25 oktober 2021
zie ook Lunettes Rouges
Categorie archief: Events
Isomatrix
24 oktober 2021
Marleen Sleeuwits is extreem actief deze maand, zo is haar installatie in de kunsthal nog tot en met het weekeinde te zien:
en zijn twee fotosculpturen van haar in het nieuwe tweede kamergeboouw geïnstalleerd.
En dan ook nog een tentoonstelling bij galerie Bart warmee ze ook nog naar Paris Photo gaat, werk is te zien in A ppr oc he !
PARK 2018-2020
Preis der Nationalgalerie
2 oktober 2021
Dezer dagen ben ik in Berlijn, voornamelijk privé. Ik heb me voorgenomen te proberen wat gelegenheden te bezoeken en de eerste is het Hamburger Bahnhof om een indruk te krijgen van het werk van de kandidaten voor de Preis der Nationalgalerie waarvan eerdere kandidaten aardig aan het doorbreken zijn. Opvallend is dat de kunstenaars multi-disciplinair werk maken en ook maatschappelijk engagement laten zien, in de meeste gevallen gevoed door eigen ervaringen met sociale situaties. Met installaties waar de bezoeker in moet gaan en die laten voelen waarover het werk gaat maken zij indruk.
In dat opzicht was voor mij het werk van muzikant/kunstenaar Lamin Fofana het meest verrassend. Hij heeft twee ruimtes die elk in een ander licht baden en waarin ook geur een rol speelt. Daarin zien we foto’s of draaien video’s met zwarte mensen die slecht belicht bewegen, dansen soms. Tegelijkertijd klinkt keiharde muziek in de ruimte, trage soundscapes die het geheel een dramatische ervaring maken. het werk is gebaseerd op zijn eigen ervaringen met migratie en bedoeld als dialoog met teksten van zwarte denkers als Amiri Baraka, W. E. B. Du Bois en Sylvia Wynter.
Calla Henkel und Max Pitegoff zijn een stel dat met fotografie vragen aan de orde stelt over realiteit en representatie en met een TV serie genaamd Paradise, gefilmd in hun eigen bar met als geluidstrack de omgevingsgeluiden. De afleveringen zijn gedurende deze tentoonstelling in diverse bars of horeca in Berlijn te zien. Daarnaast is een serie zwart wit foto’s te zien van water die er erg esthetisch uit zien, als idyllische opnamen uit Oceanië maar die in Ruhleben bij de rioolafvoer van Berlijn zijn gemaakt.
De derde kunstenaar die is genomineerd is de Vietnamese Sung Tieu waarin ook migratieproblemen zijn te herkennen. Ook de erfenis van de koude oorlog en de manier waarop de gevolgen daarvan op mensen uitwerken zijn in haar werk te herkennen. Zij werkt met geluid, video, interventies en beelden en in deze tentoonstelling heeft ze een totaalinstallatie gemaakt over de honderdduizend Vietnamezen die door een overeenkomst in tussen de Oost-Duitse en de Vietnamese overheid naar Duitsland gekomen zijn om in de Oost-Duitse economie te werken in bedrijven die aan de overheid behoorden. Ze bleven gescheiden van de Oost-Duitse maatschappij en moesten na verloop van tijd terug naar Vietnam.
De laatste kunstenaar die is genomineerd is de Kongolese Sandra Mujinga. Zij is gefascineerd door een gelaagd idee van geesten die zij heel breed interpreteert. Tegenstellingen als aanwezigheid-afwezigheid en materieel – immaterieel worden onderzocht in een carrière waarin ook weer diverse disciplines worden gebruikt. In dit geval toont zij beelden die gebaseerd zijn op digitale modellen uit archeologische vondsten en bedekt op grof geweven textiele banen, een techniek die is gebaseerd op hoe de vismanden van Congolese vissers zijn samengesteld.
De winnaar van de prijs zal 7 oktober door een internationale jury worden gekozen, zodra ik het weet zal ik dit verslag updaten.
Big Art
30 september 2021
En dan was ik gisteren ook nog even bij Big Art, in Zaandam. Ik had over eerdere edities gelezen en was daardoor nieuwsgierig geworden. Op naar het Hembrugterrein dus om te zien wat deze editie brengt. Het terrein is niet eenvoudig te vinden, maar het is wel een plek met mogelijkheden: het doet denken aan andere verlaten industrieterreinen als het NDSM terrein en de Westergasfabriek (dat al veel verder ontwikkeld is). Het weer zat niet mee, maar ik kan me voorstellen dat het een levendige boel is als de zon schijnt. De tentoonstelling vindt plaats in een kale lege industriële hal die in verschillende ruimtes is ingedeeld, het geheel heeft een duidelijke punk/kraak-uitstraling. Het tentoongestelde werk is weliswaar groot, maar kan toch niet in alle gevallen tegen de omgeving op. Toch is er veel te genieten in de hal en heb ik er met veel plezier rondgelopen. Op de weg terug bedacht ik me wel dat iets minder kunst in een hal minder misschien beter zou zijn, maar aan de andere kant: elk goed bezocht podium is er een in deze zorgwekkende tijden! Deze tentoonstelling is nog t/m 3 oktober te bezoeken.
Art The Hague 2021
29 september 2021
Ook op Art The Hague bleek dat iedereen er weer zin in heeft: ondanks donkere wolken vond een drukke opening plaats mèt een bekettingde Jan van Zaanen. Er waren veel mensen om een beurs te zien die een aantal erg goede presentaties toont. Verder veel abstract, lyrisch of anderszins, zoals altijd. De route was weer iets anders en weer iets beter en zo krijg je toch de indruk dat deze Haagse kunstbeurs steeds meer op de kaart staat. Bij deze een kleine indruk:
Haags Hoogtij
24 september 2021
Het weer was vandaag dat van een prachtige na zomerdag en de avond was nog bijzonder zacht zodat overal in de stad een ruis klonk van alle dingen die we weer kunnen doen na de Coronabeperkingen. Zo leek ook Hoogtij weer als het normaal altijd was op een mooie avond: druk bezochte openingen en overal pratende, drinkende en rokende mensen buiten op straat. Bij deze een kleine indruk.
In de Spanjaardshof werd zelfs gedanst. In Westend bij de installatie van Ildikó Horvàth die onderzoekt hoe tactiele materialen en geluid een ruimte kunnen beïnvloeden. Hier werd gedanst door Guido Dutilh. In de projectruimtes van de Spanjaardshof, de voormalige liftruimtes, had Angeline Dekker een ruimte gemaakt die door twee dansers werd gebruikt om solo’s en duetten in te dansen. Bij bezoek werden groepjes door de dansers door de donkere gangen van de Spanjaardshof naar de projectruimtes geleid.
Verder gaand aan het Westeinde kwam ik bij de nieuwe ruimte van de HOK-gallery. Daar hing een tentoonstelling met werk van Tosca Niterink onder de titel Toscania: portretten van figuren uit The Thunderbirds , een Britse poppenserie die in mijn jeugd erg tot de verbeelding sprak. Ook diverse dames uit de media en Bassie en Adriaan werden in allerlei situaties in vlotte toets geschilderd. Door het gebruikte licht heb ik geen goede foto’s kunnen maken, maar de sfeer van het werk komt toch fijn over!
Verder aan het Westeinde, dat op deze manier wel een onverwacht hippe straat wordt, is bij ….ism project space een tekeningententoonstelling te zien onder de naam Drawing Appreciation Day. In het woonhuis van de initiators van het platform vind ik in alle hoeken en gaten tekeningen van het grote kunstenaarsinitiatief Hgtomi Rosa. Tekeningen als deel van het dagelijks leven, een mooi idee op aansprekende wijze uitgevoerd. Na het inrichten hebben de deelnemers elkaars werk becommentarieerd en die teksten zijn te lezen naast het becommentarieerde werk.
Ook klein maar fijn platform: The Balcony verhuisde, nu naar de Kleine Mol straat, waar het een behoorlijk publiek tot op de stoep wist te trekken.
De volgende tentoonstelling is de finissage van een expositie die voor de Coronacrisis was begonnen. Bij Galerie Sophie had Harald van Noordt werk gepresenteerd dat eigenlijk niet goed te zien is geweest en hij besloot het nu nog een keer te tonen: mooi werk, gebaseerd op een mengsel van Japanse penseeltechnieken, monotype en andere methoden. Met beelden van stromend water en verwaaiende begroeiing laat hij het Panta Rei zien in bijna romantische beelden.
Update zaterdag 25 september toen ik nog wat meer bezocht:
Een mooie ingehouden presentatie van Jan de Weerd en Lula Valletta bij de etalage van Maldoror was de moeite waard om te bezoeken:
En als laatste een bezoek aan Billytown waar onder de titel Palmtree toeval leidend was in de keuze van de kunstwerken.
Situation
Symposium
19 september 2021
Maumont is een klein dorp in de Perigord in Frankrijk. Het bestaat uit 15 huizen, ongeveer 30 inwoners en er is geen kerk, winkel, café of andere openbare voorziening. Slechts enkele oorspronkelijke bewoners wonen nog in het dorp; velen zijn in de loop der jaren overleden, anderen zijn vertrokken. Tegenwoordig zijn de meeste inwoners gepensioneerden van elders.
Twintig jaar geleden kon je de boerderijen nog overal ruiken. Koeien en schapen werden elke dag door het dorp geleid. Tegenwoordig zie je vaker wandelaars, quads, en mountainbikes. Het dorp is veranderd van een plek die alles te maken had met grond, werk, groei en de seizoenen, in een plaats waar de inwoners vooral dromen, ontspannen en wandelen.
Momon is de oude (Occitaanse) naam van het dorp, niet meer in gebruik sinds de moderne Franse naam Maumont werd gekozen. De naam Momon staat voor het dorp zoals het nog in de geest bestaat, niet langer fysiek verbonden aan de locatie, maar verbonden met herinneringen, gekleurd door nostalgie.
Tegelijk is de plek nog steeds wat hij altijd was: aarde blijft aarde en steen blijft steen.
Het contrast tussen enerzijds de wisselingen in bewoning en gebruik, en anderzijds de onveranderlijkheid van het materiële dorp, vormt het thema van waaruit dit project zich ontwikkelde. Het werk van de deelnemers is te vinden op de virtuele locatie: Momon.fr.
Vandaag vond in het Dordrechts museum het symposium plaats over het project La Biënnale de Momon, een project van Frans van Lent. Het project bestond uit reacties van een aantal uitgenodigde kunstenaars op het beschreven dorp. Het idee was om ze tijdelijk in het dorp te laten resideren in de loop van 2020, maar door de coronamaatregelen en infectiegevaar was dat praktisch niet mogelijk. De meesten reageerden dus op verhalen, foto’s en video. De resultaten werden, zoals ook het oorspronkelijke plan was on-line gepresenteerd op de bovengenoemde site. Deelnemende kunstenaars presenteerden hun bijdrage tijdens deze bijeenkomst. Door omstandigheden kon ik er niet bij zijn, maar ik wil het project en het symposium niet ongenoemd laten. Op de site kunt u resultaten zien. Bij deze enige sfeerplaatjes van Nico Parlevliet van het gebeuren:
