13 april 2018
Als je, na de kick-ass academie one night stand outermost corner, opnieuw bij Nest binnenkomt voor de opening van Downtime is de sfeer opeens heel klinisch. Dit wordt niet in het minst veroorzaakt door de blauwe geometrische tekeningen op de wanden die sterk aan ziekenhuizen of badinrichtingen doet denken, òf mortuaria wat bij het zien van het werk van Vibeke Mascini ook niet zo’n vreemde associatie is. Mascini studeerde beeld en taal aan de Gerrit Rietveld academie en in haar werk ontrafelt zij het verband tussen de twee, zoals bij de begrippen leven en dood. Direct bij de ingang zien we op de wand in het werk “Deceased words” al drie begrippen die die daarmee verband houden en hun betekenis zoals die eens in van Dale waren opgetekend. Alleen zijn de woorden uit van Dale verdwenen, omdat ze weinig tot niet meer gebruikt worden. In het werk “A Day in the Death of Ron” heeft zij een opname van de reeuwzucht (laatste adem) van de stervende Ron op een langspeelplaat gezet in een lengte van 17’44”, de lengte van een dag in Ron’s leven in het hiernamaals. Deze voorbeelden geven aan welke acties Mascini onderneemt en welke vragen zij oproept.
Oscar Santillan beweegt zich op een wat grotere schaal. Ook hij ontrafelt, maar in zijn geval het denken in tegenstellingen waarmee de mens de wereld probeert te bevatten en met zijn werk probeert hij daarin ruimte te creëren. Even afgezien van de vraag of zijn premisse juist is maakt de Ecuadoriaan soms verrassend poëtisch werk. In het geval van “La Noche – The Moonlight’s weight” toont de kunstenaar de massa van het maanlicht dat in een nacht op aarde valt in de vorm van een uit een meteoriet vervaardigd gewicht. In het geval van Solaris liet de kunstenaar de woestijn terug kijken naar de sterren door middel van een lens die hij vervaardigde uit meegenomen zand uit de Atacama woestijn in Chili (waar overigens ook belangrijke telescopen staan). Met deze lens fotografeerde hij in de woestijn de sterrenhemel.
De derde exposant is het duo Lotte Geeven&Yeb Wiersma, een duo dat ook bij West al eens actief was met de manifestatie Surveillance. Ook in dit geval zijn in de stad een aantal acties uitgevoerd die tot doel hadden de structuur van het leven in de stad te beïnvloeden, bijvoorbeeld door in “Haze” met een vliegtuig feromonen over de stad te verstuiven. Feromonen vormen een stof die mensen en dieren onbewust afscheiden om elkaar signalen te geven, bijvoorbeeld door opwinding te veroorzaken, vaak van seksuele aard. Een ander project is de naamgever van deze tentoonstelling: “Downtime”. Hierin vragen de kunstenaars in een brief aan de burgemeester van Den Haag om op een bepaald moment alle stoplichten in de stad tegelijkertijd op rood te zetten gedurende 7 seconden. Refererend aan het avant-garde karakter van Mondriaans Boogie Woogie in het Gemeentemuseum willen ze zo een hedendaags stilleven creëren.
Al bij al verliet ik enigszins gedeprimeerd de tentoonstelling: het waren veel concepten, intrigerende ideeën, maar er was weinig leven in de uitwerking te bespeuren zoals dat in de One-Night-Stand wel duidelijk aanwezig was. De kunstenaars worden zwaar gesteund door het Mondriaanfonds en hebben via die weg met ruime middelen een carrière kunnen opbouwen, maar je krijgt het idee dat ze de menselijke schaal enigszins ontstegen zijn. Ik zou bij een project als “Downtime” wel een kankerende Hagenaar voor het rode stoplicht willen zien om een voorbeeld te noemen, het blijft allemaal erg afstandelijk! Maar misschien is de zucht feromonen aan mij voorbij gegaan vandaag.
Lotte Geeven en Yeb Wiersma: Haze
Vibeke Mascini: A Day in the Death of Ron – 2018
Vibeke Mascini: Atmos Anima – 2018 Glazen vormen met de adem van ontvangers van donorlongen
Vibeke Mascini: Deceased Words – 2018 en doorgaand
Oscar Santillan: Solaris – 2017 en doorlopend
Oscar Santillán: La Noche – The Moonlight’s Weight – 2018
Lotte Geeven & Yeb Wiersma: Roar – 2018 Motorrijders op het dak van een garage, het geluid vormt een grootstedelijke compositie
Vibeke Mascini: Traveling Colony – 2016 een vierkante meter van meetlinten van een meter
Oscar Santillán: A Year of Nothingness – 2015 De lege dagboeken van Emma Darwin oftewel een onbeschreven jaar
Lotte Geeven & Yeb Wiersma: Downtime – 2018
Een interview met Oscar Santillan bij Jegens&Tevens
chmkoome's blog 