7 maart 2021
Na mijn bezoek aan …ism heb ik de rest van Hoogtij online bezocht om een indruk te krijgen. Niet de rondleidingen van Renate Boere of Giulia Malaperto, maar gewoon de filmpjes die geplaatst waren. Bij deze een overzicht van wat ik zag:
6 maart 2020
Van Hoogtij kreeg ik niet veel mee, omdat ik in mijn eigen solo in Ruimtevaart wilde zijn. Daar werd echter ook Hoogtij geopend met soep en goede luim èn in de Helena, waar Ruimtevaart tegenwoordig gevestigd is bevindt zich ook Billytown en daar was ik ook even. Bij deze een kort verslagje waarbij ik ook niet kan zwijgen over de foto’s van mijn Berlijnse actie in december die voor de publiciteit gebruikt zijn:
Hoogtij flyer
Een bescheiden doorkijkje in mijn eigen tentoonstelling bij Ruimtevaart!
De opening van Hoogtij met een mooi overzicht van de activiteiten van Ruimtevaart van Ben Faydherbe en een passende toespraak van Henk Hubenet!
Terug in de expositieruimte kwam ik direct de Baracca-posse tegen die ambulant bezig waren: de oorvorm die zij als ornament tegen waren gekomen proberen zij op Google maps te tekenen met het volgen van een bepaalde route tijdens Hoogtij!
Ook de Billytownboys zagen zo mijn werk eens een keer!
Billytown toont werk van Ide André, die een residency bij hen tot een einde bracht
De overblijfselen van een performance met geluid
De kunstenaar was in opperbeste stemming, en terecht. Hij heeft een interessante tentoonstelling voort gebracht tijdens zijn verblijf.
En zo zie je ook meteen dat zich een proces heeft afgespeeld!
In The Kitchen viel me dit werk op: Erosions I van Enric Fort Ballister uit Hannover
29 november 2019
Hoogtij was een beetje tam qua publiek terwijl er toch wel een en ander georganiseerd was. Zo is het hele weekeinde The Other Book te zien in Quartair, The Grey Space, De Grafische werkplaats, Billytown en West. Dit gebeuren is georganiseerd rond Haagse kunstenaarsboeken. Bij … ism had de Belgische kunstenaar Bram van Meervelde de galerie voorbereid voor een avond met performances, maar hij liet het op het laatste moment door omstandigheden afweten wat door de galeriehouders op sympathieke wijze werd opgevangen door toch open te gaan. Ekster Raum had een open call uit doen gaan voor activiteiten in de bouwkeet van Baracca en daar was het de hele avond feest. Ik zag foto’s van performers in suikerspinnen en was aanwezig bij “Retribution of the Fire Snakes” van Liselot Versteeg en de afwisslend aanwezige Katia Borghesi. Bezoekers werden ontvangen door de “Suikeroom” die door Charlotte van Winden werd gepersonificeerd.
Billytown had een opening met werk waar ik even wat tijd nodig had. Het publiek daar het het prima naar de zin. Bij deze een indruk, klik de foto’s aan voor een diashow!
21 oktober 2019
Afgelopen week eindigde in de Helena ook de tentoonstelling van een groep kunstenaars die eerder met meer deelnemers in Pulchri studio hebben geëxposeerd. Op uitnodiging van Stichting Ruimtevaart gebruikten zij de grote hal achter Billytown om hun werk te vertonen. Het is een breed spectrum aan werken dat getoond wordt, diverse disciplines zijn vertegenwoordigd. Het is verrassend hoe functioneel de ruimte kan zijn bij de diverse activiteiten die zich er tot nu toe hebben afgespeeld. Samen met Ruimtevaart en Billytown en de ateliers die zich in het gebouw bevinden is de Helena zo een waardevolle aanwinst voor de kunstwereld en voor de stad. Bij deze een klein overzicht van de huidige tentoonstlling:
20 oktober 2019
In 1982 werd in Kraakgalerie Wattjes in de Trompstraat in Den Haag een tentoonstelling getoond van een aantal vrienden die samen wilden exposeren. Zij kenden elkaar van de KABK en met de DIY-mentaliteit van die dagen werd de expositie georganiseerd. In 1991 zou door een deel van deze kunstenaars een school aan de Louise de Collignystraat in de Bezuidenhout worden gekraakt wat de basis zou worden voor stichting Ruimtevaart.
De afgelopen weken werd deze tentoonstelling nog eens over gedaan met de zelfde kunstenaars in de Helena, in het huidige Ruimtevaart dat daar tegenwoordig gehuisvest is. Het is een reis terug in de tijd met werk dat zich boven de tijdgeest uit in een ander universum bevindt: de Haagse historie! De werken die getoond worden hebben een zekere kwaliteit die wellicht nog eens opnieuw herkend zal worden, nu deelnemer Willem Marijs regelmatig jonge kunstenaars helpt en een schilder als Bob Bonies zeer gezocht is. Het is in ieder geval een genoegen te zien dat het werk niet door de tijd is aangetast
1 december 2018
Gisteren vond Hoogtij weer plaats, de geleide groepen waren groot, het publiek in het algemeen enthousiast en naar mijn indruk ook heel behoorlijk en de presentaties bijzonder goed. Kortom: het was weer een fijn avondje Haagse Kuns!
Baracca stond om de hoek bij de grafische werkplaats met een “Sound Piece” van Una Hamilton Helle: Eerie!
De Grafische Werkplaats heeft een dertigtal grafisch ontwerpers en kunstenaars uitgenodigd een affiche voor Den Haag Creatieve Stad te maken. Zij maakten in de werkplaats een kleiner ontwerp in een door hen gekozen grafische techniek en daarvan werden grote affiches gemaakt die te zien zijn in de tramtunnel. Het grote werk was nog een stap teveel op deze drukke avond, maar de ontwerpen zagen er erg goed uit. Alweer een leuk project van de Grafische Werkplaats die inmiddels een erg vruchtbare wisselwerking heeft met het Haagse kunstenaarsveld en daarbuiten. Deelnemers zijn o.a. Zeloot, Bob van Dijk, Diederik Gerlach, Bernice Nauta, Akiem Helmling, Philip Akkerman en nog heel veel anderen!
Koud tegen elkaar gehangen op een grijs fond
U mag zelf kijken welk van wie is, in dit geval zijn er wat duidelijk aanwijsbaar (voor mij althans)
Zoals deze bijvoorbeeld
En ook deze mag geen grote problemen opleveren.
Deze is moeilijker, de rode vindt ik erg goed en die daarnaast ook!
Op naar Lief Hertje waar voor het laatst werk getoond wordt in de huidige ruimte. De gelegenheid is een tienjarig jubileum, het roer wordt verzet en ze willen op een geheel andere wijze gaan functioneren, wat bepaald nieuwsgierig maakt. Ze noemen het onthuizen. Voorlopig is dit een heel mooie keuze uit hun kunstenaars b.w.v. afscheid van het pand.
Nadine Stijns
Marleen Sleeuwits
Lana Mésic (met excuus voor de reflectie)
Deze installatie in het souterrain is waarschijnlijk van Pierre Derks
Vervolgens toog ik naar Dürst Britt & Mayhew waar Joseph Montgomery de tentoonstelling “Joe” heeft ingericht. Verrassend subtiel werk met een conceptueel randje. Mooi nieuws was dat de galerie de vertegenwoordiging van Willem Hussem hebben kunnen verwerven. Tijdens Hoogtij is in de voorruimte werk van Hussem te zien, wat een aangename ervaring oplevert. Ik heb maar geen foto’s gemaakt, je weet maar nooit.
Joseph Montgomery laat een algorithme zijn schilderijen bepalen, hij laat alleen zien wat hem bevalt
hetgeen tot fraaie resultaten leidt.
De spiegelbanen in het werk betrekken ook de omgeving en de toeschouwer in het werk.
De video van een zich in bad uitstrekkend figuur, gebaseerd op de minimale verbeelding van een mens met de wigjes die Montgomery ook voor zijn schilderijen gebruikt: het mechanisme wordt zelfs onder dit minimalisme levensecht!
Dan gaan we naar galerie Sophie waar de tentoonstelling “Frans” met o.a. werk van uw correspondent nog steeds te zien is. Het verslag van de opening tijdens de vorige Hoogtij is te zien onder de link. Ondanks de plotselinge deelname aan Hoogtij was het toch aangenaam druk aan de Paviljoensgracht.
Frans van der Steen: Z.T.
De volgende stop is vrij overweldigend: In the Grey Space in the Middle programmeerde P.S. het project “Embodiment of Time” waarin de belichaming van tijd dus het thema was. In de voormalige ruimtes van de Vrije Academie vonden een aantal performances parallel plaats met bekende namen als Jolanda Jansen, Larissa Bauge, Topp&Dubio, Somer Meijer en Yvette Teeuwen en ook anderen. De gelijktijdigheid gaf een aangename afwisseling van sentimenten die zich hier en daar mooi mengden, zelfs voor iemand die beperkte tijd aanwezig was zoals ikzelf.
Jolanda Jansen
Het duo Somer Meier had weer een trage gang met minimale handelingen in een terloopse afwisseling.
Terwijl de een haar kleding schikte, ging zitten en op de knieën ging schreef de ander op haar dij en op haar arm
Meri Hietala (F) arrangeerde aarde en suiker in een langzaam ritueel, totdat ze zachtjes opmerkte dat het goed was!
Topp & Dubio performden op video in een installatie die real en digitaal was en zich dus verdubbelde
Lisetteh en Myrthe verzwolgen pasta met van alles erbij in een verslag op video
Dan gaan we op naar de laatste halte aan het Helena van Doeveren Plantsoen. Billytown heeft een decembershow met vierentwintig kunstenaars die allemaal aan een kleurplaat met een papegaai gewerkt hebben. Inmiddels vindt ook het zij-programma “The Kitchen” in een volwaardige ruimte plaats waardoor dit platform/deze galerie weer op volle sterkte kan programmeren. Het kleurplaatproject heeft een interessant deelnemersveld en dus veel geslaagde “papegaaien”. Het is leuk om te zien wie wat heeft gemaakt en altijd gezellig om Billytown te bezoeken.
Een Pizzadoos met Billytown-kunst met edities van de kunstenaars die in Billytown resideren. Voor slechts 150 euri te verkrijgen!
Dezen wist ik al niet te plaatsen eerlijk gezegd
Maar als ik me niet vergis is dit Maaike Schoorel
Onmiskenbaar Lut
De ook in Den haag bekende Belg Lieven Seghers
Henk Visch mij dunkt!
Dit zie ik weer even niet, maar wel goed!
Afra Eisma?
“Between the Soup and the Potatoes” door het duo David Bernstein en Rosa Sijben. Heel passend in de vernieuwde Kitchen waar hapjes werden uitgedeeld in de mini-kitchen
en waar ook nog “echte” kunst te zien is van hun hand.
Wat bescheiden, maar wel interessant!
Dan mijn persoonlijke uitbuislocatie: Stichting Ruimtevaart. Ook Ruimtevaart is nu gevestigd in de school aan het van Doeverenplantsoen en nadat moeilijke verhuisacties en het bouwen van een nieuwe filmzaal en een expositieruimte nogal wat tijd namen is inmiddels ook Ruimtevaart in Full Swing. Eerder vonden al lezingen van Huib Emmer en Gilius van Bergeijk plaats en vandaag opende tijdens dit Hoogtij de tentoonstelling “New Boots and….” waarin werk van de deelnemers aan Ruimtevaart wordt getoond. De nieuwe ruimte, gemaakt door Maarten Schepers, blijkt bijzonder veel beter werkbaar dan de vorige, alhoewel ook die haar charme en mogelijkheden had. Met wat vers bloed en nieuw enthousiasme is toch weer een sfeervolle ruimte in elkaar gezet waar veel activiteiten mogelijk zijn.
Een bekend werk van Maarten Schepers
Mooi bescheiden werk van Albert Wulffers
Een intrigerend grijze installatie van José de Bruin
Deel van een mooie serie schilderijtjes van Paula van Zeggeren
Een gaaf exterieur (stadsgezicht) van Judith van Bilderbeek
Ook Jolanda Jansen werkt in Ruimtevaart
En Sanne Maes laat deze zelfportretten zien
Dit kleinere werk van Maarten Schepers was ook in de Jubileumexpo van Kunstpodium T te zien waar hij meester was in het Master-Apprentice Project
Henk Hubenet reisde in de V.S. en nam daar foto’s van mee
Willem Marijs’ werk is strak als altijd
11 februari 2018
In Ruimtevaart in Den Haag is momenteel een bijzonder fijne tentoonstelling te zien met werken uit de collectie van Flip Bool en Veronica Hekking, twee bekenden uit het Haagse culturele veld. Beiden zijn kunsthistoricus met een nadruk op fotografie en zij zijn nog steeds bijzonder actief. Na uitgenodigd te zijn hun collectie foto’s in Huize Frankendael in Amsterdam te presenteren waarbij Ruimtevaart’s huisvormgever Ben Faydherbe behulpzaam was dacht Ruimtevaart dat het ook leuk zou zijn om iets daarvan in hun ruimte te tonen in de serie “Home” waarin zij particulier kunstbezit tonen. Ook dit keer was Ben Faydherbe behulpzaam bij de inrichting. Besloten werd dit keer geen foto’s te laten zien, maar beeldende kunst die het echtpaar verzamelde.
Bij deze een kleine indruk met excuses voor de kwaliteit van sommige foto’s.
In een uitgebreide toespraak vertelden Flip en Veronica over hun contacten met nationale en internationale kunstenaars en over hoe hun verzameling zo op organische wijze tot stand kwam.
De tentoonstellingsruimte die in de foyer van het voormalig socialistisch theater Concordia is gebouwd werd bijzonder fraai ingericht
Met werk van niet de minsten – Olphaert den Otter: Obscure Camera (naar Mirek Tichy) – 1991
Katrien de Blauwer: Dark Scenes – 2014
Anne van de Pals: Verplaatsing – 2011
Nancy Haynes: Z.T.- z.j.
Piet Dirkx: Z.T. – 1985
Machiel van Soest: Huid – 1997
Axel en Helena van der Kraan: Pick Up – 1977
Willem Populier: Obscured Classified Document (Situation Room) – 2012
Barbara Bloom: Aanwezig – afwezig – 1993 N.a.v. het vliegtuigongeluk waarbij Wies Smals en haar gezin omkwamen
Alex en Helena van der Kraan: WC – 1980
Leon Adriaans: Z.T. – 1998
Krijn Giezen: Uit de serie reparaties en uitvindingen – 1976
Rolf Engelen: Z. T. (tomadorekje) – 2004
En overzicht van de etalage waarin ook de stempelaar van het echtpaar van der Kraan uit 1974 en ook een stofzuiger uit de serie Nederlandse Pop-art zoals Flip Bool het noemt
2 oktober 2017
Gisteren was ik ook nog even bij Ruimtevaart om het nieuwe werk van Sanne Maes te zien dat in de foyer staat opgesteld. Deze kunstenaar maakt video opnamen van zichzelf in combinatie met abstracte zwart-vloeiende vormen die vaak uit twee spiegelende helften bestaan. Dit doet denken aan een Rohrschach test, een interpretatieopdracht die iets over de kijker zegt. De zelfportretten achter de vlekken tonen vaak een zoekende blik of een zich opensperrende mond, ongeveer zoals in de pausportretten van Francis Bacon. Hierin spiegelen de vlekken zich niet, maar lijken ze als uittredende ziel uit het lichaam te verdampen. Zoekt nu de kunstenaar zichzelf in de vlekken die om haar heen vloeien, of wil ze dat de toeschouwer de beelden interpreteert en zich een beeld vormt van wat de kunstenaar wil zeggen? Het zijn intrigerende werken, ook als het hele lichaam in beeld komt en de handen dit lichaam aftasten: het lijkt alsof de persoon het lichaam bevestigt als haar lichaam en het op orde brengt, zoals een vrouw haar kleding glad kan strijken. Die inktvlekken laten zich echter niet eenvoudig wegwerken, maar nu ben ik ook al aan het interpreteren.
Interessant is ook de formele wijze van werken: de beelden zijn vaak op video, maar ook geprojecteerd op inktvlekken op transparante vellen, wat erg goed oogt. In een vitrine ligt een afdruk van een mond tussen vellen met inktvlekken en op een projectie van het gezicht van de kunstenaar hangt op de plaats van de neus een vlecht donker haar dat lijkt een omkering of spiegeling. Het spreekt allemaal erg tot de verbeelding en is nog te zien op afspraak (zie website).
het lichaam een enigma
Het is een beweging, maar die schreeuw blijft hangen!
Zoals ook hier.
Hier wordt de video op een transparant geprojecteerd wat erg goed werkt.
In de vitrine met een afdruk.
Portret met vlecht
Hier was de beeldhoek weer net iets anders, wat ook andere associaties geeft.
22 januari 2017
Dat Ruimtevaart een actief clubje is weten we en dat die activiteiten zich op een breed terrein bewegen is ook genoegzaam bekend. De nieuwe behuizing, Concordia, geeft ruim gelegenheid om al die activiteiten te organiseren. Zondag werd daar door P.S. (Performance Site) een middag georganiseerd met performances van een aantal uiteenlopende kunstenaars om het publiek kennis te laten maken met het fenomeen en om na de uitgevoerde performances te praten over de aard van het genre, de toekomst en de mogelijkheden om performances in Den Haag te organiseren. Vorig jaar organiseerde P.S. in Quartair al een weekeinde met doorgaande performances en in juni staat weer een dergelijk gebeuren op het programma, alleen wordt dat een internationaal festival.
De performances die deze middag te zien waren werden uitgevoerd door deels bekende en deels onbekende kunstenaars in diverse settings. Het toneel in Concordia, met belichtingsmogelijkheden en geluidsinstallatie, is een vrij natuurlijke plek voor deze kunstvorm. Niet iedereen wilde daar echter gebruik van maken, zodat het hele gebouw en uiteindelijk ook de straat gebruikt werd. Het geeft aan dat deze kunstvorm zich op diverse manieren ontwikkelt. Bij deze een verslag van het gebeuren.
Rumtevaart heeft een (ooit door nood geboren) etalage die bij elke gelegenheid door een kunstenaar gevuld wordt met een passende inhoud. Dit keer is de installatie van Jolanda Jansen, een van de inititatiefnemers van PS
Ik kwam te laat binnen om de performance van Yvette Teeuwen te zien, bij het werk van Maarten Schepers dat nog steeds in de foyer staat.
Op het podium begon daarna Wen Chin Fu die haar sugar-instrument demonstreert
De kunstenaar is afkomstig uit Taiwan en vervaardigt op ingetogen manier suikerstroopjes waarbij alle geluiden versterkt in de zaal te horen zijn.
Het geheel krijgt door de damp een theatraal karakter
En hier ligt linksvoor een uiteindelijk resultaat dat de fysische werking van het proces via een microfoon laat horen.
In een smalle gang is dan Roos Hoffmann zichzelf aan het insluiten met teksten die zij op tape schrijft
De taal herken ik niet, maar het kan goed een dialect uit de grensstreek met Duitsland zijn
die ze gedecideerd en met accenten van stukjes blauwe tape aanbrengt.
En zo oogt een wand dan, zachtjes lezend en naar mezelf luisterend klinkt het poëtisch.
Lisetteh, een van de organisatoren van dit gebeuren, projecteert een beeld op de vloer van de zaal waar we van de omgang erboven naar kijken
Ze vult het beeld met poppen en knuffels, wat een mooie projectie oplevert
Daarna legt ze er lichte doekjes op, waardoor de projectie weer duidelijker wordt, en gaat er uiteindelijk op liggen. De ondergrond wordt geaccidenteerd, waardoor de projectie ook vervormt. het resulteert in een mooi beeld.
Dan doet uw correspondent een performance tussen het publiek genaamd “Retraite”, waarbij hij zich een tien minuten terug trekt door de zintuigen af te sluiten. Soms werkt het als vlucht, soms werkt het als manier om ongestoord te reflecteren op wat gezien is. Het innerlijk proces is van belang.
Vervolgens vulde Jolanda Jansen het toneel met een uitgesproken theatraal werk. Zij begon torentjes te bouwen.
Op gegeven moment vroeg zij het publiek haar te helpen.
wat in een mooi toneelbeeld resulteerde
Dat beeld werd met een blower resoluut en gedegen weg geblazen, waarna zij twee linten in haar mond nam en die de omgeving in blies
De kracht van die blower maakte het een heel fysieke ervaring
die vrij heftige beelden op riep
Ik had er zelf nogal politieke associaties bij
Sarah Atzori had een opstelling gemaakt op het podium met allerlei apparaten die geluid maakten. Die geluiden werden opgenomen met haar stem er tussen en vervolgens herhaald wat tot een ritmische compositie leidde
Zelf vond ik de opstelling de moeite waard als ruimtelijke tekening
Topp en Dubio volgden. Zij monteren twee camera’s op een pijp
en bevestigen die pijp dan voor hun mond
Dan beginnen zij een schijnbaar filosofische dialoog in het Duits over “Dinge” terwijl zij in beweging komen
en al worstelend met de situatie
gaan zij de omgang op
proberen een trap als spreekgestoelte
en komen uiteindelijk in de straat terecht waar hun filosofisch gevecht eindigt
In de bovenfoyer, bij de ateliers doet BMB-con dan hun ding
zij bouwen met meubels en geluiden een loopplank
Het geheel oogt als apekooien in de gymles
Om tot slot Roelf een belletjes-juk boven de electronica uit te doen klinken
30 september 2016
Na weken rond reizen en werk van studenten bekijken was het een genot om in Haags Hoogtij rond te zwerven. Ik heb me veel tot gesprekken laten verleiden, ook al doordat ik een beetje moe was van het kijken en waarderen. Ik ben ook niet aan alles toe gekomen van wat ik wilde zien, maar ik ervaar Haags Hoogtij op zo’n avond als een warm bad!
Moose Space verrast altijd en de sfeer zit er goed in!
Met o.a. werk van Noortje Zijlstra
En de performance Blurred Kindom van de onstuitbare Charlotte van Winden
Quartair verkeert in Iraakse sferen tijdens Bagdad Out, een Iraaks cultureel festival
met theater, muziek en beeldende kunst. Vanmiddag eindigt het programma om 17.00 u
De grafische werkplaats toont werk in zwart-wit met hier een prent van Jurjen Ravenhorst
Mooi werk van Jef Stapel
Nogmaals Jurjen Ravenhorst
Transparant werk van Studio Kurtycz
Een mooie en nòg verrassende prent van Jurjen Ravenhorst
Fotografische prenten van Eric de Vries
en het ontwerperscollectief Trapped in Suburbia
De eerste presentatie in weer een nieuwe ruimte van stichting Ruimtevaart. Het platform heeft weer een etalage in de aanbieding voor kunstenaars en deze eerste keer hebben Ben Faydherbe en Paula van Zeggeren hun huiskamer in fifties-sfeer gerecreëerd
Met voor mijn generatie zéér herkenbare artefacten en fans van Wim T. Schippers zullen zeker ook iets herkennen
Op bepaald moment voerde BMB-Con, het performancecollectief van Justin Bennett, twee stukken uit, hier een eigen stuk.
Hier Roelf Toxopeus in het eerste stuk. Later deden zij met hulp van Florentijn Boddendijk en Làzaro Tejedor de theaterzaal van het complex trillen en kreunen als een zinkende Titanic door het uitvoren van een stuk van Lamonte Young
In de centrale hal van het pand is een stand gemaakt waarin beeldende kunst gaat worden getoond. Hier zijn de kunstenaars van Ruimtevaart te zien met kunst van henzelf en kunst uit hun persoonlijke verzameling.
Zoals hier een werk van Maarten Schepers met daarachter onder een door hem in Congo gekocht schilderij
Justin Bennet toont hier een ets: Skyline – 2011
Sanne Maes laat de video Mouse Chewing Gum zien – 2008 – 2016
JCA de Kok toont werk van de super-actieve Johan Nieuwenhuize (die zelf in Japan is ivm een samenwerkingsproject) en van Welmer Keesmaat
Nieuwenhuize’s werk maakt kennelijk een ontwikkeling door: het is minder abstract en suggestiever
en menselijke elementen en structuren zijn zeer aanwezig.
Over suggestier gesproken: Welmer Keesmaat’s werk is dat ook in hoge mate
Ook formele elementen en minimalistische beelden en elementen maken er deel van uit.
Licht en overbelichting werken de suggestie in de hand
Kortom: in alle eenvoud erg gelaagd en aansprekend werk van deze fotograaf!
chmkoome's blog 