16 februari 2019
West heeft het voor elkaar: vandaag werd hun eerste tentoonstelling en daarmee de voormalige Amerikaanse ambassade geopend voor het publiek! Met de titel “#onzeambassade”, trots op een wimpel voor de ingang, is daarmee een event georganiseerd dat enorm veel publiek trok vanavond. Veel mensen zullen opgelucht zijn dat de staat van beleg die dit gedeelte van de stad jarenlang ontoegankelijk hield in en om dit gebouw van Bauhaus-architect Marcel Breuer en het met veel plezier bezoeken. Vanavond werd voor mij ook duidelijk dat het een bijzonder geslaagd gebouw is dat moet blijven en een publieke functie zou moeten houden. West heeft daartoe direct een soort studiezaal in de voormalige bibliotheek ingericht die tijdens de openingsuren vrij toegankelijk is. Tegelijk is daar ook de nogal conceptualistische tentoonstelling “Roussel, Brisset, Duchamp” ingericht waar ik bij deze gelegenheid verder niet op in zal gaan. Er was een DJ bezig en het was er nogal druk dus enige concentratie was niet op te brengen. Tijdens een wandeling door het gebouw die met een routing begeleid door suppoosten werd aangegeven kwamen we heel pesterig werk van Candice Breitz tegen, video’s met verhalen van vluchtelingen. De eerste twee werden geacteerd door Alec Baldwin en Julianne Moore, bekende Hollywoodsterren. Daarna werden de verhalen door de vluchtelingen zelf verteld. Een mooie middelvinger richting the big T, gezien de huidige situatie in de V.S. Daarna volgt het werk van de Chinese kunstenaar Tehching Hsieh, die een ondergrondse populariteit geniet vanwege zijn extreem langdurige performances. Dan is ook nog een sociaal werk te zien van Assemble Transnational Interstate Art Agency. Dit architectuurcollectief werd uitgenodigd de ambassade een meer sociale functie te geven en zij nodigen de bezoeker uit te participeren in wat de ambassade moet worden. Dit TIAA gaat met de oostelijke vleugel van de amabassade aan de slag om daarin de ideeën van Bauhaus te laten resoneren. Ideeën die later overigens ook in de Verenigde Staten in de ideeën van John Dewey en van Black Mountain College tot uiting zouden komen.
Het werd dus echt een vette gebeurtenis waarin West met nieuwe letters en kekke uniformpjes een mooi accent vanuit de vormgeving bijdroeg. We volgen de ontwikkelingen graag verder, ik vraag me af in hoeverre dit spoort met de gemeentelijke ideeën voor een museumkwartier.
Bij de ingang aan de balie meteen de kekke uniformpjes en drukwerk
Candice Breitz: Love Story
Candice Breitz: Love Story
Candice Breitz: Love Story
De kenmerkende ramen van het gebouw van binnen
Een spiegel in het trappenhuis, daar stond vast een camera op!
Ik zag het al eerder langs komen, maar het is een trappenhuis van een sobere monumentaliteit.
De Chinese kunstenaar Tehching Hsieh met zijn performance van een jaar.
Tijdens welke hij elk uur de tijd op een prikklok bij hield!
Er staat ook een video over het gebeuren.
Een tweede one-year performance 1981-1982 liet hem een jaar in Manhattan op straat wonen
Foto’s van die performance
Een tafel van TIAA met een uitnodiging te participeren. Te zien op http://www.tiaaembassy.com
Een inspirerend wandje van TIAA
In het prachtige auditorium (een video van het plafond ging mis helaas) deed Guy Tavares, musicus par excellence, een spoken word performance. Het bestond uit een persoonlijke versie van Bijbelverhalen.
De bibliotheek met de prachtige lampen van Breuer
En tot slot nog een blik op de ambassade by night, een heel mooie avond!
