8 mei 2024
Fragile Beauty
Repeat after Me
Weaving Abstraction
5 mei 2024
Textiel dringt steeds meer door in de kunstwereld!
The Metropolitan Museum of Art
En ook in The National Gallery of Art
COMME LE JOUR SE FAIT LORSQUE LA NUIT S’EN VA
With my Eyes
Hands – Earth – Light – Colors
Kleur
1 mei 2024
Als je bij de ook vorige week geopende tentoonstelling in galerie Maurits van de Laar binnen loopt wordt je in eerste instantie wat overdonderd door de kleuren van het nieuwe werk. Jantien Jongsma maakt kleurig werk, maar Stan Klamer die ik ken van wat ingehouden werken op papier is nu ook meer kleur gaan gebruiken. Geïnspireerd door zijn uitzicht over het IJ in Amsterdam droomt hij over wereldreizen en denkbeeldige kaarten waarop routes worden uitgezet. Hij laat zich daarbij inspireren door antiquarische kaarten en boeken en tekent en schildert nauwgezet wat hij zich voorstelt.
In het werk van Jantien Jongsma komen de idealen van het socialistische vooruitgangsidee en de ideeën van het modernisme samen in kleurige afbeeldingen waarin de homo ludens in allerlei urbane situaties wordt weergegeven. Het is een vrolijke maatschappij die wordt afgebeeld in deze zorgwekkende tijden en je mag hopen dat het weer een keer die kant op gaat in de toekomst.
Duo show
30 mei 2024
Bij Ramakers opende vorige week een tentoonstelling met twee Belgisch kunstenaars die eerder in de galerie exposeerden. Ik ging af op het absurdistische werk van D.D. Trans dat ik in alle eenvoud erg vermakelijk vind. Deze kunstenaar transformeert eenvoudige voorwerpen tot een werk met een heel andere connotatie. In eerder werk was juist die transformatie de verrassing, maar nu laat de kunstenaar twee werken zien die ook sociale lagen bevatten. Het betreft de waterpassen die in een geval tot een tekst zijn samen gebracht ( Me Too – 2024 ) en het tweede, met twee waterpassen, dat tot een kruis is gemaakt ( Crotch – 2024). In het laatste geval spelen de ambiguïteit van het beeld en de titel ook nog een rol. In alle gevallen is het zoeken naar een evenwicht in ieder geval aan de orde.
De tweede kunstenaar is Johan de Wit. Diens werk zijn vaak alledaagse voorwerpen of objecten, vaak uit een interieur, die misschien op herinneringen gestoeld zijn. Hij vervaardigd die voorwerpen uit papier-maché en bewerkt ze zo dat ze een eigen karakter krijgen en door de gedempte kleuren aan herinneringsbeelden doen denken. Het meest recente werk spreekt mij het meest aan: dat zijn objecten van papier, gekreukeld of gevouwen, die bewerkt worden met marmerstof en hars om zo het werk te verstevigen. Vervolgens worden ze opnieuw bewerkt om de vorm terug te krijgen en beschilderd in bepaalde kleuren. Het verkregen oppervlak wordt dan nog geschuurd. De werken doen minimalistisch aan, maar lijken zich uit dit beeld los te willen worstelen.
Analogie en diversiteit
29 april 2004
In de bovenzaal van de Haagse Kunstkring stelde Hans Ensink op Kemna een tentoonstelling samen met interessante leden van de kunstkring. Een kunstenaar beweegt zich in een idioom waar Ensink op Kemna zelf affiniteit mee heeft: Ad Bercht. Bijna niet fotografeerbaar werk dat rigoureus minimale ingrepen op papier laat zien in een geometrisch verband. Dit werk contrasteert sterk met de beide andere kunstenaars. Sona Sahakian is een oud leerling van de School voor Jong Talent. Ze werkt in diverse disciplines, maar ze toont hier ruimtelijke collages die ook beschilderd zijn in warme kleuren. Er zitten duidelijk elementen in uit de niet Nederlandse achtergrond van haar familie, het is kleurig expressief werk dat erg veel geëxposeerd wordt. Het gevarieerde materiaalgebruik is bijzonder effectief en ze moet veel werk maken. De derde kunstenaar is Naomi Sultanik die op mij vooral indruk maakt met grote expressieve schilderingen op papier. Zij heeft ook een mooi materiaalgebruik in ander werk. Ik kan niet helemaal zien waarop het gebaseerd is, maar het intrigeert me wel. Zo is het geheel een mooie tentoonstelling die het goed doet en waarin de hand van de curator ook wel is te herkennen.
chmkoome's blog 