10 september 2017
Gisteren was ik ook even in het museum in Rotterdam om de tekeningen van Richard Serra te zien. In de tijd van het installeren van Waxing Arcs kon je hem op de knieën prachtige monumentale tekeningen zien maken, met grote klonten oilstick in de vuist op papier werkte hij op zijn knieën op de vloer. Ik was daar erg van onder de indruk en dat veranderde niet als ik weer nieuw werk van de kunstenaar zag. Dit was dan ook een tentoonstelling waar ik naar uitgekeken heb en dat bleek niet onterecht. In vijf series laat Serra zien waaraan hij zijn faam te danken heeft. Een aantal grote monumentale tekeningen onder de naam “Rift-Series” zijn in een gang opgehangen waarbij elke tekening een eigen nis krijgt. Hierdoor zuigen de diepzwarte tekeningen je aandacht helemaal op, door het formaat en door de witte “scheuren” die in de duisternis zijn vrij gelaten.
De Rotterdam Horizontals en Rotterdam Verticals zijn variaties op horizontale en verticale lijnen waarbij ik direct aan de Hollandse landschappen en de Rotterdamse skyline denk, verleden en heden van de polder. Een associatie met Mondriaan ligt ook voor de hand. De series Composites en Rambles zijn onderzoeken naar hoe een vlak gevuld kan worden met diverse materialen als pigmentpoeder, etsinkt, stof etc. Dichtheid van het oppervlak en de aard van de diverse materialen en de rol die zij in dit gegeven spelen zijn belangrijk.
Rift drawing
Rift drawing
Rotterdam Horizontal drawing
Rotterdam Horizontal drawings
Rotterdam Vertical drawings
Ramble drawing
Composite drawings
In Boijmans staat ook een grote installatie van Sylvie Zijlmans en Hewald Jongenelis die geïnspireerd is door hun verhuizing naar Amsterdam Noord en door hun engagement met de daar spelende maatschappelijke onderwerpen. Samen met bewoners van de buurt hebben zij onderwerpen in kaart gebracht en performances uitgevoerd met archetypische figuren. Met het materiaal dat daarvan gemaakt is werd deze installatie nu in een van de grote bovenzalen van het museum gecreëerd. Ik was vooral onder de indruk van de effectieve manier waarop zij met rode en zwarte verf illustraties en tekst op de verschillende onderdelen van het geheel wisten te plaatsen. Ik was er te kort om inhoudelijk een mening te vormen, maar bij deze toch een indruk:
Overzicht installatie
Een hek is er omheen geplaatst, met daarop de maskers van de diverse archetypen gespietst
Zoals gezegd zijn de illustraties bijzonder effectief
En ook gewoon mooie tekeningen
Dit is de achterkant van een groot projectiescherm waarvoor een tribune staat vanwaar je videos van diverse performances kan zien
Dit is een foto in een van de gebouwtjes met een opname van een actie in A’dam Noord.
Een zijkant van een van de gebouwtjes waarin video, geluid en foto’s te zien zijn
Terzijde van het hek staat een bijzonder irritant ventje tegen het hek te schoppen wat best herrie geeft. Ook een archetype wellicht?
Dan was er ook nog een zaal met werk op papier van de mij onbekende Gunnel Wahlstrand uit Zweden. Het zijn minutieus met verschillende soorten inkt gemaakte tekeningen die gebaseerd zijn op foto’s uit haar jeugd, de enige verbinding die zij met haar vader heeft. Het zijn grote landschappen, portretten en interieurs die soms geheel en soms gedeeltelijk zijn weergegeven in een bijzonder knappe techniek. Prachtig werk, het doet denken aan het camerawerk van Sven Nyqvist in de zwart-wit films van Ingmar Bergman:
