5 december 2018
Scene picture The Head and the Load by William Kentridge
The Park Avenue Armory Programmes
Advertenties
The Head and the Load
Categorie archief: Events
Hoogtij#55
1 december 2018
Gisteren vond Hoogtij weer plaats, de geleide groepen waren groot, het publiek in het algemeen enthousiast en naar mijn indruk ook heel behoorlijk en de presentaties bijzonder goed. Kortom: het was weer een fijn avondje Haagse Kuns!
Baracca stond om de hoek bij de grafische werkplaats met een “Sound Piece” van Una Hamilton Helle: Eerie!
De Grafische Werkplaats heeft een dertigtal grafisch ontwerpers en kunstenaars uitgenodigd een affiche voor Den Haag Creatieve Stad te maken. Zij maakten in de werkplaats een kleiner ontwerp in een door hen gekozen grafische techniek en daarvan werden grote affiches gemaakt die te zien zijn in de tramtunnel. Het grote werk was nog een stap teveel op deze drukke avond, maar de ontwerpen zagen er erg goed uit. Alweer een leuk project van de Grafische Werkplaats die inmiddels een erg vruchtbare wisselwerking heeft met het Haagse kunstenaarsveld en daarbuiten. Deelnemers zijn o.a. Zeloot, Bob van Dijk, Diederik Gerlach, Bernice Nauta, Akiem Helmling, Philip Akkerman en nog heel veel anderen!
Koud tegen elkaar gehangen op een grijs fond
U mag zelf kijken welk van wie is, in dit geval zijn er wat duidelijk aanwijsbaar (voor mij althans)
Zoals deze bijvoorbeeld
En ook deze mag geen grote problemen opleveren.
Deze is moeilijker, de rode vindt ik erg goed en die daarnaast ook!
Op naar Lief Hertje waar voor het laatst werk getoond wordt in de huidige ruimte. De gelegenheid is een tienjarig jubileum, het roer wordt verzet en ze willen op een geheel andere wijze gaan functioneren, wat bepaald nieuwsgierig maakt. Ze noemen het onthuizen. Voorlopig is dit een heel mooie keuze uit hun kunstenaars b.w.v. afscheid van het pand.
Nadine Stijns
Marleen Sleeuwits
Lana Mésic (met excuus voor de reflectie)
Deze installatie in het souterrain is waarschijnlijk van Pierre Derks
Vervolgens toog ik naar Dürst Britt & Mayhew waar Joseph Montgomery de tentoonstelling “Joe” heeft ingericht. Verrassend subtiel werk met een conceptueel randje. Mooi nieuws was dat de galerie de vertegenwoordiging van Willem Hussem hebben kunnen verwerven. Tijdens Hoogtij is in de voorruimte werk van Hussem te zien, wat een aangename ervaring oplevert. Ik heb maar geen foto’s gemaakt, je weet maar nooit.
Joseph Montgomery laat een algorithme zijn schilderijen bepalen, hij laat alleen zien wat hem bevalt
hetgeen tot fraaie resultaten leidt.
De spiegelbanen in het werk betrekken ook de omgeving en de toeschouwer in het werk.
De video van een zich in bad uitstrekkend figuur, gebaseerd op de minimale verbeelding van een mens met de wigjes die Montgomery ook voor zijn schilderijen gebruikt: het mechanisme wordt zelfs onder dit minimalisme levensecht!
Dan gaan we naar galerie Sophie waar de tentoonstelling “Frans” met o.a. werk van uw correspondent nog steeds te zien is. Het verslag van de opening tijdens de vorige Hoogtij is te zien onder de link. Ondanks de plotselinge deelname aan Hoogtij was het toch aangenaam druk aan de Paviljoensgracht.
Frans van der Steen: Z.T.
De volgende stop is vrij overweldigend: In the Grey Space in the Middle programmeerde P.S. het project “Embodiment of Time” waarin de belichaming van tijd dus het thema was. In de voormalige ruimtes van de Vrije Academie vonden een aantal performances parallel plaats met bekende namen als Jolanda Jansen, Larissa Bauge, Topp&Dubio, Somer Meijer en Yvette Teeuwen en ook anderen. De gelijktijdigheid gaf een aangename afwisseling van sentimenten die zich hier en daar mooi mengden, zelfs voor iemand die beperkte tijd aanwezig was zoals ikzelf.
Jolanda Jansen
Het duo Somer Meier had weer een trage gang met minimale handelingen in een terloopse afwisseling.
Terwijl de een haar kleding schikte, ging zitten en op de knieën ging schreef de ander op haar dij en op haar arm
Meri Hietala (F) arrangeerde aarde en suiker in een langzaam ritueel, totdat ze zachtjes opmerkte dat het goed was!
Topp & Dubio performden op video in een installatie die real en digitaal was en zich dus verdubbelde
Lisetteh en Myrthe verzwolgen pasta met van alles erbij in een verslag op video
Dan gaan we op naar de laatste halte aan het Helena van Doeveren Plantsoen. Billytown heeft een decembershow met vierentwintig kunstenaars die allemaal aan een kleurplaat met een papegaai gewerkt hebben. Inmiddels vindt ook het zij-programma “The Kitchen” in een volwaardige ruimte plaats waardoor dit platform/deze galerie weer op volle sterkte kan programmeren. Het kleurplaatproject heeft een interessant deelnemersveld en dus veel geslaagde “papegaaien”. Het is leuk om te zien wie wat heeft gemaakt en altijd gezellig om Billytown te bezoeken.
Een Pizzadoos met Billytown-kunst met edities van de kunstenaars die in Billytown resideren. Voor slechts 150 euri te verkrijgen!
Dezen wist ik al niet te plaatsen eerlijk gezegd
Maar als ik me niet vergis is dit Maaike Schoorel
Onmiskenbaar Lut
De ook in Den haag bekende Belg Lieven Seghers
Henk Visch mij dunkt!
Dit zie ik weer even niet, maar wel goed!
Afra Eisma?
“Between the Soup and the Potatoes” door het duo David Bernstein en Rosa Sijben. Heel passend in de vernieuwde Kitchen waar hapjes werden uitgedeeld in de mini-kitchen
en waar ook nog “echte” kunst te zien is van hun hand.
Wat bescheiden, maar wel interessant!
Dan mijn persoonlijke uitbuislocatie: Stichting Ruimtevaart. Ook Ruimtevaart is nu gevestigd in de school aan het van Doeverenplantsoen en nadat moeilijke verhuisacties en het bouwen van een nieuwe filmzaal en een expositieruimte nogal wat tijd namen is inmiddels ook Ruimtevaart in Full Swing. Eerder vonden al lezingen van Huib Emmer en Gilius van Bergeijk plaats en vandaag opende tijdens dit Hoogtij de tentoonstelling “New Boots and….” waarin werk van de deelnemers aan Ruimtevaart wordt getoond. De nieuwe ruimte, gemaakt door Maarten Schepers, blijkt bijzonder veel beter werkbaar dan de vorige, alhoewel ook die haar charme en mogelijkheden had. Met wat vers bloed en nieuw enthousiasme is toch weer een sfeervolle ruimte in elkaar gezet waar veel activiteiten mogelijk zijn.
Een bekend werk van Maarten Schepers
Mooi bescheiden werk van Albert Wulffers
Een intrigerend grijze installatie van José de Bruin
Deel van een mooie serie schilderijtjes van Paula van Zeggeren
Een gaaf exterieur (stadsgezicht) van Judith van Bilderbeek
Ook Jolanda Jansen werkt in Ruimtevaart
En Sanne Maes laat deze zelfportretten zien
Dit kleinere werk van Maarten Schepers was ook in de Jubileumexpo van Kunstpodium T te zien waar hij meester was in het Master-Apprentice Project
Henk Hubenet reisde in de V.S. en nam daar foto’s van mee
Willem Marijs’ werk is strak als altijd
RijksacademieOPEN
23 november 2018
Vandaag was ik voor het eerst op de Rijksacademie om de open ateliers te zien. In verslagen van voorgaande edities werd mij duidelijk gemaakt dat de toekomst van de beeldende kunst in Nederland zich hier aan mij zou openbaren . Nou, als dat zo is dan wacht ons een vrij vlakke toekomst in galeries en musea, wat dat betreft zal er weinig veranderen.
De afgelopen twee jaar heb ik een aantal academies bezocht en werk van studenten gezien en makers gesproken. Daarnaast zie ik jaarlijks het eindexamen van de KABK in Den Haag. Eigenlijk zie ik in wat ik aan de rijksacademie bezocht een ruime selectie van getalenteerde kunstenaars waarmee een selectie van andere kunstopleidingen zich best zou kunnen meten. Alleen in Amsterdam zitten ze allemaal bij elkaar. Het is duidelijk dat de uitgebreide faciliteiten en de beurzen die de residents ter beschikking staan meer mogelijkheden geven om werk beter vorm te geven. Het netwerk dat de rijksacademie volgt en waarvan de studenten zich bewust zijn veroorzaakt een spanning en een ambitie die tot technisch hoogstaande presentaties leiden en ik neem aan dat discussies met gerenommeerde begeleiders tot meer inzicht zullen leiden in het eigen traject. Geen wonder dat galeries en verzamelaars als vliegen op de honing af komen. Het is een beetje het zelfde mechanisme dat de kunstbeurzen een tijdje verplicht maakte en galeriebezoek tot een frustrerend minimum terug brengt.
Maar laten we het hebben over wat zich dit keer af speelt op de Rijksacademie. Zoals gesuggereerd zag ik niet veel waar ik opgewonden van werd: veel technische perfectie, weinig rafels, documentair werk, abstractie, conceptueel, onderzoek, veel onderzoek en weinig uitspraken ten gevolge van dat onderzoek. (De Witte Raaf heeft overigens juist een editie over onderzoek in de kunsten uitgebracht en daarin worden ook wat harde noten gekraakt over het verschijnsel onderzoek binnen de beeldende kunst.)
Bij deze wat beelden van wat me raakte:
Marina Xenofontos, mooi werk met fijn materiaalgebruik en en wonderlijke geanimeerde video.
Remco Torenbosch: Wallstreet – 2018 Politiek en conceptueel werk met found footage van een hard-core conceptualist.
Mire Lee, genegenheid tot geanimeerde materialen. Dit wellustig draaiende object maakt duidelijk hoe dat bedoeld is.
Omar A. Chowdhury, mooi gebruik gemaakt van de ruimte in een onderzoekende installatie
Ceel Mogami de Haas met binnenstebuiten gekeerde zintuigen wat een beetje zuigend effect geeft in een mooie inversie.
Riet Wijnen: geabstraheerde polyphone conversaties in een fraaie 3-D vertaling
Deze video van Kévin Bray werd geprojecteerd op een scherm voor
deze verwante installatie waarvoor ook Bray verantwoordelijk is
Yashaswini Raghunandan met een video-installatie rond een maan eclips. Gebruik makend van experimentele technieken en oud filmmateriaal vertelt hij een verhaal rond het gebeuren tijdens dat evenement.
Astrid Nobel kennen we uit het Haagse. Zij laat zien waar ze mee bezig is: Noordzeestrandzand als materiaal
waarmee de zee wordt afgebeeld en ook wat context wordt gegeven
Erg geslaagde materiaalexperimenten. Dit werk op papier voor een open venster vond ik erg mooi.
Marit Westerhuis maakte een installatie met twee als een vogelspin naar elkaar tikkende mechanische handen, beiden naast een mineraal. Een wonderlijke, verontrustende conversatie.
Klaar voor het museum: een dame die als online-therapeut aanwijzingen geeft op rustige toon, terwijl ze zich zichtbaar verveeld in een soort woon/slaapkamer. Videoschermen op een installatie met een blok beton, gewichten uit het theater en nog wat onbegrijpelijke details
Omar Vega Macotella: The revolution that did’t happen, weer een werk van een kunstenaar wiens naam ik niet direct zag, vnl gefotografeerd vanwege de handeling op het Haagse malieveld. De man rechts zingt vol overgave de Internationale, waar hoor je dat nog!
Claire Butcher, mooie keramische beelden met daarbij wat terloopse geassembleerde gehelen
Dan Zhu. Dit vond ik als schilder wel mooi: als collage geschilderde beeldelementen die door kleurgebruik en ornamentiek wat ouderwets aandoen
Omar Imam: “Noram is a new species, half man half fish. They fight like men and forget like fish!” Een bijna latijns-Amerikaans beeld, man met vissekop in een ballenbad. ook hier een effectief materiaalgebruik.
Tyna Adebowale, een presentatie met schilderijen, euri en keramische borsten op de vloer
Die borsten hadden spleten waar door sommige bezoekers de munten in gedaan werden
Josse Pyl: Can’t hear my mind! – 2018 Een David Lynch achtig sculptuur van een luidsprekerbox die naar je grijpt
met mooie subtiele gipsen beelden op de muur gelegd
En tekst-achtige sculptuur hoog aan de wand
Esteban Cabeza de Baca, dit was een enorm levendige presentatie-installatie met fantastische schilderijen
zoals u hier kunt zien…
en archaïsche sculptuur, ook weer bijzonder effectief samengesteld in een post-apocalyptische techniek
En tot slot werk van Isabelle Andriessen met materiaalonderzoek dat wel degelijk tot beeldende uitspraken komt, # pantha rhei tagde ik op Instagram en zo is het in deze sculpturen.
ook bij Jegens &Tevens
HIER
21 november 2018
Ton Kraayeveld: Wandschildering – 2018
Ton Kraayeveld: Wandschildering – 2018
50 years: An Anniversary
The Bubble
28 oktober 2018
Donderdag 1 november gaat Johan Nieuwenhuize in de Haagse Hogeschool gesprek met Jelle Bouwhuis over dit algorithmisch kunstwerk.
Rose des vents
15 oktober 2018
Gisteren was ik ook bij PARK dat inmiddels vijf jaar bestaat. Zij hebben om het feestelijk te maken een jubileumexpositie samengesteld van schilderkunst met bloemen. Daarbij neemt Reinoud van Vught afscheid als lid van PARK. Hij wilde als deelnemer in deze tentoonstelling ook aandacht besteden aan de jong overleden Franse schilder Christof Yvoré die hier met enige schilderijen is vertegenwoordigd.
De ruimte van PARK heeft weer een metamorfose ondergaan en is bepaald chique ingericht: in het midden van de ruimte is een grijze cirkel op de vloer gemaakt waarop een gestileerde windroos is geplaatst die precies N/Z is georiënteerd. Die windroos bestaat uit wanden in diverse kleuren en twee wanden zijn beplakt met een ontwerp van een van de deelnemers: Jorn van Leeuwen. Dit ontwerp werkt dan als achtergrond voor de schilderijen die er op hangen. Dat pakt een keer goed uit en een keer minder naar mijn smaak. De kleuren voor de andere wanden zijn uitstekend als achtergrond voor de schilderijen.
Als geheel is het een erg goede tentoonstelling voor wie van schilderkunst houdt, er zijn uitstekende schilders uitgenodigd en het is een plezier om zo’n een beetje ouderwetse tentoonstelling weer eens te bezoeken. Het pleit voor de mensen van PARK dat ze die keuze maken in deze turbulente tijden waarin schilderkunst, als ze wordt getoond, dat tenminste in een installatie of multi-disciplinaire context wordt gedaan.
Een enorm boeket staat bij de windroos te verwelken als memento mori
De windroos in de zaal
Een doek van Han Klinkhamer op het ontwerp van Jorn van leeuwen: het geeft een aangename spanning.
Daartegenover Ina van Zeyl
Sam Windett: Large Wedge
Michael de Kok: Z. T.
Hier een mooie combi – Ronald Zuurmond en Marc Mulders
Weer de achtergrond van Jorn van Leeuwen die mooi werkt bij de gave grote werken op papier van Reinoud van Vught. De kleine schilderijtjes die er nog opzij van hangen zijn dan weer te veel en zo’n wand wordt een beetje ontkracht.
Christof Yvoré is inderdaad de moeite waard
Dit doek van Marc Mulders bezorgt me tegenstrijdige gevoelens wat ik wel een kwaliteit vind!
Nog een mooi werk van Ronald Zuurmond
Apart staat een wandje met een editie van zeven werken van Reinoud van Vught die t.g.v. het jubileum gekocht kunnen worden voor een gunstprijs.
Daarvan is dit wel mijn favoriet. Intrigerende technieken gebruikt van Vught.
