Vandaag was ik eerst nog even op Art Rotterdam waar Wilfried Huet een lezing gaf over Gagarin, het tijdschrift dat hij uitgeeft en waarin beeldend kunstenaars worden uitgenodigd een tekstuele bijdrage te leveren. West heeft op dit moment in Huis Huguetan een tentoonstelling die is samengesteld door het collectief HELD, een groep van vier kunst-afficionados waaronder Huet. Daarnaast wordt in de ruimte van West aan het Groenewegje de tentoonstelling Gagarin, Slominsky, Beuys getoond waarin naast werk van Andreas Slominsky en Josepy Beuys ook alle edities van Gagarin te zien zijn. In zijn lezing vertelde Huet over de inspiratie voor het tijdschrift, de band met zijn eerdere beeldende werk en over het verloop van de geschiedenis van Gagarin en hoe de contacten met de diverse kunstenaars verliepen. Het is bijzonder interessant te zien en te horen hoe beeldend kunstenaars de vraag van de redacteur om een tekst te leveren opvatten en naast ingrepen in de vormgeving illustreert het geleverde werk in de meeste gevallen de attitude die de kunstenaar heeft.
Wilfried Huet naast een geprojecteerde lijst met medewerkers van Gagarin onder wie zeker niet de minsten
Met een overtuigende toon vertelde Huet over de wijze waarop hij kunstenaars er toe overhaalde een tekst te leveren waarna hij overtuigend de verrassing beschreef over het geleverde werk.
Een tekst van Alfredo jaar als voorbeeld
Hierna wilde ik toch nog de Rotterdam Contemporary zien waarvoor ik ook een aantal uitnodigingen kreeg van interessante kunstenaars. Bij deze een indruk:
Bijna als eerste werd ik verrassend aangesproken door Andreas Martí uit Zürich die ik al een aantal jaar in Athene heb meegemaakt. Zijn Initiatief Diensgebäude laat o.a. werk van hemzelf zien waaronder deze uit nood geboren lamp
en ook dit papier werk.
Jans Muskee heeft voor de gelegenheid een fraai groot werk getekend: Just what is it that makes today’s homes so differnt, so appealing?
Willem Stoop bij WTC-gallery
Galerie Ra was erg populair bij de dames met handige toontafels
Gryanne Stunnenberg
Mooi transparant werk van Klaas Gubbels
Prachtig werk van Jan van Munster
En nog een meester: werk van Mariëlle Buitendijk
Een wandsculptuur van Olaf Mooij bij Bob Smit
Babette Kleijn
Werk uit een solopresentatie van Lotte van Lieshout bij galerie Wit
Nico Parlevliet bij Pictura
Paul Bogaers
Het lijkt wel of ik Tobias Lengkeek tegenwoordig overal tegen kom!
Alweer Olaf Mooij bij Buro Rotterdam
Joel Mpah Dooh bij Sanaa
Tamara Dees bij Twelve Twelve
Het zou me niet verwonderen als het deze Engelse galerie is die de prijs voor de beste presentatie heeft gewonnen: L’étrangère uit London
Dan hing er in de WTC galerieruimte ook nog een tentoonstelling met Rotterdamse meesters, uitgezocht door een selectiecommissie, mooi geheel met ik zeggen met enige omissies:
Weer Mariëlle Buitendijk, hors concours wat mij betreft!
Prachtige subtiele paneeltjes
Inge Aanstoot hoort er zeker bij
Evenals Eveline Visser
John van ’t Slot
Ad Schouten
Geert Baas hoort er ook bij! Hij heeft zich er stiekem tussen gewurmt met dit werk op de heren WC
De koude wind die al jaren uit de rechtse hoek over het culturele veld waait maakte de afgelopen maanden flink slachtoffers! Tijdelijke oplossingen werden in bepaalde gevallen wel gevonden, maar structureel gaat het bepaald niet goed. In het Haagse spelen daarnaast nog meer zaken een rol. De ontwikkelingen in het vastgoed en in de Haagse infrastructuur zorgen er voor dat Haagse kunstenaarsinitiatieven met hun hele hebben en houwen van hot naar her gestuurd worden. De ontwikkelingen in de Binckhorst zijn in dit opzicht tekenend: Billytown begon met een ambitieus programma en een heel nieuwe opzet en zal in april het veld moeten ruimen. Locatie Z was naar haar derde expositielocatie in een jaar verhuisd, ook in de Binckhorst , het zal daar weer weg moeten. Dat gebied leek veel mogelijkheden te bieden voor de kunstensector, maar de stedelijke ontwikkelingen en met name het gereed komen van de Rotterdamse baan zorgen er voor dat het gebied ook commercieel aantrekkelijk wordt. Daarnaast is er mede ten gevolge van de immigratie een behoefte aan woonruimte en er wordt naarstig gezocht naar kantoorruimtes die tot wooneenheden kunnen worden omgebouwd. Het gevolg is dat kunstenaarsinitiatieven met enorme onzekerheid blijven zitten over hun situatie.
Deze eindlijst is beperkt. Ik heb afgelopen jaar minder gezien wegens diverse reizen die ik mede ivm onderzoek heb gemaakt. Daarnaast ben ik ook uitgenodigd om jaarmeester te worden van het Apprentice-Master Project van Kunstpodium T en dat heeft me ook nogal bezig gehouden, de resultaten zijn op deze site de komende maanden te bezichtigen. Een bijkomend voordeel is wel dat ik regelmatig het land in zal gaan voor de erbij behorende tentoonstellingen en dus ook andere exposities in de omgeving zal zien. Zo ben ik recent al een paar keer in Park en de Pont geweest waar ik normaal wat moeilijker kom. Bij deze de toppers zonder hierarchie:
In Den Haag is Parts Project nadrukkelijk aanwezig met een paar waanzinnig goede tentoonstellingen waarvan ik vooral Show me Your Vital Parts top vond. De installatie van Pim Voorneman droeg als entrée bij aan de gelaagdheid van de presentatie.
Het weekend waarin A day to clay a bust van Topp&Dubio plaats vond in 503 was gedenkwaardig, het interessante initiatief gaat rustig zijn eigen weg (dit weekend met Joost Rekveld) en de heren gaan door met acties in straten enzo..
Quartair maakte met Drawing Front een mooie tekeningententoonstelling en de tentoonstelling van Frank Halmans bij Ramakers was ook heel goed.
De tentoonstelling over Vilèm Flusser bij West past mooi in een zich steeds duidelijker aftekenend programma dat met het in gebruik nemen van Huis Huguetan nog veel meer mogeljkheden heeft zich te ontwikkelen. De recente tentoonstellingen See How the land Lays/Gagarin zijn daar een mooi voorbeeld van.
Baracca maakte bij Locatie Z de afsluiting van haar “Inside Job” project in een vrij moeilijke omgeving wel een goede show. Locatie Z zelf heeft op die locatie, het Helena van Doeverenplein, kort maar hevig gefunctioneerd na eerst met All You can Eat van Ockenburg afscheid te hebben genomen. Thijs Ebbe Fokkens maakte onder de naam Escapist Cookbook een grote installatie die indruk maakte en de recente expositie The Group van The Holls-Collective, dit keer in de Binckhorst, laat zien dat het potentieel ondanks alles onaangetast blijft.
Billytown maakte haar belofte volop waar met een serie tentoonstellingen: de solo van Marius Lut, de mooi onbevangen tentoonstelling Can’t do Nothing die door Bernice Nauta werd gecureerd en de nu nog te bezichtigen tentoonstelling van Iede Reckman,For All but Finitely Many, maken het om wanhopig van te worden dat zij weer verkassen moeten. Hopelijk vinden ze een manier om zo door te gaan.
Galerie Maurits van de Laar vierde zijn vijfentwintigjarige jubileum met een tentoonstelling die aangeeft dat de galeriehouder een mooi breed programma heeft ontwikkeld dat hem een sterke plek in de Haagse galeriewereld bezorgt. De tentoonstelling Auszeit van Diederik Gerlach in oktober was bijzonder fraai!
Helaas moeten we afwachten wat met een andere sterke galerie, Nouvelles Images, gebeurt nadat Erik Bos helaas veel te vroeg overleed. En, talking about galleries: De Art The Hague beurs begint nu wel smoel te krijgen, alleen het randgebeuren oogt bijzonder rommelig en hap-snap: kan daar niet een goede curator op gezet worden?
Galerie Durst Britt&Mayhew gaat onverdroten voort op de ingeslagen koers met een vrij ambitieus programma dat mooie tentoonstellingen oplevert, de tentoonstelling van Wieke Wester en Alexandre Lavet waren niet te versmaden!
STROOM blijft instelling van het jaar voor mij, zij zijn de spil van de Haagse kunstwereld en het hele land is daar jaloers op. Het twee-jarige project dat ze uitvoeren, Attempts to read the World (Differently) , vindt doorgang met intrigerende tentoonstellingen: na vorig jaar de tentoonstelling met Neïl Beloufa te hebben gemaakt zagen we dit jaar de Display Show met Celine Condorelli, Gavin Wade en James langdon en nu het project Three Exhibits, Five Acts dat zich na de grote video-installatie van Max de Waard interessant ontwikkelt.
Dat de wind in HEDEN uit een andere hoek waait is ook duidelijk: met een consequente serie tentoonstellingen en deelname aan beurzen proberren zij hun bekendheid te vergroten en een aantal door henzelf gebrachte kunstenaars te promoten. De HEDEN-start prijs is een mooi intitiatief en tentoonstellingen als die van Ingrid Mol en Theo Jansen zijn altijd de moeite waard om te bezoeken.
Het Malieveld-project blijft interessant voor mij persoonlijk als laboratorium en incidenteel komen ook anderen daar werken op zaterdagochtend. Zo werd op 9 april het vierjarig jubileum gevierd met een aantal deelnemende kunstenaars.
Buiten Den Haag vind ik PARK in Tilburg toch heel bijzonder met o.a. een zomer-installatie van Yona Friedman en een fantastische tentoonstelling als Mwili na Akili met Charlote Schleiffert en Paul Bogaers. Lekker licht, een tentoonstelling die Eelco van der Lingen maakte voor het Centraal Museum in Utrecht vond ik erg de moeite waard en het was fijn om te zien dat ook This Art Fair in de beurs van Berlage wat meer karakter begint te krijgen. Het is goed dat individuele kunstenaars zich hier kunnen aanmelden.
Internationaal werd ik geraakt door de Robert Ryman-tentoonstelling in DIA-arts centre in New York, de Duchamp en Brancusi opstellingen in het Philadelphia Museum of Modern Art, de Barnes-Collection in Philadelphia, de heropening van het SF MOMA met een prachtige inventieve nieuwe vleugel en een fantastische brede presentatie van o.a. Elsworth Kelly. Verslagen stonden op Facebook, maar daar moet je kennelijk toch niet te enthousiast gebruik van maken want na een album met al mijn Malieveldwerk zijn nu ook drie van mijn U.S. albums verdwenen. Ik zal proberen in de loop van de komende maanden verslagen op dit blog te zetten.
De tentoonstelling van Annemiek Lauwerens in een kapel in Pernes les Fontaines in Zuid Frankrijk liet voor mij zien dat context heel belangrijk kan zijn voor het werk van een kunstenaar.
West opende tijdens Hoogtij een nieuwe dubbeltentoonstelling in huis Huguetan, de voormalige behuizing van de Hoge Raad waar ik nog niet was geweest en in de eigen ruimte. Huis Huguetan is een indrukwekkend gebouw waar het niet eenvoudig is om een tentoonstelling in te richten. Het zet West weer op scherp na jaren aan het Groene wegje te hebben tentoongesteld. De huidige tentoonstelling daar is gemaakt met kunstenaars die in het tijdschrift Gagarin zijn gepubliceerd. Dit tijdschrift, een initiatief van kunstenaar Wilfried Huet uit Antwerpen, publiceert teksten van beeldend kunstenaars die daar voorheen geen ervaring hadden. De tentoonstelling is nu gemaakt door HELD, een kunstenaarsgroep uit Antwerpen waarvan Huet deel uit maakt. De portefeuille is bepaald indrukwekkend, een internationale staalkaart van beroemde kunstenaars. De lijst in Huis Huguetan mag er bepaald ook wezen zoals u hieronder kunt zien:
Hier een andere kijk op het werk van Kuri en Zimbri
Video- Marilou van Nierop: Total recall of mundane conversations, daarnaast – Edith Dekindt: Laboratory 1 – Capillarity with coffee
Guillaume Bijl: Nieuwe Demokratische Partij
Idem
Suchan Konoshita: Aber auch dann fehlt ein Fehler
Suchan Konoshita: Aber auch dann fehlt ein Fehler
Suchan Konoshita: Aber auch dann fehlt ein Fehler
Javier Tellez: One flew over the void (bala perdida – lost bullet) Verslag van een menselijke kanonskogel die de Amerikaans Mexicaanse grens over werd geschoten
Saâdane Afif: The Fountain Archives – een verzameling foto’s van de pisbak van Duchamp
Die inmiddels erg groot is geworden
Het tweede deel van de tentoonstelling, Gagarin, the Artists in Their Own Words, is te zien in de galerieruimte aan het Groene Wegje. Alle tot nu toe uitgekomen edities van Gagarin hebben een eigen voetstuk en een lege sokkel is voor de nieuwe en tevens laatste editie die in januari uit komt. Daarbij is dan ook een vroege publicatie die Andreas Slominsky in een serie van drie uitbracht. in dit boekje, (Grün) Die Geige, Die Geige heeft hij een aantal concepten beschreven die een aantal associaties losmaken die in zijn carrière belangrijk zijn en waar hij steeds op terug komt.
De derde kunstenaar is Joseph Beuys, van hem zijn een viertal schetsboeken in facsimile te zien: 4 Bücher aus: Project Westmensch uit 1958, waarmee hij zijn Erweiterte Kunstbegriff begon te vormen. Een intrigerend geheel zo samen, de teksten in alle edities van Gagarin, het boekje van Slominsky en de boeken van Beuys doen allen bewust of onbewust aan conceptontwikkeling, het is een bepaald soort kunst dat daar baat bij heeft, een kunst die verder gaat dan een plaatje in de galerie. Dat is ook met nadruk wat de kunstenaars in Huis Huguetan niet willen laten zien
De edities van Gagarin verschijnen in series van elf, de eerste elf hebben tekst op de cover
Op de tweede serie staan foto’s
De sokkels met alle edities
En een sokkel voor de laatste te verschijnen editie
Het boekje van Slominsky
en de prachtige boeken van Beuys
met teksten, potloodtekeningen maar ook schilderingen
Of een combinatie van alles
Het zijn een soort kasboekjes waarn de kunstenaar werkte, er zit nu een mooi transparantje omheen.
chmkoome's blog 