Onder de naam Locatie zZz bestond een interessante groep beeldend kunstenaars die na allerlei omzwervingen door de stad uiteindelijk in het Willem Dreespark zijn terecht gekomen waar ze in een oud schoolgebouw ateliers vonden. Dat gebouw is flink aangepakt en ondanks dat kunstenaars de groep verlaten hebben en er nieuwe kunstenaars zijn bij gekomen blijft het een interessante plek met een aantal erg goede kunstenaars. Organisatorisch zijn ze vandaag verbonden met iii, een verband van kunstenaars die met beeld en geluid bezig zijn. Dat is waarschijnlijk de reden dat het pand tegenwoordig onder de naam WD4X bekend staat. Vandaag zijn de ateliers open gesteld en direct valt op dat het pand veel verbeteringen heeft ondergaan. Isolatie, dubbel glas, een andere indeling: het oogt allemaal heel serieus. Niet iedere kunstenaar was aanwezig of had een presentatie, maar er was genoeg te zien. Bij deze wat indrukken:
Meubels en een display van invloeden op de kunstenaar in de vorm van boeken en tijdschriften bij Harriet Rose Morley
Zaida Oenema laat studies voor nieuw werk zien
en recent werk waarmee ze veel succes heeft
Machiel van Soest pakt flink uit met deze lichtstudies
Waarvan dit er een is
en tekstwerken
Op de gangen hangen affiches en werken op papier van hem die ook bepaald niet mis zijn
In de Superweakness ruimte zijn beeld en geluid kunstenaars neergestreken met hier een met de hand manipuleerbaar beeld: RE:AXIS en SNACKBAR
Eigenlijk een Theremin voor beeld dat met een beweging van de hand volledig kan worden gedeconstrueerd en terug gebracht tot het origineel.
Een intrigerende video van Maria Oosterveen waarin ze met de hoofdbedekking hiernaast performed
Marleen Sleeuwits met een 3D patchwork
en nieuw werk dat verrassend materieel blijkt te zijn uitgevoerd
Keramisch werk van Lorena van Bunningen
Ik houd van dit soort atelierwanden
idem
Matteo Marangoni maakte een installatie voor de ingang van het pand met speakertjes die een compositie lieten horen, aangestuurd door het veranderende licht. De vliedende wolken maakten er een levendige boel van!
Locatie Z is al enige tijd gehuisvest in een uithoek in Den Haag, nog niet eens zo ver van waar vroeger Atelier als Supermedium was gevestigd. De fietstocht naar de open ateliers van dit kunstenaarsinitiatief maakte dus veel sentimenten los, al was het niet in de laatste plaats door de ijskoude wind die ik op weg naar Supermedium ook meer dan eens getrotseerd had. Het bleek echter meer dan de moeite waard te zijn: de presentaties waren soms erg goed en de sfeer was bijzonder prettig. Dat er een interesse in processen bestaat bleek al direct in een kritisch gesprek naar aanleiding van een performance waarbij ik binnen viel. Later bij Thijs Ebbe Fokkens bleek zijn presentatie ook een momentopname in een proces dat zich tot een volgende expositiemogelijkheid voortzet. De voormalige school waar zich dit allemaal afspeelt lijkt me prima geschikt om voorlopig te blijven werken, zeker in betere weersomstandigheden en laten we hopen dat ze regelmatig wordt open gesteld voor publiek om een nieuwe “Probe” te bewonderen.
Ibrahim R. Ineke nodigde een gastkunstenaar uit in zijn werkruimte waar hij onder de titel “La pugiliste Noire” een mini-initiatief runt. Hier liet hij de Griekse Dorina Kappatou in een wat religieus aandoende setting bezoekers geknield voor het tafeltje een voor een kaarten bekijken en een tekst lezen. Naar aanleiding daarvan moest actie worden ondernomen. Dit alles onder de titel ‘Symbol-cards for the 21st century troubled person.’
Jeannettte Slütter met een installatie waarin een video met zich veranderende stoelen werd getoond.
Nadine Stijns met textiel uit de “Anarchist Citizenship” dat zij samen met Amal Alhaag uitvoert. Het gaat over burgerschap in Somaliland
De verschillende textielontwerpen suggereren een architectonische ruimte waarin de vrouw op het portret zich bevindt
Lisa Sebastikova met een installatie
Josje Hattink met “No excavation, no vacation”
Werk naar aanleiding van een bezoek aan Sofia in Bulgarije waarin historische landmarks zijn opgepimpt voor toeristen om te bezoeken
Een ruimtelijke assemblage van Sybren de Boer
Thijs Ebbe Fokkens legt uit
en wat maakt die jongen mooie tekeningen!
Ook dit is een werk, maar eigenlijk ook under construction…
Een ordening van Saskia Laurant die werkt in een bescheiden ruimte naast een enorm archief vanwaar zij de onderdelen voor haar steeds veranderende werk betrekt.
Mooi werk van Machteld Rullens, spreekt volledig voor zich!
Die schaduw speelt hier ook een rol…
Evenals de werken van Machteld Rullens in een centrale expositieruimte, bijzonder grafisch werk van Levina de Wolf
Het is allemaal werk op papier, maar wel nogal verschillend.
De koude wind die al jaren uit de rechtse hoek over het culturele veld waait maakte de afgelopen maanden flink slachtoffers! Tijdelijke oplossingen werden in bepaalde gevallen wel gevonden, maar structureel gaat het bepaald niet goed. In het Haagse spelen daarnaast nog meer zaken een rol. De ontwikkelingen in het vastgoed en in de Haagse infrastructuur zorgen er voor dat Haagse kunstenaarsinitiatieven met hun hele hebben en houwen van hot naar her gestuurd worden. De ontwikkelingen in de Binckhorst zijn in dit opzicht tekenend: Billytown begon met een ambitieus programma en een heel nieuwe opzet en zal in april het veld moeten ruimen. Locatie Z was naar haar derde expositielocatie in een jaar verhuisd, ook in de Binckhorst , het zal daar weer weg moeten. Dat gebied leek veel mogelijkheden te bieden voor de kunstensector, maar de stedelijke ontwikkelingen en met name het gereed komen van de Rotterdamse baan zorgen er voor dat het gebied ook commercieel aantrekkelijk wordt. Daarnaast is er mede ten gevolge van de immigratie een behoefte aan woonruimte en er wordt naarstig gezocht naar kantoorruimtes die tot wooneenheden kunnen worden omgebouwd. Het gevolg is dat kunstenaarsinitiatieven met enorme onzekerheid blijven zitten over hun situatie.
Deze eindlijst is beperkt. Ik heb afgelopen jaar minder gezien wegens diverse reizen die ik mede ivm onderzoek heb gemaakt. Daarnaast ben ik ook uitgenodigd om jaarmeester te worden van het Apprentice-Master Project van Kunstpodium T en dat heeft me ook nogal bezig gehouden, de resultaten zijn op deze site de komende maanden te bezichtigen. Een bijkomend voordeel is wel dat ik regelmatig het land in zal gaan voor de erbij behorende tentoonstellingen en dus ook andere exposities in de omgeving zal zien. Zo ben ik recent al een paar keer in Park en de Pont geweest waar ik normaal wat moeilijker kom. Bij deze de toppers zonder hierarchie:
In Den Haag is Parts Project nadrukkelijk aanwezig met een paar waanzinnig goede tentoonstellingen waarvan ik vooral Show me Your Vital Parts top vond. De installatie van Pim Voorneman droeg als entrée bij aan de gelaagdheid van de presentatie.
Het weekend waarin A day to clay a bust van Topp&Dubio plaats vond in 503 was gedenkwaardig, het interessante initiatief gaat rustig zijn eigen weg (dit weekend met Joost Rekveld) en de heren gaan door met acties in straten enzo..
Quartair maakte met Drawing Front een mooie tekeningententoonstelling en de tentoonstelling van Frank Halmans bij Ramakers was ook heel goed.
De tentoonstelling over Vilèm Flusser bij West past mooi in een zich steeds duidelijker aftekenend programma dat met het in gebruik nemen van Huis Huguetan nog veel meer mogeljkheden heeft zich te ontwikkelen. De recente tentoonstellingen See How the land Lays/Gagarin zijn daar een mooi voorbeeld van.
Baracca maakte bij Locatie Z de afsluiting van haar “Inside Job” project in een vrij moeilijke omgeving wel een goede show. Locatie Z zelf heeft op die locatie, het Helena van Doeverenplein, kort maar hevig gefunctioneerd na eerst met All You can Eat van Ockenburg afscheid te hebben genomen. Thijs Ebbe Fokkens maakte onder de naam Escapist Cookbook een grote installatie die indruk maakte en de recente expositie The Group van The Holls-Collective, dit keer in de Binckhorst, laat zien dat het potentieel ondanks alles onaangetast blijft.
Billytown maakte haar belofte volop waar met een serie tentoonstellingen: de solo van Marius Lut, de mooi onbevangen tentoonstelling Can’t do Nothing die door Bernice Nauta werd gecureerd en de nu nog te bezichtigen tentoonstelling van Iede Reckman,For All but Finitely Many, maken het om wanhopig van te worden dat zij weer verkassen moeten. Hopelijk vinden ze een manier om zo door te gaan.
Galerie Maurits van de Laar vierde zijn vijfentwintigjarige jubileum met een tentoonstelling die aangeeft dat de galeriehouder een mooi breed programma heeft ontwikkeld dat hem een sterke plek in de Haagse galeriewereld bezorgt. De tentoonstelling Auszeit van Diederik Gerlach in oktober was bijzonder fraai!
Helaas moeten we afwachten wat met een andere sterke galerie, Nouvelles Images, gebeurt nadat Erik Bos helaas veel te vroeg overleed. En, talking about galleries: De Art The Hague beurs begint nu wel smoel te krijgen, alleen het randgebeuren oogt bijzonder rommelig en hap-snap: kan daar niet een goede curator op gezet worden?
Galerie Durst Britt&Mayhew gaat onverdroten voort op de ingeslagen koers met een vrij ambitieus programma dat mooie tentoonstellingen oplevert, de tentoonstelling van Wieke Wester en Alexandre Lavet waren niet te versmaden!
STROOM blijft instelling van het jaar voor mij, zij zijn de spil van de Haagse kunstwereld en het hele land is daar jaloers op. Het twee-jarige project dat ze uitvoeren, Attempts to read the World (Differently) , vindt doorgang met intrigerende tentoonstellingen: na vorig jaar de tentoonstelling met Neïl Beloufa te hebben gemaakt zagen we dit jaar de Display Show met Celine Condorelli, Gavin Wade en James langdon en nu het project Three Exhibits, Five Acts dat zich na de grote video-installatie van Max de Waard interessant ontwikkelt.
Dat de wind in HEDEN uit een andere hoek waait is ook duidelijk: met een consequente serie tentoonstellingen en deelname aan beurzen proberren zij hun bekendheid te vergroten en een aantal door henzelf gebrachte kunstenaars te promoten. De HEDEN-start prijs is een mooi intitiatief en tentoonstellingen als die van Ingrid Mol en Theo Jansen zijn altijd de moeite waard om te bezoeken.
Het Malieveld-project blijft interessant voor mij persoonlijk als laboratorium en incidenteel komen ook anderen daar werken op zaterdagochtend. Zo werd op 9 april het vierjarig jubileum gevierd met een aantal deelnemende kunstenaars.
Buiten Den Haag vind ik PARK in Tilburg toch heel bijzonder met o.a. een zomer-installatie van Yona Friedman en een fantastische tentoonstelling als Mwili na Akili met Charlote Schleiffert en Paul Bogaers. Lekker licht, een tentoonstelling die Eelco van der Lingen maakte voor het Centraal Museum in Utrecht vond ik erg de moeite waard en het was fijn om te zien dat ook This Art Fair in de beurs van Berlage wat meer karakter begint te krijgen. Het is goed dat individuele kunstenaars zich hier kunnen aanmelden.
Internationaal werd ik geraakt door de Robert Ryman-tentoonstelling in DIA-arts centre in New York, de Duchamp en Brancusi opstellingen in het Philadelphia Museum of Modern Art, de Barnes-Collection in Philadelphia, de heropening van het SF MOMA met een prachtige inventieve nieuwe vleugel en een fantastische brede presentatie van o.a. Elsworth Kelly. Verslagen stonden op Facebook, maar daar moet je kennelijk toch niet te enthousiast gebruik van maken want na een album met al mijn Malieveldwerk zijn nu ook drie van mijn U.S. albums verdwenen. Ik zal proberen in de loop van de komende maanden verslagen op dit blog te zetten.
De tentoonstelling van Annemiek Lauwerens in een kapel in Pernes les Fontaines in Zuid Frankrijk liet voor mij zien dat context heel belangrijk kan zijn voor het werk van een kunstenaar.
The Holls-Collective is een groep vrouwelijke kunstenaars die elkaar kennen van de KABK en sindsdien als collectief projecten doen. Ze hebben hun eigen praktijk, maar als groep duiken ze soms op bij diverse gelegenheden. Afgelopen jaar werkten ze aan een project op basis van een privé What’s App-groep die zij gebruiken sinds ze verder uit elkaar zijn gaan wonen , daarin worden zaken besproken die met nadruk niet met hun kunstenaarschap te maken hebben. Tijdens een residency van twee weken in de toenmalige ruimte van Locatie Z probeerden zij video te maken van de daarin besproken onderwerpen. Eerder lieten ze resultaten zien in het Stedelijk Museum onder de titel Bring your Own Beamer , maar nu is in de nieuwe ruimte aan de Binckhorst een kekke 8 channel video-installatie te zien waar tussendoor Ode an der Freude van Beethoven luid klonk terwijl daarop in een van de video’s wild gedanst werd met een pistool in de hand. Het is een bijzonder levendig geheel met veel gender-specifieke leeftijdsgebonden preoccupaties zal ik het maar noemen. De ruimte die Locatie Z tegenwoordig heeft, voor zolang het weer duurt, werd erg goed gebruikt – de inrichting werkte fantastisch. De presentatie vindt alleen vanavond plaats!
In een video is het collectief als geheel present
Dans met wapen
Onderwerpen zoals bijvoorbeeld….
Reflectie, letterlijk en figuurlijk
Headbangend
Installatie
De transparantie van de projectieschermen werkt erg suggestief
Werk en leven
leven en werk
En de danser bleef maar dansen
Overzicht ruimte
Nog een overzicht
En zoals altijd bij Locatie Z werd er weer goed voor ons gezorgd bij de bar
Locatie Z is alweer verhuisd, nu van het Helena van Doeveren plantsoen, een moeilijke uitdagende ruimte, naar de Binkhorst, waar een tijdelijke expositieruimte is betrokken. Op korte termijn zal die waarschijnlijk ook weer verlaten moeten worden. Ateliers zijn op een andere, stabielere locatie. Het geeft de kunstenaars in het initiatief, en overigens in meer inititatieven in Den Haag, veel zorgen, temeer daar beschikbare panden weg gekaapt worden voor klushuizen/apartementen en statushouders. Het laat weer eens zien hoe willekeurig het beleid van de gemeente is ten aanzien van de cultuur.
Intussen is deze ruimte wel erg groot en heeft het bepaald een potentieel dat nu, met de tentoonstelling van Sander van Heerde niet helemaal wordt benut. Het werk verdrinkt er een beetje in, maar is op zich de moeite waard om gezien te worden zoals u bij deze kunt zien:
Een sculptuur als een dronken insect, later werd ze ook voor een performance gebruikt die ik niet mee maakte.
Wel mooi gemaakt overigens en strak bedoeld denk ik
Deze foto geeft een mooi idee van het potentieel van de ruimte . Ook akoestisch interessant overigens: Matthias König deed een fraaie improvisatie op elektronische instrumenten
Een installatie gaf wat context aan het werk
Een ingenieuze videoprojectie van het beeld werd daarin getoond
Mooie kale ontwerpschetsen hingen aan een grote muur
erg de moeite waard
En zoals te doen gebruikelijk was Locatie Z weer goed van eten en drinken!
Terwijl in Locatie Z een tentoonstelling was ingericht en een performance plaats vond tijdens Hoogtij was buiten zicht nog een werk geïnstalleerd dat vandaag kon worden bezocht: Thijs Ebbe Fokkens werkte enige tijd in de grote ruimte in het gebouw aan het Helena van Doeverenplantsoen en kwam tot een nogal theatraal geheel. Een cirkelvormige constructie op dragers waarin ogenschijnlijk aarde lag en waarin in het centrum een geometrische vorm de kop op steekt, de suggestie is die van een kristal of diamant. Boven deconstructie zijn lampen aangebracht die het geheel van accenten voorziet, niet zo zeer als verlichting als wel ornament. Tussen de dragers van deze constructie zijn vier sculpturen geplaatst met de namen The Ghost, The Shell, The Saviour en The Escape. Zonder aan te geven welk sculptuur welke naam heeft laat de kunstenaar de toeschouwer het drama dat gesuggereerd wordt overdenken.
De kunstenaar stelt zich vele vragen bij het construeren van deze installatie, waarvan zijn functie als kunstenaar en hoe de wereld te duiden niet de minste is. Hij geeft niet veel weg, maar bij het zien van het geheel krijg je toch de neiging te denken dat een analytische geest tot een abstract systeem is gekomen waarbinnen niet alles klopt, maar waarbinnen een harde kern is te vinden die sturing geeft aan het drama dat zich daarbinnen afspeelt. Het geheel stimuleert de gedachten en vooral de protagonisten in het drama spreken mij tot de verbeelding. Het zijn elementen die mijns inziens ook zelfstandig een rol kunnen vervullen als zij de kans krijgen zich los te maken van het geheel.
Moose Space heeft een Video Art Night georganiseerd met video’s van jonge juist afgestudeerde kunstenaars. Charlotte van Winden, initiatiefneemster van deze avond nodigde haar voormalig KABK-docent Hester Scheurwater uit om iets te zeggen in de pauze.
Het publiek reageerde enthousiast. Veel mensen waren teleurgesteld dat ze niet binnen konden komen in de niet heel erg grote ruimte die constant vol was, en terecht, want het programma was bepaald dynamisch!
In Trash the House vond een performance plaats van het illustere duo Somer Meijer. Vanaf de schouw klonk het verslag van een spannende tenniswedstrijd
En ook performen blijkt duursport, het duo zat boven tegen het plafond de avond uit.
Bij LhGWR bezocht ik de tentoonstelling Safe Distance van Rune Peitersen, geabstraheerde stills van oorlogsvideo’s, beelden van observatiecamera’s, vliegtuigcamera’s tijdens bombardementen
Fascinerende eenzame ruínes in de woestijn
In grijs oplossende explosies
En in zand begraven archeologisceh overblijfselen.
Bij Maurits van de Laar hangen bijzonder levendige schilderijen van Andrea Freckman
Die geënsceneerde foto’s in vogelhokjes in een boomsculptuur hangt.
Die 3D-foto’s zijn inspiratie voor haar schilderijen
In de voorruimte hangen minutieus doorwerkte panelen waaraan het frame zich onttrekt en als een slang door de ruimte sluipt
De panelen zien er mooi uit en houden de atmosfeer in die ook in de oudere nachtgezichten van Lilian Kreutzberger te vinden is.
De tekeningen tonen eenzelfde soort stucturen met loskomende frames
Bij Locatie Z is de tentoonstelling Native Speakers te zien met hier werk van Alette Wttewaall
Pim Voorneman laat de betekenis van zijn woorden zien
Met een levendige geluidstape van een familiereünie toont Ellen Hofstra dit mini-tentje
Marjolein van der Meij maakte een installatie met haar werk
Ibrahim R. Ineke toont zijn donker-symbolische tekeningen voor een luie stoel in gepaste duisternis
Naast deze tentoonstelling woonde ik ook een subtiele performance bij in Locatie Z. In een schoon gesopte ruimte werd het publiek in een duistere ruimte gebracht. Na verloop van enige tijd priemde een lichtbundel door de ruimte waarin duizenden stofdeeltjes rond zweefden. Achter de bundel stonden twee vrouwen waarvan een achtereenvolgens drie ideeën van Demokritos voorlas over deeltjestheorie. De tweede vrouw liet daarbij deeltjes loskomen uit verschillende stoffen. Het mooist vond ik de deeltjes die door de lichtbundel spoten tijdens het doorscheuren van een krantenpagina. Performers waren Elke Veltman en Marijn te Kolsté.
Baracca, een nomadisch platform met wortels in Den Haag en Dordrecht, voerde afgelopen jaar een project uit waarbij het naamgenoten in Europa opzocht om daar ter plekke een expositie te tonen. Ze kwamen zo in allerlei gelegenheden in bijvoorbeeld Frankrijk, Spanje, België en Nederland waarvoor zij kunstenaars uit nodigden om werk te laten zien. Aftrap en afsluiting vonden plaats in de favoriete hang-out van initiatiefnemers Yvo van der Vat en Ibrahim F. Ineke in Den Haag, namelijk ijssalon Florencia.
Om nu nog een beeldende afsluiting en accentuering van de elfde verjaardag van Baracca te vieren heeft Baracca zich bij Locatie Z ruimte georganiseerd om een aantal van de kunstenaars te tonen die met hen zijn mee gegaan Europa in. De Nieuwe ruimte van Locatie Z is niet bepaald gemakkelijk, maar een nomadisch initiatief dat in diverse horecagelegenheden en andere sociale ruimtes werk toont is wel wat gewend en ook dit bleek wonderwel te lukken, ik kan me niet alle deelnemers herinneren (update 16 febr.), maar u krijgt een indruk:
Herman Lamers
Christine Gist
Ton Kraijeveld
Robert de Visser
Robert de Visser, uw correspondent, Ibrahim R. Ineke
Maurice Bogaerts
Yvo van der Vat
Matthias König
VHS-bouwsel van Norman Maus
De tafel van Tanja Smit werd intensief bestudeerd
en terecht natuurlijk met zulke mooie boekjes
Helena Sanders
Yvo van der Vat opende officieel en stelde enthousiast uw reporter voor als mede-exposant
Thijs Ebbe Fokkens
Twan Bastiaansen
Alette Wittewaal
Ibrahim R. Ineke
Mercedes langhorst, Dorina Kappatu
Een mooi geluidswerk van Andrew McNiven, geluiden uit het Städelmuseum in Frankfurt
Frans van Lent: Adidas jacket with ringing Nokia phone
Daan den Houter spreekt vanzelf
Anthony Blokdijk
Dan was er tegelijkertijd een tentoonstelling uit de grafische underground te zien gecureerd door Ibrahim R. Ineke die zelf ook een niet geringe plaats in neemt in die scene. Dit kon ik al helemaal niet uit elkaar halen, maar ik vind het prachtig werk en toon hierbij een indruk met alle namen van de deelnemers: Marcel Ruijters, Zeke Clough, Robert Adam GilmourKurt Komoda, Tony Burhouse, Gaspard Pitiot, Aeron Alfrey, Shaltmira…, FuFu Frauenwahl, Alkbazz, David Paleo, Muriel Bellini, Crippa Almqvist, Sean Aaberg, Ibrahim R. Ineke. Allen zijn lid van het blog Eaten by Ducks
Dit weekeinde was het dus afgelopen voor locatie Z op Ockenburg. Met een laatste presentatie die onder het klinken van doom-muziek plaats vond en desondanks een vrij feestelijk karakter had werd in een tentoonstelling een aantal werken getoond van mensen uit het pand en van gasten. Zaterdag was het zeker feest met Dick Verdult en zijn compania de Cumbia en zondag bezochten, naast de liefhebbers, ook veel dagjesmensen die het park bezochten de tentoonstelling. Die tentoonstelling was aan de achterkant van het pand te vinden, want aan de voorkant heeft inmiddels Brasserie Ock haar intrek genomen. Dit einde is een nieuw begin met vele nog onbekende mogelijkheden en dit point Zero werd hier gevierd:
De entrée van Cecilia Rebergen die het schildergebaar de ruimte in wil brengen. Het orgel er achter was al van verre te horen met wat voor mij op muziek uit een Duitse Expressionistische film uit de 20-er jaren leek: het stuk Circus Huichbregt van Ben Wallet
Het eerste werk dat ik zag was van een samenwerking tussen Iris Donker en Katinka van Gorkum. Purfiction, verschillende video’s met verkleedpartijen, alien-invasion en de visuele potentie van fabrieksvlees: erg spannend allemaal.
Iemand heeft te veel gedronken hier!
Zo’n slak mag wel integreren wat mij betreft!
Kortom: een dolle boel!
Sybren de Boer: De protagonist kan aan tafel – ruimtelijk verbeelde gedachtenprocessen met verbindingslijntjes
Die de processen in een web gevangen houden.
Dan een verteller: Paul de Mol leest gedurende dit weekeinde voor uit een brief die hij als oudste bewoner van het complex door de tijd heen geschreven heeft.
Saskia Laurent toont verzamelde leegheid in ARCH. Nr 140
In deze donkere kamer klinkt een duister geluidswerk van Ellen Hofstra
Die ook een mooie video van vallende pluisjes laat zien.
In een aparte ruimte, een soort kapel die het romantische werk van Ibrahim R. Ineke geen kwaad doet, is een ruimtelijke tekening van zijn hand geïnstalleerd.
Daarnaast is ook vlak werk terloops aangebracht
En is The Dark Side ook hier vertegenwoordigd in een duistere vorm
Grafisch is dit werk erg goed, zo’n presentatie is verrassend effectief!
Dick Verdult laat in De 4 Hoekstra’s zien dat hij niet voor niets “El Demasiado” wordt genoemd!
Straatsfeer in een donkere ruimte
Externe vertering van Koen Kloosterhuis, welke schaduw wordt hier geworpen?
Ben Wallet laat naast zijn draaiorgel ook nog een video vibreren.
Dóra Benyó organiseerde een performance die zich voor haar neus afspeelde terwijl zij het gebeuren filmde.
Of is ze zelf deel van de stoei performance Playfight 9.0?
Op zolder is een ander letterlijk hoogtepunt te vinden: installaties van Matthias König
Inclusief geluidselementen
Een spookachtige herinnering
Met ook ruimtelijke vormen
Die zich nogal suggestief naar je toe buigen
Terwijl de tijd verglijdt
Bij het verlatenvan het terrrein zie ik dat er vuur gestookt wordt, een vorm van purificatie, de resten materiaal verdwijnen.
De dag had vandaag een rouwrandje, daar GEMAK met ingang van middernacht ophoudt te bestaan. Ter gelegenheid daarvan is een debat georganiseerd over toekomst en positie van presentatieinstellingen en de diversiteit van het kunstenveld met hier het forum.
De opkomst gaf aan dat de belangstelling voor deze problematiek groot is.
Niels Post is er als kenner van het veld, Arno van Roosmalen spreekt met verschillende petten in dit geval is hij uitgenodigd als vertegenwoordiger van De Zaak Nu, dat geldt ook voor Birgit Donker. Van Roosmalen heeft een scherpe analyse van de actuele situatie en de verwachtingen die hij heeft van het veld klinken heel plausibel.
Bianca Runge was verantwoordelijk voor de opgeheven Willem 3 in Vlissingen. Zij schetst een ontluisterend beeld van de situatie in Zeeland.
Birgit Donker staat heel duidelijk aan de kant van de kunstenaar en de presentatieinstellingen
Bij aankomst vallen al projecties op van rode abstracte schilderingen
Binnen oogt het rood, ook host Suzanne Somers oogt rood en de kwade genius is in het Zwart
Annemiek Louwerens is verantwoordelijk voor de orde installatie
Die bijzonder geslaagd is, ze kijkt dan ook tevreden nar het geheel!
Rik hekman heeft een kamer met foto’s ingericht van een man die in de loop van een bepaalde periode zes verschillende vrouwen mee nam naar Lake Superior: WHY?
Hekman laat Connie van Driel de boekjes mee waarmee hij experimenteert om het project te documenteren.
Baracca overviel het roemruchte Florencia (bekend van koffie en ijs) voor de tweede keer. Na eerst ter opening van het Baracca-project een bijeenkomst te hebben georganiseerd sluiten ze het nu op de zelfde plek af met een pop-up tentoonstelling. Hier met werk van Daan den Houter
Initiator Ibrahim Ineke met een uitgave van zijn hand
Een mooi werkje van Ton Kraaijeveld
Die echt wel geniet van de context van het geheel
Dit was van een mij onbekende gast, de apparaatjes gaven geluid (Update: blijkt Manuel Padding te zijn, dank Ibrahim!)
Ook Harold de Bree improviseerde een duikboot
En opdat we wisten wie hiervan de creatieve genius was
Frans van Lent vroeg om een minuut stilte en die kreeg hij ook!
Dit fraaie werkje was van een Dordtse kunstenares die ik vergat de naam te vragen
Op Trek toonde een brede smile!
Uw correspondent had een filosofische bui
Ellen Rodenberg verlangt naar sneeuw denk ik. Het was een gedenkwaardige gebeurtenis!
Harald van Noordt toont werk met de rivier de Sorgue die ik ook goed ken. Het werk is minimalistisch en heeft surrealistische kanten. De atmosfeer is die van l’heure bleue en dat legt een mooi uniformerend filter over de doeken
Vooral in de doorwerkte doeken waarin het materiaal meer zijn werk doet
Het is niet voor niets dat de cercle rondom de surrealistische dichter René Char graag aan de Sorgue verbleef.
Daaronder waren niet de minste kunstenaars, van Noordt bevindt zich in goed gezelschap!
chmkoome's blog 