De officiële opening van Art Rotterdam miste ik door een vergeten tandarts afspraak, maar toen ik arriveerde ritselde het al van de BN-ers die juist werden toegelaten tot de beurs. Het begon druk en bleef druk tot ik weg ging en terecht, want deze editie straalde wat meer leven uit dan de voorgaande gelegenheden. Het publiek had er zin in en ook de galeries deden hun best met soms erg geslaagde presentaties. De beurs heeft een iets andere opzet met een beeldenplein wat centraal in de beursruimte is geplaatst wat de rest van de beurs overzichtelijk maakt. het lijkt dat er meer buitenlandse galeries zijn en een paar Nederlandse habitués zijn verdwenen, ik heb de indruk dat het geheel wat meer kan ademen. Buiten is een beeldenroute naar de ingang van de beurs georganiseerd met beelden die door de galeries zijn gesuggereerd. Ik begin daarmee om wat indrukken te tonen:
trendbeheer/Art Agent Orange plaatste werk van Luuk Smits. Hij zou zo bij het Malieveldproject kunnen mee doen!
Pim Palsgraaf via NL=US met Mycelium
Phoebus vaardigde Jan Smejkal af met tekstwerk.
Dat eerder bij Poetry International in de boom hing
De Aanschouw is aan haar toekomst aan het werken, hier de crew bij de mobiele Aanschouw
Met het overschilderschilderij, in deze vorm van Joop van ’t Hoenderdaal
Brinkman en Bergsma Cont. Art met Eugenie Boon
Krijn de Koning bij Slewe Gallery
Adam Colton idem dito
Monali Meher bij Lumen Travo, zij won de NN Art Award 2023
Keramiek ad infinito bij No Limits Art Castle met een keur aan bekende en onbekende kunstenaars.
Pauline Curnier Jardin bij Ellen de Bruijne die sowieso een aantrekkelijke stand heeft
ook met Daniele Formica en Lara Armacegui
Jochem Rotteveel doet het nu samen met Vermeer
Den Haag’s Glam Twins Dürst Britt & Mayhew hebben David Roth uitgenodigd met een overzicht van kleinere werken
en recent met bloemen geschilderde bloemschilderijen (hoe tautologisch wilt u het hebben?)
Anneke Eussen bij Tatjana Pieters
Heejsteck heeft een consistente presentatie met o.a. de Deen Claus Hugo Nielsen die een installatie op een Colenbrander plaatste
en natuurlijk mooi werk van V&B
Bij Frank Taal zijn uitsnedes uit de portefeuille te zien, mat hier Daan den Houter, Mike Ottink, Stef Rijs en Saminte Ekeland
Oey Tjeng Sit duikt plotseling op bij het relatief nieuwe Stevenson
Evenals Moshekwe Langa die recent in KM21 tentoonstelde
Vandenberge is een oude getrouwe beursganger met mooi werk van Clary Stolte
En wel heel fraai subtiel werk van Frank Halmans
Niels Post en Petra van Noort zijn te zien bij NL=US met groot en klein werk
Deze aquarellen van Robert Armstrong zijn te zien bij Kavanagh uit Dublin
Een Madrileense galerie met een werk van Jordi Alcaraz in de beste Spaanse materie-traditie
Jan Wattjes doet het heel goed bij Living Stone in Den Haag
Evenals Ton van Kints het nog steeds prima doet bij Ramakers
Maurits van de Laar heeft o.a. Susana Inglada
met een effectieve installatie van Susana Inglada
Tjebbe Beekman bij Grimm, gelaagd werk…
Wie zich afvroeg wat Michael Raedecker tegenwoordig doet….
Een mooi wandje van Sigrid Calon, in dit geval van keramiek
Joey Ramone laat werk zien van de Spaanse kunstenaar (?) die na het begin van de recente samenwerking met een Barcelonese galerie aan de presentatie met ook werk van Maurice Meeuwisse is toegevoegd.
Arjan van Helmond bij Galerie Gerard Hofland: Altijd goed!
Geen kwaad woord over Dick Verdult, hier met een foto van Ed van der Elsken bij Annet Geelen
Nogmaals de winnares van de NN Art Award, Monali Meher
Een mooie serie van Marijn van Kreij
bij Barbara Seiler
Dan nog even naar Prospects 2023 met Mattia Papp in de gang met zijn Atlantis project
Nico Riedinger met een schilderij en een sculptuur
Ook op Art The Hague bleek dat iedereen er weer zin in heeft: ondanks donkere wolken vond een drukke opening plaats mèt een bekettingde Jan van Zaanen. Er waren veel mensen om een beurs te zien die een aantal erg goede presentaties toont. Verder veel abstract, lyrisch of anderszins, zoals altijd. De route was weer iets anders en weer iets beter en zo krijg je toch de indruk dat deze Haagse kunstbeurs steeds meer op de kaart staat. Bij deze een kleine indruk:
Na de ingang een soort thema tentoonstelling met design en abstract werk. Dit vond ik een aardige presentatie van keramiek van Ceri Muller in een enscenering van Larissa Ambachtsheer
Gisteren wandelde ik een rondje door Rotterdam om drie tentoonstellingen te zien die op mijn lijstje staan. Ik zal die dezer dagen apart behandelen, aangezien ik geen van die drie te kort wil doen. De eerste is de tentoonstelling NOU EN die Daan den Houter bij galerie Frank Taal laat zien. Die tentoonstelling opende gisteren en de sfeer zat er met oesters en witte wijn goed in. Den Houter is een kunstenaar die zich met kunstzinnige conventies bezig houdt en daar steeds een twist aan geeft. Zo hield hij zich recent bezig met ijsschilderijen die in een tentoonstelling werden gehangen. Die smolten natuurlijk op de wand en de vloer en zo breidden de schilderijen zich uit tot een installatie die uit de aard der zaak aan een grote 3D-aquarel doet denken. Zo’n installatie is ook nu in de tentoonstelling aangebracht, maar nieuw zijn twee kleine ijskastjes waarin een ijsschilderij gekoeld getoond en bewaard kan worden. Dit werk geeft aan conserveren en aan het idee van het ijsschilderij een andere waarde. Het beeld doet ook denken aan De Aanschouw, de kleine vitrine bij café de Schouw aan de Witte de Withstraat waar met regelmaat het Overschilderschilderij wordt vernieuwd. Ook dat is een project van Daan den Houter.
Installatie Icepaintings
Installatie met Icepaintings
Icepainting klein met vriezer
Icepainting klein met vriezer
Het grootste deel van de tentoonstelling bestaat uit schilderijen waar de structuur de drager in duikt: negatieve schilderkunst! Ze zijn gemaakt door in mahoniehouten platen te frezen en in de sleuven dan verf in te gieten, die verf te laten drogen, te schuren, weer te frezen en weer te gieten enzovoorts tot aan het einde het geheel glad geschuurd wordt en het resultaat een wat ongrijpbaar kunstwerk is. De mahoniehouten drager functioneert als kader dat door de tekening in het hout een chique uitstraling geeft. De “schildering” bestaat uit dikke lijnen die parallel lopen, maar in het geval van de Twists zo onregelmatig zijn dat ze me aan spaghetti doen denken. Die lijnen hebben allerlei kleuren waarover de kunstenaar heel erg heeft nagedacht en waarbij hij diverse kleurenleren heeft gebruikt. Het resultaat is dat de verf een bijna digitale uitstraling heeft, felle kleuren die glad over de plaat bewegen. Ik vind zelf dat het allemaal bijzonder aantrekkelijk oogt en de conceptuele kant van het werk versterkt dit alleen maar. Naast de werken met lijnen heeft de kunstenaar ook nog gewerkt met stapelingen van vormen die doen denken aan torentjes die je met stenen op het strand maakt. Die vormen zijn op dezelfde manier uitgefreesd en met verf gevuld. Het is verbazingwekkend hoe Daan den Houter zichzelf steeds weer opnieuw weet uit te dagen en er toch continuïteit blijft in zijn werk, zoals ook in deze tentoonstelling weer te zien is.
Bij Frank Taal hangen al enige tijd nieuwe doeken van een oude bekende: Diederik van Kleef, bekend van kunstenaarsboeken en meer. Sinds een paar jaar is hij verhuist naar de Franse Campagne en praktiseert hij daar het schilderen waarbij hij zich laat inspireren door de erfenis van Mondriaan. Waar Mondriaan echter erg strak en rigide zijn ideeën op doek uitvoerde zijn die ideeën voor van Kleef slechts een begin van een reis waarvan het einde lang niet zeker is, maar meer dan eens tot bijzonder goede doeken leidt. met een eigenzinnige houding pulkt en trekt hij aan de thema’s van Mondriaan en eindigt hij in fraai organisch werk waarin de erfenis van Calvijn oplost in levendige kleurige doeken waarin zelfs een sprankje romantiek opduikt in een plotseling in de geometrie opduikend stukje dijbeen of een blozende wang.
De combinatie met het werk van Mike Ottink, een vriend van Diederik die ik eens bij de roemruchte knijpkattentoonstelling leerde kennen, werkt erg mooi: Ottink is duidelijk iemand van de ratio die op basis daarvan en met behulp van computerbegrippen op minimalistische wijze experimenteert met zijn materialen en tot interessante resultaten komt. Hij maakt ook prachtige boeken die ingelijst worden, maar op zo’n manier dat je dagelijks een een pagina kan omslaan om zo het werk te veranderen. Zijn wandsculptuur vond ik erg mooi en relevant naast de schilderijen die hij maakt, een fijne tentoonstelling met werk dat elkaar versterkt!
Diederik van Kleef: De schilder en zijn model – 2018
Diederik van Kleef: Drie meisjes – 2018
Mike Ottink: ?
Diederik van Kleef:?
Diederik van Kleef: New York City, studie Centre Pompidou – 2017
Diederik van Kleef: ?
Diederik van Kleef: Rode gloed – 2010
Mike ottink: Static Refresh Rate – 2019
Mike Ottink: Hidden in plain sight – 2019
Mke Ottink: boek
Met eenvoudige bladermogelijkheid
Mike Ottink: Algoritmmagic – 2019
Diederik van Kleef: Onderbrekend Raster 2020
Mike Ottink: Vlnr Photon, Phonon, Boson – 2015 en Approximate Determination – 2015
En dan ligt daar ook nog Handboek III, vvan en over Diederik van Kleef waaraan ook uw verslaggever nog een bijdrage heeft geleverd. Het boek kreeg de prijs voor het beste boek en lag daarvoor in het SM.
chmkoome's blog 