Hoogtij

10 maart 2023

Tijdens Hoogtij was het geen best weer, maar als ik de verhalen begrijp waren zeker aan het begin van de avond veel mensen op de been om het gebodene te bezoeken. Ik heb een ronde gemaakt om u een indruk te geven:

Ten eerste Quartair. Daar had Thom Vink een installatie met werk van Gerco de Ruyter gecombineerd. Radio Tonka draaide plaatjes, de nazit zou hier ook plaats vinden.

Thom Vink: Measured Silence
Gerco de Ruyter: Grid Corrections XL
In dit boek van Gerco de Ruyter zijn text-grids opgenomen. Door de draaiing van de bladspiegel vallen de parallellen op die tussen de grondstructuren op zijn foto’s en de structuren van de text bestaan.
Rob Bothof van Radio Tonka hing ook een bijdrage op.

Bij Quartair om de hoek aan de Toussaintkade vinden we tegenwoordig galerie Maurits van de Laar die met de huidige tentoonstelling Peinture Fraîche .schilders in zijn portefeuille presenteert:

Andrea Freckman
Erik Pape
Lotte van Lieshout
Ronald Versloot

De bruisende HOK Gallery aan het Westeinde laat dit maal onder de titel Cut Loose collagekunst zien van de Zwitserse Natascha Frioud en van Tinca Veerman. Tijdens Hoogtij werd ook een zine gepresenteerd van Tinca Veerman and Leonor Faber-Jonker, een gecollageerd tijdschrift dat vervolgens in editie gerisood is.

Natascha Frioud
Natascha Frioud
Natascha Friouod en Tinca Veerman
Collage-magazine van Tinca Veerman en Leonor Faber-Jonker

Bij West-End Gallery vond een performance plaats bij een tentoonstelling onder de naam Model Studies Florence Marceau-Lafleur. Deze Française is als model bij kunstopleidingen actief en houdt zich bezig met het lichaam en met een wat particuliere opvatting van het begrip extase:

Florence Marceau-Lafleur: Model Studies

Op naar de grafische werkplaats aan de Prinsegracht. Daar is het kunstenaarsintitiatief Hgtomi Rosa neergestreken om de tentoonstelling All You Can Print samen te stellen. Het deed me meer aan een sociaal kunstwerk denken dan aan een presentatie van grafische mogelijkheden:

Een levendige boel voorwaar
Alom aanwezig, die kunstenaars

In de Boekhorststraat is in de relatief nieuwe galerieruimtes van Gallery Nono en Sinarts-gallery een solotentoonstelling van de Chinese Serene Hui ingericht onder de naam WHAT KIND OF TIMES ARE THESE, WHEN TO TALK ABOUT A TREE IS ALMOST A CRIME. Een onderzoek naar diverse elementen, poëzie van de Chinees-Zweedse dichter Gui Minhai, maar ook leven onder beperkingen, in eenzaamheid en bespiegelingen over Zweden.

Een uitgekiende inrichting
Met voor de prints gebruikte linostenen

Eenmaal in de Boekhorststraat kan je niet om 1646 heen. Paul DD Smith stelt daar een installatie tentoon evenals een ruimte met zijde-schilderijen die van achter worden aangelicht. De man is sterk bezig met slakken en hermafrodieten, bestiariums en vivariums en christelijke thematiek. Hij doet dat met uitgekiend materiaal gebruik dat een sensuele kant heeft. Interessante tentoonstelling

The Chiral Gate
Annunciation Vivarium (Gastropoda)
Marbled Crayfish (naar Fra Angelico)

Hoogtij

Quartair Contemporary Art Initiatives

Galerie Maurits van de Laar

HOK Gallery

Projectruimte West End

De Grafische Werkplaats

1646

En ook bij Jegens & Tevens en trendbeheer

Art Rotterdam 2023

8 februari 2023

De officiële opening van Art Rotterdam miste ik door een vergeten tandarts afspraak, maar toen ik arriveerde ritselde het al van de BN-ers die juist werden toegelaten tot de beurs. Het begon druk en bleef druk tot ik weg ging en terecht, want deze editie straalde wat meer leven uit dan de voorgaande gelegenheden. Het publiek had er zin in en ook de galeries deden hun best met soms erg geslaagde presentaties. De beurs heeft een iets andere opzet met een beeldenplein wat centraal in de beursruimte is geplaatst wat de rest van de beurs overzichtelijk maakt. het lijkt dat er meer buitenlandse galeries zijn en een paar Nederlandse habitués zijn verdwenen, ik heb de indruk dat het geheel wat meer kan ademen. Buiten is een beeldenroute naar de ingang van de beurs georganiseerd met beelden die door de galeries zijn gesuggereerd. Ik begin daarmee om wat indrukken te tonen:

trendbeheer/Art Agent Orange plaatste werk van Luuk Smits. Hij zou zo bij het Malieveldproject kunnen mee doen!
Pim Palsgraaf via NL=US met Mycelium
Phoebus vaardigde Jan Smejkal af met tekstwerk.
Dat eerder bij Poetry International in de boom hing
De Aanschouw is aan haar toekomst aan het werken, hier de crew bij de mobiele Aanschouw
Met het overschilderschilderij, in deze vorm van Joop van ’t Hoenderdaal
Brinkman en Bergsma Cont. Art met Eugenie Boon
Krijn de Koning bij Slewe Gallery
Adam Colton idem dito
Monali Meher bij Lumen Travo, zij won de NN Art Award 2023
Keramiek ad infinito bij No Limits Art Castle met een keur aan bekende en onbekende kunstenaars.
Pauline Curnier Jardin bij Ellen de Bruijne die sowieso een aantrekkelijke stand heeft
ook met Daniele Formica en Lara Armacegui
Jochem Rotteveel doet het nu samen met Vermeer
Den Haag’s Glam Twins Dürst Britt & Mayhew hebben David Roth uitgenodigd met een overzicht van kleinere werken
en recent met bloemen geschilderde bloemschilderijen (hoe tautologisch wilt u het hebben?)
Anneke Eussen bij Tatjana Pieters
Heejsteck heeft een consistente presentatie met o.a. de Deen Claus Hugo Nielsen die een installatie op een Colenbrander plaatste
en natuurlijk mooi werk van V&B
Bij Frank Taal zijn uitsnedes uit de portefeuille te zien, mat hier Daan den Houter, Mike Ottink, Stef Rijs en Saminte Ekeland
Oey Tjeng Sit duikt plotseling op bij het relatief nieuwe Stevenson
Evenals Moshekwe Langa die recent in KM21 tentoonstelde
Vandenberge is een oude getrouwe beursganger met mooi werk van Clary Stolte
En wel heel fraai subtiel werk van Frank Halmans
Niels Post en Petra van Noort zijn te zien bij NL=US met groot en klein werk
Deze aquarellen van Robert Armstrong zijn te zien bij Kavanagh uit Dublin
Een Madrileense galerie met een werk van Jordi Alcaraz in de beste Spaanse materie-traditie
Jan Wattjes doet het heel goed bij Living Stone in Den Haag
Evenals Ton van Kints het nog steeds prima doet bij Ramakers
Maurits van de Laar heeft o.a. Susana Inglada
met een effectieve installatie van Susana Inglada
Tjebbe Beekman bij Grimm, gelaagd werk…
Wie zich afvroeg wat Michael Raedecker tegenwoordig doet….
Een mooi wandje van Sigrid Calon, in dit geval van keramiek
Joey Ramone laat werk zien van de Spaanse kunstenaar (?) die na het begin van de recente samenwerking met een Barcelonese galerie aan de presentatie met ook werk van Maurice Meeuwisse is toegevoegd.
Arjan van Helmond bij Galerie Gerard Hofland: Altijd goed!
Geen kwaad woord over Dick Verdult, hier met een foto van Ed van der Elsken bij Annet Geelen
Nogmaals de winnares van de NN Art Award, Monali Meher
Een mooie serie van Marijn van Kreij
bij Barbara Seiler
Dan nog even naar Prospects 2023 met Mattia Papp in de gang met zijn Atlantis project
Nico Riedinger met een schilderij en een sculptuur
Kimberly Dias
Lotte Wieringa

Art Rotterdam 2023

Elmar & Elisabeth

22 januari 2023

Galerie Maurits van de Laar is naar de Toussaintkade verhuisd! In een grote moderne ruimte heeft hij daar zijn openingstentoonstelling ingericht met werk van Elmar en Elisabeth Trenkwalder, een echtpaar dat al lange tijd samen werkt. Dat kan je zien en toch is het werk van beide kunstenaars nogal eigen. Het werk van Elmar is al eerder bij van de Laar te zien geweest en in Museum Beelden aan Zee is momenteel een grote tentoonstelling van zijn werk te zien. Daar is het monumentaal, maar ook in de nieuwe ruimte van van de Laar staan grote beelden. Ook het werk van zijn ega is niet klein, grote schilderijen uit verschillende perioden die allen neigen naar abstractie, in de meer recente werken meer dan in het wat oudere werk. Het recente werk is bijna psychedelisch in de manier waarop met bomen, spiegelingen en vermenigvuldigingen wordt gewerkt laat je denken dat je ook allerlei archaïsche dierbeelden herkent. Het is sowieso een Weense fin de siècle atmosfeer die in de galerie hangt. Dat heeft te maken met het coloriet van al het werk en in de herkenbare elementen die in de beelden verwerkt zijn. In de schilderijen is eveneens wel een en ander te herkennen van de preoccupaties die de hele Oostenrijkse cultuur bezwangert. De beelden van Elmar Trenkwalder hebben daarnaast ook iets religieus, maar dan wel op een Aziatische manier.
Wat me aangenaam verraste is de vleugel aan het einde van de galerieruimte is ingericht met werken op papier en wat kleiner werk. De galerieruimte heeft zo mooie mogelijkheden voor de stal van van de Laar.

De nieuwe gevel van de galerie
Voor: Elmar Trenkwalder – Achter: Elisabeth Trenkwalder
Elmar Trenkwalder
Samenwerking van het echtpaar in een groot schilderij
Ouder werk van Elisabeth Trenkwalder
Elmar Trenkwalder
Elmar Trenkwalder
Elisabeth Trenkwalder
Elmar Trenkwalder
Elmar Trenkwalder
Elmar Trenkwalder

Galerie Maurits van de Laar

Moving Up

23 oktober 2022

Maurits van de Laar is al jaren een vaste waarde in het Haagse galerie landschap. Na eerst aan het Westeinde een ruimte te hebben bestierd verhuisde hij naar de Herderinnestraat waar hij mooie exposities presenteerde. Door de bijzonder ongelukkige omstandigheden waaronder Parts Project moest stoppen kwam de ruimte aan de Toussaintkade vrij en werd van de Laar gevraagd of hij geïnteresseerd was. Na enige aarzeling besloot de galeriehouder het aanbod te accepteren en wordt het Zeeheldenkwartier een mooie galerie rijker waardoor een interessant cluster ontstaat samen met galerie Ramakers, Quartair (Contemporary Art Initiative) en STROOM vlakbij. Dit laat natuurlijk onverlet dat de programmering van Parts Project en de aanwezigheid van Cees van de Burg in de galerie zeer gemist zal gaan worden. De stichting Parts Project blijft in ieder geval bestaan.

De opening van vandaag betreft een afscheid van de Herderstraat met een tentoonstelling met alle huidige kunstenaars van de galerie en die verliep in een opgetogen stemming. Het kunstboeket dat galerie Maurits van de Laar hier tentoon spreidt belooft veel goeds voor de toekomst. De huidige tentoonstelling duurt tot en met 27 november en de eerste tentoonstelling aan de Toussaintkade zal op 8 januari openen met werk van Elmar Trenkwalder die momenteel ook in Beelden aan Zee een imposant oeuvre laat zien. Bij deze een selectie persoonlijke favorieten:

De galeriehouder opent
Sebastiaan Schlicher
Nour Eddine Jarram
Erik Pape
Dirk Zoete
Annya Belyat Giunta
Diederik Gerlach
Cedric ter Bals
Zeger Reyers
Dieter Mammel

Galerie Maurits van de Laar

Wahlverwandschaften

12 september 2022

In de seizoen-openings tentoonstelling van Maurits van de Laar wordt een enorme beeldenmassa over de kijker uit gestrooid: surrealistische tekeningen waarin allerlei beeldelementen figureren en op middeleeuwse wijze samengestelde werken met rudimentaire versieringen, parallelle gebeurtenissen en abnormale perspectieven te zien zijn. Dit alles is in felle kleuren weergegeven, maar ondanks de enorme beelderupties heeft het niets te doen met de digitale overload. Alles is met klassieke materialen vervaardigd en de versieringen (van het werk van Cedric ter Bals) zijn zelfs eenvoudig uit golfkarton geknipt. Het betreft een tentoonstelling van twee kunstenaars die elkaar naadloos aanvullen. De genoemde nog jonge Cedric ter Bals is gefascineerd door de eerste wereldoorlog en vermengt autobiografische elementen met de eerste wereldoorlog waarbij hij ook van zijn bewondering voor kunstenaars uit die tijd en voor van Gogh duidelijk doet blijken. In de getoonde stripverhalen beweegt zijn alter-ego Oscar von Balz zich door de slagvelden van de Grote Oorlog. Daarin wordt ook een taalkundig spel gespeeld met Duits, Schevenings en Engels wat bijzonder goed werkt.

Paul Klemann maakt ongelofelijk doorwerkte tekeningen met onwerkelijke scenes in een ongebruikelijk perspectief. Hij tekent zijn dromen. Ook hij werkt met felle kleuren, voornamelijk in kleurpotlood, maar hier is hij ook met een incidenteel schilderij vertegenwoordigd. Bij hem zijn invloeden minder evident en gezien het anekdotische karakter van zijn werk zou het me niet verwonderen als die invloeden eerder literair zijn. Het werk van hem en ter Bals vult elkaar erg mooi aan en zorgen voor een overladen expositie waar erg veel fraais te zien is.

Overzicht achter ruimte galerie
Paul Klemann
Cedric ter Bals
Paul Kleman: The Four Sleepers – 2022
Cedric ter Bals
Paul Klemann
Cedric ter Bals: etsen
Paul Klemann: Pluisjeschinees – 2013
Paul Klemann: Het staartje – 2010
Cedric ter Bals: Schlacht Braquis – 2022
met ook opzij de nodige versieringen
waarin ook nog onverwachte gasten verschijnen
Cedric ter Bals: Pferde nach Franz marc – 2022
Cedric ter Bals: Ècoust-Saint-Main – 2022

Galerie Maurits van de Laar

The Hero with a Thousand Faces 

22 april 2022

Bij Maurits van de Laar is op dit moment een tentoonstelling te zien waarin Folkert de Jong samen met Jan Dietvorst en de galeriehouder “un certain attitude” willen laten zien. Zij zien die mentaliteit bij een aantal kunstenaars in hun omgeving, aan wie ze les hebben gegeven of ook bij kunstenaars van de galerie. De aanleidingen voor de Jong om met dit voorstel te komen was een tentoonstelling van Dirk Zoete bij deze galerie.

Waaruit bestaat nu die mentaliteit volgens de galerie tekst? Als ik het goed begrijp is het een mengsel van de ultieme Lonesome Traveller Jack Kerouac, Lucky Luke en Kwai Chang Caine, de bodhisatva die in de tachtiger jaren in de TV serie Kung Fu de hoofdrol speelde. Een aantrekkelijk referentiekader voor mijn generatie, temeer daar er ook een herkenbare hippiegeest door de galerie waait. Ik moet zeggen dat het een vrolijk, ludiek geheel is geworden met een aantal erg goede bijdragen waaronder een paar verrassende wandkleden. De invloed van stripverhalen is ook niet te ontkennen, maar ook dat zal bij de generatie horen. Ik weet niet of het aan de goede week ligt waarin deze tentoonstelling opende, maar ik herkende ook een aantal religieuze invloeden die ik in deze context nou niet direct verwacht had. Folkert de Jong laat bij de ingang een grote keramische kop zien met de naam De Ziener. Door zijn groene kleur doet die aan brons denken en door het uiterlijk en de blik aan een lijdende Christus. Zo’n mooi monumentaal geheel past perfect in de theatrale omgeving van een kerk. Ook op de tafel achterin de galerie staan een aantal kleinere beelden van De Jong en van Jan Dietvorst ( die me overigens prettig verrast met zijn werk). Daarin zijn overwegend Bijbelse thema’s op een rauwe manier verwerkt: erg fijn werk! De tentoonstelling is “tot leringh ende vermaeck” een aanrader voor iedereen met een open mind!

Dirk Zoete
Klaas Rommelaere: Peers/Group – 2018
Folkert de Jong: Diana, de godin van de jacht – 2021
Folkert de Jong: Jesaja – 2021
Bart Nijstad: Knights – 2022
Jantien Jongsma: Oude Vrouwen – 2011
Jantien Jongsma: Franeker – 2012
Irene de Boer: Fifth – 2022
Delphine Courtillot: Skull – 2022
Folkert de Jong: De Ziener – 2022
Jan Dietvorst: Default Pilgrim – 2018
Jan Dietvorst
Jan Dietvorst
Sven ’t Jolle: Backpack (Früher waren wir auch für den Frieden. Die Grünen) – 2002

Galerie Maurits van de Laar

Glück auf!

20 februari 2022

Vandaag opende bij galerie Maurits van de Laar een nieuwe tentoonstelling van Haagse schilder Diederick Gerlach. Hij toont voornamelijk kleiner werk op papier met daarnaast twee grote werken. Ook nodigde hij twee Berlijnse vrienden uit werk te laten zien, Martin Assig en Tobias Gerber. Beiden zijn kunstenaars die eerder in de galerie tentoon stelden, want galeriehouder Maurits van de Laar is bijna even Germanofiel als Gerlach.

Dat die neiging bij deze kunstenaar tot een bijzonder veelzijdig oeuvre leidt weten we en op de papieren werken die in series zijn opgehangen zien we goed hoe de levendige geest van de schilder een serie tot een hoeveelheid originele variaties op een thema leidt. Dit alles wordt met een enorme materiaalbeheersing op papier geschilderd, gewassen, getekend of geaquarelleerd. De grote werken met familieleden in acryl op papier zijn bijzonder in hun monumentaliteit die enigszins in contrast staan met de intimiteit die getoond wordt, je vraagt je af waarom die een Franse titel hebben en hoe die familieverhoudingen liggen. Dat het spannend werk is is zeker.

De gasten zijn daarbij erg bescheiden met hun werk. Alleen dichter Arjen Duinker, die het gedicht De Grond schreef op verzoek van Gerlach declameerde het werk op gedreven manier en spiegelde de mentaliteit van de schilder overtuigend. Het is zo een mooie tentoonstelling met een fijne opening die door het loslaten van de Corona-maatregelen als een grote opluchting voelde!

Mon père – 2019
Intermezzo – 2021
Intermezzo (detail) – 2021
Intermezzo (detail) – 2021
Zeitreise – 2021
Mon Frère – 2021
Echo – 2021
Martin Assig
Martin Assig
Reisebilder – 2022
Zeitreise – 2021
Ballade – 2021
Tobias Gerber
Arjen Duinker declameert

Galerie Maurits van de Laar

Départ

31 januari 2022

Galerie Maurits van de Laar bestaat dertig jaar en dat werd gevierd met twee tentoonstellingen: Equipe I en Equipe 2. Beiden tonen al lang bij de galerie verblijvende kunstenaars en nieuw bloed. De jubileumtentoonstellingen EQUIPE I en II hebben te lijden gehad onder de strengere corona maatregelen en de lockdown en vandaar deze in feite derde jubileumtentoonstelling met daarin een aantal kunstenaars die in de Equipe-tentoonstellingen te zien zijn geweest. Zo’n gecondenseerd geheel werkt bepaald goed: het laat mooi zien waarom Maurits van de Laar stug weet te overleven met een eigen stal, ondanks alle malheur die hem overkomt. Zijn concentratie op tekeningen weerhoudt hem er niet van om de schilders in zijn stal met regelmaat te tonen en ook niet om meer conceptuele kunstenaars als Zeger Reyers te blijven brengen. Hij brengt zo een kwalitatief constant en gevarieerd programma met goede kunst dat de waan van de dag laat voor wat ze is en stevig een eigen koers vaart. Het was een genoegen om vandaag oude bekenden tegen te komen en verrast te worden door kunstenaars waarvan ik het werk nog niet gezien heb en ik hoop dan ook dat deze nieuwe afvaart een behouden vaart zal betekenen en nieuwe horizonten zal opleveren.

Ensemble Marcel van Eeden
Ensemble Dirk Zoete -Cactus derivates
Robine Clignett: Rue des belles feuilles
Nour Eddine Jarram: Méduse Contemporaine
Diederik Gerlach: Konferenz
Ensemble Kevin Simón Mancera
Frank van den Broeck: Spore
Frank van den Broeck: Z.T.
Ronald Versloot: Rendez Vous
Zeger Reyers: Dear Honey Bears
Marjolein van der Meij: Glassware
Erik Pape: Côte d’Azur
Andrea Freckman: Z.T.
Susanna Inglada: Rostro
Sebastiaan Schlicher: Moi non plus, big boy pants

Galerie Maurits van de Laar

Art The Hague 2021

29 september 2021

Ook op Art The Hague bleek dat iedereen er weer zin in heeft: ondanks donkere wolken vond een drukke opening plaats mèt een bekettingde Jan van Zaanen. Er waren veel mensen om een beurs te zien die een aantal erg goede presentaties toont. Verder veel abstract, lyrisch of anderszins, zoals altijd. De route was weer iets anders en weer iets beter en zo krijg je toch de indruk dat deze Haagse kunstbeurs steeds meer op de kaart staat. Bij deze een kleine indruk:

Na de ingang een soort thema tentoonstelling met design en abstract werk. Dit vond ik een aardige presentatie van keramiek van Ceri Muller in een enscenering van Larissa Ambachtsheer
Mij dunkt dat dit werk van Helène Penninga is
Mooi werk met excuus voor de reflecties
Voor boven de sofa: Jamel Armand
Subtiel werk van Henriëtte von Münchhausen
en van Fatima Barznge
Silvia B bij NL=US
Selfies van Petra van Noort
óók bij NL=US
Aaron van Erp bij Livingstone
Peter Vos bij Maurits van de Laar
waar zoals eerder gememoreerd ook Erik Pape
en Cedric ter Bals werk laten zien
Een subtiel hoekje bij Ramakers met werk van Michel Hoogervorst en Frank Halmans
Alice West: Dad
Ties ten Bosch bij Frank Taal
nog meer Ties bij Taal
Jan ten Have: Olieverf op tot poeder gemokerd vaal wit glas
En natuurlijk mag Daan den Houter niet ontbreken
Sjef Hendrickx, mijn oude tekenleraar
Poppositions had weer een opvallende stand
Grijzen op een kleurig fond

Art The Hague

Dingen die mij opvielen

26 september 2021

Vandaag ben ik ook nog even bij Maurits van de Laar geweest om nieuw werk van Erik Pape te zien. Deze kunstenaar, die inmiddels een eerbiedwaardige leeftijd heeft bereikt, werd door de pandemie gedwongen in Delft te blijven in plaats van naar Parijs te gaan, waar hij normaal zijn inspiratie vindt. In de huidige solo laat hij zien dat hij onverdroten en met veel plezier door gaat met schilderen en dat zijn oog dat in Parijs zulke fraaie details weet te vangen in Delft onverminderd doorgaat met het isoleren van elementen die hij in erg goede schilderijen weet om te toveren. Er zijn panelen te zien die nog op Parijse beelden zijn gebaseerd en meer recente die door Delftse verwondering werden geïnspireerd. Het zijn details die op een monochrome achtergrond zijn geschilderd en op afstand geven die achtergronden de tentoonstelling een wat minimalistische sfeer. Er gebeurt van alles in die achtergronden, die zijn op zich al de moeite waard, maar erin zijn de beelden geschilderd die Pape opvielen met daarbij vaak nog een met de achterkant van het penseel gekraste tekening als noot.

Dat het oog van Erik Pape een gevoeligheid heeft ontwikkeld voor beelden met schilderkunstige kwaliteiten blijkt uit video’s uit zijn persoonlijk archief die in de galerie te zien zijn. Het is genoegen de opnamen te zien waarin meer dan eens elementen uit de aanwezige schilderijen herkend kunnen worden en waarin, evenals het in zijn schilderijen zo treffend wordt verbeeld, het Parijse leven wordt gevierd. Deze tentoonstelling is nog een week te zien en galerie Maurits van de Laar laat op Art the Hague dat deze week plaats vindt ook werk van Erik Pape zien.

Galerie Maurits van de Laar