Hoogtij

26 mei 2023

Vanavond had ik niet veel tijd voor Hoogtij, veel had ik al gezien en van twee tentoonstellingen maak ik nog een apart postje. Wàt ik gezien heb was de moeite waard. In het mooie weer bewogen zich veel mensen van locatie naar locatie en tussen de bedrijven door hoorde ik enthousiaste verhalen. Bij deze een kort verslag over enige locaties.

Bij Maurits van de Laar laat veel-tekenaar Henri Jacobs onder de naam Geologiën, plooien en ploegen zijn werk zien. Naast de gebruikelijke precieze tekeningen heeft Jacobs zich nu ook in de derde dimensie gewaagd met keramisch vloerwerk en maakte hij ook vlechtwerken, waarmee hij het oppervlak van zijn werk structureert. Ik vind dat hij met het doorsnijden van zijn oppervlakken het werk ook wat meer tot leven brengt. Wie weet wat de boerenzoon verder nog laat groeien en bloeien.

Henri Jacobs: Kolkata pavement patterns
Je zou denken dat hier het Escherjaar herdacht wordt
Henri Jacobs: vlechtwerk

Dan gaan we naar HEDEN dat ook mee doet aan Hoogtij. Er is een mooie tentoonstelling met werk van Arjan van Helmond en twee anderen, maar van Helmond steelt de show:

Arjan van Helmond
Arjan van Helmond
Arjan van Helmond

Bij het nieuwe Corneroh tekent Urs Pfannenmüller een muur van piepschuim. Zoals hij verklaart in een tekst bij zijn tentoonstelling in Pulchri houdt hij van het in de inktpot steken van de pen en van het krassen op papier tijdens het tekenen. De regelmaat en de geluiden brengen hem in een soort trance. precies dat wilde hij in zijn performance in Corneroh laten ervaren met video, geluidsapparatuur en een pen en papier:

KV02 bij de hofvijver is een wat onduidelijk gebeuren waar toch regelmatig goede tentoonstelling worden gemaakt. Ruimtes kunnen gehuurd worden voor korte of langere tijd en soms maken interessante kunstenaars of groepen daar gebruik van. Ik ging even kijken om werk van jonge kunstenaars te zien:

Sanne Maes
Eliza Reszka
Ik weet niet van wie dit is, zag het al bij een eindexamen waar ik het ook een mooi portret vond.

Als laatste bezocht ik The Balcony, een nogal conceptueel initiatief dacht ik de vorige keer. Dat valt echter dit keer mee en ze hadden zelfs dit keer een tekening van Rinus van de Velde aan de wand. Harriet Morley, de verse directeur van Platform BK (wordt allen lid!) laat ook werk zien!

Een poster met werk van Alexis Gautier
Waarvan de afbeelding uit een mooie video afkomstig is
Rinus van de Velde
Harriet Rose Morley aan de wand en naast het werk.

Hoogtij

Afscheid

14 februari 2020

Bij HEDEN  in Den Haag werd vandaag afscheid genomen van een medewerker die zo’n dertig jaar wat onnadrukkelijk aanwezig was, maar van groot belang was voor het functioneren van eerst de kunstuitleen en nu de instelling zoals die nu functioneert. Op die manier had ze contact met klanten , maar ook met kunstenaars waarmee ze een goede band onderhield. Als cadeau wilde ze een tentoonstelling samenstellen uit de HEDEN-collectie (waarover later meer). Voor nu geef ik een kleine indruk van de borrel waarbij een aangename hoeveelheid mensen aanwezig was met veel kunstenaars uit verschillende generaties .

De artistiek directeur doet haar ding

Lia zelf mocht natuurlijk ook wat zeggen

Ook het hoofd van de raad van bestuur en oud-directeur Michiel Morel waren er, o.a. om de garderobespiegel cadeau te geven, een originele Dan Graham!

Bloemen waren er natuurlijk ook, maar er achter ziet u instrumenten

En die werden snel gebruikt door een bandje met strandbeesten-man Theo jansen die als een jonge hond liep te springen met swingende wereldmuziek waarop enthousiast gedanst werd!

HEDEN

Hoogtij

29 november 2019

Hoogtij was een beetje tam qua publiek terwijl er toch wel een en ander georganiseerd was. Zo is het hele weekeinde The Other Book te zien in Quartair, The Grey Space, De Grafische werkplaats, Billytown en West. Dit gebeuren is georganiseerd rond Haagse kunstenaarsboeken. Bij … ism had de Belgische kunstenaar Bram van Meervelde de galerie voorbereid voor een avond met performances, maar hij liet het op het laatste moment door omstandigheden afweten wat door de galeriehouders op sympathieke wijze werd opgevangen door toch open te gaan. Ekster Raum had een open call uit doen gaan voor activiteiten in de bouwkeet van Baracca en daar was het de hele avond feest. Ik zag foto’s van performers in suikerspinnen en was aanwezig bij “Retribution of the Fire Snakes” van Liselot Versteeg en de afwisslend aanwezige Katia Borghesi. Bezoekers werden ontvangen door de “Suikeroom” die door Charlotte van Winden werd gepersonificeerd.
Billytown had een opening met werk waar ik even wat tijd nodig had. Het publiek daar het het prima naar de zin. Bij deze een indruk, klik de foto’s aan voor een diashow!

Hoogtij

I would like to be a dancer to be able to dance with the circumstances

9 oktober 2019

De kunstenaar die nu bij HEDEN exposeert won in juli de HEDEN-startprijs tijdens de eindexamens van de KABK. Daar viel hij op met krachtige sculptuur die hij tot aansprekende beelden vormde. De bij de prijs horende expositie is een wat weemoedig stemmend geheel met mensfiguren die een evenwicht zoeken en foto’s die voor ons westerlingen uit een verleden lijken te komen dat niet meer bestaat. De kunstenaar heeft zijn jeugd doorgebracht als acrobaat en koorddanser in de circussen waarmee hij met zijn ouders door Rusland reisde. Om dat circusleven hangt nog steeds een romantisch gevoel dat hier nog engszins invoelbaar is.
De sculpturen zijn mensfiguren, niet passende mensfiguren afgedrukt in mensfiguurmallen en dat alles in gips en beton gesterkt door stalen geraamtes: redelijk klassieke gegevens dus die hier en daar met een detail toch weer die weemoed oproepen. De foto’s die te zien zijn werden door Sasha Zalivako gemaakt, ze vertegenwoordigen het publiek van de artiesten die figureren, ze werken als referentiekader evenals de geluidssculpturen van een andere medewerker, Alex Andropoulos, met allerlei geluiden uit heden en verleden.

De jonge Zahar Bondar

Deze zag ik tijdens de eindexamenexpositie, de hoofdtooi geeft het een realistisch accent.

Een lichaam lijkt  uit een mal gevlucht…

Acrobatiek en evenwicht…

Een andere wereld!

In de grote ruimte zijn wat meer formele beelden

Ook begeleid door foto’s

Links een geluidsinstallatie van Alex Andropoulos, een fraaie combi met een ouderwets gebaar

HEDEN

Haagse Heritage

21 juni 2019

Bij HEDEN is tot 7 juli een tentoonstelling te zien met werk van dertig kunstenaars te zien die op een of andere manier een band met Den Haag hebben. Het getoonde werk is een persoonlijke favoriet of het is nog nooit getoond: de keuze daarvan is aan de kunstenaar. Het geheel geeft op vrij luchtige wijze een beeld van een nieuwe generatie die inmiddels is gegroeid en die in veel gevallen het werkveld aanzienlijk heeft uitgebreid. Het is een groot overzicht aan disciplines dat getoond wordt en als je jezelf realiseert dat dit nog maar een klein deel is van de Haagse kunstenaars die breed actief zijn kan je alleen maar heel tevreden zijn over hoe de Haagse infrastructuur zich op organische wijze heeft ontwikkeld tot een veld waarin het voor kunstenaars goed werken is en waarin de omgeving altijd stimuleert.

Daan den Houter: Stripes_Big_042182

Robin Heyker: Z.T. – 2019

Voor: Nynke Koster – LP 21 – 2018, achter: Mickey Yang – Z.T. – 2018

Marius Lut: Untitled – 2018

Paul Beumer: Nihal – 2019

Melle de Boer – Graham Greenes Living Room

Wieteke Heldens: The Legend (NY) 2 – 2016

Evi Vingerling: Untitled – 2019

Navid Nuur: Untitled – 2019

In het werk van Navid kan je zelf een editie maken, deze is die ik maakte: Navid Nuur/Kees Koomen – FORGET (NOT)

Puck Verkade: Modes of Capture (Bang Bang) – 2016

Zeger Reyers: Till Dead Do us Part – 2016

HEDEN

 

Found Footage

4 februari 2019

Bij HEDEN is op 26 januari de tentoonstelling Found Footage geopend met werk van Joncquil, Anatole de Benedictis en Yani Chuang. Vooral Joncquil en Yani Chuang blijken daarbij verwant werk te maken: zij maken ensembles met bestaande objecten en “arm” materiaal wat tot soms poëtische beelden leidt. Zo bewerkt de Benedictis bestaande beelden in het platte vlak die zich door allerlei behandelingen totaal anders gaan manifesteren. Het is moeilijk de vinger er op te leggen en al helemaal ingewikkeld om er achter te komen wat die andere beeldtaal vertelt, maar dat het allemaal esthetische kwaliteiten heeft staat buiten kijf. Het maakt het de moeite waard het werk, dat in alle ruimtes van HEDEN tussen de vaste collectie is opgesteld, te gaan bekijken. Ook het geheel werkt dan als een ensemble van de drie kunstenaars!

Joncquil: 223241

Joncquil: Bau mir ein Haus

Joncquil: Plint

Joncquil: Si tu veux

Anatole de Benedictis: Untitled

Anatole de Benedictis: Noise

Yani Chuang: Debbie

Yani Chuang: Hudson

Anatole de Benedictis: Every dirty human beïng

?

De context waarin al dit werk geplaatst werd

Joncquil: Wandelstoken en diplopia

Anatole de Benedictis: L’enfant et La Maman

Joncquil: I’m so full of myself

 

HEDEN

 

I Am With Name

10 december 2018

Bij HEDEN is tijdens de feestdagen een tentoonstelling van Anne Forest te zien. Zoals eerder toont de kunstenaar weer portretten, maar portretten als acteurs die zich voordoen als een gekleurd persoon of als veelkleurig persoon. De ogen zijn vaak met weinig uitdrukking, zoals byzantijnse portretten. Het lijkt er meer op dat de figuren aanleiding zijn een schilderij te maken met verf, tekening, structuren en kleuren. Als je het zo ziet zijn het verrassende doeken die onverwachte combinaties opleveren waarbij de “props” soms interessante toevoegingen zijn.

Drie grote portretten/maskers op polystyreen-dragers

Een wonderlijke figuur, ritueel gekleed

Vooral het onderste schilderij intrigeerde me hier, een a-typisch interieur met zoekende figuur

En wat dacht u van dit kleurenpalet?

Dit lijkt me wel een tropische atmosfeer

In het Souterrain is werk te zien van de Paraguayaan Giovanni Palmieri die afgelopen jaar met zijn foto’s eindexamen deed aan de KABK. Hij laat elementen zien uit de mythes van zijn thuisland op foto’s en in een video. Het zijn wat verontrustende beelden, maar Z. Amerika is een continent dat met bloed is gepreoccupeerd en de plaatselijke mythes liegen er ook niet om. Kortom: intrigerend werk!

Dit is een klassiek esthetische foto

Maar hier komt al snel Christelijke symboliek om de hoek kijken.

En dit beeld is best eng, vooral als je de video die vergelijkbare beelden toont ziet

HEDEN

HEDEN in het stadhuis

13 mei 2018

Op bezoek in het stadhuis stootte ik op een kleine presentatie uit de collectie van HEDEN met werk van de kort geleden overleden Jan Snoeck en de nog springlevende Christie van de Haak, een aangename verrassing die nog tot en met 23 mei te zien is!

Het werk van Jan Snoeck is schijnbaar eenvoudig maar zeer effectief

Terwijl dat van Christie van de Haak nogal gelaagd is

De zeefdrukken van Jan Snoeck zijn erg amusant en in een eenvoudige beeldtaal gegoten. het doet me denken aan het werk van Coc van Duijn

Dat oogje zegt alles!

Christie van de Haak begon haar ornamenten op een bepaald moment ook Jacquemart te weven, rechts ziet u hiervan een voorbeeld.

HEDEN

 

Higher from the Inside/When Nothing Has to Be

14 april 2018

Bij HEDEN werd vandaag een verrassend leuke tentoonstelling geopend van twee jonge kunstenaars die beiden flink met materiaal aan het experimenteren zijn. Mickey Yang is in 2015 afgestudeerd aan de KABK en deed recent een residency in Beeldenstorm/Daglicht in Eindhoven waarin zij materiaalonderzoek deed met traditionele technieken en duurzame materialen. De resultaten zijn nu hier te zien en vooral de presentatie als geheel maakt een levendige indruk, met name door de felgekleurde ballonnen die ze door de ruimtes van HEDEN verdeelde: het is een werkende context voor de aluminium sculpturen en de afdrukken die in de ruimte zijn geplaatst. Een video waarop een stuk huid gemanipuleerd lijkt te worden vormt een surrealistisch element dat evenzogoed als contrast en verduidelijking van de benadering van de kunstenaar kan gelden.

Installatie

 

Aluminium sculpturen

het lijkt een grote monotype

Installatie

Grafisch werk

Installatie, op de staande structuur is ook geprint

Licht als sokkel

Een feestelijk geheel

Annemarie Slobbe maakt heel ander werk, subtiel tekent en schildert zij aan structuren die in het geval van de tekeningen aan vreemde landschappen doen denken. Bij navraag vertelt ze dat ze cirkels probeert te tekenen die altijd afwijken en dat door die verschillende afwijkingen een structuur ontstaat die als zeeoppervlak of draaikolk om het centrum van het werkvlak bewegen. De keuzes die ze uit materialen en formaten maakt geven een verrassende diversiteit

Schilderij

Met structuur

Een zee-oppevlak?

De schilderijen zijn echt abstract

En zo’n grote tekening eigenlijk ook

Energiek werk!

 

 

HEDEN