15 januari 2021
Een online tentoonstelling van gedocumenteerde performances bij het Ierse Bbeyond dat 20 jaar bestaat begint vandaag. Het programma is nogal uitgebreid met 40 werken die in 20 dagen op het vimeo-kanaal worden geplaatst. Dat begint vandaag vanaf 18.00 u met Verónica Peña en Tara Gladden (sound) in een video en Knöterich Raum van Surya Tüchler. Ook Haagse performance-coryfee Jolanda Jansen is hierin geprogrammeerd zoals u in het programma kan zien.
1 januari 2020
Zoals elk jaar werd ik door Ron van der Ende uitgenodigd een lijst met muziek te leveren voor ART-BBQ. Op deze site verzamelt hij lijstjes van bevriende kunstenaars waarop ze hun favoriete ateliermuziek plaatsen.
25 december 2020
And let’s hope for some true light at the end of this lonely tunnel, all the best for 2021 and stay healthy!
8 december 2020
Stijn Peeters stuurde me een mail met zijn nieuwste project:
You can share the image digitally after downloading it.
But you can also post it on walls in all sorts of places. I hope that doing so will foster social discourse about what “a new dawn” could look like. What is it that we dream of, what can we not do without, and how can we help each other to make the world just a little more inviting and humane?
Feel free to come up with a personal approach to this project. You might hold an open-air symposium, a kitchen table talk, a Zoom conference, or a series of classes. An acknowledgement is required, however: (© image Stijn Peeters – text Angela Carter).
If you let me know what your plans are, I can provide you with extra information about the backgrounds and the various elements of the drawing.
Mee doen staat ieder vrij, kijk op de pagina van Stijn’s website!
4 december 2020
Tien curatoren nodigden drieëndertig kunstenaars uit….
2 december 2020
Al twaalf en een half jaar bestaat in Hongarije de residency van Stichting Post 15. Deze stichting is opgericht door Elizabeth de Vaal, samen met bestuursleden Arie van der Burg en Koos van Duinen bestiert zij deze plek die bestaat uit woonruimtes en een vrij groot atelier dat uit een oude vervallen schuur werd opgebouwd. Zelf woont zij met Arie van der Burg het grootste deel van het jaar in Pecsbagota waar de residency zich bevindt. In de loop van de tijd hebben een behoorlijk aantal kunstenaars zich door de plek laten inspireren, internationale kunstenaars met de nadruk op Nederlanders en Hongaren. Door de bewoners van het dorp bij de activiteiten te betrekken is een waar kunstenaarsdorp gemaakt van die plek en door ook met plaatselijke kunstenaarsorganisaties en de universiteit van het nabij gelegen Pecs samen te werken krijgt de plek een uitstraling die aanleiding geeft tot veel activiteiten.
Dat zilveren jubileum is nu aanleiding om een tentoonstelling samen te stellen in Stichting Ruimtevaart met werk van residenten uit die periode. De nadruk ligt op de Nederlandse gasten waaronder een aantal bekende Haagse kunstenaars. Onder de naam A Kocsma (de kroeg, naar de voormalige dorpsherberg in Pecsbagota) zijn twee ruimtes ingericht, een als kroeg waar je ontvangen wordt met zelf gemaakte wijn, pruimenlikeur en andere Hongaarse heerlijkheden. Aan een wand hangt de verzameling van de stichting die o.a. door giften van residenten werd verkregen. In de eigenlijke tentoonstellingsruimte wordt werk van de bezoekers getoond en dat is een mooie en afwisselende tentoonstelling geworden met in de centrale ruimte een aantal werken van Elizabeth de Vaal uit verschillende perioden. Bij deze een indruk van het geheel:
23 november 2020
Zaterdag verscheen in NRC een artikel waarin bekend werd gemaakt dat Arno van Roosmalen’s positie als directeur van STROOM niet langer houdbaar is. De affaire Andeweg is daar volgens dit stuk mede debet aan, maar er wordt ook gewag gemaakt van de situatie met Gamal Ez. Een beetje vreemde en insinuerende toevoeging die me niet terecht lijkt. Deze Egyptische kunstenaar had een nogal intimiderende manier van werken (waarvan ik zelf ook staaltjes heb mee gemaakt) en is op een bepaald moment veroordeeld voor wangedrag naar zijn ex-vrouw. Hij was in Den Haag afgestudeerd en maakte als Haags kunstenaar gebruik van de mogelijkheden die STROOM biedt en na zijn straf ook van de mogelijkheden die het Fonds bood. STROOM heeft zich vanaf dat moment kennelijk niet meer met hem bemoeid.
Ik loop zelf de deur van STROOM niet plat, maar heb altijd veel waardering gehad voor de invulling van hun faciliterende functie die van Den Haag een belangrijke stad maakt in de beeldende kunst in Nederland. Arno van Rosmalen heeft zich in mijn beleving als directeur altijd geëngageerd en creatief opgesteld en was zeker aanspreekbaar. Ik heb veel waardering gehad voor zijn bemoeienissen met het starten van een blog van Haagse kunstenaars, zijn deelname aan discussies op de diverse kunstblogs en zijn pogingen Haagse kunstenaars ook buiten Den Haag een podium te bieden en om de Haagse kunstwereld meer naar buiten te laten kijken.
Op een bepaald moment kwam er meer maatschappelijk engagement in de programma’s van STROOM als presentatie-instelling en de nadruk in de getoonde kunst kwam ook meer op een dergelijk engagement te liggen. Daarnaast werd nagedacht over het belang van kunst in deze maatschappij waarin zich in het begin van het tweede millennium steeds meer problemen beginnen te ontwikkelen. Een ontwikkeling die zich in het hele culturele veld voordoet, maar waarin STROOM mijns inziens wel heel sturend wil zijn in een lokaal kunstenveld dat zich daar niet altijd in kan vinden. Deze ontwikkeling culmineert in een situatie waarin STROOM zelf toegeeft dat ze niet meer weet hoe het moet functioneren als presentatie instelling, wat haar taken zijn en welk belang kunst heeft. In informatie mails kondigt ze een periode van onzekerheid aan waarbij de Uncertainty Seminars twijfel als culturele strategie omarmen en in het programma onderdeel Our house is your home internationale organisaties de tentoonstellingsruimtes over te laten nemen om te tonen wat zij relevant, urgent of uitdagend vinden. Ik neem aan dat de bedoeling is daarvan te leren. Ik weet niet wat de positie van de directeur hierin geweest is, maar het valt zeker allemaal onder zijn verantwoordelijkheid.
Ik woon bij STROOM om de hoek en mijn neiging daar langs te gaan om te kijken wat getoond wordt is de laatste jaren niet echt groot geweest. De Uncertainty Seminars heb ik voor een deel ook door praktische problemen niet kunnen bezoeken, maar daarnaast had ik ook niet altijd het idee dat ik daarop zat te wachten. Als ik langs liep en door de etalage naar binnen tuurde was het niet altijd duidelijk wat er gebeurde. Het oogde eerder wel bruisender dan de laatste tijd en dan bedoel ik voor de Corona-crisis (waarin overigens wel een open call uit ging voor projecten over de gevolgen van de pandemie en opdrachten werden gegeven aan fotografen om die gevolgen te documenteren, dit met geld van een gepland jubileum. Dat vond ik een fijne reactie op de situatie).
Dat we dus in een soort eindtijd zaten waarin iets nieuws moest gebeuren was wel duidelijk. Dat het directeurschap van Arno van Roosmalen echter zo moet eindigen vind ik pijnlijk voor iemand die veel goeds op zijn naam mag schrijven, maar misschien had hij ook zelf eerder zijn conclusies moeten trekken. Zoals collega Pieters het zo treffend beschrijft: “ieder leiderschap heeft een houdbaarheidsdatum”.
De manier waarop het bestuur van STROOM het vertrek op de site begeleid is wel erg koel en zakelijk, dat roept vragen op over de verhoudingen binnen STROOM. De mail die recent werd gestuurd namens team en bestuur is een en al schuldbesef en goede voornemens. Je hoopt maar dat die goede voornemens niet in de weg gaan zitten in de beoordeling van kunst en kunstenaars.
Commentaar Jeroen Bosch op trendbeheer
Apologie Robert Jan Verhagen met commentaar Jack Segbars
Bertus Pieters op Villa La Reppublica
