4 mei 2023
Tagarchief: PARK
AT FIRST I WAS AFRAID, I WAS PETRIFIED KEPT THINKING I COULD NEVER LIVE WITHOUT YOU BY MY SIDE BUT THEN I SPENT SO MANY NIGHTS THINKING HOW YOU DID ME WRONG AND I GREW STRONG AND I LEARNED HOW TO GET ALONG
Cycle
7 december 2020
Bij Park in Tilburg exposeren Bram Braam en Anneke Eussen al enige tijd. Ik zou het graag zien, maar dat is moeilijk op dit moment. Ik zag dat elk van de kunstenaars voor de gelegenheid een heel mooie editie hebben gemaakt ieder een aantal wandwerkjes voor een gunstprijs (kijk in de shop van Park):
Cycle
Let’s Stick Together
Rose des vents
15 oktober 2018
Gisteren was ik ook bij PARK dat inmiddels vijf jaar bestaat. Zij hebben om het feestelijk te maken een jubileumexpositie samengesteld van schilderkunst met bloemen. Daarbij neemt Reinoud van Vught afscheid als lid van PARK. Hij wilde als deelnemer in deze tentoonstelling ook aandacht besteden aan de jong overleden Franse schilder Christof Yvoré die hier met enige schilderijen is vertegenwoordigd.
De ruimte van PARK heeft weer een metamorfose ondergaan en is bepaald chique ingericht: in het midden van de ruimte is een grijze cirkel op de vloer gemaakt waarop een gestileerde windroos is geplaatst die precies N/Z is georiënteerd. Die windroos bestaat uit wanden in diverse kleuren en twee wanden zijn beplakt met een ontwerp van een van de deelnemers: Jorn van Leeuwen. Dit ontwerp werkt dan als achtergrond voor de schilderijen die er op hangen. Dat pakt een keer goed uit en een keer minder naar mijn smaak. De kleuren voor de andere wanden zijn uitstekend als achtergrond voor de schilderijen.
Als geheel is het een erg goede tentoonstelling voor wie van schilderkunst houdt, er zijn uitstekende schilders uitgenodigd en het is een plezier om zo’n een beetje ouderwetse tentoonstelling weer eens te bezoeken. Het pleit voor de mensen van PARK dat ze die keuze maken in deze turbulente tijden waarin schilderkunst, als ze wordt getoond, dat tenminste in een installatie of multi-disciplinaire context wordt gedaan.
Een enorm boeket staat bij de windroos te verwelken als memento mori
De windroos in de zaal
Een doek van Han Klinkhamer op het ontwerp van Jorn van leeuwen: het geeft een aangename spanning.
Daartegenover Ina van Zeyl
Sam Windett: Large Wedge
Michael de Kok: Z. T.
Hier een mooie combi – Ronald Zuurmond en Marc Mulders
Weer de achtergrond van Jorn van Leeuwen die mooi werkt bij de gave grote werken op papier van Reinoud van Vught. De kleine schilderijtjes die er nog opzij van hangen zijn dan weer te veel en zo’n wand wordt een beetje ontkracht.
Christof Yvoré is inderdaad de moeite waard
Dit doek van Marc Mulders bezorgt me tegenstrijdige gevoelens wat ik wel een kwaliteit vind!
Nog een mooi werk van Ronald Zuurmond
Apart staat een wandje met een editie van zeven werken van Reinoud van Vught die t.g.v. het jubileum gekocht kunnen worden voor een gunstprijs.
Daarvan is dit wel mijn favoriet. Intrigerende technieken gebruikt van Vught.
Promising
5 juli 2018
Helaas gemist, maar bij deze toch nog een hoogtepunt:
Johnny Wiekhart: Kinetics, Untitled 2 – 2017
Islands in the Stream
24 maart 2018
Vandaag werd door Rob Scholte de tentoonstelling van Hadassah Emmerich en Nadia Naveau geopend in Park in Tilburg. De opening maakte ik niet mee, maar ik mocht tijdens het inrichten even kijken en de kunstenaars ontmoeten. Het is een welhaast museale presentatie geworden waarbij het werk en de ruimte elkaar op mooie manier versterken. Beide kunstenaars werken op voor Nederlandse begrippen forse formaten, maar door de ruimte van Park leeg te houden komen de stukken optimaal tot hun recht en werken de verschillende disciplines mooi samen. De schilderijen van Emmerich vond ik tot voor enige tijd gave, door exotische elementen bepaalde abstractie, maar recent herken ik meer de figuratieve elementen. Mede door de gebruikte technieken moet ik aan Amerikaanse pop-art denken (Pearlstein bijvoorbeeld), maar door de door de kunstenaar gebruikte collagetechniek stijgt het werk daar boven uit.
Die Pop-art komt duidelijk terug in het werk van Nadia Naveau die met verschillende materialen beelden maakt waarin tekenfilmfiguren en kunsthistorische gegevens met elkaar concurreren. Evenals bij Hadassah Emmerich ben ik bij haar onder de indruk van de formaten die zij gebruikt. Het is zo een erg geslaagd geheel geworden dat ook mooi in de serie zeer geslaagde tentoonstellingen van Park past!
Voor: Nadia Naveau – Rose-Water Sun-King’s Delight – 2014, achter: Hadassah Emmerich: Stack, banner
Werken op papier van Hadassah Emmerich
Nadia Naveau: Niche Party – 2017
Voor: Nadia Naveau – Roman Riots – 2010
Hadassah Emmerich: Experimenten in schilderschrift en verdubbelingen
Hadassah Emmerinch: Pose 1 en 2, ook een verdubbeling
Nadia Naveau: materiaalcombinaties die werken!
Op de gaanderij boven: Nadia Naveau – Olympia en Figaro
Bij deze een overzicht om te tonen dat ik niets te veel gezegd heb
Nog een spiegelstel van Hadassah Emmerich boven de Olympia
Über-sympathiek team: Curator Rob Moonen van Park richt in met de dames
Nòg een poppy kneiter van Nadia Naveau: Funny Five Minutes – Goofin’ Around, vers uit het atelier!
Abstruct
26 februari 2017
Bij Park in Tilburg is op dit moment de tentoonstelling Abstruct te zien, die bevat groot monumentaal werk dat zich desalniettemin mooi naar de ruimte voegt. Het gaat over abstracte kunst, twee ruimtelijke werken (waarvan een met een op de muur geschilderde achtergrond) en een ruimtelijk conceptueel werk, de andere werken zijn muurschilderingen. De computer heeft bepaald wel invloed: rasters, regelmatige structuren die onderbroken worden: het is goed dat alles in zwart wit en grijzen is opgelost, dat draagt erg bij tot de eenheid van het geheel. Die eenheid maakt het ook prettig de tentoonstelling te bezoeken, je wordt niet constant overdonderd door weer een gigantisch werk in veel kleuren en de intentie van het werk blijft toch wel overeind. Al bij al weer een geslaagde tentoonstelling die van Park een waardevolle plek maakt om te koesteren!
Op de voorgrond Always running, never look back van Clemens Hollerer, achter boven een werk van Jasper van der Graaf, ook nog even te zien bij HEDEN in Den Haag
Voor: Sebastiaan Wickeroth: decompositie van geometrische vormen en achter: Esther Stocker
Hier nog wat duidelijker
Een golvende structuur geïnspireerd door de ruimte van Roos van Dijk
Een 2D-3D combi van Graphic Surgery (Gijsbert Zijlstra en Erris Huigens)
Zaaloverzicht van boven
Nogmaals
en tot slot het werk van Jasper van der Graaf close by!
Eindejaarslijst chmkoome’s blog 2016
2 januari 2016
De koude wind die al jaren uit de rechtse hoek over het culturele veld waait maakte de afgelopen maanden flink slachtoffers! Tijdelijke oplossingen werden in bepaalde gevallen wel gevonden, maar structureel gaat het bepaald niet goed. In het Haagse spelen daarnaast nog meer zaken een rol. De ontwikkelingen in het vastgoed en in de Haagse infrastructuur zorgen er voor dat Haagse kunstenaarsinitiatieven met hun hele hebben en houwen van hot naar her gestuurd worden. De ontwikkelingen in de Binckhorst zijn in dit opzicht tekenend: Billytown begon met een ambitieus programma en een heel nieuwe opzet en zal in april het veld moeten ruimen. Locatie Z was naar haar derde expositielocatie in een jaar verhuisd, ook in de Binckhorst , het zal daar weer weg moeten. Dat gebied leek veel mogelijkheden te bieden voor de kunstensector, maar de stedelijke ontwikkelingen en met name het gereed komen van de Rotterdamse baan zorgen er voor dat het gebied ook commercieel aantrekkelijk wordt. Daarnaast is er mede ten gevolge van de immigratie een behoefte aan woonruimte en er wordt naarstig gezocht naar kantoorruimtes die tot wooneenheden kunnen worden omgebouwd. Het gevolg is dat kunstenaarsinitiatieven met enorme onzekerheid blijven zitten over hun situatie.
Deze eindlijst is beperkt. Ik heb afgelopen jaar minder gezien wegens diverse reizen die ik mede ivm onderzoek heb gemaakt. Daarnaast ben ik ook uitgenodigd om jaarmeester te worden van het Apprentice-Master Project van Kunstpodium T en dat heeft me ook nogal bezig gehouden, de resultaten zijn op deze site de komende maanden te bezichtigen. Een bijkomend voordeel is wel dat ik regelmatig het land in zal gaan voor de erbij behorende tentoonstellingen en dus ook andere exposities in de omgeving zal zien. Zo ben ik recent al een paar keer in Park en de Pont geweest waar ik normaal wat moeilijker kom. Bij deze de toppers zonder hierarchie:
In Den Haag is Parts Project nadrukkelijk aanwezig met een paar waanzinnig goede tentoonstellingen waarvan ik vooral Show me Your Vital Parts top vond. De installatie van Pim Voorneman droeg als entrée bij aan de gelaagdheid van de presentatie.
Het weekend waarin A day to clay a bust van Topp&Dubio plaats vond in 503 was gedenkwaardig, het interessante initiatief gaat rustig zijn eigen weg (dit weekend met Joost Rekveld) en de heren gaan door met acties in straten enzo..
Quartair maakte met Drawing Front een mooie tekeningententoonstelling en de tentoonstelling van Frank Halmans bij Ramakers was ook heel goed.
De tentoonstelling over Vilèm Flusser bij West past mooi in een zich steeds duidelijker aftekenend programma dat met het in gebruik nemen van Huis Huguetan nog veel meer mogeljkheden heeft zich te ontwikkelen. De recente tentoonstellingen See How the land Lays/Gagarin zijn daar een mooi voorbeeld van.
Baracca maakte bij Locatie Z de afsluiting van haar “Inside Job” project in een vrij moeilijke omgeving wel een goede show. Locatie Z zelf heeft op die locatie, het Helena van Doeverenplein, kort maar hevig gefunctioneerd na eerst met All You can Eat van Ockenburg afscheid te hebben genomen. Thijs Ebbe Fokkens maakte onder de naam Escapist Cookbook een grote installatie die indruk maakte en de recente expositie The Group van The Holls-Collective, dit keer in de Binckhorst, laat zien dat het potentieel ondanks alles onaangetast blijft.
Billytown maakte haar belofte volop waar met een serie tentoonstellingen: de solo van Marius Lut, de mooi onbevangen tentoonstelling Can’t do Nothing die door Bernice Nauta werd gecureerd en de nu nog te bezichtigen tentoonstelling van Iede Reckman, For All but Finitely Many, maken het om wanhopig van te worden dat zij weer verkassen moeten. Hopelijk vinden ze een manier om zo door te gaan.
Galerie Maurits van de Laar vierde zijn vijfentwintigjarige jubileum met een tentoonstelling die aangeeft dat de galeriehouder een mooi breed programma heeft ontwikkeld dat hem een sterke plek in de Haagse galeriewereld bezorgt. De tentoonstelling Auszeit van Diederik Gerlach in oktober was bijzonder fraai!
Helaas moeten we afwachten wat met een andere sterke galerie, Nouvelles Images, gebeurt nadat Erik Bos helaas veel te vroeg overleed. En, talking about galleries: De Art The Hague beurs begint nu wel smoel te krijgen, alleen het randgebeuren oogt bijzonder rommelig en hap-snap: kan daar niet een goede curator op gezet worden?
Galerie Durst Britt&Mayhew gaat onverdroten voort op de ingeslagen koers met een vrij ambitieus programma dat mooie tentoonstellingen oplevert, de tentoonstelling van Wieke Wester en Alexandre Lavet waren niet te versmaden!
STROOM blijft instelling van het jaar voor mij, zij zijn de spil van de Haagse kunstwereld en het hele land is daar jaloers op. Het twee-jarige project dat ze uitvoeren, Attempts to read the World (Differently) , vindt doorgang met intrigerende tentoonstellingen: na vorig jaar de tentoonstelling met Neïl Beloufa te hebben gemaakt zagen we dit jaar de Display Show met Celine Condorelli, Gavin Wade en James langdon en nu het project Three Exhibits, Five Acts dat zich na de grote video-installatie van Max de Waard interessant ontwikkelt.
Dat de wind in HEDEN uit een andere hoek waait is ook duidelijk: met een consequente serie tentoonstellingen en deelname aan beurzen proberren zij hun bekendheid te vergroten en een aantal door henzelf gebrachte kunstenaars te promoten. De HEDEN-start prijs is een mooi intitiatief en tentoonstellingen als die van Ingrid Mol en Theo Jansen zijn altijd de moeite waard om te bezoeken.
Het Malieveld-project blijft interessant voor mij persoonlijk als laboratorium en incidenteel komen ook anderen daar werken op zaterdagochtend. Zo werd op 9 april het vierjarig jubileum gevierd met een aantal deelnemende kunstenaars.
Buiten Den Haag vind ik PARK in Tilburg toch heel bijzonder met o.a. een zomer-installatie van Yona Friedman en een fantastische tentoonstelling als Mwili na Akili met Charlote Schleiffert en Paul Bogaers. Lekker licht, een tentoonstelling die Eelco van der Lingen maakte voor het Centraal Museum in Utrecht vond ik erg de moeite waard en het was fijn om te zien dat ook This Art Fair in de beurs van Berlage wat meer karakter begint te krijgen. Het is goed dat individuele kunstenaars zich hier kunnen aanmelden.
Internationaal werd ik geraakt door de Robert Ryman-tentoonstelling in DIA-arts centre in New York, de Duchamp en Brancusi opstellingen in het Philadelphia Museum of Modern Art, de Barnes-Collection in Philadelphia, de heropening van het SF MOMA met een prachtige inventieve nieuwe vleugel en een fantastische brede presentatie van o.a. Elsworth Kelly. Verslagen stonden op Facebook, maar daar moet je kennelijk toch niet te enthousiast gebruik van maken want na een album met al mijn Malieveldwerk zijn nu ook drie van mijn U.S. albums verdwenen. Ik zal proberen in de loop van de komende maanden verslagen op dit blog te zetten.
De tentoonstelling van Annemiek Lauwerens in een kapel in Pernes les Fontaines in Zuid Frankrijk liet voor mij zien dat context heel belangrijk kan zijn voor het werk van een kunstenaar.
Ik had graag nog gezien:
Manifesta 11 in Zürich, Beat Generation in het Centre Pompidou, Georgia O’Keeffe in de Tate gallery, Machiel van Soest na Billytown ook in P.S. Projects met Sequence, Erik van Lieshout in Wiels, Francys Alys in de Wiener Sezession, de collectie Chtchtoukine in Fondation Louis Vuitton in Parijs en last but certainly not least: Carte Blanche voor Tino Sehgal in het Palais de Tokyo.
CD van 2016 (nog maar net binnen): Radiohead – A Moon Shaped Pool
Boek van 2016: Stefan Hertmans –De Bekeerlinge
Filmserie van 2016: Game of Thrones season VI,
chmkoome's blog 