What We Do Not (want to) See

16 februari 2020

Aan de Haagse Toussaintkade kunt u zich vanaf vandaag enige weken wentelen in de Belgitude: bij Parts Project exposeert de Gentenaar Werner Cuvelier (waarover later, dat vergt wat meer tijd) en bij galerie Ramakers zijn ook vier Belgische kunstenaars te zien. Die Belgitude is in dit laatste geval te vinden in een bepaalde mate van absurdisme in het werk van de kunstenaars die in materiaalkeuze, formaten en soms materiaalgebruik ongebruikelijke wegen bewandelen. Er is ook geen sprake van een hoger kunstbegrip lijkt het. Dat geldt overigens niet voor het mooie werk van Willy de Sauter die een echte onderzoekende schilder is en misschien meer raakvlakken heeft met  de tentoonstelling van Cuvelier. Een aantal werken van de jongere garde komen aan als moppen die in de kroeg verteld worden en dat werkt prettig relativerend. Toch is er conceptueel en esthetisch genoeg aan te beleven: een ongewone maar prettige tentoonstelling om te bezoeken

Ruimte met werk van Gert Scheerlinck

Gert Scheerlinck

Gert Scheerlinck: MDA – 2020 met rechts de neus van de eerder getoonde Pinocchio die door de muur steekt

Gert Scheerlinck: Walk the Line – 2020

Willy de Sauter: Z. T. -2017 – 2018

D.D. Trans: Arbre en couleurs – 2014

D.D. Trans: Step en couleurs – 2019

D.D. Trans: Pommes de terre pour Multi-usage – 2017

Johan de Wit : Masterpieces – 2019

Johan de Wit : Masterpieces (detail) – 2019

Galerie Ramakers

Le Sud

4 november 2018

Bij Twelve Twelve in Den Haag is nog een week de tentoonstelling “Le Sud” te zien. Voor deze tentoonstelling heeft kunstenaar van de galerie Gert Scheerlinck  Belgische kunstenaars uitgenodigd waarmee hij zich verwant voelt. Het werk van Scheerlinck spreekt me steeds aan door op een onnadrukkelijke manier sterke beelden te vormen. Met eenvoudige, soms gevonden, materialen weet hij steeds helder werk te maken dat beklijft. Hij heeft een aantal kunstenaars uitgenodigd die ook eenvoudige, niet te grote werken tonen die inderdaad in het verlengde liggen van wat hij zelf doet. Op het eerste gezicht lijkt de tentoonstelling dan ook een solo die mooi is ingericht. Nadere beschouwing leert dan snel dat er verschillen in het werk zitten die soms subtiel, maar soms ook evident zijn. Het leidt tot interessante vergelijkingen in een tentoonstelling die ik met plezier heb bezocht.

Johan Gelper: Constellation with borrowed forms (bather’s trash) – 2018

Johan de Wit: Untitled – 2018

Gert Scheerlinck: Chuno – 2018

Nicolàs Lamas: The Shape of a Hole – 2014

Nicolàs Lamas: Source – 2018

Katleen Vinck: Sphere – 2017

Gert Scheerlinck: How to Draw – 2018

Gert Scheerlinck: Hexactinallid – 2018

Gert Scheerlinck: The Dog Ear – 2018

TwelveTwelve