Gisteren las ik in n.b. De Morgen dat Wim de Bie is overleden. Hij was al enige tijd uit beeld en nu rest de herinnering. Een daarvan uit het begin van mijn blog is dat hij Bieslog maakte dat ik met plezier volgde: persoonlijk, eigenzinnig en met het gevoel voor het kleine en details dat ook zijn carrière op televisie had gekenmerkt. Het doet me goed dat bieslog weer online te raadplegen is. Toen ik er wat in bladerde stuitte ik al snel op het vastgespijkerde koekje van David Shrigley, een kunstenaar waarvan je zou kunnen weten dat hij de Bie aansprak: hij plakte in zijn carrière ook met overtuiging heel wat burgerlijke waarden aan de buis. Toen ik hem eens ontmoette bij een opening liet hij voorzichtig weten dat hij mijn blog ook volgde waarmee ik destijds enorm verguld was.
Hoe kan je iemand recht doen die zich op zo veel manieren in het hoofd van veel Nederlanders heeft gevestigd. Die burgerlijke zaken werden steeds met een gevoel van weemoed behandeld, hij leek daar net als zijn compagnon toch een dubbele houding over te hebben. Juist dat gaf naar mijn idee een gevoel van herkenning bij veel Nederlanders. Er zijn zo veel kanten aan zijn bezigheden die ik bewonder en waarover ik met verwondering zag dat hij zich ook daar al mee bezig hield: de Duitse filosofische citaten, de klassieke zang en de gemankeerde pogingen tot bluesmuziek. Velen zullen zich beelden en video’s herinneren, de socials staan er vol mee. Hij kan rusten in de wetenschap dat hij de Nederlandse cultuur heeft verrijkt.
chmkoome's blog 