20 januari 2022

20 januari 2022
1 juli 2018
Erik van Lieshout: Sword Dance – 2017
8 februari 2017
Art Rotterdam heeft me dit jaar niet heel erg verrast of geraakt. Er was veel schilderkunst, dat is wel eens anders geweest. Daarentegen was die schilderkunst over het algemeen nogal decoratief, materiaalonderzoek blijft populair. Maatschappelijk relevant werk is ver te zoeken, en dat in een tijd dat de wereld op zijn kop staat. Men is duidelijk blij dat de economie weer aantrekt en men speelt daar op in. Bij deze een indruk van wat ik waardeerde, te beginnen met de afdeling Intersections waar kunstenaarsplatforms zich presenteren:
1646 brengt Victor Yudaev, een kunstenaar die eerder in Billytown ook werk liet zien.
Hij maakte een grote installatie met naief werk
met gevoel voor humor en in een behoorlijk uitgekookte presentatie. Momenteel ook in de tentoonstellingsruimte van 1646 te zien
Ruta Butkute, Swinging Sleeve bij Bradwolf Projects uit Amsterdam. Deze installatie is decor voor een performance die regelmatig wordt uitgevoerd.
Dit is een grote installatie van de Vietnamese kunstenaar Tuan Mami bij Framer Framed. De verschuivende flatscreens met landschap-achtige opnamen die voor gordijnen waren gehangen werkten erg goed.
En de portée van dit tuintje ontging me even eerlijk gezegd
Effectief onder daklicht geplaatst, dit inflatable werk van Ronald van der Meijs bij DordtYart
De satelietgroep toont werk van de kunstenaar in residence Flora Reznik, ze kijkt hoe diep de wortels van aardappelen kunnen reiken als ze niet in de grond groeien. Daar blijven ze namelijk direct onder het oppervlak.
Ook bij Satelietgroep de kunstenaar Lotte Bosman die al een jaar bezig is een gat te graven bij de zandmotor.
Matthias König laat zijn SRV-wagen zien bij het Friese VHDG Dit rijdend atelier was eerder te zien bij Locatie Z in Den Haag
König heeft er een soort campingsite van gemaakt met objecten!
Bij UBIK-WORM uit Rotterdam is o.a. werk te zien van Philippa Driest die oorspronkelijk van de jubilerende School voor Jong Talent in Den haag komt. Zij laat schoudertasjes en kleding zien
En deze installatie heeft ze ook gemaakt tbv performances die regelmatig gedaan worden.
De Nieuwe Vide uit Haarlem heeft een video van Natasha Taylor, hun artist in residence, waarin een bekende Theremin speler optreedt. Er staat ook een instrument in de stand om zelf te proberen.
We Like Art is aanwezig met oplagen van werk tot € 2000,-, zoals hier van Harry Markusse
en hier met een mooie van Ronald de Bloeme
In een aparte ruimte houdt Hans den Hartog Jager per video een wervend praatje over Art Rotterdam voor potentiële kopers .
P////AKT uit Amsterdam toont daarnaast een erg goeie installatie van Johan Arens: Anxiety Impress
Zo heeft ook Showroom MaMa hier een doordacht geheel geïnstalleerd van Lilith Zone: Oneiric Gardens
De überhippe site Patty Morgan gaat in discussie met bezoeker van de beurs over een steeds wisselend werk dat uit een stand geleend is.
Vervolgens gaan we naar de grote beurs war het aardig vol begint te stromen met bezoekers!
Sarah Carlier bij Lief Hertje
Emo Verkerk bij Willem Baars met schilderijen uit een serie over H.N. Werkman (met excuus voor het focus)
Gabriël Rolt maakt kermis met Peter Schuyff
Een mooie Marijn van Kreij bij Barbara Seiler
Aukje Koks bij Stigter van Doesburg
De broertjes Quistrebert, die er met de NN Group Art Award vandoor gaan.
Christof Mascher bij Rianne Groen
Wouter Venema bij Rianne Groen
Mooi verassend werk van Rose Wylie die in de tachtig jaar oud is bij GNYP uit Berlijn
Upstream heeft een sterke video-stand met werk van Constant Dullaert
en Master Blaster Jeroen Jongeleen, die een cirkel in het gras rent
Marc Bijl trekt ze binnen bij Upstream
Al sinds haar waterbedden bij 1646 vind ik Olga Balema intrigerend werk maken, deze aardtieten op een landkaart bij Fons Welters zijn ook weer vetgoed!
Mooie tekeningen van Wieske Wester bij Dürst Britt&Mayhew
die er ook nog wat bananenhandel in gooit
Bert Boogaard blijft fantastisch
zoals ook uit dit recente werk bij Andriesse van Eijck blijkt!
Ron van de Ende in tha’ house bij Ron Mandos
en over materiaalonderzoek gesproken: Klaas Kloosterboer weet er ook weg mee!
Jaap van den Ende bij Akinci, binnenkort een solo bij PARTS-Project in Den Haag
Matthew Day Jackson bij Grimm
Charles Avery met een imposant werk.
Erik van Lieshout bij Annett Gelink
Maria Barnas bij Annet Gelink
Juliaan Andeweg bij Martin van Zomeren
Navid Nuur bij Martin van Zomeren
Ongetitelde beelden van Johan Tahon
Tussen de Schoonhovens: The Legend of Holland No. 1 van Wieteke Heldens
Jacob: Alone with my Thoughts bij Zic Zerp
Bram Braam bij Frank Taal
Joncquil bij Ramakers
Frank Halmans bij Ramakers
Sebastiaan Schlicher bij Maurits van de Laar
Een sombere man in de hoek: Dirk Zoete bij Maurits van de Laar
Andrea Freckman bij Maurits van de Laar
Nog meer Christof Mascher bij Hoppstreet Galery in Brussel, goede schilder!
Thorsten Brinkman bij Hopstreet Gallery
Nogmaals Bram Braam bij Frank Taal
Een fantastische installatie van Iede Reckman bij Billytown
gelaagd…
en subtiel, let op de sokkel en de hangsystemen voor het reliëf
Bij Joey Ramone (die overigens donderdag vijf jaar bestaan, hulde!) de Griekse kunstenaar Vasili Sifostratoudaki
Een divers geheel mag ik wel zeggen
Dan gaan we ook nog even naar de Prospects&Concepts show van het Mondriaan fonds, deelnemers hebben afgelopen tijd een startstipendium gekregen.
Aan het begin van de ruimte staat een groot werk van Jan Wattjes: de gevel van een grote Londonse galerie op ware grootte
Anna Kolbe had een continuïng performance georganiseerd die wel een soort proces denken liet zien
Timmy van Zoelen met een strak en toch speels werk
De installatie van Marijn Ottenhof in Nest tijdens ‘Games People play” gaat in de herhaling
Harm Weistra laat Piranesi-achtige fotomontages zien
Katinka van Gorkum laat alter ego’s zien
En ook haar angst voor thuisloosheid in And I am standing on the edge of some crazy cliff.
Guy Vording tekent dingen weg
Het resultaat is een mooie tekening
Niek Hendrix schildert kunsthistorie en zet het in context, in grijzen en plaatst het in meubels en wandcontrapties: het is een soort archeologisch onderzoek naar zijn ondergrond!
En toen was mijn batterij op en zijn de laatste foto’s van Bernice Nauta mislukt, hier nog een wensput met een tekening van haar erachter: poëtisch werk!
2 januari 2016
De koude wind die al jaren uit de rechtse hoek over het culturele veld waait maakte de afgelopen maanden flink slachtoffers! Tijdelijke oplossingen werden in bepaalde gevallen wel gevonden, maar structureel gaat het bepaald niet goed. In het Haagse spelen daarnaast nog meer zaken een rol. De ontwikkelingen in het vastgoed en in de Haagse infrastructuur zorgen er voor dat Haagse kunstenaarsinitiatieven met hun hele hebben en houwen van hot naar her gestuurd worden. De ontwikkelingen in de Binckhorst zijn in dit opzicht tekenend: Billytown begon met een ambitieus programma en een heel nieuwe opzet en zal in april het veld moeten ruimen. Locatie Z was naar haar derde expositielocatie in een jaar verhuisd, ook in de Binckhorst , het zal daar weer weg moeten. Dat gebied leek veel mogelijkheden te bieden voor de kunstensector, maar de stedelijke ontwikkelingen en met name het gereed komen van de Rotterdamse baan zorgen er voor dat het gebied ook commercieel aantrekkelijk wordt. Daarnaast is er mede ten gevolge van de immigratie een behoefte aan woonruimte en er wordt naarstig gezocht naar kantoorruimtes die tot wooneenheden kunnen worden omgebouwd. Het gevolg is dat kunstenaarsinitiatieven met enorme onzekerheid blijven zitten over hun situatie.
Deze eindlijst is beperkt. Ik heb afgelopen jaar minder gezien wegens diverse reizen die ik mede ivm onderzoek heb gemaakt. Daarnaast ben ik ook uitgenodigd om jaarmeester te worden van het Apprentice-Master Project van Kunstpodium T en dat heeft me ook nogal bezig gehouden, de resultaten zijn op deze site de komende maanden te bezichtigen. Een bijkomend voordeel is wel dat ik regelmatig het land in zal gaan voor de erbij behorende tentoonstellingen en dus ook andere exposities in de omgeving zal zien. Zo ben ik recent al een paar keer in Park en de Pont geweest waar ik normaal wat moeilijker kom. Bij deze de toppers zonder hierarchie:
In Den Haag is Parts Project nadrukkelijk aanwezig met een paar waanzinnig goede tentoonstellingen waarvan ik vooral Show me Your Vital Parts top vond. De installatie van Pim Voorneman droeg als entrée bij aan de gelaagdheid van de presentatie.
Het weekend waarin A day to clay a bust van Topp&Dubio plaats vond in 503 was gedenkwaardig, het interessante initiatief gaat rustig zijn eigen weg (dit weekend met Joost Rekveld) en de heren gaan door met acties in straten enzo..
Quartair maakte met Drawing Front een mooie tekeningententoonstelling en de tentoonstelling van Frank Halmans bij Ramakers was ook heel goed.
De tentoonstelling over Vilèm Flusser bij West past mooi in een zich steeds duidelijker aftekenend programma dat met het in gebruik nemen van Huis Huguetan nog veel meer mogeljkheden heeft zich te ontwikkelen. De recente tentoonstellingen See How the land Lays/Gagarin zijn daar een mooi voorbeeld van.
Baracca maakte bij Locatie Z de afsluiting van haar “Inside Job” project in een vrij moeilijke omgeving wel een goede show. Locatie Z zelf heeft op die locatie, het Helena van Doeverenplein, kort maar hevig gefunctioneerd na eerst met All You can Eat van Ockenburg afscheid te hebben genomen. Thijs Ebbe Fokkens maakte onder de naam Escapist Cookbook een grote installatie die indruk maakte en de recente expositie The Group van The Holls-Collective, dit keer in de Binckhorst, laat zien dat het potentieel ondanks alles onaangetast blijft.
Billytown maakte haar belofte volop waar met een serie tentoonstellingen: de solo van Marius Lut, de mooi onbevangen tentoonstelling Can’t do Nothing die door Bernice Nauta werd gecureerd en de nu nog te bezichtigen tentoonstelling van Iede Reckman, For All but Finitely Many, maken het om wanhopig van te worden dat zij weer verkassen moeten. Hopelijk vinden ze een manier om zo door te gaan.
Galerie Maurits van de Laar vierde zijn vijfentwintigjarige jubileum met een tentoonstelling die aangeeft dat de galeriehouder een mooi breed programma heeft ontwikkeld dat hem een sterke plek in de Haagse galeriewereld bezorgt. De tentoonstelling Auszeit van Diederik Gerlach in oktober was bijzonder fraai!
Helaas moeten we afwachten wat met een andere sterke galerie, Nouvelles Images, gebeurt nadat Erik Bos helaas veel te vroeg overleed. En, talking about galleries: De Art The Hague beurs begint nu wel smoel te krijgen, alleen het randgebeuren oogt bijzonder rommelig en hap-snap: kan daar niet een goede curator op gezet worden?
Galerie Durst Britt&Mayhew gaat onverdroten voort op de ingeslagen koers met een vrij ambitieus programma dat mooie tentoonstellingen oplevert, de tentoonstelling van Wieke Wester en Alexandre Lavet waren niet te versmaden!
STROOM blijft instelling van het jaar voor mij, zij zijn de spil van de Haagse kunstwereld en het hele land is daar jaloers op. Het twee-jarige project dat ze uitvoeren, Attempts to read the World (Differently) , vindt doorgang met intrigerende tentoonstellingen: na vorig jaar de tentoonstelling met Neïl Beloufa te hebben gemaakt zagen we dit jaar de Display Show met Celine Condorelli, Gavin Wade en James langdon en nu het project Three Exhibits, Five Acts dat zich na de grote video-installatie van Max de Waard interessant ontwikkelt.
Dat de wind in HEDEN uit een andere hoek waait is ook duidelijk: met een consequente serie tentoonstellingen en deelname aan beurzen proberren zij hun bekendheid te vergroten en een aantal door henzelf gebrachte kunstenaars te promoten. De HEDEN-start prijs is een mooi intitiatief en tentoonstellingen als die van Ingrid Mol en Theo Jansen zijn altijd de moeite waard om te bezoeken.
Het Malieveld-project blijft interessant voor mij persoonlijk als laboratorium en incidenteel komen ook anderen daar werken op zaterdagochtend. Zo werd op 9 april het vierjarig jubileum gevierd met een aantal deelnemende kunstenaars.
Buiten Den Haag vind ik PARK in Tilburg toch heel bijzonder met o.a. een zomer-installatie van Yona Friedman en een fantastische tentoonstelling als Mwili na Akili met Charlote Schleiffert en Paul Bogaers. Lekker licht, een tentoonstelling die Eelco van der Lingen maakte voor het Centraal Museum in Utrecht vond ik erg de moeite waard en het was fijn om te zien dat ook This Art Fair in de beurs van Berlage wat meer karakter begint te krijgen. Het is goed dat individuele kunstenaars zich hier kunnen aanmelden.
Internationaal werd ik geraakt door de Robert Ryman-tentoonstelling in DIA-arts centre in New York, de Duchamp en Brancusi opstellingen in het Philadelphia Museum of Modern Art, de Barnes-Collection in Philadelphia, de heropening van het SF MOMA met een prachtige inventieve nieuwe vleugel en een fantastische brede presentatie van o.a. Elsworth Kelly. Verslagen stonden op Facebook, maar daar moet je kennelijk toch niet te enthousiast gebruik van maken want na een album met al mijn Malieveldwerk zijn nu ook drie van mijn U.S. albums verdwenen. Ik zal proberen in de loop van de komende maanden verslagen op dit blog te zetten.
De tentoonstelling van Annemiek Lauwerens in een kapel in Pernes les Fontaines in Zuid Frankrijk liet voor mij zien dat context heel belangrijk kan zijn voor het werk van een kunstenaar.
Ik had graag nog gezien:
Manifesta 11 in Zürich, Beat Generation in het Centre Pompidou, Georgia O’Keeffe in de Tate gallery, Machiel van Soest na Billytown ook in P.S. Projects met Sequence, Erik van Lieshout in Wiels, Francys Alys in de Wiener Sezession, de collectie Chtchtoukine in Fondation Louis Vuitton in Parijs en last but certainly not least: Carte Blanche voor Tino Sehgal in het Palais de Tokyo.
CD van 2016 (nog maar net binnen): Radiohead – A Moon Shaped Pool
Boek van 2016: Stefan Hertmans –De Bekeerlinge
Filmserie van 2016: Game of Thrones season VI,
18 september 2014
De Amsterdamse beurs met werk op papier is goed bezet dit jaar met alle grote galeries uit de hoofdstad en omgeving, een aantal buitenlandse galeries en heel veel werk in diverse prijsklassen. Ik hoorde overal dat de opening gisteren niet zo heel druk was als vorig jaar , maar dat is gezien de huidige temperaturen misschien maar beter ook. Die tent waarin de beurs gehouden wordt helpt in dat opzicht niet echt. Toch vond ik het een aangenaam geheel, met Art-Rotterdam en alles wat erbij komt in het voorjaar zou dit samen met Unfair en Unseen misschien wel eens hèt Hollandse najaarsgebeuren kunnen worden. Met dit steeds normaler wordende nazomerweer dat publiek in een prettige stemming brengt in een moderne kunstzinnige omgeving is dat geen gek idee. Het was natuurlijk veel te gezellig ( ik ben ook niet aan de grote tekeningen in de Vous EtesIci en Nieuw Dakota toegekomen) en veel werk zit achter glas en is dus moeilijk te fotograferen, maar hierbij vindt u toch een indruk van wat ik de moeite waard vind:
1 maart 2014
6 februari 2014
Tijdens de Rotterdamse feestweek vinden allerlei activiteiten plaats, zo zijn er ook verschillende openingen plaats. TENT opent vandaag met een overzicht van het werk van Anne Wenzel, die met haar keramische sculpturen een hoge vlucht neemt. De tentoonstelling, die is samengesteld door Daria de Beauvais, curator Palais de Tokyo, Parijs. Zij heeft er een totaalinstallatie van gemaakt waarin in verschillende ruimtes verschillende periodes van het werk van Wenzel vertegenwoordigd zijn. De werken geven een sfeer weer van verval en relativeren de heroïek en de machtssymbolen waarmee de heersende klasse haar kracht probeert de bevestigen. De tentoonstelling heeft als geheel een licht apocalyptische sfeer die door alle druipende wandschilderingen en brokkelende sculpturen wordt veroorzaakt. De titels van de werken geven ook al weinig hoop: Damaged Goods, Requiem of Heroïsm, attempted Decadence: alle streven is futiel! Het levert echter wel een tentoonstelling op waarin het een genot is om rond te lopen. De technische brille waarmee Wenzel de keramiek naar haar hand zet roept enorm veel bewondering op en deze solotentoonstelling is dan ook een mooi accent in haar ontwikkeling.
Er was wegens de kunstweek een avondopenstelling dus ik nam de gelegenheid waar om ook in Witte de With de tentoonstelling The Crime was Almost Perfect te zien: weer een aansprekend geheel dat de hoop geeft dat deze plek weer wat meer tot de verbeelding gaat spreken. Het is wel een tentoonstelling die erg onrustig maakt met automutilatie, teksten die nogal paranoïde gevoelens oproepen en een wand in het centrum die diagonaal door de zalen loopt en zo irritant in de weg staat en het moeilijk maakt om de verschillende ruimtes te bezoeken. Er zijn een aantal bekende namen uit de internationale kunstwereld te zien die samen een tentoonstelling laten zien waarin het verband tussen kunst en misdaad en ethiek en esthetiek onderzoeken. De parallel tussen de marginale positie van kunstenaars en misdadigers komt ook aan de orde en ondanks het gevoel van onrust waar ik steeds last van had vind ik het een intrigerend geheel.
Erik van Lieshout (zijwand) Teresa Margolles (kettingzaag) Gardar EideEnarsson (achter, Our rival the Rascal)