18 juni 2021
Categorie archief: Tentoonstellingen Nationaal
Isomatrix
Geen daden maar woorden
11 juni 2021
Een “House of longing” van Niels Post bij Studio Omstand!
Niels Post: installatie – 2021
Brickwork
8 juni 2021
En dan was ik zaterdag ook nog bij NL=US waar Willem Besselink voor de laatste dag zijn werk liet zien in de tentoonstelling Brickwork. Metselwerk en met name de voegen zijn de inspiratie voor dit werk. Besselink heeft een preoccupatie met statistiek toegepast op allerlei processen waarvan zijn eigen fysieke functioneren niet de minste is. Maar in dit geval vertaalt zijn fascinatie zich naar moiré-effecten zoals we die eerder bij hem hebben kunnen constateren zich in een verschuiving van voegstructuren: verschuiving van regelmatige structuren geeft visuele onregelmatigheid en daar speelt de kunstenaar mee. In een tentoonstelling met vrij minimalistisch werk weet hij in de diverse vlakken van de white cube werk te plaatsen dat varianten laat zien. Prachtige tentoonstelling, maar helaas inmiddels gesloten!
Metselwerk verspringing 2x – 2021
Metselwerk – toren – 2021
Metselwerk moiré – 2021
Tegen het plafond: Metselwerk – dubbele voeg – 2021
Parallel aan de vloer: Metselwerk – landschap – 2021
Metselwerk stenen – 2021
metselwerk stenen – detail
alles gaat door
7 juni 2021
Bij de sympathieke galerie Studio Seine in Rotterdam is op dit moment een tentoonstelling te zien van Frans van Lent. alles gaat door heet de tentoonstelling en dat zou een reactie kunnen zijn op de neiging van kunstenaars om beelden te stelen. Een schilder zet zijn ezel op “en plein air” en begint te penselen wat hij ziet. En niets verandert! De zon zakt en de vogels stoppen met zingen, maar het blijft gaan zoals het ging , het schilderen heeft de situatie niet veranderd. Maar het doek waarop geschilderd is ziet er heel anders uit, daarop is een situatie vastgelegd op een bepaalde plek op een bepaalde tijd. Die situatie is bevroren ( dan moet ik meteen aan die Ice-paintings van Daan den Houter denken) en door de kunstenaar mee genomen.
Frans van Lent heeft in deze tentoonstelling de handelingen om de situatie te bevriezen op zich vast gelegd. Hij zet zijn video-camera op een statief in een landschap, neemt de kap van de lens en zet hem aan, niet zozeer om een beeld te pakken, maar om de handeling te isoleren. Daarbij komt hij niet herkenbaar in beeld. Hij schrijft in de video’s dat hij geen doel heeft, het gebeuren geen zin geeft, hij doet alleen wat hij doet met materiaal waarvan hij de technische gegevens noemt, het gewicht, de precieze handeling en meer van dat soort informatie. Het is de vraag waarom deze gegevens door hem verstrekt worden, het zijn randvoorwaarden om tot een beeld te komen. Het is echter niet de bedoeling om tot een beeld te komen. Misschien is het deze informatie an sich waar het om gaat, niet de intentie, niet het resultaat, maar de manier om tot een resultaat te komen. En die manier maakt op dat moment deel uit van de omgeving en dus van de natuur. De kunstenaar die wil zijn als een ruisend beekje, het willen opgaan in de natuur is een bekend thema. En toch hangen er resultaten in de ruimte, foto’s en video’s in de ruimte in een ingetogen geheel, beelden en beschrijvingen.
In zijn Unnoticed Art-project vinden anonieme artistieke acties plaats in de stedelijke omgeving zonder aankondiging of accentuering. Dat zijn opdoemende beelden die verdwijnen, soms zonder te zijn gezien. Nu zijn beelden te zien van landschappen die zijn wat ze zijn, ondanks dat iemand handelingen verricht die tot een beeld kunnen leiden. Wat ik zie is de vergeefsheid van dit alles en dat is mooi!
Camera – 2021
Looking without seeing – 2021
After I took this picture, I went to where the horizon touches the right hand side of this work. From there I walked to the left, where the horizon touches the left hand side. Walking this line took 19 minutes and 23 seconds.
After taking a snapshot several days earlier, I waited for the rain to stop and grabbed my tripod and camera. I then got into my car and drove towards the forest. I then left my car in the car park, took my equipment, locked the car and walked ten minutes to the location. I then set up my tripod and camera, took of the lens cap and started shooting.
After taking the shots I put the cap back on the lens, collapsed the tripod and walked back to where I left my car. I got in, drove back to my studio, parked the car and went inside. It had started to rain again.
Heaps – 2021
NOU EN
6 juni 2021
Gisteren wandelde ik een rondje door Rotterdam om drie tentoonstellingen te zien die op mijn lijstje staan. Ik zal die dezer dagen apart behandelen, aangezien ik geen van die drie te kort wil doen.
De eerste is de tentoonstelling NOU EN die Daan den Houter bij galerie Frank Taal laat zien. Die tentoonstelling opende gisteren en de sfeer zat er met oesters en witte wijn goed in. Den Houter is een kunstenaar die zich met kunstzinnige conventies bezig houdt en daar steeds een twist aan geeft. Zo hield hij zich recent bezig met ijsschilderijen die in een tentoonstelling werden gehangen. Die smolten natuurlijk op de wand en de vloer en zo breidden de schilderijen zich uit tot een installatie die uit de aard der zaak aan een grote 3D-aquarel doet denken. Zo’n installatie is ook nu in de tentoonstelling aangebracht, maar nieuw zijn twee kleine ijskastjes waarin een ijsschilderij gekoeld getoond en bewaard kan worden. Dit werk geeft aan conserveren en aan het idee van het ijsschilderij een andere waarde. Het beeld doet ook denken aan De Aanschouw, de kleine vitrine bij café de Schouw aan de Witte de Withstraat waar met regelmaat het Overschilderschilderij wordt vernieuwd. Ook dat is een project van Daan den Houter.
Installatie Icepaintings
Installatie met Icepaintings
Icepainting klein met vriezer
Icepainting klein met vriezer
Het grootste deel van de tentoonstelling bestaat uit schilderijen waar de structuur de drager in duikt: negatieve schilderkunst! Ze zijn gemaakt door in mahoniehouten platen te frezen en in de sleuven dan verf in te gieten, die verf te laten drogen, te schuren, weer te frezen en weer te gieten enzovoorts tot aan het einde het geheel glad geschuurd wordt en het resultaat een wat ongrijpbaar kunstwerk is. De mahoniehouten drager functioneert als kader dat door de tekening in het hout een chique uitstraling geeft. De “schildering” bestaat uit dikke lijnen die parallel lopen, maar in het geval van de Twists zo onregelmatig zijn dat ze me aan spaghetti doen denken. Die lijnen hebben allerlei kleuren waarover de kunstenaar heel erg heeft nagedacht en waarbij hij diverse kleurenleren heeft gebruikt. Het resultaat is dat de verf een bijna digitale uitstraling heeft, felle kleuren die glad over de plaat bewegen. Ik vind zelf dat het allemaal bijzonder aantrekkelijk oogt en de conceptuele kant van het werk versterkt dit alleen maar. Naast de werken met lijnen heeft de kunstenaar ook nog gewerkt met stapelingen van vormen die doen denken aan torentjes die je met stenen op het strand maakt. Die vormen zijn op dezelfde manier uitgefreesd en met verf gevuld.
Het is verbazingwekkend hoe Daan den Houter zichzelf steeds weer opnieuw weet uit te dagen en er toch continuïteit blijft in zijn werk, zoals ook in deze tentoonstelling weer te zien is.
Untitled (Twist L 0121)
Untitled (Stripes M 0121)
Untitled (Stack M 0121)
Untitled (Twist L 0121)
overzicht met publiek
Kleine icepainting met vriezer
idem
nog een kleine stack
En een serie op grijze achtergrond
Two is a Crowd
2 juni 2021
Nieuw werk van Hinke met voor de gelegenheid ook een aangenaam geprijsde editie:
Follow me, I’m your Bird
30 mei 2021
Bij galerie Lutz in Delft opende vandaag de tentoonstelling met bovenstaande titel: het zijn werken op papier van Euf Lindeboom en van Babette Wagenvoort. Laatst genoemde laat tekeningen zien en prints van haar werk uit de serie “Exercises in Drawn Protest”. De tekeningen tonen een clash tussen de natuur en cultuur: steeds een wolf in een stedelijke omgeving: wat ongemakkelijk werk, maar dat is ook de situatie die getoond wordt. Er zijn ook mooie collages met vogels, fotomateriaal en tekening die met de computer werden gecombineerd, (een foto daarvan was mislukt). De dames uit voornoemde serie van protesterende vrouwen vind ik het mooist, verrassend divers werk dat door een ontbreken van context de nadruk op de individuele vrouw legt. Een serie die niet verveelt door de typeringen die Wagenvoort erin aanbrengt. Zij toont een prettig soort engagement in haar werk.
Euf Lindeboom exposeerde eerder bij galerie Lutz, wat abstracte op architectuur gebaseerde schilderijen. Bij deze tentoonstelling laat zij speels werk op papier zien met veel vogels. Aan het begin van de galerie hangt een serie werken op papier die op architectuur zijn gebaseerd en die vind de puritein in mij toch het meest interessant, hoe geestig en vindingrijk die andere werken ook zijn.
alles gaat door
25 mei 2021
alles gaat door
deze video vertelt geen verhaal,
heeft geen richting,
ontstond zonder schema, plan of doel.
er is niet gedacht over een einde,
over wat er zou kunnen gebeuren.
en als er al iets gebeurt:
niets is georganiseerd, niets is gepland,
ik had niets voor ogen.
je zou dit videobeeld een landschap kunnen noemen,
maar hier is geen landschap,
hier is alleen een plek;
buiten het kader gaat alles verder.
de camera is slechts een voorwerp tussen het riet.
je kunt in dit beeld ook een tijdlijn zien,
met een begin, een duur, een einde.
en daarbij een vermoeden
van intentie, opzet en betekenis.
hier klikt de camera tussen start en stop,
maar met start verandert er niets,
met stop evenmin.
alles gaat door
