Haags Hoogtij

25 november 2022

Eigenlijk kon ik niet naar Hoogtij wegens persoonlijke omstandigheden, maar toen die omstandigheden me toelieten om nog even twee openingen te bezoeken ben ik toch nog even de stad in gegaan. Eerst feliciteerde ik Philip Akkerman met de fantastisch briljante tentoonstelling Telephone die hij met muzikant Jameszoo samenstelde in Nest, ik zal daar later nog op terug komen.

Een grote installatie met 350 portretten van Philip Akkerman die met de muziek oplichten en donker worden
Een grote wandschildering van Philip Akkerman
Een muziekinstallatie van Jameszoo waarin drie piano’s gedurende de tentoonstellingsperiode met elkaar improviseren.

Dan nog even naar galerie Sophie waar Rob Blok na een in beeldende zin rustige periode nieuw werk laat zien. Het zijn grote en minder grote houtskooltekeningen met bomen en soms een er in weg lopend pad. Geen anekdotiek of centrale vorm, alleen gelijkmatig achter elkaar weg vallende bomen die een structuur vormen. Tegelijkertijd zijn de tekeningen door de ruimtelijkheid van het geheel, het toch wel landschappelijke element en wisselende horizonhoogtes niet helemaal abstract. Dat spanningsveld wordt met beheerst materiaalgebruik mooi uitgewerkt.

Rob Blok exposeert samen met Isabelle Backer die vergelijkbaar werk maakt, maar kleiner en in kleur. Ook zij laat structuren van flora zien die met kleine details die met toon- of kleurverschil te maken hebben ruimte in het beeld creëren.

Galerie Sophie

Hoogtij

23 september 2022

Hoogtij was vanavond ondanks het weer een groot succes. Er waren rondleidingen met grote groepen belangstellenden, veel enthousiaste bezoekers en het getoonde werk was erg de moeite waard. Ik was zelf al bij een aantal tentoonstellingen geweest, maar bij deze nog een indruk van wat ik nog meer zag:

Bij Quartair opende vorige week al de tentoonstelling Eigen beweging van Marica Endhoven: twee van oorsprong Rotterdamse kunstenaars, Dwight Marica en Ellen Endhoven, zijn naar Den haag verhuisd en werken al weer jaren samen onder deze naam. Zij zijn beiden multi-disciplinair, maar laten hier vlak werk zien. Toch plaatste Marica een sculptuur centraal van een aantal grote schilderijen bij wijze van focuspunt. Die schilderijen zien er expressionistisch uit, maar ze zijn met grote aandacht zijn gemaakt. Hij werkt met verf in laagjes waarin hij delen weer weg haalt waardoor een mooi gekleurd landschap ontstaat. De grote schilderijen worden gemaakt door eerst een soort dijkjes te schilderen en de zo ontstane vlakken vol te gieten met verf. Op deze wijze ontstaat een gelaagd oppervlak dat tegenstrijdig werkt, maar bijzonder levendig en effectief oogt.
Endhoven toont tekeningen die tijdens de Corona-pandemie zijn ontstaan. Onder invloed van alles wat gebeurde maakte zij inkttekeningen met golven waarin ze met kleur verder werkte. Het resultaat zijn tekeningen die uit een andere wereld lijken te komen, de verwarring en angst uit die periode zijn er in terug te herkennen.

Dwight Marica
Dwight Marica
Dwight Marica
Ellen Endhoven
Ellen Endhoven
Ellen Endhoven

Bij 1646 is werk te zien van een Spaanse kunstenaar, Carmen Roca Igual, in de tentoonstelling Tan Lines from a Spiritual Retweet. De kunstenaar onderzoekt hoe het zoeken naar identiteit zich uit en welke invloeden sociale media als Tik Tok daar op uitoefenen. het resultaat is een tentoonstelling die me erg aan de films van Pedro Almodóvar doen denken, ten eerste al door de Spaanse setting die gesuggereerd wordt. De achterste expositieruimte is veranderd in een patio, een binnenplaats tussen huizenblokken met ramen die daarop uitkijken. In een daarvan staat een vrouw met een telefoon die zich ergert aan het geluid van de daar vertoonde video en het publiek. Die vrouw blijkt de moeder van de kunstenaar te zijn. In de patio staan tafels met plastic kleedjes en stoeltjes, beiden fel rood gestippeld. Bezoekers kunnen vanuit die stoeltjes de video bekijken waarin vrouwen proberen zich een identiteit te geven door wat ze doen. Aan het einde rennen twee meisjes na elkaar enthousiast en behoorlijk gemaniëreerd begroet te hebben de zee in, wat de kunstenaar dan ziet als een wedergeboorte.
In de voorruimte zijn nog wat Spaanse taferelen te zien en een andere video, Clean Talk waarin vrouwen zich met elkaar onderhouden in standaardsituaties zoals bij een wasplaats. In het rond hangen werken met de bezigheden die zij normaal hebben zoals het uit het raam hangen boven geraniums of het aan de lijn hangen van was. Alles bij elkaar is het een bijzonder interessante installatie die een mooi beeld geeft van de identiteitscrisis van de hedendaagse Spaanse vrouw.

Clean Talk
Hangen boven de geraniums: Women in Labour
K girls hanging up their parent’s laundry
Video achter ruimte: Apatía y Devoción
Wedergeboorte…
Patio: Overzicht achter ruimte

De tentoonstelling Non-Profit bij Nest vond ik ook erg geslaagd. Farida Sedoc is gevraagd het samen te stellen en zij is uit gegaan van kunstenaars die hun praktijk in hun maatschappelijke activiteiten laten overlopen. Sedoc is daar zelf een goed voorbeeld van met de manier waarop ze in haar kunstenaarschap maatschappelijke begrippen als economie, geld, gemeenschap en erfgoed verwerkt. Zo ontwerpt ze jaarlijks haar eigen munt waarvoor ze een persoonlijk en algemeen archief gebruikt. De kunstenaars waarvan werk te zien is maken deel uit van haar persoonlijke netwerk en zij selecteerde ze omdat ze gelijk gestemd zijn. Bijzonder vond ik hoe grafisch ontwerpster Eline Mul deel uitmaakte van het opbouwproces door in de scenografie en het ontwerp van het begeleidende boekje een collage met werk van alle deelnemende kunstenaars van Farida Sedoc te verwerken. Zij deed dat door het werk op alle mogelijke manieren te knippen, weer bij elkaar te plakken, op te blazen en wat je er allemaal maar mee kunt doen. Het resultaat is naar mijn idee erg geslaagd.

Farida Sedoc: Declaration of Rights, Coin by hosselaer
Eline Mul: scenografie tentoonstelling
Roxette Capriles: Wishful Thinking Well
met fantastisch plafond
Van opzij gezien. Ieder wordt uitgenodigd zelf valuta te maken en in de put te gooien
Armando D. Cosmos, overzicht textielwerken
Farida Sedoc: Peace, Love, Unity/ Power, Corruption, Lies
Clélia Zida: Z.T. Op Art in optima forma
Guido Johanss: Studio Afric
Clélia Zida: Z.T.
Sandim Mendes: Installatie
Sandim Mendes: E ka so bo, e mi ku tudu
Herbert Luciole (Barnaby Monk en Laetitia Migliore): Digital Riot Shield
Herbert Luciole (Barnaby Monk en Laetitia Migliore): Digital Riot Shield

Bij galerie Sophie opende een tentoonstelling van Harald van Noordt en Jef Stapel, het werk deed het goed bij elkaar. Het kleurgebruik is bij beiden nogal ingehouden en de formaten van het werk zijn ook niet bijzonder groot wat al te grote confrontaties voorkomt. Ik zag in dat werk een mooi materiaal gebruik waarbij het werk van van Noordt vaak landschappelijk is en dat van Stapel puur abstract.

Ook hier volle bak met de kunstenaars centraal
Jef Stapel
Harald van Noordt
Van Noordt en Stapel
Jef Stapel
Jef Stapel
Harald van Noordt

…ism nodigde Roman Nieuweboer uit om een installatie te maken. Nieuweboer maakt performatieve installaties waarbij hij zichzelf niet spaart. In de installatie die hij bij …ism maakte onder de naam Toegang/Entrance betrekt hij nadrukkelijk ook het publiek bij het werk. Als ik de voorruimte binnen kom blijkt dat de toegang tot de projectruimte is afgesloten door een muur. De kunstenaar vraagt me die muur om te duwen en aarzelend begin ik de behoorlijke massa in beweging te krijgen. Zal die omvallen, wordt die opgevangen op een bepaalde hoogte? Nee, als ik door duw valt het geval met een klap omlaag, (in mijn geval) schijnt fel licht in mijn gezicht en zie ik schaduwen van mensen die tegenover me in de volgende ruimte zitten. Mij wordt verzocht over de omgeduwde massa door te lopen en in de ruimte stappen. De massa wordt weer omhoog geduwd en ik zit in het donker tegen een dichte ingang aan te kijken. Op een bepaald moment wordt een projectie vertoond van een eerdere performance die Nieuweboer zelf uitvoerde en die bij hem naar ik aanneem ook een onzekerheid veroorzaakte die ook mij beving. Het is een interessante kunstenaar waarvan ik wel meer wil zien.

Toegang geblokkeerd
En het gezicht vanuit de achterliggende ruimte

Als laatste was ik nog even bij HOK Gallery waar vorige week een tentoonstelling van Leonor Faber-Jonker opende. Zij maakt subtiele collages die op een bijzonder fraaie manier gepresenteerd worden, ware Objects of Desire zoals de titel van de tentoonstelling luidt. De collages zijn gemaakt met afbeeldingen uit de catalogus van een Kunst- en Antiekveiling die op allerlei manieren zijn bewerkt. De kunstenaar heeft zich zo al die begeerlijke objecten eigen gemaakt.

Object of Desire 9
Object of Desire 1
Object of Desire
Object of Desire 7
Schloss Glücksburg, een mapje met collages
waarvan u er hier twee ziet
en nog een fraai object

Hoogtij

Haags Hoogtij

24 september 2021

Het weer was vandaag dat van een prachtige na zomerdag en de avond was nog bijzonder zacht zodat overal in de stad een ruis klonk van alle dingen die we weer kunnen doen na de Coronabeperkingen. Zo leek ook Hoogtij weer als het normaal altijd was op een mooie avond: druk bezochte openingen en overal pratende, drinkende en rokende mensen buiten op straat. Bij deze een kleine indruk.

In de Spanjaardshof werd zelfs gedanst. In Westend bij de installatie van Ildikó Horvàth die onderzoekt hoe tactiele materialen en geluid een ruimte kunnen beïnvloeden. Hier werd gedanst door Guido Dutilh. In de projectruimtes van de Spanjaardshof, de voormalige liftruimtes, had Angeline Dekker een ruimte gemaakt die door twee dansers werd gebruikt om solo’s en duetten in te dansen. Bij bezoek werden groepjes door de dansers door de donkere gangen van de Spanjaardshof naar de projectruimtes geleid.

Naar de eerste etage…
Waar een danseres wachtte
en soleerde
Angeline Dekker had de ruimte goed aangepakt, o.a. met een vorm die aan een schoorsteen deed denken
De wanden leken met inkt en verschillende materialen bewerkt wat qua kleur erg subtiel uitwerkte.
De danseres nam ons mee naar de tweede etage
Waar de danser ons tegen het plafond geplakt opwachtte
en de twee een duet voor ons opvoerden
In een weer door de kunstenares bewerkte ruimte

Verder gaand aan het Westeinde kwam ik bij de nieuwe ruimte van de HOK-gallery. Daar hing een tentoonstelling met werk van Tosca Niterink onder de titel Toscania: portretten van figuren uit The Thunderbirds , een Britse poppenserie die in mijn jeugd erg tot de verbeelding sprak. Ook diverse dames uit de media en Bassie en Adriaan werden in allerlei situaties in vlotte toets geschilderd. Door het gebruikte licht heb ik geen goede foto’s kunnen maken, maar de sfeer van het werk komt toch fijn over!

Ook voor de volle HOK Gallery stond het publiek zich op de stoep te vermaken.
Dames in situaties
Portret van Brains, het brein achter de Thunderbirds
De piloten van de Thunderbirds
En de kunstenares ontvangt nog een mooi boeket

Verder aan het Westeinde, dat op deze manier wel een onverwacht hippe straat wordt, is bij ….ism project space een tekeningententoonstelling te zien onder de naam Drawing Appreciation Day. In het woonhuis van de initiators van het platform vind ik in alle hoeken en gaten tekeningen van het grote kunstenaarsinitiatief Hgtomi Rosa. Tekeningen als deel van het dagelijks leven, een mooi idee op aansprekende wijze uitgevoerd. Na het inrichten hebben de deelnemers elkaars werk becommentarieerd en die teksten zijn te lezen naast het becommentarieerde werk.

Bernice Nauta: Untitled
Joost Krijnen: The menu
Angelina Nonaj: Out of the blue
Anastasia Cistokova: Untitled
Lisa Blauwbroek: Babi Pangang (Feed me drawing #089)
meer in de keuken
en op tafel, u merkt: contekst is ook belangrijk
Topp & Dubio
Daniele Formica: Architrove from the interior of an Etruskan tomb in Cerveteri
Adele Dipasquale: Untitled sketch, for Theresa

Ook klein maar fijn platform: The Balcony verhuisde, nu naar de Kleine Mol straat, waar het een behoorlijk publiek tot op de stoep wist te trekken.

Binnen en buiten publiek
Er was werk te zien dat meer concentratie vereiste dan ik op deze avond kon opbrengen
Het zij me vergeven!

De volgende tentoonstelling is de finissage van een expositie die voor de Coronacrisis was begonnen. Bij Galerie Sophie had Harald van Noordt werk gepresenteerd dat eigenlijk niet goed te zien is geweest en hij besloot het nu nog een keer te tonen: mooi werk, gebaseerd op een mengsel van Japanse penseeltechnieken, monotype en andere methoden. Met beelden van stromend water en verwaaiende begroeiing laat hij het Panta Rei zien in bijna romantische beelden.

aan de stroom
met begroeide kanten
Een leporello-installatie
wat ouder werk
schetsboeken

Update zaterdag 25 september toen ik nog wat meer bezocht:

Een mooie ingehouden presentatie van Jan de Weerd en Lula Valletta bij de etalage van Maldoror was de moeite waard om te bezoeken:

totaal gezicht
Jan de Weerd
Lula Valletta met teksten en foto’s
Ik kon niet achterhalen waar de teksten van kwamen
maar het vormt een mooi suggestief landschap

En als laatste een bezoek aan Billytown waar onder de titel Palmtree toeval leidend was in de keuze van de kunstwerken.

Boven Viola Yesiltac, staand: Joseph Buckley
Peggy Franck
Marius Lut, de subtiliteiten in het oppervlak zijn niet te fotograferen
Sepus Noordmans, bij toeval ontdekte ik het werk achter de radiator
Stevig werk van Jeroen Jacobs op diverse plekken in de tentoonstelling
links Nishiko (2006 – 2008) en rechts Suzie van Staveren (2012-2006) beide werken onafhankelijk van elkaar gemaakt op de KABK
Marius Lut: Untitled

Hoogtij

Hoogtij

29 november 2019

Hoogtij was een beetje tam qua publiek terwijl er toch wel een en ander georganiseerd was. Zo is het hele weekeinde The Other Book te zien in Quartair, The Grey Space, De Grafische werkplaats, Billytown en West. Dit gebeuren is georganiseerd rond Haagse kunstenaarsboeken. Bij … ism had de Belgische kunstenaar Bram van Meervelde de galerie voorbereid voor een avond met performances, maar hij liet het op het laatste moment door omstandigheden afweten wat door de galeriehouders op sympathieke wijze werd opgevangen door toch open te gaan. Ekster Raum had een open call uit doen gaan voor activiteiten in de bouwkeet van Baracca en daar was het de hele avond feest. Ik zag foto’s van performers in suikerspinnen en was aanwezig bij “Retribution of the Fire Snakes” van Liselot Versteeg en de afwisslend aanwezige Katia Borghesi. Bezoekers werden ontvangen door de “Suikeroom” die door Charlotte van Winden werd gepersonificeerd.
Billytown had een opening met werk waar ik even wat tijd nodig had. Het publiek daar het het prima naar de zin. Bij deze een indruk, klik de foto’s aan voor een diashow!

Hoogtij

Hoogtij

24 mei 2019

Vandaag vond weer een uitgebreide versie van Hoogtij plaats in Den Haag. Ik had het weekeinde voor Athene al veel gezien en aangezien het toch al een opwindende week was hield ik het beperkt. Bij deze een indruk:

Bij …ism project space laat Jean-Philippe Paumier het wezen van bergen beleven. Zo is deze dia van een negatief van een berg ontdaan van de kenmerkende eigenschappen van bergen en openbaart zich het wezen…

Dat geldt ook voor deze video in de hoofdruimte van het gebouw, een “rêverie sur la montagne”

In de gang dient de bezoeker met natte voeten over zeeptegels te lopen en zo de berg als fysieke reactie mee te maken.

Op deze kaart zijn de vouwen en kreukels parallel aan de hoogtelijnen die de hoogteverschillen aangeven, je vraagt je af wat wat is.

De kelder is een verrassende ruimte: boven deze maquette van gestort gips blaast een ventilator die de erosie in bergen aanschouwelijk maakt.

Dan naar Ekster, het nieuwe initiatief van Charlotte van Winden (sorry, ik weet dat je auteurschap bekritiseert..). Daar is de Papierfabriek geïnstalleerd waar met publieksparticipatie een nieuw Art Zine wordt geproduceerd. Publiek wordt van de hippe, populaire en drukke Grote Markt naar binnen gehaald om papier te maken…

Waarmee van alles gebeurt

De bekende zeef met pulp

En het snipperen. Deelnemers krijgen een wit pak aan wat de anonimiteit vergroot

Er zijn ook wel kunst-achtige dingen te zien zoals deze uitvergrote tekst uit het zine

En een zuil met tekens à la Penck

Het Zine dat stelling neemt tegen auteurschap, voor anonimiteit, internationalisme en gemeenschap.

Bij galerie Sophie een gelegenheidstentoonstelling n.a.v. het Spinozajaar met aan eerder in het pand exposerende kunstenaars refererende werken van Sandra Schijf (die een architectuurachtergrond heeft).

Harald van Noordt verruilde de Sorgue voor de Leidse trekvaart met even intrigerend werk.

Bij Maldoror galerie werd Yvo van der Vat uitgenodigd, een gilet jaune aan de Stille Veerkade

Dan naar HOK-galerie waar psychedelische linosneden te zien zijn van Bob de Groof

Met een aan underground-cultuur refererende beeldtaal

Die HOK-galerie is overigens een aardige aanwinst waar men sympathiek ontvangen wordt en waar sinds een jaar toch verrassende tentoonstellingen gemaakt worden.

En dan naar de tentoonstelling Space-Project 02: Lichtend gas van vorming tot in leven ontbonden, een installatie van Machiel van Soest

Een dertigtal vlakken werden beschilderd en in de ruimte aangebracht en twee sculpturen werden geplaatst

Zoals hier in de lege binnenruimte

Waaromheen verschillende atmosferen zich bolden

impressionistisch, expressionistisch

Het ging alle kanten op en maakte indruk

En als noot voor de ingang een kleine expo van dochter Ans van Soest

Hoogtij

Hoogtij

16 maart 2019

Gisteren vond dus ook Hoogtij plaats en naast de installatie van Frans van Lent heb ik nog wat andere locaties bezocht, bij deze wat indrukken:

Bij Dürst Britt & Mayhew laat Alex Farrar werk zien. Ik zag het al bij Art Rotterdam, maar was ook nieuwsgierig naar wat het in een andere situatie doet: veel bezoekers en die kleine stronkjes zorgen wel voor een dramatisch perspectief!

De sweat-paintings werken beter met wat ruimte er om heen.

De grafische werken blijven intrigeren…

Maar vooral die stronkjes….

Jaring voor een sweat-painting waarachter het spieraam te zien was

In de voorruimte toont Ralph de Jongh werken in gefabriceerde lijsten

Presentatie is wel een dingetje bij de kunstenaar…, maar het werkt wel wat hij doet!

Dan: galerie Sophie bestaat 10 jaar en dat wordt gevierd met werkers uit het pand: ontwerpers, fotografen, architecten etc. Hier foto-collages van Julia Loosjes

Over dat broedplaatsstempel is wel wat discussie, ook bij de gemeente. Dat verhinderde Robert van Asten (wethouder) niet om  de tentoonstelling te openen, hier is hij in gesprek met galeriehouder David van der Steen

Werk van Anik ten Have …

en Paul Wezenberg (feat. Dutchmen) laten zien dat de broedplaats broeit!

Info over dit werk ben ik kwijt helaas!

En Bob van Dijk is ook weer van de partij!

Vervolgens in Billytown foto’s met moderne architectuur en uit zee opdoemende rotsen…

Terwijl tegen architectuur-elementen nonchalant prachtige motoren staan geparkeerd

De foto’s en hun onderwerpen zijn vrij spectaculair, maar wie wat gedaan heeft in “Object continues to do whatever it has been doïng” is niet helemaal duidelijk in de tentoonstelling van Marius Quee, Elise van Mourik en Jan Kempenaers.

In The Kitchen de jongere garde, dit doet wel denken aan Sponge Bob Squeare pants e.d.

LUCA stelt ten toon, een samenwerking van Susan Kooi en Karen Huang

The choice of a new generation

Dope!

Em tot slot mòest ik nog even bij de Spanjaardshof langs voor het werk van good old John McKellar die oud en nieuw werk liet zien. Hier met een panorama van zijn woon/atelieromgeving en het interieur daarvan

het interieur stond me het meeste aan, alhoewel ik die lucht boven de Sweelinckstraat ook wel heftig vond.

De keramische verwerking van John’s thema’s zij ook heel aandoenlijk

En zo’n oud schilderij over Den Haag mag er ook zijn.

Maar dit is ècht uit het leven gegrepen!

Hoogtij # 56

 

Hoogtij#55

1 december 2018

Gisteren vond Hoogtij weer plaats, de geleide groepen waren groot, het publiek in het algemeen enthousiast en naar mijn indruk ook heel behoorlijk en de presentaties bijzonder goed. Kortom: het was weer een fijn avondje Haagse Kuns!

Baracca stond om de hoek bij de grafische werkplaats met een “Sound Piece” van Una Hamilton Helle: Eerie!

De Grafische Werkplaats heeft een dertigtal grafisch ontwerpers en kunstenaars uitgenodigd een affiche voor Den Haag Creatieve Stad te maken. Zij maakten in de werkplaats een kleiner ontwerp in een door hen gekozen grafische techniek en daarvan werden grote affiches gemaakt die te zien zijn in de tramtunnel. Het grote werk was nog een stap teveel op deze drukke avond, maar de ontwerpen zagen er erg goed uit. Alweer een leuk project van de Grafische Werkplaats die inmiddels een erg vruchtbare wisselwerking heeft met het Haagse kunstenaarsveld en daarbuiten. Deelnemers zijn o.a. Zeloot, Bob van Dijk, Diederik Gerlach, Bernice Nauta, Akiem Helmling, Philip Akkerman en nog heel veel anderen!

Koud tegen elkaar gehangen op een grijs fond

U mag zelf kijken welk van wie is, in dit geval zijn er wat duidelijk aanwijsbaar (voor mij althans)

Zoals deze bijvoorbeeld

En ook deze mag geen grote problemen opleveren.

Deze is moeilijker, de rode vindt ik erg goed en die daarnaast ook!

Op naar Lief Hertje waar voor het laatst werk getoond wordt in de huidige ruimte. De gelegenheid is een tienjarig jubileum, het roer wordt verzet en ze willen op een geheel andere wijze gaan functioneren, wat bepaald nieuwsgierig maakt. Ze noemen het onthuizen. Voorlopig is dit een heel mooie keuze uit hun kunstenaars b.w.v. afscheid van het pand.

Nadine Stijns

Marleen Sleeuwits

Lana Mésic (met excuus voor de reflectie)

Deze installatie in het souterrain is waarschijnlijk van Pierre Derks

Vervolgens toog ik naar Dürst Britt & Mayhew waar Joseph Montgomery de tentoonstelling “Joe” heeft ingericht. Verrassend subtiel werk met een conceptueel randje. Mooi nieuws was dat de galerie de vertegenwoordiging van Willem Hussem hebben kunnen verwerven. Tijdens Hoogtij is in de voorruimte werk van Hussem te zien, wat een aangename ervaring oplevert. Ik heb maar geen foto’s gemaakt, je weet maar nooit.

Joseph Montgomery laat een algorithme zijn schilderijen bepalen, hij laat alleen zien wat hem bevalt

hetgeen tot fraaie resultaten leidt.

De spiegelbanen in het werk betrekken ook de omgeving en de toeschouwer in het werk.

De video van een zich in bad uitstrekkend figuur, gebaseerd op de minimale verbeelding van een mens met de wigjes die Montgomery ook voor zijn schilderijen gebruikt: het mechanisme wordt zelfs onder dit minimalisme levensecht!

Dan gaan we naar galerie Sophie waar de tentoonstelling “Frans” met o.a. werk van uw correspondent nog steeds te zien is. Het verslag van de opening tijdens de vorige Hoogtij is te zien onder de link. Ondanks de plotselinge deelname aan Hoogtij was het toch aangenaam druk aan de Paviljoensgracht.

Frans van der Steen: Z.T.

De volgende stop is vrij overweldigend: In the Grey Space in the Middle programmeerde P.S. het project “Embodiment of Time” waarin de belichaming van tijd dus het thema was. In de voormalige ruimtes van de Vrije Academie vonden een aantal performances parallel plaats met bekende namen als Jolanda Jansen, Larissa Bauge, Topp&Dubio, Somer Meijer en Yvette Teeuwen en ook anderen. De gelijktijdigheid gaf een aangename afwisseling van sentimenten die zich hier en daar mooi mengden, zelfs voor iemand die beperkte tijd aanwezig was zoals ikzelf.

Jolanda Jansen

Het duo Somer Meier had weer een trage gang met minimale handelingen in een terloopse afwisseling.

Terwijl de een haar kleding schikte, ging zitten en op de knieën ging schreef de ander op haar dij en op haar arm

Meri Hietala (F) arrangeerde aarde en suiker in een langzaam ritueel, totdat ze zachtjes opmerkte dat het goed was!

Topp & Dubio performden op video in een installatie die real en digitaal was en zich dus verdubbelde

Lisetteh en Myrthe verzwolgen pasta met van alles erbij in een verslag op video

Dan gaan we op naar de laatste halte aan het Helena van Doeveren Plantsoen. Billytown heeft een decembershow met vierentwintig kunstenaars die allemaal aan een kleurplaat met een papegaai gewerkt hebben. Inmiddels vindt ook het zij-programma “The Kitchen” in een volwaardige ruimte plaats waardoor dit platform/deze galerie weer op volle sterkte kan programmeren. Het kleurplaatproject heeft een interessant deelnemersveld en dus veel geslaagde “papegaaien”. Het is leuk om te zien wie wat heeft gemaakt en altijd gezellig om Billytown te bezoeken.

Een Pizzadoos met Billytown-kunst met edities van de kunstenaars die in Billytown resideren. Voor slechts 150 euri te verkrijgen!

Dezen wist ik al niet te plaatsen eerlijk gezegd

Maar als ik me niet vergis is dit Maaike Schoorel

Onmiskenbaar Lut

De ook in Den haag bekende Belg Lieven Seghers

Henk Visch mij dunkt!

Dit zie ik weer even niet, maar wel goed!

Afra Eisma?

“Between the Soup and the Potatoes” door het duo David Bernstein en Rosa Sijben. Heel passend in de vernieuwde Kitchen waar hapjes werden uitgedeeld in de mini-kitchen

en waar ook nog “echte” kunst te zien is van hun hand.

Wat bescheiden, maar wel interessant!

Dan mijn persoonlijke uitbuislocatie: Stichting Ruimtevaart. Ook Ruimtevaart is nu gevestigd in de school aan het van Doeverenplantsoen en nadat moeilijke verhuisacties en het bouwen van een nieuwe filmzaal en een expositieruimte nogal wat tijd namen is inmiddels ook Ruimtevaart in Full Swing. Eerder vonden al lezingen van Huib Emmer en Gilius van Bergeijk plaats en vandaag opende tijdens dit Hoogtij de tentoonstelling “New Boots and….” waarin werk van de deelnemers aan Ruimtevaart wordt getoond. De nieuwe ruimte, gemaakt door Maarten Schepers, blijkt bijzonder veel beter werkbaar dan de vorige, alhoewel ook die haar charme en mogelijkheden had. Met wat vers bloed en nieuw enthousiasme is toch weer een sfeervolle ruimte in elkaar gezet waar veel activiteiten mogelijk zijn.

Een bekend werk van Maarten Schepers

Mooi bescheiden werk van Albert Wulffers

Een intrigerend grijze installatie van José de Bruin

Deel van een mooie serie schilderijtjes van Paula van Zeggeren

Een gaaf exterieur (stadsgezicht) van Judith van Bilderbeek

Ook Jolanda Jansen werkt in Ruimtevaart

En Sanne Maes laat deze zelfportretten zien

Dit kleinere werk van Maarten Schepers was ook in de Jubileumexpo van Kunstpodium T te zien waar hij meester was in het Master-Apprentice Project

Henk Hubenet reisde in de V.S. en nam daar foto’s van mee

Willem Marijs’ werk is strak als altijd

Hoogtij

Hoogtij

28 september 2018

Vanavond vond Hoogtij plaats, tijdens Art The Hague. Ook was mijn werk opgenomen in een tentoonstelling die vanavond opende waarin een aantal vrienden van Frans van der Steen werk lieten zien samen met werk van Frans zelf. Deze tentoonstelling vond plaats naar aanleiding van het feit dat deze Haagse kunstenaar 10 jaar geleden is overleden.
Kortom: een overladen programma dat ik ook niet heb afgemaakt, tegen 22.00 u ben ik afgehaakt met een griep die me nog een fors aantal dagen heeft bezig gehouden. Desalniettemin een indruk van wat ik nog mee maakte:

De aftrap vond plaats op Art the Hague, waar Philip Akkerman voorlas uit zijn dagboeken. Binnen afzienbare tijd wordt een selectie uit zijn dagboeken gepubliceerd bij 010 uitgevers.

Hoe goed die dagboeken ook zijn, ze worden pas echt goed als de kunstenaar met een waarlijk Reviaanse toon voordraagt.

Dan op naar Hoogtij: een van de nieuwe initiatieven in Den Haag is Trixie die vorige week opende met de tentoonstelling “Come as You Are”. Hier een schilderij in de beste Pop-Art traditie van Teun Verheij.

Centraal werd een performance voorbereid die ik niet heb kunnen bijwonen

Verheij had zijn werk op een wand met diagonale spiegelende vlakken geplaatst wat erg goed bij de schilderijen past.

Terzijde bevond zich een ruimte waarin een andere performance zou worden uitgevoerd door Yael levy en Nikos Kokolakis. Met stemvorken wordt op allerlei materialen getikt om een partituur uit te voeren die door Kokolakis is geschreven.

Een installatie van Maria Gabriela Batres begreep ik niet helemaal, maar Trixie lijkt een mooie aanwinst voor Den Haag.

Dan de tentoonstelling “Frans” in Galerie Sophie, ooit opgericht door Frans van der Steen zelf. Hier ziet u mijn eigen werk, herinneringen aan Frans in Den Haag en in Eygalières.

En hier een mooi paneel van Frans zelf

Jan Peter van der Wenden maakte deze wandelende man, kinetisch kunstwerk

Grafisch ontwerper Bob van Dijk maakte een serie piepkleine penseeltekeningen op basis van Frans’ favoriete toast: Op de kunst de dood en de liefde!

Hier twee voorbeelden uit “de dood”

Bob droeg ook vier van deze tekeningen bij

Robert Blok laat materiaalonderzoek zien

Enno de Kroon toont duiven die steeds minder eierdoos zijn

Harald van Noordt ziet tegenwoordig de Sorgue ook in Amsterdam stromen, alleen de kleur is toch anders

Maar het zijn wel fraaie werken

Bij de grote duiventil van Enno de kroon staan constant mensen, zoals hier deze habituées van Hoogtij

Hoogtij

HOLAA!

8 juni 2018

Vanavond was het weer groot feest, want Haags Hoogtij vond plaats in de HOLAA!-editie, het begin van een mooi kunstzinnig weekeinde waarin veel te genieten is in de Haagse binnenstad. Zaterdag- en zondagmiddag zijn de locaties open en Moose  Space heeft zaterdagavond een unieke videomarathon vanaf 19.30 u. Bij deze een indruk van de eerste avond:

De opening werd verricht door trendbeheer’s Niels Post bij The Grey Space in the Middle. Hij wees er op hoe bijzonder Hoogtij is door al zo lang en consistent met steeds weer nieuwe plekken regelmatig een avond kunst te presenteren.

De organisatie liet zich dat natuurlijk maar al te graag vertellen!

Intussen was er op die plek ook een presentatie van ArtScience studenten van de KABK te zien, o.a. met deze mindblowing installatie van Sophia Bulgakova.

Voor de deur staat Baracca met een werkkeet waarin ze voor deze editie Urs Pfannenmüller uitnodigden werk te maken. En die weet daar wel weg mee: een nogal claustrofobisch geheel.

Ook bij Maurits van de Laar is een verwarrende tentoonstelling te zien: JaGaTa, werk van drie kunstenaars die enigszins overlappen qua benaderingswijze van het papier. Koen Taselaar, Henri Jacobs en Patrick Gabler.

Dit is duidelijk van Patrick Gabler…

en deze eyefuck is onmiskenbaar van Koen Taselaar

Henri Jacobs maakt nu ook keramiek.

Maar kunt u de kunstenaars in dit ensemble uit elkaar halen? Een sterke opstelling in een bijzonder sterke tentoonsteling.

Bij Maldoror is werk te zien van fotografe Mihály Stefanovicz en schilder Katinka Aalbers

Galerie Sophie laat nieuw en totaal ander werk zien van Rob Blok.

Fijne subtiele aquarellen.

Ook Lisette Frimannslund laat werk zien, bewerkte foto’s met teksten

Mooi misschien wat gesloten werk

In de Spanjaardshof laat Helène Penninga recent werk zien

Duidelijk 20e eeuwse sferen met invloeden van het surrealisme

en het interbellum

toen nog fris en vrolijk over de tennisbaan gerend kon worden

Ik blijf bij dit doek dit een dubbel sentiment voelen

ism… Project Space op het Westeinde heeft Harmen de Hoop uitgenodigd die een tentoonstelling met werk van Reinier Lucassen presenteert…

Maar wel gecureerd door het publiek. Ieder mag een werk uitzoeken wat door de kunstenaar wordt gecopieerd…

Waarna de bezoeker het zelf mag hangen, dat leidt tot dit soort ensembles .

Bij gebrek aan een trapleer hing ik mijn keuze maar lager in de hoek

Bij Moose Art Space wordt een continu videoprogramma in het Passive Activists project getoond en Maarten Bel, bekend uit het Rotterdamse, performt

Hij draag persoonlijke teksten voor terwijl perfect in sync boven hem relevante illustraties worden geprojecteerd

Dan nog even naar Quartair waar een soort speeltuin is gecreëerd. Het is een groepstentoonstelling, rechts een versplinterd beeld van Gordon Meuleman

Liza Wolters: to Never do it again (Forever), daarvoor: Marilou Klapwijk:As far as I can Reach

Sophia den Breems: Tot je er bij neer valt

Marilou Klapwijk: Things Other People Say

Op de voorgrond nog een deel van het werk van Gordon Meuleman en de vlag is van Liza Wolters: A Certain Someone told me that if I want to get things done, I need to start living like a Great Athlete. I decided not to (for now).

Echte schilderijen van Mike Moonen

En in deze overzichtsfoto de aanleiding voor mijn opmerking over de speeltuin

Holaa!

Niels maakte natuurlijk ook een rondje: trendbeheer

En bij Jegens&Tevens deed Connie van Driel verslag: Jegens&Tevens

Hoogtij #42

9 maart 2018

Hoogtij was vandaag erg de moeite waard. Ondanks de regen liepen er aardig wat enthousiastelingen rond om de diverse galeries en initiatieven te bezoeken en terecht, want die moeite werd op diverse locaties beloond. Bij deze een klein overzicht van wat ik zag (andere plekken waarnaar ik nieuwsgierig was volgen nog, je kan niet alles op zo’n avond!)

Moose vierde de aftrap van hun project Passive Activists, een programma van video’s van over de hele wereld. Zij vergeten zichzelf ook niet zoals hier in de video “I`M GONNA BE ON TELEVISION”, vers van de pers door Charlotte van Winden.

Standing room only toen ik er was, met een video van Jesse Budel in de etalage .

Bij Hoorn & Reniers een opening van de tentoonstelling van Janes Haid-Schmallenberg, een jonge Berlijnse kunstenaar die jonge hippe kunst maakt.

Het refereert aan grifitti, outsider-art en wat dies meer zij: een hedendaagse holbewoner!

Quartair viert nog steeds het 25-jarig jubileum, dit keer met een overzicht van recent werk van de deelnemers aan het initiatief. Dit werk, “Alpine Thoughts” is van Marlies Adriaanse

Pietertje van Splunter: Plastic Play (video)

Op de voorgrond “Piano/Forte” van Mike Rijnierse (ism Rob Bothof), een schommel die functioneert als een geautomatiseerde prepared piano. Boven is een werk van Jesse Rahman: “Verlichte gracht, bovenlangs”.

Erik-Jan Ligtvoet laat een verrassend werk zien, eerder een installatie misschien, bestaande uit een serie werken uit de reeks “A Pair of Snakes”.

Astrid Nobel maakte een mooie serie “Tratteggio (ik leerde leegtes vullen)” gebaseerd op restauratietechnieken waarmee ze poogt om verdwenen zaken te herstellen.

Hierboven weer het werk van Jessy Rahman en op de achtergrond is werk van Harald de Bree te zien dat doet denken aan camouflageschilderingen op Engelse boten in de eerste wereldoorlog.

Thom Vink: Aquarium

Ludmila Rodrigues: Politics of Affect – Uitnodigende handen steken uit een houten wand en vragen erom om aangeraakt te worden

Het komt ook erg hulpeloos over om die handen zo te zien reiken naar iets dat niet gezien kan worden, gaaf werk!

 

In de Spanjaardshof was een mooie video-installatie te zien van Karola Pezarro en een werk van Niels de Bakker. In samenwerking maakten zij Pas de Deux, maar hier alleen het werk van Pezarro

Dat erg subtiel is in inhoud en vorm.

Klapstuk was vanavond de opening van …ISM met een project van Topp & Dubio onder de naam “Beïng Stuck in the Middle of the Moment”. Een avondvullend gebeuren met 25 deelnemers in de vorm van performance, installatie, theater… kortom een multidisciplinair gebeuren.

In en achteruimte, genaamd The Past, was een overzicht te zien met de activiteiten van Topp & Dubio door de jaren heen.

Foto’s van eerdere acties en exposities, voor de volgers een feest van herkenning.

Even een tijdsbepaling erbij was wellicht niet echt nodig

Want het heden was zo nadrukkelijk niet het verleden

door de activiteiten die door bekenden en onbekenden werden uitgevoerd dat verwarring nauwelijks mogelijk was. Hier met o.a. Sean Cornelisse en Frans van Lent

Er waren ook onbekenden zoals deze jongen die indruk maakte met zijn vragen aan het publiek

Er werd voorgelezen door Sean en er werd gelezen door Rien Monshouwer in bruisende intermezzi

En de jongeman liet zich kennen tot op de naakte huid!

Een beloftevol begin van een ongewoon initiatief!

De opening van Yaïr Callender had ik door omstandigheden gemist, maar bij deze gelegenheid ben ik gaan kijken naar de tentoonstelling “For the Vision of Abou ben Adhem” wat ook nog een aardige “pun”zou kunnen zijn.

Ik was verbaasd door de manier waarop hij zijn werk in de ruimte had geplaatst

En die ruimte met Berlage-achtige accenten had gevuld, een geest van spiritualiteit en referenties aan oude culturen wasemt door de ruimtes van 1646

Waarbij ook de details indruk maken

Vooral bij deze ruimte moest ik echt aan het gemeentemuseum denken

En weer zijn de details erg geslaagd.

Bij Maurits van de Laar is een solo van Ronald Versloot te zien, een oudgediende die voorstellingen schildert in een trant die speelt met voor- en achtergrond. Het zijn figuratieve beelden in een romantische traditie.

Into the wild…

Er zijn ook een viertal werken op papier te zien. Hierin is de lichtwerking echt virtuoos te noemen.

Tot slot was ik nog even bij Galerie Sophie waar subtiele tekeningen van Maeve van Klaveren te zien zijn

Sensitieve portretjes

Auch ein Rücken kann entzücken!

HoogtijHootij