20 maart 2020
Niels Post: On Spam, Comment Spam #72 – 2020
Categorie archief: Favorieten
De favorieten van chmkoome’s blog
As if…
1 maart 2020
Vandaag opende bij galerie Lutz in Delft voor het eerst sinds jaren weer een solotentoonstelling van Ellen Rodenberg. Haar installaties en performances, zoals die met EX-MÊKH, getuigen van een enorme creatieve energie die met grote gebaren wordt geuit. In deze galerietentoonstelling toont ze echter kleiner werk in een ruime opzet waardoor de elementen uit haar schilder-onderzoek duidelijk naar voren komen. We zien verschillende beeldthema’s waarmee ze zich al jaren bezig houdt terug komen en soms gecombineerd worden. Die beeldthema’s komen voort uit directe observaties uit haar omgeving die dan in meer of meerdere mate geabstraheerd worden. Het gevolg is bijvoorbeeld dat met een architectonisch gegeven perspectivische lijnen in een abstract doek verschijnen waarin zo ruimte ontstaat of dat de lijnen van een luik waardoor het zonlicht binnenvalt voor een aantal abstracte vormen als repoussoir gaan werken waardoor ook weer ruimte ontstaat in het beeld.
Zo apart op een wat kleiner formaat leidt dat tot mooie kleurige doeken. Daarin herkennen we soms ook parallellen met andere schilders die dergelijk onderzoek uitvoeren zoals bijvoorbeeld Raoul de Keijzer, maar het werk van Rodenberg heeft zeker een eigen signatuur die zich tegenwoordig tot een aantal disciplines heeft uitgebreid. Het pure schilderen kan echter in deze sterke tentoonstelling bij galerie Lutz bewonderd worden!
Perspectivische lijnen
Parallellen…
Ook taaltekens zijn aanleiding
Dit doet me dan weer aan een Amerikaans abstract expressionist denken: Joan Mitchell
Pure schilderkunst
waarin het omdraaien van het beeld een schilderkunstige handeling kan zijn
Of waarin een bijna impressionistisch handschrift verschijnt
Les volets..
Op een of andere manier moet ik hier aan breipennen denken die overigens een sterk doek opleveren.
A poem that is not our own
31 januari 2020
William Kentridge: Portrait de William Kentridge
Kunsthalle
11 januari 2019
Zaterdag opende bij Maurits van de Laar de tentoonstelling Kunsthalle met werk van Diederik Gerlach en Tobias Gerber. Een Germanofiel en een Duitser, dat moet wel goed gaan en dat doet het ook! Gerlach laat werk op papier zien en acryl op paneel, een beetje de zelfde vrij kleine formaten op één grote na. Mooi werk met een vrij zwevende geest gemaakt. Herinneringen en details uit geziene taferelen spelen de hoofdrol. Incidenteel gaat het beeld aan de wandel met zichzelf wat resulteert in enigszins surrealistisch aandoend werk, ik meende in een werk Miro’s invloeden te bespeuren. Dat zal de kunstenaar waarschijnlijk ontkennen, en het misschien een synchronisme noemen, maar de kijker zoekt en vindt wat hij ziet!
Tobias Gerber tapt uit een heel ander vaatje, hij drukte gips af op bewerkte zachte klei-tabletten. Het zijn referenties aan de kunstgeschiedenis ( ik meende al kubistisch werk te herkennen) en het resultaat is te zien in monochrome gipsen panelen die de kunstgeschiedenis spiegelen, althans, Gerbers bespiegelingen op de kunstgeschiedenis als u mij nog volgt. Uit de panelen hangt textiel, een sok of een of ander huishoudelijk doekje wat de kijker bij de dagelijkse werkelijkheid moet houden. Het intrigeert wel en suggereert meer inhoud dan de panelen weergeven.
De combinatie van de twee kunstenaars geeft de galerieruimte heeft door onderwerpen en stijlen iets archaïsch. Ook al door de hoeveelheid in serie getoonde werken lijkt het bijna een wetenschappelijke uiteenzetting. Hoe dan ook een tentoonstelling die in details en als geheel de moeite waard is te bezoeken!
Markers
10 januari 2020
Ron van der Ende staat bekend om zijn reliëf-weergaven van technische hoogstandjes: eerst Amerikaanse auto’s, maar later ook de Euromast en satellieten. Hij gebruikt daarvoor sloophout dat hij op kleur selecteert en waarmee hij vervolgens de objecten “schildert” met de kleuren die beschikbaar zijn. Toen ik de nieuwste werken zag werd ik weer nieuwsgierig. Hij had reliëfs gemaakt van archeologische voorwerpen die van zichzelf al een patina hebben en nu met sloophout een soort verdubbeling van dat patina zouden ondergaan: hoe zou dat worden? Vandaag was de opening bij Ron Mandos en ik zag het werk: het sprak me enorm aan! Terug in de cultuurgeschiedenis, naar eenvoudige vormen met soms gecompliceerde ornamenten. Ik werd terug gevoerd naar de lessen pré-christelijke cultuur in de eerste jaren van mijn academieopleiding waar ik destijds erg van genoten heb.
Naast deze voorwerpen hangen ook twee grote landschappen en een lamscotelet die van der Ende op even virtuoze wijze heeft gemaakt: prachtige tentoonstelling!
Mediator – 2019
Overschilderschilderij
9 januari 2019
Gisteren vond bij de Aanschouw in Rotterdam de wissel plaats, in de kleinste galerie van Nederland: De Aanschouw! Editie 141 van het overschilderschilderij zou gepresenteerd worden, ditmaal geschilderd door uw correspondent. Zoals te doen gebruikelijk werd het een feestelijke avond die nog lang doorging! Bij deze wat plaatjes van het gebeuren:
Jeroen was eer ook: trendbeheer
En Dolf ook: RD Pauw
Ryks Museum
8 januari 2020
Vandaag toch nog even tijd gehad om de tentoonstelling van Marcel van Eeden bij Martin van Zomeren (bien étonné de se trouver ensemble) te zien. Van Eeden is een tekenaar die alleen maar beter lijkt te worden. Zoals te doen gebruikelijk is het werk opgehangen aan een lokaal thema dat zich naadloos mengt met zijn persoonlijke preoccupaties. In dit geval is een diefstal in het Rijksmuseum aanleiding om een aantal grote tekeningen te tonen: houtskool op katoen, maar het effect is alsof hij op zijn normale formaat met negropotlood tekent. Ook is er een aantal kleinere tekeningen te zien waarin de meester zijn kunnen laat zien: een feest voor het oog en voor de geest! Op Art Rotterdam is ook werk van van Eeden te zien bij MvZ.
