3 mei 2024
Nog een keer de Biënnale!
Categorie archief: Events
kith and kin
25 april 2024
En de Australische bijdrage aan de Biënnale van Venetië maakt me ook nieuwsgierig: een stamboom van familie die 65.000 jaar terug gaat, handgeschreven! Kunstenaar Archie Moore verdiende er de Gouden Leeuw mee.
Drama 1882
A Dance with her Myth
18 april 2024
De Libanese bijdrage aan de Biënnale di Venezia, Mounira Al Solh!
Selfportrait As a Coffeepot
17 april 2024
Zaterdag opent de Biënnale van Venetië. Ik heb dit jaar waarschijnlijk geen gelegenheid het te bezoeken, maar de komende weken zal ik af en toe wat postjes maken over wat me interesseert en ik wat ik dus met spijt zal missen. Kentridge opent vandaag.
@ Club Solo
12 april 2024
Topp & Dubio heeft het een tijdje rustig aan gedaan wegens andere werkzaamheden, maar opeens realiseerde zij zich dat het idee dat zij over zichzelf heeft moest worden aangepast: opeens voelde zij zich een mid-career kunstenaar. Wellicht tijd om eens een retrospectief te organiseren. Ze kreeg het idee om te infiltreren in een eerzaam kunstenaarsinitiatief en begon na te denken over een manier om dat gegeven in te vullen. Zij realiseerde zich dat weinig uit haar praktijk beklijft, anders dan in documentatie en in de herinnering. Een klassiek retrospectief zou volledig in strijd zijn met wat Topp & Dubio altijd gedaan hebben. Wat zou de tentoonstelling dan kunnen opleveren? Het werd een zoektocht waarin ongemerkt een geheel nieuw werk werd gevormd in een totaalinstallatie. De prachtige ruimtes van Club Solo, een ruimte in Breda met een eerbiedwaardige geschiedenis werd omgebouwd tot een even eerbiedwaardig kunstwerk dat met elementen uit het verleden een volkomen nieuw netwerk van betekenissen vormt dat bestaat uit door het hier en nu gevormde relaties. Tijd en plaats zijn altijd belangrijke elementen geweest in het werk van Topp & Dubio en in deze materialisatie van haar reflectie is dit een werk dat een bepaalde weemoed uitstraalt, maar ook uitkijkt naar de toekomst. Over de nabije toekomst, over en met The Brick Space in Glasgow later meer. Deze tentoonstelling is nog dit weekeinde en volgend weekeinde te zien en is zeer de moeite waard! Bij deze een indruk:
De tentoonstellingen bij Club solo gaan altijd vergezeld van een verwant werk of werk van een verwante kunstenaar. In dit geval is een bruikleen ter beschikking gesteld door de Tate in London van kunstenaar Daniël Spoerri. In onderstaande foto van de kunstenaar is die verwantschap al wel herkenbaar.
Het Diagonale Instituut
10 april 2024
Schrijver, dichter en beeldend kunstenaar Michael Tedja verbleef afgelopen jaar enkele maanden als artist-in-residence in het Luceberthuis in Bergen. Van daaruit werkt hij aan een serie schilderijen op doek en op papier. Dit nieuwe werk van Tedja wordt tegelijkertijd met 100x Lucebert geëxposeerd in Stedelijk Museum Alkmaar.
Tegelijk met deze tentoonstelling verschijnt een roman van Tedja met dezelfde titel: Het Diagonale Instituut. De werken van Michael Tedja, gemaakt in opdracht van Stedelijk Museum Alkmaar zijn zowel in het museum als in de Grote Kerk van Alkmaar te zien.
Whitney Biënnale 2024: Even Better Than the Real Thing
9 april 2024
“Oscillating between political urgency and utility, this Biennial is ambiguously and almost sclerotically animated by a sense of bewilderment and cultural exhaustion, which nonetheless attempts a critical interrogation of what may still be possible alternatives to the current “real.”…”
Het leven is snel genoeg
7 april 2024
Vanmiddag vond in n.b. Pulchri een literaire gelegenheid plaats waarin zou worden gesproken over het boek Het leven is snel genoeg van de Haagse auteur Hein van der Hoeven. Het boek bestaat uit twee novellen die zijn geschreven naar aanleiding van twee verschillende series schilderijen van de Haagse kunstenaar Diederik Gerlach, Mach mal Pause en Eile mit Weile. Diederik Gerlach heeft al lang een fascinatie voor de Duitse cultuur uit het verleden en van der Hoeven vertelde dat hij sinds zijn jeugd ook de nodige sentimenten heeft bij verschijnselen uit die richting. Ik ken het werk van Gerlach al lang en toen ik de novellen las die van der Hoeven schreef verwonderde het me dat ze niet eerder hadden samen gewerkt. De verhalen zijn met vlotte hand geschreven in een aangenaam positieve toon waarbij de rake beschrijvingen van het reizen in Duitsland een gevoel van weemoed bij me opriepen. De delen waarin de Nederlandse maatschappij in het begin van de zestiger jaren worden geschetst maakten gemengde gevoelens bij mij los. Vooral de manier waarop mensen in het boek met elkaar om gaan en de bijbehorende wat formele taal die goed geraakt wordt is heel herkenbaar. Het boek is een plezier om te lezen, dat ik een generatiegenoot ben van de heren helpt daarbij zeker. De begeleidende schilderijen van Diederik Gerlach maakten dat plezier alleen maar groter.
R.I.P. Richard Serra
3 april 2024
Toen het bericht kwam dat Richard Serra was overleden was ik geraakt: de man die archaïsche sculpturen tot stand bracht in Corten staal, die een pré-historische kracht leek te bezitten en wiens werk ik over de hele wereld had bewonderd was aan zijn einde gekomen. Ik wilde wat over hem posten, maar wist niet goed wat. Nu stond in de NYT een artikel wat ik met veel plezier gelezen heb waarin de geschiedenis van zijn Splash-pieces die ik altijd prachtig heb gevonden beschreven staat. Dat een andere van mijn helden, Jasper Johns, daar een rol in speelde gaf me ook veel plezier.
chmkoome's blog 