27 april 2019
Thijs Ebbe Fokkens: detail
Tagarchief: Thijs Ebbe Fokkens
Probe III
16 december 2018
Locatie Z is al enige tijd gehuisvest in een uithoek in Den Haag, nog niet eens zo ver van waar vroeger Atelier als Supermedium was gevestigd. De fietstocht naar de open ateliers van dit kunstenaarsinitiatief maakte dus veel sentimenten los, al was het niet in de laatste plaats door de ijskoude wind die ik op weg naar Supermedium ook meer dan eens getrotseerd had. Het bleek echter meer dan de moeite waard te zijn: de presentaties waren soms erg goed en de sfeer was bijzonder prettig. Dat er een interesse in processen bestaat bleek al direct in een kritisch gesprek naar aanleiding van een performance waarbij ik binnen viel. Later bij Thijs Ebbe Fokkens bleek zijn presentatie ook een momentopname in een proces dat zich tot een volgende expositiemogelijkheid voortzet. De voormalige school waar zich dit allemaal afspeelt lijkt me prima geschikt om voorlopig te blijven werken, zeker in betere weersomstandigheden en laten we hopen dat ze regelmatig wordt open gesteld voor publiek om een nieuwe “Probe” te bewonderen.
Ibrahim R. Ineke nodigde een gastkunstenaar uit in zijn werkruimte waar hij onder de titel “La pugiliste Noire” een mini-initiatief runt. Hier liet hij de Griekse Dorina Kappatou in een wat religieus aandoende setting bezoekers geknield voor het tafeltje een voor een kaarten bekijken en een tekst lezen. Naar aanleiding daarvan moest actie worden ondernomen. Dit alles onder de titel ‘Symbol-cards for the 21st century troubled person.’
Jeannettte Slütter met een installatie waarin een video met zich veranderende stoelen werd getoond.
Nadine Stijns met textiel uit de “Anarchist Citizenship” dat zij samen met Amal Alhaag uitvoert. Het gaat over burgerschap in Somaliland
De verschillende textielontwerpen suggereren een architectonische ruimte waarin de vrouw op het portret zich bevindt
Lisa Sebastikova met een installatie
Josje Hattink met “No excavation, no vacation”
Werk naar aanleiding van een bezoek aan Sofia in Bulgarije waarin historische landmarks zijn opgepimpt voor toeristen om te bezoeken
Een ruimtelijke assemblage van Sybren de Boer
Thijs Ebbe Fokkens legt uit
en wat maakt die jongen mooie tekeningen!
Ook dit is een werk, maar eigenlijk ook under construction…
Een ordening van Saskia Laurant die werkt in een bescheiden ruimte naast een enorm archief vanwaar zij de onderdelen voor haar steeds veranderende werk betrekt.
Mooi werk van Machteld Rullens, spreekt volledig voor zich!
Die schaduw speelt hier ook een rol…
Evenals de werken van Machteld Rullens in een centrale expositieruimte, bijzonder grafisch werk van Levina de Wolf
Het is allemaal werk op papier, maar wel nogal verschillend.
Climate as Artifact
20 oktober 2018
Sinds enige weken heeft de Satellietgroep bezit genomen van de Elektriciteitsfabriek in Den Haag om daar met een aantal oud-residents en andere kunstenaars die verbonden zijn aan het platform een tentoonstelling te maken waarin duidelijk wordt waarvoor zij staan. De Satellietgroep heeft haar basis in Scheveningen en wil de zee, veranderingen in het klimaat, aan de kuststrook en de gevolgen van deze processen voor de mens te tonen. Na een bescheiden begin bieden zij nu residenties op diverse locaties. Daar zijn al veel projecten uitgevoerd en de kunstenaars laten in deze enorme hal of een vervolg op die projecten zien of ze tonen een nieuwe onderneming.
Het is een divers geheel geworden, sommige presentaties vallen een beetje weg in de ruimte. Na een door omstandigheden eerste korte scan voor de opening ben ik nog een keer terug gegaan om goed te kijken waarbij ik deze indrukken opdeed.
Berndnaut Smilde toont een imposante foto van zijn regenboog op het strand (lijkt me)
maar in de tentoonstelling zie ik een wat bescheiden boogje op de grond.
Esther Kokmeijer bouwt een boot waarmee “navigators” de zee bevaren. Ze lezen de golven om de nabijheid van land te bespeuren, een traditionele methode op de Marshall eilanden
Documentatie van de modellen
In deze opstelling is informatie verwerkt die Kokmeier verzameld heeft.
Nishiko laat weer een deel van haar “Repairing Earthquake Project” zien waarin zij beschadigde voorwerpen uit de aardbeving in Japan en de daaropvolgende tsunami verzameld om die heel precies weer te repareren.
Ze vertelde me dat ze steeds meer de neiging heeft om die voorwerpen in doosjes te doen. Binnenkort is bij STROOM een heel grote presentatie te zien.
Maurice Meeuwisse: Eighteen coffebreaks – Eight working days een project op de zandmotor, waar natuur geschapen is en dus eigenlijk cultuur is en daarbij horen koffiepauzes!
Een installatie met vlaggen en schoppen voor de werkdagen die tijdens de tentoonstelling under construction zijn: het is de derde video uit het project die met publiek gemaakt wordt op verschillende dagen (zie site)
Mashu Ru: The Museum of Edible Earth – an acquired taste Deze kunstenaar is geïnteresseerd in het eten van aarde wat op verschillende wijzen gebeurt op diverse plekken in de wereld
Ze laat allerlei soorten klei en aardewerk zien en proeven tijdens de tentoonstelling
Waarbij goedbedoelde waarschuwingen over gezondheidsrisico’s niet mogen ontbreken
Josje Hattink heeft een groot werk gemaakt over het zinkende landschap van de Horstermeerpolder. Na ingepolderd te zijn leidt dit landschap een problematisch bestaan waardoor beleidsmaker tot de conclusie komen dat het maar weer onder water gezet moet worden.
De plaatselijke bevolking verzet zich en in geluidsopnames uit de microfoons (mooie omdraaiing, parallel aan de installatie) is te horen hoe.
Het geheel is een mooi geconcentreerd beeld
Met de nodige historische accenten
Vormgevers Aliki van der Kruijs en Jos Klarenbeek werkten met de parallel tussen golfpatronen en weeftechniek
Het weefgetouw is continu actief en daar komen dan heel mooie doeken uit die het beeld bevestigen, door het kleurgebruik (Hollandse atmosferen) en de patronen.
De mogelijkheden zijn eindeloos
En voor een kustliefhebber zeer aansprekend
Thijs Ebbe Fokkens heeft een fascinatie voor archeologie, het terug kijken. Maar nu kijkt hij vooruit door met zijn interventies een archeologie van de toekomst te creëren onder de naam “Every future (is a crimescene)”
Maurice Boogaert heeft het grootste werk gemaakt, een grote cirkel in de ruimte van de elektriciteitsfabriek. Een wandeling langs “Wide/white”creëert een bijna filmische ervaring van het industriële landschap in het gebouw.
Dat het gebouw gigantisch is wordt hier nog eens bevestigd. het dient als achtergrond voor de installatie van SWEET-SWEAT van het kunstenaarsduo Onkruidenier.
Zij brengen etenswaren en grondstoffen van de kust samen in een oud Chinees recept voor cement.
Het is een project dat tegelijkertijd in Den Haag en in Taiwan (waar de techniek vandaan komt) wordt uitgevoerd.
Tot slot de Disco Stone van Giuseppe Licari van kunstmatig obsidiaan. Het lijkt bijna asfalt en de verhouding natuur-cultuur en de afvalproductie is duidelijk aanwezig in de monoliet die hier onaangedaan hangt.
Eindejaarslijst chmkoome’s blog 2016
2 januari 2016
De koude wind die al jaren uit de rechtse hoek over het culturele veld waait maakte de afgelopen maanden flink slachtoffers! Tijdelijke oplossingen werden in bepaalde gevallen wel gevonden, maar structureel gaat het bepaald niet goed. In het Haagse spelen daarnaast nog meer zaken een rol. De ontwikkelingen in het vastgoed en in de Haagse infrastructuur zorgen er voor dat Haagse kunstenaarsinitiatieven met hun hele hebben en houwen van hot naar her gestuurd worden. De ontwikkelingen in de Binckhorst zijn in dit opzicht tekenend: Billytown begon met een ambitieus programma en een heel nieuwe opzet en zal in april het veld moeten ruimen. Locatie Z was naar haar derde expositielocatie in een jaar verhuisd, ook in de Binckhorst , het zal daar weer weg moeten. Dat gebied leek veel mogelijkheden te bieden voor de kunstensector, maar de stedelijke ontwikkelingen en met name het gereed komen van de Rotterdamse baan zorgen er voor dat het gebied ook commercieel aantrekkelijk wordt. Daarnaast is er mede ten gevolge van de immigratie een behoefte aan woonruimte en er wordt naarstig gezocht naar kantoorruimtes die tot wooneenheden kunnen worden omgebouwd. Het gevolg is dat kunstenaarsinitiatieven met enorme onzekerheid blijven zitten over hun situatie.
Deze eindlijst is beperkt. Ik heb afgelopen jaar minder gezien wegens diverse reizen die ik mede ivm onderzoek heb gemaakt. Daarnaast ben ik ook uitgenodigd om jaarmeester te worden van het Apprentice-Master Project van Kunstpodium T en dat heeft me ook nogal bezig gehouden, de resultaten zijn op deze site de komende maanden te bezichtigen. Een bijkomend voordeel is wel dat ik regelmatig het land in zal gaan voor de erbij behorende tentoonstellingen en dus ook andere exposities in de omgeving zal zien. Zo ben ik recent al een paar keer in Park en de Pont geweest waar ik normaal wat moeilijker kom. Bij deze de toppers zonder hierarchie:
In Den Haag is Parts Project nadrukkelijk aanwezig met een paar waanzinnig goede tentoonstellingen waarvan ik vooral Show me Your Vital Parts top vond. De installatie van Pim Voorneman droeg als entrée bij aan de gelaagdheid van de presentatie.
Het weekend waarin A day to clay a bust van Topp&Dubio plaats vond in 503 was gedenkwaardig, het interessante initiatief gaat rustig zijn eigen weg (dit weekend met Joost Rekveld) en de heren gaan door met acties in straten enzo..
Quartair maakte met Drawing Front een mooie tekeningententoonstelling en de tentoonstelling van Frank Halmans bij Ramakers was ook heel goed.
De tentoonstelling over Vilèm Flusser bij West past mooi in een zich steeds duidelijker aftekenend programma dat met het in gebruik nemen van Huis Huguetan nog veel meer mogeljkheden heeft zich te ontwikkelen. De recente tentoonstellingen See How the land Lays/Gagarin zijn daar een mooi voorbeeld van.
Baracca maakte bij Locatie Z de afsluiting van haar “Inside Job” project in een vrij moeilijke omgeving wel een goede show. Locatie Z zelf heeft op die locatie, het Helena van Doeverenplein, kort maar hevig gefunctioneerd na eerst met All You can Eat van Ockenburg afscheid te hebben genomen. Thijs Ebbe Fokkens maakte onder de naam Escapist Cookbook een grote installatie die indruk maakte en de recente expositie The Group van The Holls-Collective, dit keer in de Binckhorst, laat zien dat het potentieel ondanks alles onaangetast blijft.
Billytown maakte haar belofte volop waar met een serie tentoonstellingen: de solo van Marius Lut, de mooi onbevangen tentoonstelling Can’t do Nothing die door Bernice Nauta werd gecureerd en de nu nog te bezichtigen tentoonstelling van Iede Reckman, For All but Finitely Many, maken het om wanhopig van te worden dat zij weer verkassen moeten. Hopelijk vinden ze een manier om zo door te gaan.
Galerie Maurits van de Laar vierde zijn vijfentwintigjarige jubileum met een tentoonstelling die aangeeft dat de galeriehouder een mooi breed programma heeft ontwikkeld dat hem een sterke plek in de Haagse galeriewereld bezorgt. De tentoonstelling Auszeit van Diederik Gerlach in oktober was bijzonder fraai!
Helaas moeten we afwachten wat met een andere sterke galerie, Nouvelles Images, gebeurt nadat Erik Bos helaas veel te vroeg overleed. En, talking about galleries: De Art The Hague beurs begint nu wel smoel te krijgen, alleen het randgebeuren oogt bijzonder rommelig en hap-snap: kan daar niet een goede curator op gezet worden?
Galerie Durst Britt&Mayhew gaat onverdroten voort op de ingeslagen koers met een vrij ambitieus programma dat mooie tentoonstellingen oplevert, de tentoonstelling van Wieke Wester en Alexandre Lavet waren niet te versmaden!
STROOM blijft instelling van het jaar voor mij, zij zijn de spil van de Haagse kunstwereld en het hele land is daar jaloers op. Het twee-jarige project dat ze uitvoeren, Attempts to read the World (Differently) , vindt doorgang met intrigerende tentoonstellingen: na vorig jaar de tentoonstelling met Neïl Beloufa te hebben gemaakt zagen we dit jaar de Display Show met Celine Condorelli, Gavin Wade en James langdon en nu het project Three Exhibits, Five Acts dat zich na de grote video-installatie van Max de Waard interessant ontwikkelt.
Dat de wind in HEDEN uit een andere hoek waait is ook duidelijk: met een consequente serie tentoonstellingen en deelname aan beurzen proberren zij hun bekendheid te vergroten en een aantal door henzelf gebrachte kunstenaars te promoten. De HEDEN-start prijs is een mooi intitiatief en tentoonstellingen als die van Ingrid Mol en Theo Jansen zijn altijd de moeite waard om te bezoeken.
Het Malieveld-project blijft interessant voor mij persoonlijk als laboratorium en incidenteel komen ook anderen daar werken op zaterdagochtend. Zo werd op 9 april het vierjarig jubileum gevierd met een aantal deelnemende kunstenaars.
Buiten Den Haag vind ik PARK in Tilburg toch heel bijzonder met o.a. een zomer-installatie van Yona Friedman en een fantastische tentoonstelling als Mwili na Akili met Charlote Schleiffert en Paul Bogaers. Lekker licht, een tentoonstelling die Eelco van der Lingen maakte voor het Centraal Museum in Utrecht vond ik erg de moeite waard en het was fijn om te zien dat ook This Art Fair in de beurs van Berlage wat meer karakter begint te krijgen. Het is goed dat individuele kunstenaars zich hier kunnen aanmelden.
Internationaal werd ik geraakt door de Robert Ryman-tentoonstelling in DIA-arts centre in New York, de Duchamp en Brancusi opstellingen in het Philadelphia Museum of Modern Art, de Barnes-Collection in Philadelphia, de heropening van het SF MOMA met een prachtige inventieve nieuwe vleugel en een fantastische brede presentatie van o.a. Elsworth Kelly. Verslagen stonden op Facebook, maar daar moet je kennelijk toch niet te enthousiast gebruik van maken want na een album met al mijn Malieveldwerk zijn nu ook drie van mijn U.S. albums verdwenen. Ik zal proberen in de loop van de komende maanden verslagen op dit blog te zetten.
De tentoonstelling van Annemiek Lauwerens in een kapel in Pernes les Fontaines in Zuid Frankrijk liet voor mij zien dat context heel belangrijk kan zijn voor het werk van een kunstenaar.
Ik had graag nog gezien:
Manifesta 11 in Zürich, Beat Generation in het Centre Pompidou, Georgia O’Keeffe in de Tate gallery, Machiel van Soest na Billytown ook in P.S. Projects met Sequence, Erik van Lieshout in Wiels, Francys Alys in de Wiener Sezession, de collectie Chtchtoukine in Fondation Louis Vuitton in Parijs en last but certainly not least: Carte Blanche voor Tino Sehgal in het Palais de Tokyo.
CD van 2016 (nog maar net binnen): Radiohead – A Moon Shaped Pool
Boek van 2016: Stefan Hertmans –De Bekeerlinge
Filmserie van 2016: Game of Thrones season VI,
The Escapist Cookbook
20 maart 2016
Terwijl in Locatie Z een tentoonstelling was ingericht en een performance plaats vond tijdens Hoogtij was buiten zicht nog een werk geïnstalleerd dat vandaag kon worden bezocht: Thijs Ebbe Fokkens werkte enige tijd in de grote ruimte in het gebouw aan het Helena van Doeverenplantsoen en kwam tot een nogal theatraal geheel. Een cirkelvormige constructie op dragers waarin ogenschijnlijk aarde lag en waarin in het centrum een geometrische vorm de kop op steekt, de suggestie is die van een kristal of diamant. Boven deconstructie zijn lampen aangebracht die het geheel van accenten voorziet, niet zo zeer als verlichting als wel ornament. Tussen de dragers van deze constructie zijn vier sculpturen geplaatst met de namen The Ghost, The Shell, The Saviour en The Escape. Zonder aan te geven welk sculptuur welke naam heeft laat de kunstenaar de toeschouwer het drama dat gesuggereerd wordt overdenken.
De kunstenaar stelt zich vele vragen bij het construeren van deze installatie, waarvan zijn functie als kunstenaar en hoe de wereld te duiden niet de minste is. Hij geeft niet veel weg, maar bij het zien van het geheel krijg je toch de neiging te denken dat een analytische geest tot een abstract systeem is gekomen waarbinnen niet alles klopt, maar waarbinnen een harde kern is te vinden die sturing geeft aan het drama dat zich daarbinnen afspeelt. Het geheel stimuleert de gedachten en vooral de protagonisten in het drama spreken mij tot de verbeelding. Het zijn elementen die mijns inziens ook zelfstandig een rol kunnen vervullen als zij de kans krijgen zich los te maken van het geheel.
Overzicht installatie
detail figuur
Een van de figuren
tweede figuur
detail tweede figuur
detail tweede figuur
Derde figuur
detail derde figuur
De vierde figuur gaf met regelmaat een geluid
Werkplatform met materialen en gereedschappen
De harde kern
Inside Job/Ikonostasis
13 februari 2016
Baracca, een nomadisch platform met wortels in Den Haag en Dordrecht, voerde afgelopen jaar een project uit waarbij het naamgenoten in Europa opzocht om daar ter plekke een expositie te tonen. Ze kwamen zo in allerlei gelegenheden in bijvoorbeeld Frankrijk, Spanje, België en Nederland waarvoor zij kunstenaars uit nodigden om werk te laten zien. Aftrap en afsluiting vonden plaats in de favoriete hang-out van initiatiefnemers Yvo van der Vat en Ibrahim F. Ineke in Den Haag, namelijk ijssalon Florencia.
Om nu nog een beeldende afsluiting en accentuering van de elfde verjaardag van Baracca te vieren heeft Baracca zich bij Locatie Z ruimte georganiseerd om een aantal van de kunstenaars te tonen die met hen zijn mee gegaan Europa in. De Nieuwe ruimte van Locatie Z is niet bepaald gemakkelijk, maar een nomadisch initiatief dat in diverse horecagelegenheden en andere sociale ruimtes werk toont is wel wat gewend en ook dit bleek wonderwel te lukken, ik kan me niet alle deelnemers herinneren (update 16 febr.), maar u krijgt een indruk:
Herman Lamers
Christine Gist
Ton Kraijeveld
Robert de Visser
Robert de Visser, uw correspondent, Ibrahim R. Ineke
Maurice Bogaerts
Yvo van der Vat
Matthias König
VHS-bouwsel van Norman Maus
De tafel van Tanja Smit werd intensief bestudeerd
en terecht natuurlijk met zulke mooie boekjes
Helena Sanders
Yvo van der Vat opende officieel en stelde enthousiast uw reporter voor als mede-exposant
Thijs Ebbe Fokkens
Twan Bastiaansen
Alette Wittewaal
Ibrahim R. Ineke
Mercedes langhorst, Dorina Kappatu
Een mooi geluidswerk van Andrew McNiven, geluiden uit het Städelmuseum in Frankfurt
Frans van Lent: Adidas jacket with ringing Nokia phone
Daan den Houter spreekt vanzelf
Anthony Blokdijk
Dan was er tegelijkertijd een tentoonstelling uit de grafische underground te zien gecureerd door Ibrahim R. Ineke die zelf ook een niet geringe plaats in neemt in die scene. Dit kon ik al helemaal niet uit elkaar halen, maar ik vind het prachtig werk en toon hierbij een indruk met alle namen van de deelnemers: Marcel Ruijters, Zeke Clough, Robert Adam GilmourKurt Komoda, Tony Burhouse, Gaspard Pitiot, Aeron Alfrey, Shaltmira…, FuFu Frauenwahl, Alkbazz, David Paleo, Muriel Bellini, Crippa Almqvist, Sean Aaberg, Ibrahim R. Ineke. Allen zijn lid van het blog Eaten by Ducks
No Control
30 augustus 2015
De manifestatie No Control die plaats vond in Locatie Z in de villa Ockenburg in Den Haag was een bijzonder ontspannen gebeuren waarbij het mooie weer en het park er om heen een niet geringe rol speelde. Het gepresenteerde werk was bepaald ongeremd te noemen in de zin dat het zich in vele richtingen bewoog. In de tentoonstellingsruimte was onder de naam Aer•o•liths een installatie te zien van Gast Bouschet & Nadine Hilbert uit Brussel, een nogal duister geheel in letterlijke en figuurlijke zin. De teksten die op met schoolbordenverf beschilderde wanden gekrast waren hadden een Gothic-phantasy karakter gemengd met politieke elementen en de geluidsband die permanent speelde bevatte diverse opnamen van o.a. insecten of andere dieren, maar ook van muziek: een nogal doom-achtig geheel.
Interieur van de installatie van Gast Bouschet & Nadine Hilbert
Met nogal esoterische teksten
Daarnaast was een nieuwe sessie tekenen georganiseerd onder de naam Les Cadavres Exquises #3 waarvoor uw correspondent ook was uitgenodigd. Zes tekenaars werkten achtereenvolgens steeds aan een zelfde tekening, net zo lang tot het werk af was. Een mooie oefening in analyseren van wat gemaakt werd door een ieder en voor wie van tekenen houdt een mogelijkheid om de mogelijkheden weer eens diepgaand te onderzoeken.
Tekensessie met vlnr Nna Roos, Anthony Blokdijk, Ibrahim Ineke en Thijs Ebben Fokkens
En zo zag dat er dan van boven uit
En zo ogen de resultaten
Dan was het tijd voor The Cult of Ramm:El:Zee, genoemd naar de New Yorkse grafittikunstenaar. Die Cultus bevatte meerdere referenties, naast de grafitti-elementen was ook het P-Funk-collectief van George Clinton niet ver weg. De apocalyptische sfeer van Mad Max en de semi-religieuze rituelen van de survivors die daarin getoond worden meende ik ook te herkennen. Het was een performance waarin een soort gemeenschapszin werd bevorderd rond een ritueel met zich herhalende chants en muziek die op een gegeven moment ook in een fraai staaltje publieksparticipatie uitmondde.
Het publiek werd uitgenodigd door een boodschaper die hen meenam
naar een geprepareerd terrein
Waar het geheel aanving met rook en geroep waardoor andere deelnemers aan de cultus verschenen
Het terrein was echt goed aangepakt met boven het geheel uitstekend een plateau met een DJ die het geluid stuurde
De geluidsinstaaltie zag er uit als “Industrial waste”, maar was zeer effectief
Er was een behoorlijk publiek opgekomen
En de performers waren erg overtuigend in hun trance-achtige uitingen
Met rookbommen werden de mystieke elementen flink gestimuleerd
En zo werden intiatie-achtige handelingen onder luide kreten uitgevoerd
De individuele deelnemers veranderden regelmatig van uiterlijk en de een na de ander nam de microfoon ter hand
Het was indrukwekkend in een consistente uitvoering van het geheel
En visueel was er veel te genieten
He geheel eindigde uitgeput op een berg zand
Tot slot hadden de kunstenaars van Atelier Z een heerlijke maaltijd gemaakt die de dag op een mooie manier afsloot. Jammer dat ze uit het pand moeten, want dit soort manifestaties kom je net vaak tegen!
Acting on Impasse
21 juni 2015
Bij Joey Ramone in Rotterdam is de eerste solo-galerietentoonstelling te zien van Thijs Ebbe-Fokkens, een beeldhouwer die in Den Haag woont en werkt. Daar is zijn werk al meer te zien geweest, maar met deze tentoonstelling zet de kunstenaar een sterk accent: hij heeft naast de galerie een projectruimte gebruikt en de galeriemuur doorgebroken naar die ruimte zodat de bezoeker door een gat in de muur de installatie kan zien die in de projectruimte is gebouwd. Er is dan een suggestief beeld te zien, een neoncirkel die uit het zand van een woestijnachtig landschap te voorschijn komt en er weer in verdwijnt. De installaties die Ebbe-Fokkens bouwt hebben eenzelfde sfeer: het lijken rituele plekken die geschikt gemaakt lijken voor publiek en een centraal gebeuren wat met neonlicht wordt geaccentueerd. In foto’s figureert meer dan eens de kunstenaar zelf als protagonist in een schijnbaar rituele handeling, waarbij dan ook religieuze associaties de kop op steken. De constructie van de installaties is effectief, maar ook transparant. De samenstellende delen zijn in de meeste gevallen duidelijk te onderscheiden, ze zijn belangrijk voor het totaalbeeld waaruit het idee oprijst van een onderzoekend kunstenaar die een bepaald doel voor ogen heeft, maar zich ook af vraagt waarom hij dat doel wil bereiken en hoe hij dat waar wil maken. In de galerie hangen ook een aantal tekeningen, schetsen van mogelijke projecten en foto’s van installaties waarin we de kunstenaar bezig zien. Daarnaast ook twee zelfportretten, een waarin hij oogt als een Jiddische Rebbe met een gebedskleed en een andere waarin hij oogt als een terrorist met een masker op. Het is duidelijk dat hij nadenkt over zijn rol als kunstenaar en dat geeft misschien ook een opening naar de installaties: wellicht zijn het arena’s waarin de kunstzinnige handeling voor een mogelijk publiek ritueel wordt uitgevoerd.
Handelingen in een arena
Waar ook gereflecteerd wordt
Als een Rebbe
Op de knieën
Mooie fijnlijnige tekeningen
Bijna niet te fotograferen
maar erg de moeite waard
en boven een trapje…
uitzicht op de woestijn
De structuur achter de muur, een middel tot een doel, maar fraai op zich
En tot slot een zwart gat
Haags Hoogtij
6 maart 2015
Haags Hoogtij vond vandaag weer plaats onder een volgeblazen maan tijdens een aankrabbelend voorjaarsfront, een goede ambiance voor een sprankelend gebeuren dat zich inderdaad voor het publiek ontrolde. Bij deze een indruk:
Hoogtij begint bij GEMAK onder het genot van soep en brood. Marie jeanne de Rooij opent de avond.
Waarna Yvo van der Vat het woord krijgt om de jubileum-publicatie van Baracca te presenteren die vanavond het licht ziet.
Het eerste exemplaar wordt aan Joris Wijsmüller gegeven die direct behartenswaardige woorden over de Haagse kunstwereld spreekt.
Op naar Quartair waar een performancefestival plaats vindt deze avond. Met hier een doorlopende performance van Katinka van Gorkum
En all time favourites Topp & Dubio die het boekenweekthema aardig met de hedendaagse kunstpraktijk wisten te verbinden in een absurdistische actie!
Terloops werd het beeld dat ontstond ook bijzonder interessant
Maar het kwam maar niet af
Het doel
waartoe de middelen neigden
en toe werden gepast
het zou een resultaat kunnen zijn…..
Om de hoek Moose, een jong initiatief met een video van een betekenisvol kijkende jongeman die heen en weer zweefde op niets aan de hand muziek
Er was een energieke la-di -da-tentoonstelling ingericht met werk van wie het niet duidelijk was wie het maakte (maar maakt dat uit?)
En een kunstenaar die een hippie wil zijn (zo leuk was dat toer ook weer niet!)
en mooie subtiele grafiek
De foto’s waren wel een soort van sixties-gruizig
Deze doet me zelfs denken aan een oude Aloha cover
Kortom partytime!
Dan naar Sis Josip Gallery met werk van Roza Horowitz die via onnavolgbare wegen nu kandidaat is voor de Prix-de Rome
en zelfs werd aangenomen aan de Slate in London
Een echte goede schilder
Energieke doeken die naar olieverf ruiken
en geïnspireerd op haar Joodse wortels, zeker na een recent bezoek aan Jeruzalem
Bij Maurits van de laar is Marjolein van der Meij nu echt de derde dimensie in gedoken.
Nit alleen met tekeningen, maar ook met foto’s
Ronald Versloot, die ook bij van de Laar exposeert vindt, ook steeds andere invalshoeken
Even terug bij GEMAK blijkt het Cadavre Exquis-project van Baracca ook driftig voortgang te vinden, hier met Ibrahim Ineke, Tijs Ebbe Fokkens, Nina Roos en andere voor mij onbekenden
De resultaten smaken naar meer
Galerie Sophie toont werken van Bob van Dijk, die hier ook jaren werkte met NLXL
Het werk wordt opgehangen met kek passende krukjes eronder
Ook fotobewerkingen van Kerstin Vogel zijn in galerie Sophie te bewonderen.
De deelnemers aan JCA de kok Elders laten zelf hun werk zien, hier een werk van Liesbeth van Woerden
Gefragmenteerd werk van Liesbeth Bos
gebaseerd op gewonde gebouwen in Sofia, Bulgarije werken heel mooi
en deze video van Els snijders sprak me ook aan!
Bij JCA de Kok as such combineerde Ineke Sleeuwenhoek haar werk met dat van Jean van Wijk
Het werk van Sleeuwenhoek doet het goed met dat van Jean van Wijk
dat helder en formeel is
en veel associaties oproept
maar uiteindelijk wel een Hollandse kwaliteit uitstraalt
Tenslotte laten we een traan bij Ruimtevaart, een laatste biertje, een laatste blik onder anderen op de tentoonstelling van oud-gebruikers van de ateliers in Ruimtevaart, zoals hier Maarten Schepers met twee werken in perspectief
Ton Klop met Oratores
José de Bruijn met oostelijke atmosferen
Henk Hubenet met abstract expressionisme
Willem Marijs met een “Light-Piece”
Nic Blans
een passievol optreden van de Dust Bowl Drifers
het was een mooie tijd!
En Niels liep ook rond voor trendbeheer
Inside Job
22 januari 2015
Met een vage notie van een jubileum een dezer jaren en gedreven door een al jaren bestaande nomadische existentie is Baracca begonnen met een project wat hen door heel Europa doet reizen om tentoonstellingen te maken op allerlei locaties die de naam Baracca dragen. Bij wijze van opmaat vond woensdag een try-out plaats bij Florencia, bij iedere Hagenees en Hagenaar bekend van goed ijs, goedkope koffie en een heerlijk terras. Het was koud en donker dus de bijeenkomst vond binnen plaats. Voor deze gelegenheid was een aantal kunstenaars uitgenodigd om een eerder gemaakt werkje mee te nemen en dat te presenteren. De bijeenkomst begon wat onwennig, maar al doende ontstonden interessante gesprekken. Volgende week zal een nieuwe bijeenkomst plaats vinden in London bij het restaurant Baracca. Dit Baracca lijkt baracca in de Arabische zin van het woord: gezegend!
Een doek van Robert de Visser tussen de koffie en de dozen met hoorntjes
Baracca’s Yvo van der Vat stelt een prangende vraag, achter Tijs Ebbe Fokkens en de als publiek aanwezigeVincent Both
links een tekening van uw reporter, rechts een foto van Thijs Ebbe Fokkens en achter Den Haag
De tafel met werk van Transcendental Geology, Anthony Blokdijk en Yvo van der Vat
Dit tekstvel was ingesloten in een boek dat het collectief (?) Transcendental Geology anoniem had ingebracht
Een kunstenaarsboek van Anthony Blokdijk
Een Poe bewerking van Ibrahim R. Ineke
De foto van Thijs Ebbe Fokkens nader beschouwd
Het werk van Yvo van der Vat nader beschouwd, de video is een snelle rit op een fietspad
Het project werd natuurlijk uit en te na gedocumenteerd
Peter Dijkstra schildert op mini I-pads en hij kan daar verrassend goed mee uit de weg zonder verf.
Baracca legt In your Living Room op de gril
Het boek van Transcendental Geology ziet er gelikt uit
chmkoome's blog 