22 september 2019
Francis Alÿs: Le temps du sommeil
Tagarchief: Francis Alys
Jeux d’enfants
30 augustus 2019
Francis Alÿs: Papelote – Papalote (Balkh – Afghanistan 2011)
Maastricht
26 juni 2019
Vandaag was ik om sentimentele redenen een dagje in een veel te heet Maastricht (35 graden) en ik kon het toch niet laten het Bonnefanten nog even binnen te lopen. Daar heb ik me op dingen gericht die me opvielen zonder de context te bestuderen of me die bewust te zijn. Zo vielen me de volgende zaken op:
Grayson Perry: The grave of the unknown craftsman – 2011
Grayson Perry: The grave of the unknown craftsman (detail) – 2011
Ine Schreuder: Z.T. er is een overzicht vvan het archief van deze overleden kunstenaar te zien: mooie sensitieve sculptuurtjes
Pawel Althamer & Alexander Zmijewski: So genannte Welten und andere Phänomäne des Geistes – 2003 – 2004 De kunstenaars onderzochten bewustzijnsveranderingen door hypnose, mezcal etc en lietten de resultaten zien in enkele videos
Waarin Althamer er niet helemaal meer bij is, fascinerend werk!
Chantal Le Doux: Candyfloss – 2017
Francis Alÿs: Déja vu paintings (Cruiser) – 2011
Francis Alÿs: Déja vu (Cruiser) – parts from a dyptic – 2011
gerlach en koop: verminderde ruimte – 2010
Peter Doig: Blotter – 10 etsen (1 voorbeeld) een mooie grafiekserie!
La Dépense
Knots ’n Dust
Eindejaarslijst chmkoome’s blog 2016
2 januari 2016
De koude wind die al jaren uit de rechtse hoek over het culturele veld waait maakte de afgelopen maanden flink slachtoffers! Tijdelijke oplossingen werden in bepaalde gevallen wel gevonden, maar structureel gaat het bepaald niet goed. In het Haagse spelen daarnaast nog meer zaken een rol. De ontwikkelingen in het vastgoed en in de Haagse infrastructuur zorgen er voor dat Haagse kunstenaarsinitiatieven met hun hele hebben en houwen van hot naar her gestuurd worden. De ontwikkelingen in de Binckhorst zijn in dit opzicht tekenend: Billytown begon met een ambitieus programma en een heel nieuwe opzet en zal in april het veld moeten ruimen. Locatie Z was naar haar derde expositielocatie in een jaar verhuisd, ook in de Binckhorst , het zal daar weer weg moeten. Dat gebied leek veel mogelijkheden te bieden voor de kunstensector, maar de stedelijke ontwikkelingen en met name het gereed komen van de Rotterdamse baan zorgen er voor dat het gebied ook commercieel aantrekkelijk wordt. Daarnaast is er mede ten gevolge van de immigratie een behoefte aan woonruimte en er wordt naarstig gezocht naar kantoorruimtes die tot wooneenheden kunnen worden omgebouwd. Het gevolg is dat kunstenaarsinitiatieven met enorme onzekerheid blijven zitten over hun situatie.
Deze eindlijst is beperkt. Ik heb afgelopen jaar minder gezien wegens diverse reizen die ik mede ivm onderzoek heb gemaakt. Daarnaast ben ik ook uitgenodigd om jaarmeester te worden van het Apprentice-Master Project van Kunstpodium T en dat heeft me ook nogal bezig gehouden, de resultaten zijn op deze site de komende maanden te bezichtigen. Een bijkomend voordeel is wel dat ik regelmatig het land in zal gaan voor de erbij behorende tentoonstellingen en dus ook andere exposities in de omgeving zal zien. Zo ben ik recent al een paar keer in Park en de Pont geweest waar ik normaal wat moeilijker kom. Bij deze de toppers zonder hierarchie:
In Den Haag is Parts Project nadrukkelijk aanwezig met een paar waanzinnig goede tentoonstellingen waarvan ik vooral Show me Your Vital Parts top vond. De installatie van Pim Voorneman droeg als entrée bij aan de gelaagdheid van de presentatie.
Het weekend waarin A day to clay a bust van Topp&Dubio plaats vond in 503 was gedenkwaardig, het interessante initiatief gaat rustig zijn eigen weg (dit weekend met Joost Rekveld) en de heren gaan door met acties in straten enzo..
Quartair maakte met Drawing Front een mooie tekeningententoonstelling en de tentoonstelling van Frank Halmans bij Ramakers was ook heel goed.
De tentoonstelling over Vilèm Flusser bij West past mooi in een zich steeds duidelijker aftekenend programma dat met het in gebruik nemen van Huis Huguetan nog veel meer mogeljkheden heeft zich te ontwikkelen. De recente tentoonstellingen See How the land Lays/Gagarin zijn daar een mooi voorbeeld van.
Baracca maakte bij Locatie Z de afsluiting van haar “Inside Job” project in een vrij moeilijke omgeving wel een goede show. Locatie Z zelf heeft op die locatie, het Helena van Doeverenplein, kort maar hevig gefunctioneerd na eerst met All You can Eat van Ockenburg afscheid te hebben genomen. Thijs Ebbe Fokkens maakte onder de naam Escapist Cookbook een grote installatie die indruk maakte en de recente expositie The Group van The Holls-Collective, dit keer in de Binckhorst, laat zien dat het potentieel ondanks alles onaangetast blijft.
Billytown maakte haar belofte volop waar met een serie tentoonstellingen: de solo van Marius Lut, de mooi onbevangen tentoonstelling Can’t do Nothing die door Bernice Nauta werd gecureerd en de nu nog te bezichtigen tentoonstelling van Iede Reckman, For All but Finitely Many, maken het om wanhopig van te worden dat zij weer verkassen moeten. Hopelijk vinden ze een manier om zo door te gaan.
Galerie Maurits van de Laar vierde zijn vijfentwintigjarige jubileum met een tentoonstelling die aangeeft dat de galeriehouder een mooi breed programma heeft ontwikkeld dat hem een sterke plek in de Haagse galeriewereld bezorgt. De tentoonstelling Auszeit van Diederik Gerlach in oktober was bijzonder fraai!
Helaas moeten we afwachten wat met een andere sterke galerie, Nouvelles Images, gebeurt nadat Erik Bos helaas veel te vroeg overleed. En, talking about galleries: De Art The Hague beurs begint nu wel smoel te krijgen, alleen het randgebeuren oogt bijzonder rommelig en hap-snap: kan daar niet een goede curator op gezet worden?
Galerie Durst Britt&Mayhew gaat onverdroten voort op de ingeslagen koers met een vrij ambitieus programma dat mooie tentoonstellingen oplevert, de tentoonstelling van Wieke Wester en Alexandre Lavet waren niet te versmaden!
STROOM blijft instelling van het jaar voor mij, zij zijn de spil van de Haagse kunstwereld en het hele land is daar jaloers op. Het twee-jarige project dat ze uitvoeren, Attempts to read the World (Differently) , vindt doorgang met intrigerende tentoonstellingen: na vorig jaar de tentoonstelling met Neïl Beloufa te hebben gemaakt zagen we dit jaar de Display Show met Celine Condorelli, Gavin Wade en James langdon en nu het project Three Exhibits, Five Acts dat zich na de grote video-installatie van Max de Waard interessant ontwikkelt.
Dat de wind in HEDEN uit een andere hoek waait is ook duidelijk: met een consequente serie tentoonstellingen en deelname aan beurzen proberren zij hun bekendheid te vergroten en een aantal door henzelf gebrachte kunstenaars te promoten. De HEDEN-start prijs is een mooi intitiatief en tentoonstellingen als die van Ingrid Mol en Theo Jansen zijn altijd de moeite waard om te bezoeken.
Het Malieveld-project blijft interessant voor mij persoonlijk als laboratorium en incidenteel komen ook anderen daar werken op zaterdagochtend. Zo werd op 9 april het vierjarig jubileum gevierd met een aantal deelnemende kunstenaars.
Buiten Den Haag vind ik PARK in Tilburg toch heel bijzonder met o.a. een zomer-installatie van Yona Friedman en een fantastische tentoonstelling als Mwili na Akili met Charlote Schleiffert en Paul Bogaers. Lekker licht, een tentoonstelling die Eelco van der Lingen maakte voor het Centraal Museum in Utrecht vond ik erg de moeite waard en het was fijn om te zien dat ook This Art Fair in de beurs van Berlage wat meer karakter begint te krijgen. Het is goed dat individuele kunstenaars zich hier kunnen aanmelden.
Internationaal werd ik geraakt door de Robert Ryman-tentoonstelling in DIA-arts centre in New York, de Duchamp en Brancusi opstellingen in het Philadelphia Museum of Modern Art, de Barnes-Collection in Philadelphia, de heropening van het SF MOMA met een prachtige inventieve nieuwe vleugel en een fantastische brede presentatie van o.a. Elsworth Kelly. Verslagen stonden op Facebook, maar daar moet je kennelijk toch niet te enthousiast gebruik van maken want na een album met al mijn Malieveldwerk zijn nu ook drie van mijn U.S. albums verdwenen. Ik zal proberen in de loop van de komende maanden verslagen op dit blog te zetten.
De tentoonstelling van Annemiek Lauwerens in een kapel in Pernes les Fontaines in Zuid Frankrijk liet voor mij zien dat context heel belangrijk kan zijn voor het werk van een kunstenaar.
Ik had graag nog gezien:
Manifesta 11 in Zürich, Beat Generation in het Centre Pompidou, Georgia O’Keeffe in de Tate gallery, Machiel van Soest na Billytown ook in P.S. Projects met Sequence, Erik van Lieshout in Wiels, Francys Alys in de Wiener Sezession, de collectie Chtchtoukine in Fondation Louis Vuitton in Parijs en last but certainly not least: Carte Blanche voor Tino Sehgal in het Palais de Tokyo.
CD van 2016 (nog maar net binnen): Radiohead – A Moon Shaped Pool
Boek van 2016: Stefan Hertmans –De Bekeerlinge
Filmserie van 2016: Game of Thrones season VI,
Le temps du sommeil
9 november 2016
Francis Alys:Le temps du sommeil – 1996– ( 111 paintings, oil, encaustic, crayon and collage on wood, c. 11.5 x 15.5 cm)
Au coeur
31 juli 2015
Ik bracht weer een bezoekje aan de collection Lambert in een stevig bewaakt Avignon waar het theaterfestival juist haar laatste voorstellingen toonde. Abdessemed in de Église des Celistins miste ik , maar hier is hij ook volop aanwezig:
Een mooi werkje waarvan ik de auteur niet kon vinden.
Adel Abdessemed: Coup de Grace voetballiefhebbers weten wel waarover het gaat!
Marcel Broodthaers: Bouteille à la mer
Adel Abdessemed: Drawing for Hope II
Adel Abdessemed: Solitude
Een aparte installatie van de Israëlische regisseur Amos Gitai: Cronique d’un mort annoncé. Het betreft een draaipunt in het Israëlische bewustzijn toen Yitzak Rabin werd vermoord door een extremist. De installatie geeft met documentair materiaal de morele chaos weer waarin het land is beland.
Met videoprojecties op plafonds, vloeren en wanden
wat vrij claustrofobisch werkt
Toch nog een keer, omdat ie zo mooi is: Claude Leveque: J’ai rêvé d’un autre monde
Hoogtepunt was voor mij de video Cuentos Patrióticos van Francis Alÿs uit 1997
met een situatischets van het Zócalo in Mexico D.F.
Jenny Holzer: Endgame, voor mij onbekend werk van een bewonderde kunstenaar
En daar is hij weer: Adel Abdessemed: Bristow – 2016
In de museale nieuwbouw niet veel interessants, hoogstens deze “Les Yeux”van David Shrigley op de vloer
Ciudad Juárez Projects
22 juli 2016
Francis Alÿs: Untitled – 2013 (Oil on canvas and wood)
Pacing
2 maart 2016
Francis Alys, pages from Pacing
In Pacing, the latest title of the LiberArs series, the artist drew invisible figures through public space as a form of imaginary architecture. But since there is no goal in the act itself, this mode of walking by numbers is one of the many ways in which Alÿs conveys the physicality of walking by defining specific simple tasks, which nonetheless have a certain historical resonance and a number of cultural implications. In the aftermath of 9/11, along the desolate streets of downtown Manhattan, his aimless deambulation brought him some consolation, for as he had pointed out in his notes a decade before: As long as Im walking, Im not thinking.
chmkoome's blog 