Angelica fields

20 april 2024

Een weekend in Limburg. Eerder was ik al eens in Hedge House geweest waar de kunstcollectie van Jo en Marlies Eijck te zien was. Hedge House is een onderdeel van buitenplaats Wijlre waar het echtpaar woonde. Nu de beide bewoners van het kasteel overleden zijn worden het kasteel en het terrein beheerd door een stichting en is voormalig directeur van het Frans Hals museum, Xander Karskens, directeur van Hedge House. De buitenplaats heeft klassieke erg mooie aangelegde tuinen waarin een aantal buitenbeelden staan en in het moderne Hedge House en het bij het kasteel behorende koetshuis worden tegenwoordig tijdelijke tentoonstellingen gehouden.

In een van de tijdelijke tentoonstellingen is nu werk te zien van Elspeth Diederix, een fotografe die lang geleden ook bij Maurits van de Laar exposeerde. Ik was nieuwsgierig naar wat ze nu maakt en dat vind ik toch heel bijzonder. Zij heeft een tijd de wilde veldjes om de aangelegde tuinen rond de buitenplaats gefotografeerd en was gefascineerd door de flora die ze daarin vond. Ze maakte foto’s en plukte ook grassen en andere planten. Daarin herkende ze structuren die ze nu in haar werk juxtaposeert. Maar ze gaat verder: in herbaria droogt ze diverse planten en bloemen en die fotografeert ze. De zo gevonden losse vormen worden gebruikt in nieuw werk met zich herhalende structuren. In sommige foto’s worden dergelijke structuren ook digitaal gemonteerd. Het resultaat is een levendige tentoonstelling met abstract werk waarin de zon schijnt en waarin de natuur organisch tot abstracte werken wordt gemanipuleerd waarin je het droge gras bij wijze van spreken ruikt. Dit soort tentoonstellingen is een mooie manier om in het verlengde van de oorspronkelijke collectie Eijck de lijn door te trekken die daarin kan worden gevonden. Dat daarbij de natuurlijke omgeving van de buitenplaats een groot accent krijgt is een fraaie omkering van de manier waarop abstracte werken uit de collectie Eijck nog in de tuin te vinden zijn.

juxtaposities
Ook grote werken
Hoekstructuur uit afdrukken uit de herbaria
In de in Hedge House opgenomen orangerie heeft de kunstenaar plantensteunen geplaatst die straks nieuwe structuren opleveren
Dit zijn verschillende afmetingen herbarium
Een grasafdruk
Foto;s van verschillende afdrukken
idem

Hedge House

@ Club Solo

12 april 2024

Topp & Dubio heeft het een tijdje rustig aan gedaan wegens andere werkzaamheden, maar opeens realiseerde zij zich dat het idee dat zij over zichzelf heeft moest worden aangepast: opeens voelde zij zich een mid-career kunstenaar. Wellicht tijd om eens een retrospectief te organiseren. Ze kreeg het idee om te infiltreren in een eerzaam kunstenaarsinitiatief en begon na te denken over een manier om dat gegeven in te vullen. Zij realiseerde zich dat weinig uit haar praktijk beklijft, anders dan in documentatie en in de herinnering. Een klassiek retrospectief zou volledig in strijd zijn met wat Topp & Dubio altijd gedaan hebben. Wat zou de tentoonstelling dan kunnen opleveren? Het werd een zoektocht waarin ongemerkt een geheel nieuw werk werd gevormd in een totaalinstallatie. De prachtige ruimtes van Club Solo, een ruimte in Breda met een eerbiedwaardige geschiedenis werd omgebouwd tot een even eerbiedwaardig kunstwerk dat met elementen uit het verleden een volkomen nieuw netwerk van betekenissen vormt dat bestaat uit door het hier en nu gevormde relaties. Tijd en plaats zijn altijd belangrijke elementen geweest in het werk van Topp & Dubio en in deze materialisatie van haar reflectie is dit een werk dat een bepaalde weemoed uitstraalt, maar ook uitkijkt naar de toekomst. Over de nabije toekomst, over en met The Brick Space in Glasgow later meer. Deze tentoonstelling is nog dit weekeinde en volgend weekeinde te zien en is zeer de moeite waard! Bij deze een indruk:

Oeuvre (The odds and ends) – 2012-2024
Oeuvre (The odds and ends) – 2012-2024
Self Self Portraits – 2012-2024
I am under contract – 2012
1F=1V + 1B
De fantastische video Toen werkte ik minder en deed ik wat meer – 2022, die het duo bij 222lodge in Dordrecht uitvoerde en waarin de herkomst van de naam Topp & Dubio wordt verteld.
Bricks – 2022-2024
Brick – 2022-2024 Te koop bij Club Solo!
L’esprit d’escalier – 2024
Time Lapse – 2018-2024
Overzicht bovenzaal
Salin against the wall – 2016-2024
Fuck sculptors – 2016
“0.00”- 2016-2024
Do not read 2007-2024
Do not read (backside) – 2007-2024
Undisclosed unknown sculptures – 2024
Backstage – 2024
Niemandsland – 2012

De tentoonstellingen bij Club solo gaan altijd vergezeld van een verwant werk of werk van een verwante kunstenaar. In dit geval is een bruikleen ter beschikking gesteld door de Tate in London van kunstenaar Daniël Spoerri. In onderstaande foto van de kunstenaar is die verwantschap al wel herkenbaar.

Portret van Daniel Spoerri
Daniel Spoerri: Passports – 1977

Club Solo

Espacios de una sequencia

26 maart 2024

In het Palacio de Vélazquez, een gratis te bezoeken dependance van het Reina Sofía museum in het Retiro park in Madrid, vond tijdens de Madrileense kunstweek een tentoonstelling plaats van de Duitse Ulla von Brandenburg. Een multidisciplinair kunstenaar die in een scenografie in deze ruimte met video, objecten en installaties de verhouding tussen de kijker en het kunstwerk probeert te intensiveren. Haar verleden als decorontwerper en andere activiteiten in het theater zijn duidelijk in de opzet en de inhoud van de tentoonstelling. Het werk refereert opvallend aan Oscar Schlemmers Triadisches Ballet en aan de vormtaal van Bauhaus. Er worden drie video’s vertoond: Shadowplay – 2012, waarin een theaterstuk wordt opgevoerd waarvan we alleen de schaduwen zien. Het geluid daarvan is een lied dat de theatrale voorbereidingen, de interactie en het duel waarin het eindigt becommentarieert en zich schijnbaar steeds herhaalt. De tweede video is recenter: Maskiert, und vor allem – verschwiegen – 2022, waarin vaudeville acts met objecten worden opgevoerd door clownachtige figuren in kleding van modernistisch ontwerp. De derde is The Objects – 2009. Hierin voeren objecten een continue beweging uit. Deze video’s worden vertoond tussen door gekleurde doeken afgegrensde ruimtes waarin zich objecten bevinden. Die objecten zijn zoals alles bepaald door basale vormen: driehoek, cirkel rechthoek. De ruimtes zijn zo in de delen van het paleis geplaatst dat zich een route vormt waardoor het publiek zich beweegt wat zo als het ware wordt uitgenodigd samen deel uit te maken van het theater dat ook in de video’s wordt vertoond. Tegen een van de wanden ligt een figuur op de vloer, een pop die aan een oude man doet denken, het voegt een extra dramatisch element toe aan het geheel. Het is vervreemdend tussen al deze elementen te bewegen, de objecten zijn erg groot en de ruimtes worden toegankelijk door een als een gordijn opengeslagen doek. De kleuren van die doeken zijn bepaald door Von Goethe’s kleurenleer. Waar de vormen van de ruimtes aan de buitenkant aan minimalistische sculpturen doen denken lijken ze aan de binnenkant toch een mate van intimiteit op te roepen. Van buiten is daar iets van te bespeuren doordat de doeken niet tot de grond reiken, waardoor men als toeschouwer bezoekers en delen van de objecten kan zien. Het is een intrigerende, gelaagde presentatie die me nog wel wat bezig houdt!

Ulla von Brandenburg: Shadow Play – 2012
Ulla von Brandenburg: Shadow Play – 2012
objecten uit Shadow Play
Tekst van het lied dat in Shadow Play werd gezongen
Gele ruimte met bal
Maskiert, und vor allem – verschwiegen – 2022
Maskiert, und vor allem – verschwiegen – 2022
Maskiert, und vor allem – verschwiegen – 2022
Paarse ruimte
idem
Object
The Objects – 2009
Rode ruimte met fakirtouw
Blauwe Ruimte met Hoepel
The man in the middle

Palacio de Vélazquez

JOLT, A long distance lullaby

28 januari 2024

Vibeke Mascini: JOLT, A long distance lullaby

Zie ook:

Vibeke Mascini: project Instar (6.9 kWh) – 2023
Electricity generated from burning confiscated cocaine, lithium batteries, transformer, battery management system, heater element, cast iron radiators, heat regulator, electric cables, endemic moth pupae (including: Lasiocampa quercus, Thera cupressata, Peribatodes rhomboidaria and Scotopteryx peribolata), resin.

P////AKT

FRAC Grand large

Behind the Belly Button

18 september 2023

Heden reikt elk jaar de Heden Startprijs uit voor de volgens hen meest belovende eindexamenkandidaat van de KABK. Voor 2023 was dat Jemima de Jonge die met video’s in installaties cum laude afstudeerde. Bij de prijs hoort ook een solotentoonstelling en die werd zaterdag geopend. Te zien zijn videowerken die ook in de academie te zien waren en daarnaast tekeningen. Die videowerken maken de tentoonstellingsruimte van Heden opeens heel anders. In mijn verslag van het eindexamen noem ik de video’s van de Jonge gevisualiseerd ongemak en dat ongemak zag ik nu ook terug in de inrichting van de tentoonstelling. Het zal te maken hebben met het bruine karton dat voor de ruimtes gebruikt wordt en de belichting zal er ook mee te maken hebben, maar de ruimtes van Heden die nogal een metamorfose ondergaan helpen ook mee. De ruimtes waarin de video’s vertoond worden vormen een architectuur op zich waarin je jezelf dient te bewegen.

De tekeningen vullen de installaties mooi aan, ze laten zien dat de Jonge’s verbeelding alle kanten op gaat en verbonden is met het menselijk lichaam, in conceptueel en in beeldend opzicht. In actie en in interactie blijkt van alles mogelijk. Als geheel is het een tentoonstelling om te ervaren, de prijs is in ieder geval naar mijn mening volledig verdiend. Het maakt bijzonder nieuwsgierig naar de komende ontwikkelingen in het werk.

A Body of Water (detail)
A Body of Water (detail)
tekening
tekening
tekening
tekeningen
Vroeg werk: Uprooted, een waslijn onderweg in een stad (of in een lichaam?).
tekening

Heden