kunstenaar een masker op heeft tijdens al haar ontboezemingen die vrijelijk als snoepgoed het publiek in geworpen worden. De associatie met reality shows die voor de hand ligt geeft genoeg aanleiding te denken aan een bewust proces van waaruit deze video’s gemaakt zijn.
Dan zijn er ook een drietal duo’s en die geven een heel ander beeld.  Gil en Moti doen aan zelfontkenning  door zoveel mogelijk gelijk te zijn en gelijk te leven. In deze tentoonstelling maken ze zich zelfs dienstbaar  aan de Noorse grafitti-artiest Tommy die als alcoholist door het leven ging.  Zijn werk wordt hier door hen getoond evenals een video over het proces waarmee Gil en Moti zijn leven weer op de rails proberen te brengen.  Van narcisme is dus  hier al helemaal geen sprake. Een tweede duo vormen de gezusters Raeven die het als tweeling moeilijk hebben met zichzelf , het maatschappelijke vrouwbeeld en met elkaar. Hun onderlinge strijd in de video Love Knows Many Faces is een onthutsend beeld van onderlinge afhankelijkheid en pogingen tot zelfbevestiging. Dan zijn er nog de avonturen van V&B in de kunstwereld die mij door het autobiografische element, hun vele referenties aan de kunstwereld en een gezond gevoel voor relativering altijd erg aanspreken. Het werk Delusions of Grandeur, Selfportrait as Top-talents is eerder in andere vorm op Re: Rotterdam te zien geweest, maar het krijgt hier de volle ruimte om een stelling te poneren in een tafereel dat sterk aan een middeleeuws paneel doet denken.
Het werk van Guido van der Werve blijft voor mij in deze context te veel een verhaal. Dat van Feiko Beckers is goed gepresenteerd.  Ik vind het soort monologen als die hij ten gehore brengt  wel een vorm van narcisme in de Freudiaanse zin, van iemand die niks beters te doen heeft  en in die zin ook wel herkenbaar. Het is dan wel weer intrigerend dat hij het op deze manier naar buiten brengt: misschien is ook deze figuur wel een persona van de kunstenaar. Eigenlijk zou je van deze tentoonstelling kunnen zeggen dat het gaat over hoe de kunstenaars hun beeld in de brede zin des woords gebruiken om iets te beweren, niet iets over zichzelf, maar over wat zij belangrijk vinden. Zij gebruiken zichzelf als zetstuk in een drama en de antagonist bevindt zich dan in the cloud, want het werk in de tentoonstelling gaat naar mijn idee niet echt een dialoog aan met elkaar.

De installatie van Gil en Moti (of Tommy) wordt bestudeerd

Philip Akkerman hing een fraai setje wereldburgers op

Ellemieke wijst weg van V&B, maar haar persona staat achter haar

De bewondering voor het duo gaat wel erg ver!

Ons kent ons in Rotterdam

Het sociaal centrum van Feiko Beckers, enigszins gefragmenteerd.

Ampele overwegingen brachten hem daartoe

Dit vond ik wel mooi van Tommy

 

Nest

 

Bidbook

31 oktober 2012

Gisteren is in het stadhuis het Haags Bidbook gepresenteerd waarmee de gemeente zichzelf kandidaat stelt voor het predicaat culturele hoofdstad 2018. Het is een wat rommelig geheel geworden waarin de diversiteit van het Haags Culturele landschap wel mooi tot uiting komt. Niet alle Haagse helden worden uit de mouw geschud en de literatuur is ver te zoeken. Het sterk ter discussie staande Spui-forum wordt zonder reserve gepresenteerd als vaststaand feit wat morgen nog maar te bezien staat. Voor de beeldende kunst laten de bekende instellingen zich zien, een funkelnagelneu initiatief als The Naked presenteert haar niet zo weinig ambitieuze plannen en ook drie Haagse kunstenaars mogen een duit in het zakje doen:

Philip Akkerman ziet in de Haagse introvertie juist haar kracht en pleit voor kunstonderwijs, op basisschool en instellingen als het Koorenhuis (!)

Marcel van Eeden verbindt het licht en de stilte van de stad met het huidige jeugdig elan van de kunstwereld

Haagse Art-celeb Puck Verkade pleit voor uitwisseling met andere cultuurcentra en filosofeert over het kunstenaarschap

Gemeente Den Haag