Back to Normal

4 juli 2022

Dit weekeinde vond ook in het kader van de vijfde editie van het The Hague Contemporary Art Weekend de manifestatie Back to Nature plaats. The Naked, een Haags initiatief dat poogt het veelvoud aan onafhankelijke kunstenaarsinitiatieven en platforms wereldwijd in kaart te brengen heeft een site gepubliceerd, Alternative Art Guide , waarop een overzicht te vinden is van wat over de hele wereld plaats vindt. Deze Alternative Art Guide organiseert nu samen met ARNE, het Artist Run Network Europe, deze manifestatie Back to Normal. Vier Haagse kunstenaarsinitiatieven presenteren zich van 1 t/m 24 juli met ieder een ander Europees initiatief als partner. Kunstenaars uitgenodigd door de initiatieven laten hun werk zien. Tijdens dit weekend interviewde Angela Bartholomew in Billytown Sasha Dees over het boek dat zij recent publiceerde over kunstenaars en kunstenaarsinitiatieven in het Caraïbisch gebied. Daarna vond een performance plaats en een bijeenkomst met ronde tafelgesprekken over de noodzaak van zelfreflectie voor kunstenaars initiatieven en kunstenaars. Bij deze een kort verslag van een en ander, beginnend bij Billytown.

Billytown werkt samen met Sandwich Gallery in Roemenië en met C5CNM in Beijing in China. Kunstenaars uit deze platforms werden in een gemodificeerde bestaande show ingepast onder de naam The Connection. Het interview met Sasha Dees werd gehouden in de open vide van de Helena. Naar aanleiding van haar boek Entangled Species. Conversations on Contemporary Art in the Caribbean wordt een beeld geschetst van de ontwikkelingen in de kunstwereld op de eilanden van de Caraïben. Hieruit rijst het beeld van een levenskrachtige beeldende kunstgemeenschap die eerder met houtje-touwtje organisatie en met behulp van collega’s en familie zonder veel financiële ondersteuning overleefde. Door de nieuwe digitale mogelijkheden en globalisering ontstaan langzaam meer contacten en initiatieven, waardoor de mogelijkheden voor kunstenaars van die eilanden langzaam wat uitgebreid worden.

Bram de Jonghe: The Glass Was Half full – 2022
Henk Visch: A Trade War – 2002
Links Bernice Nauta, rechts Jin Ningning: Strawberry stawberry 24 -2021
Christian Raduta: Rescue team I – 2022
Jin Ningning: Strawberry stawberry #26 & # 43
Bernice Nauta: If it is true that I am someone, I want to be Uma Thurman – 2020
Bernice Nauta
Bram de Jonghe: The Familiar Surprise – 2021
Bram de Jonghe: Break on Bone & Break on Mussel – both 2022
Yu ji: Flesh in Stone – 2014
He Wei – # 114 – 2014
Melle de Boer: REality is not what it used to be – 2022
Robbin Heyker: Dian Shù Hèng Pie – 2022
Flag
De moderator: mede initiator van The Naked Rob Knijn
Links Angela Bartholomew, rechts Sasha Dees
idem, na het interview
De publicatie van Sasha Dees

Billytown

Lees ook Bertus Pieters in Villa La Repubblica

Haags Hoogtij

24 september 2021

Het weer was vandaag dat van een prachtige na zomerdag en de avond was nog bijzonder zacht zodat overal in de stad een ruis klonk van alle dingen die we weer kunnen doen na de Coronabeperkingen. Zo leek ook Hoogtij weer als het normaal altijd was op een mooie avond: druk bezochte openingen en overal pratende, drinkende en rokende mensen buiten op straat. Bij deze een kleine indruk.

In de Spanjaardshof werd zelfs gedanst. In Westend bij de installatie van Ildikó Horvàth die onderzoekt hoe tactiele materialen en geluid een ruimte kunnen beïnvloeden. Hier werd gedanst door Guido Dutilh. In de projectruimtes van de Spanjaardshof, de voormalige liftruimtes, had Angeline Dekker een ruimte gemaakt die door twee dansers werd gebruikt om solo’s en duetten in te dansen. Bij bezoek werden groepjes door de dansers door de donkere gangen van de Spanjaardshof naar de projectruimtes geleid.

Naar de eerste etage…
Waar een danseres wachtte
en soleerde
Angeline Dekker had de ruimte goed aangepakt, o.a. met een vorm die aan een schoorsteen deed denken
De wanden leken met inkt en verschillende materialen bewerkt wat qua kleur erg subtiel uitwerkte.
De danseres nam ons mee naar de tweede etage
Waar de danser ons tegen het plafond geplakt opwachtte
en de twee een duet voor ons opvoerden
In een weer door de kunstenares bewerkte ruimte

Verder gaand aan het Westeinde kwam ik bij de nieuwe ruimte van de HOK-gallery. Daar hing een tentoonstelling met werk van Tosca Niterink onder de titel Toscania: portretten van figuren uit The Thunderbirds , een Britse poppenserie die in mijn jeugd erg tot de verbeelding sprak. Ook diverse dames uit de media en Bassie en Adriaan werden in allerlei situaties in vlotte toets geschilderd. Door het gebruikte licht heb ik geen goede foto’s kunnen maken, maar de sfeer van het werk komt toch fijn over!

Ook voor de volle HOK Gallery stond het publiek zich op de stoep te vermaken.
Dames in situaties
Portret van Brains, het brein achter de Thunderbirds
De piloten van de Thunderbirds
En de kunstenares ontvangt nog een mooi boeket

Verder aan het Westeinde, dat op deze manier wel een onverwacht hippe straat wordt, is bij ….ism project space een tekeningententoonstelling te zien onder de naam Drawing Appreciation Day. In het woonhuis van de initiators van het platform vind ik in alle hoeken en gaten tekeningen van het grote kunstenaarsinitiatief Hgtomi Rosa. Tekeningen als deel van het dagelijks leven, een mooi idee op aansprekende wijze uitgevoerd. Na het inrichten hebben de deelnemers elkaars werk becommentarieerd en die teksten zijn te lezen naast het becommentarieerde werk.

Bernice Nauta: Untitled
Joost Krijnen: The menu
Angelina Nonaj: Out of the blue
Anastasia Cistokova: Untitled
Lisa Blauwbroek: Babi Pangang (Feed me drawing #089)
meer in de keuken
en op tafel, u merkt: contekst is ook belangrijk
Topp & Dubio
Daniele Formica: Architrove from the interior of an Etruskan tomb in Cerveteri
Adele Dipasquale: Untitled sketch, for Theresa

Ook klein maar fijn platform: The Balcony verhuisde, nu naar de Kleine Mol straat, waar het een behoorlijk publiek tot op de stoep wist te trekken.

Binnen en buiten publiek
Er was werk te zien dat meer concentratie vereiste dan ik op deze avond kon opbrengen
Het zij me vergeven!

De volgende tentoonstelling is de finissage van een expositie die voor de Coronacrisis was begonnen. Bij Galerie Sophie had Harald van Noordt werk gepresenteerd dat eigenlijk niet goed te zien is geweest en hij besloot het nu nog een keer te tonen: mooi werk, gebaseerd op een mengsel van Japanse penseeltechnieken, monotype en andere methoden. Met beelden van stromend water en verwaaiende begroeiing laat hij het Panta Rei zien in bijna romantische beelden.

aan de stroom
met begroeide kanten
Een leporello-installatie
wat ouder werk
schetsboeken

Update zaterdag 25 september toen ik nog wat meer bezocht:

Een mooie ingehouden presentatie van Jan de Weerd en Lula Valletta bij de etalage van Maldoror was de moeite waard om te bezoeken:

totaal gezicht
Jan de Weerd
Lula Valletta met teksten en foto’s
Ik kon niet achterhalen waar de teksten van kwamen
maar het vormt een mooi suggestief landschap

En als laatste een bezoek aan Billytown waar onder de titel Palmtree toeval leidend was in de keuze van de kunstwerken.

Boven Viola Yesiltac, staand: Joseph Buckley
Peggy Franck
Marius Lut, de subtiliteiten in het oppervlak zijn niet te fotograferen
Sepus Noordmans, bij toeval ontdekte ik het werk achter de radiator
Stevig werk van Jeroen Jacobs op diverse plekken in de tentoonstelling
links Nishiko (2006 – 2008) en rechts Suzie van Staveren (2012-2006) beide werken onafhankelijk van elkaar gemaakt op de KABK
Marius Lut: Untitled

Hoogtij

Adventures Underground

20 augustus 2021

Er vond een waarschijnlijk eerste drukbezochte opening plaats bij Quartair deze avond: Lula Valletta, normaal actief bij HOK-gallery, cureerde een korte tentoonstelling naar aanleiding van de boeken Alice’s Adventures in Wonderland en Trough the Looking Glass van Lewis Carroll. Een levendig geheel met performances (die ik helaas miste) en een inventieve DJ. Hij liet Jefferson Airplane’s White Rabbit weer eens door de ruimte schallen. De tentoonstelling is alleen dit weekeinde te bezoeken en er bij is een aardig boekje gerisoot dat voor € 25,- verkrijgbaar is. De kunstenaars zijn zo niet werkzaam in Den Haag wel uit het Haagse afkomstig en laten een afwisselende visie op het bekende kinderboek zien zoals u hier kunt controleren:

Een fraaie poster werd gemaakt door Julian Sirre
Melle de Boer: AIW11
Lula Valletta: Alice in Chains
Een gezellige tafel in het midden
Met leuke plaatjes
Niels Janssen: Psychogram 070721 – The Lobster Quadrille
Paul de Jong: Untitled alle drie
Angelika Hasse: A Mad Tea-Party
Jordan Herregraven: Winged and Wicked in Terms of Relief
Jordan Herregraven: Untitled
Bernice Nauta: I Don’t Want
to Be a Rectangle for the Rest of my Life!
Malou Cohen: Looking for advice from a caterpillar
Malou Cohen: Who are you
Cedric ter Bals: Die Geschichte
Marjolein van der Meij: Untitled
Annemarie Slobbe: Down the Rabbit Hole
De merchandise

Quartair

Superweakness

20 juni 2021

De weersomstandigheden waren vrijdagavond bar, ik moest denken aan een van de openingen in Atelier als Supermedium tijdens welke code rood was afgekondigd wegens een vliegende storm. Destijds besloot ik alsnog te gaan en ik was niet de enige. Dit keer voelde ik me gedwongen toch maar op zaterdagmiddag naar het Willem Dreespark te gaan om de tentoonstelling te zien die Robbin Heyker had samengesteld in Superweakness (prachtige naam trouwens en tevens beginselverklaring). Het is de derde tentoonstelling sinds vorig jaar die wordt getoond in wat de ruimte van Ton Schuttelaar blijkt te zijn in Locatie Z. Het is een originele “White Cube” waarin de werken serieus, lichtzinnig of geheimzinnig om elkaar heen zwemmen. Heyker heeft een internationaal gezelschap bijeen gebracht uit verschillende generaties met ook duidelijk een Haagse component en dat levert een prettig gevarieerde tentoonstelling op. Een verrassend werk van Henk Visch, het Belgicisme van Bram de Jonghe en de bijdrage van Philip Akkerman zijn wat mij betreft de hoogtepunten in een tentoonstelling die nog tot 2 juli te bezoeken is op donderdag, vrijdag en zaterdag.

Affiche
Ton Schuttelaar
Robbin Heyker
Philip Akkerman: 2019 no, 9
En dat wordt dan zo’n wandje…
Daniele Formica
Bram de Jonghe
En voor de details…
Robbin Heyker: proposal for the Fabiola Project
Bernice Nauta
Myrthe Klück, zeefdruk op aluminium-folie…
Henk Visch
Bram de Jonghe
Wim de Pauw
een map tekst
Wim de Pauw
Wim de Pauw

Superweakness

Hello Echo

2 november 2019

Gisteren opende bij 1646 in Den Haag de tentoonstelling “Hello Echo” van Bernice Nauta. Vandaag ben ik nieuwsgierig gaan kijken naar haar werk waar ik vanaf haar eindexamen wel door geïntrigeerd ben. De titel van de tentoonstelling spreekt al direct tot de verbeelding: Echo is een figuur uit de Metamorfosen van Ovidius die verliefd is op de jonge mooie Narcissus die haar en anderen afwijst. Zij kan zich alleen uiten door te herhalen wat anderen zeggen, wat er op neer komt dat zij zegt wat hij zegt niet te willen. Narcissus wordt uiteindelijk zelf gestraft voor zijn arrogantie door verliefd te worden op zijn eigen reflectie in een rustig stromende bron, waarin hij zichzelf niet kan bereiken. Echo, die diep ongelukkig de bossen in gevlucht is vindt hem zo en is er bij als hij weg kwijnt en sterft. Verschillende elementen uit het verhaal zijn terug te vinden in de tentoonstelling: de echo, de reflectie, de spiegeling en een verdubbeling. Wat heeft de kunstenaar gedaan: zij heeft een ruimte ingericht met werk van haar en wat vrienden. Vervolgens heeft zij in de achter-ruimte van 1646 de pui van het pand nogmaals gebouwd, met de als hout geschilderde voordeur en daarachter heeft ze een kopie van de eerste ruimte ingericht. Alleen kleine verschillen vallen op, als in een reflectie in rimpelend water, of een toevoeging die niet in de andere ruimte hangt, als een blaadje dat op het water is gevallen.

Pendanten van verschillende elementen in de eerste ruimte zijn anders in de tweede ruimte: waar in de eerste ruimte een abstract geschilderd paneel hangt is in de tweede ruimte een geschilderd portret te zien en waar in de eerste ruimte woorden of zinsneden over vier bladen lijken gestrooid, met een foto van een pauw die zichzelf spiegelt, zijn in de tweede ruimte vier volledige teksten te zien met daaronder een haan die zich in een wieldop bekijkt. Het is een fascinerend geheel wat nog gecompliceerder wordt als de kunstenaar in de bijgevoegde e-mail conversatie vertelt dat de afdruk die ze van zichzelf maakte en die half in de muur verzonken is doorloopt in de ruimte die zo deel van haar lichaam wordt: zo kan je zeggen dat de ruimtes gespiegelde zelfportretten zijn waarin de kunstenaar zich aan haar werk spiegelt. Het is misschien goed nog eens te gaan kijken, want alles is nog niet gezien volgens mij!

1646

The Ballroom

25 oktober 2019

De tentoonstelling als happening is al een vrij oud gegeven dat regelmatig de kop op steekt. De eerste happening überhaupt in deze context werd volgens de overlevering in Black Mountain College gehouden in 1952, met niet de minsten: John Cage, Robert Rauschenberg, Franz Kline, Merce Cunningham, Charles Olsen en David Tudor. Het restaurant van de instelling was tevens theaterzaal en werd met stoelen naar buiten gekeerd in het midden van de zaal voor publiek geschikt gemaakt. Zoals u aan de deelnemers kunt zien zijn de disciplines divers: muziek, voordracht, dans, poëzie en schilderkunst hebben allen tot een opwindende avond bij gedragen die ook niet langer duurde maar een blijvende indruk heeft achter gelaten.
Ik moest aan dit door John Cage geconcipieerde Theatre Piece # 1 denken toen ik zag en hoorde wat in Billytown onder de naam The Ballroom werd georganiseerd en toen ik ook zag hoe de ruimte is ingericht. Een constant veranderende tentoonstelling waar ook activiteiten worden georganiseerd zoals daar bijvoorbeeld zijn een uitleesmiddag. Op deze middag komen mensen bijeen in de ruimte om boeken uit te lezen waar ze aan bezig zijn. Die ruimte is ingericht met tafels met tafelkleden en stoelen die de tentoonstelling danig in de weg zitten, maar als het er vol zit met publiek en activiteiten zal het misschien prima functioneren allemaal. Mijn conclusie is dan dat het geheel misschien op twee gedachten hinkelt: tijd-gebonden evenementen en een meer klassieke tentoonstelling die wellicht als backdrop voor de evenementen kan functioneren. Een langzaam veranderende tentoonstelling zou je ook tijd-gebonden kunnen noemen, maar ik zal voor het einde nog een keer langs moeten gaan om dat te beoordelen. Tijdens een bezoek aan de tentoonstelling, waar overigens erg fijn werk hangt, vond ik de inrichting toch wel storend. Ik weet ook niet of werk met het oog op activiteiten is gemaakt, ik heb niet de indruk en gezien de gesuggereerde aard van The Ballroom zou ik dat toch verwacht hebben. Ik zie Iede Reckman bijvoorbeeld wel als een hedendaagse Buckminster Fuller een bruikbaar object te voorschijn toveren om in te lezen.
Maar goed, ik zit schrijvend te denken en het blijft een bijzonder getalenteerd groepje kunstenaars die deel uitmaken van Billytown die goed tot erg goed werk laten zien in deze ballroom. Van dansen komt het echter niet helemaal!

Billytown

Hoogtij#55

1 december 2018

Gisteren vond Hoogtij weer plaats, de geleide groepen waren groot, het publiek in het algemeen enthousiast en naar mijn indruk ook heel behoorlijk en de presentaties bijzonder goed. Kortom: het was weer een fijn avondje Haagse Kuns!

Baracca stond om de hoek bij de grafische werkplaats met een “Sound Piece” van Una Hamilton Helle: Eerie!

De Grafische Werkplaats heeft een dertigtal grafisch ontwerpers en kunstenaars uitgenodigd een affiche voor Den Haag Creatieve Stad te maken. Zij maakten in de werkplaats een kleiner ontwerp in een door hen gekozen grafische techniek en daarvan werden grote affiches gemaakt die te zien zijn in de tramtunnel. Het grote werk was nog een stap teveel op deze drukke avond, maar de ontwerpen zagen er erg goed uit. Alweer een leuk project van de Grafische Werkplaats die inmiddels een erg vruchtbare wisselwerking heeft met het Haagse kunstenaarsveld en daarbuiten. Deelnemers zijn o.a. Zeloot, Bob van Dijk, Diederik Gerlach, Bernice Nauta, Akiem Helmling, Philip Akkerman en nog heel veel anderen!

Koud tegen elkaar gehangen op een grijs fond

U mag zelf kijken welk van wie is, in dit geval zijn er wat duidelijk aanwijsbaar (voor mij althans)

Zoals deze bijvoorbeeld

En ook deze mag geen grote problemen opleveren.

Deze is moeilijker, de rode vindt ik erg goed en die daarnaast ook!

Op naar Lief Hertje waar voor het laatst werk getoond wordt in de huidige ruimte. De gelegenheid is een tienjarig jubileum, het roer wordt verzet en ze willen op een geheel andere wijze gaan functioneren, wat bepaald nieuwsgierig maakt. Ze noemen het onthuizen. Voorlopig is dit een heel mooie keuze uit hun kunstenaars b.w.v. afscheid van het pand.

Nadine Stijns

Marleen Sleeuwits

Lana Mésic (met excuus voor de reflectie)

Deze installatie in het souterrain is waarschijnlijk van Pierre Derks

Vervolgens toog ik naar Dürst Britt & Mayhew waar Joseph Montgomery de tentoonstelling “Joe” heeft ingericht. Verrassend subtiel werk met een conceptueel randje. Mooi nieuws was dat de galerie de vertegenwoordiging van Willem Hussem hebben kunnen verwerven. Tijdens Hoogtij is in de voorruimte werk van Hussem te zien, wat een aangename ervaring oplevert. Ik heb maar geen foto’s gemaakt, je weet maar nooit.

Joseph Montgomery laat een algorithme zijn schilderijen bepalen, hij laat alleen zien wat hem bevalt

hetgeen tot fraaie resultaten leidt.

De spiegelbanen in het werk betrekken ook de omgeving en de toeschouwer in het werk.

De video van een zich in bad uitstrekkend figuur, gebaseerd op de minimale verbeelding van een mens met de wigjes die Montgomery ook voor zijn schilderijen gebruikt: het mechanisme wordt zelfs onder dit minimalisme levensecht!

Dan gaan we naar galerie Sophie waar de tentoonstelling “Frans” met o.a. werk van uw correspondent nog steeds te zien is. Het verslag van de opening tijdens de vorige Hoogtij is te zien onder de link. Ondanks de plotselinge deelname aan Hoogtij was het toch aangenaam druk aan de Paviljoensgracht.

Frans van der Steen: Z.T.

De volgende stop is vrij overweldigend: In the Grey Space in the Middle programmeerde P.S. het project “Embodiment of Time” waarin de belichaming van tijd dus het thema was. In de voormalige ruimtes van de Vrije Academie vonden een aantal performances parallel plaats met bekende namen als Jolanda Jansen, Larissa Bauge, Topp&Dubio, Somer Meijer en Yvette Teeuwen en ook anderen. De gelijktijdigheid gaf een aangename afwisseling van sentimenten die zich hier en daar mooi mengden, zelfs voor iemand die beperkte tijd aanwezig was zoals ikzelf.

Jolanda Jansen

Het duo Somer Meier had weer een trage gang met minimale handelingen in een terloopse afwisseling.

Terwijl de een haar kleding schikte, ging zitten en op de knieën ging schreef de ander op haar dij en op haar arm

Meri Hietala (F) arrangeerde aarde en suiker in een langzaam ritueel, totdat ze zachtjes opmerkte dat het goed was!

Topp & Dubio performden op video in een installatie die real en digitaal was en zich dus verdubbelde

Lisetteh en Myrthe verzwolgen pasta met van alles erbij in een verslag op video

Dan gaan we op naar de laatste halte aan het Helena van Doeveren Plantsoen. Billytown heeft een decembershow met vierentwintig kunstenaars die allemaal aan een kleurplaat met een papegaai gewerkt hebben. Inmiddels vindt ook het zij-programma “The Kitchen” in een volwaardige ruimte plaats waardoor dit platform/deze galerie weer op volle sterkte kan programmeren. Het kleurplaatproject heeft een interessant deelnemersveld en dus veel geslaagde “papegaaien”. Het is leuk om te zien wie wat heeft gemaakt en altijd gezellig om Billytown te bezoeken.

Een Pizzadoos met Billytown-kunst met edities van de kunstenaars die in Billytown resideren. Voor slechts 150 euri te verkrijgen!

Dezen wist ik al niet te plaatsen eerlijk gezegd

Maar als ik me niet vergis is dit Maaike Schoorel

Onmiskenbaar Lut

De ook in Den haag bekende Belg Lieven Seghers

Henk Visch mij dunkt!

Dit zie ik weer even niet, maar wel goed!

Afra Eisma?

“Between the Soup and the Potatoes” door het duo David Bernstein en Rosa Sijben. Heel passend in de vernieuwde Kitchen waar hapjes werden uitgedeeld in de mini-kitchen

en waar ook nog “echte” kunst te zien is van hun hand.

Wat bescheiden, maar wel interessant!

Dan mijn persoonlijke uitbuislocatie: Stichting Ruimtevaart. Ook Ruimtevaart is nu gevestigd in de school aan het van Doeverenplantsoen en nadat moeilijke verhuisacties en het bouwen van een nieuwe filmzaal en een expositieruimte nogal wat tijd namen is inmiddels ook Ruimtevaart in Full Swing. Eerder vonden al lezingen van Huib Emmer en Gilius van Bergeijk plaats en vandaag opende tijdens dit Hoogtij de tentoonstelling “New Boots and….” waarin werk van de deelnemers aan Ruimtevaart wordt getoond. De nieuwe ruimte, gemaakt door Maarten Schepers, blijkt bijzonder veel beter werkbaar dan de vorige, alhoewel ook die haar charme en mogelijkheden had. Met wat vers bloed en nieuw enthousiasme is toch weer een sfeervolle ruimte in elkaar gezet waar veel activiteiten mogelijk zijn.

Een bekend werk van Maarten Schepers

Mooi bescheiden werk van Albert Wulffers

Een intrigerend grijze installatie van José de Bruin

Deel van een mooie serie schilderijtjes van Paula van Zeggeren

Een gaaf exterieur (stadsgezicht) van Judith van Bilderbeek

Ook Jolanda Jansen werkt in Ruimtevaart

En Sanne Maes laat deze zelfportretten zien

Dit kleinere werk van Maarten Schepers was ook in de Jubileumexpo van Kunstpodium T te zien waar hij meester was in het Master-Apprentice Project

Henk Hubenet reisde in de V.S. en nam daar foto’s van mee

Willem Marijs’ werk is strak als altijd

Hoogtij

Mrs. Robinson

24 juni 2018

Vorige week werd bij Billytown de laatste tentoonstelling in Laak geopend, een tentoonstelling met kunstenaars die in de ateliers van het pand werkzaam zijn. Volgende maand hoopt het initiatief te verhuizen naar het Helena van Doeveren plantsoen waar inmiddels ook Ruimtevaart al naar toe verhuisd is. Uit de verhalen begrijp ik dat het de intentie is dat de initiatieven gescheiden blijven wat gezien de aard en het verschil in generatie wel te begrijpen valt en misschien zelfs raadzaam is. Dus trotseerde ik gisteren het verkeer in de Vaillantlaan voor de laatste keer om te zien wat de Billytowners nog hebben te laten zien en dat is zoals gewoonlijk de moeite waard. Vooral de schiettent die in The Kitchen wordt getoond als tentoonstelling #16 met werk van Kim David Bots, Melle de Boer, Rachel Bacon, Bram de Jonghe en Marius Lut was door het concept erg aansprekend en deed me van harte participeren. Het is de bedoeling dat tegen betaling van € 5,- drie kogels met een luchtbuks richting tentoongestelde werken worden geschoten en wat je raakt krijg je mee. Ik ging tevreden met een werkje van Marius Lut naar huis.
Hieronder een indruk van de tentoonstelling Mrs. Robinson die in de gymzaal is ingericht. Het geheel is nog tot 8 juli te bezoeken op donderdag- vrijdag- en zaterdagmiddag.

Marieke van ’t Zet: Z.T. – 2017

Maarten Boekweit: A journey through the beard of Robbin Heyker – 2018

Suzie van Stavren: Z.T. – 2018

Iede Reckman: Polyminoes – 2016

Bernice Nauta/Suzie van Staveren Het krantje “Schelm” is van Nauta die er verzamelde en toegestuurde parafernalia in verzamelt.

En ook de fluit zag ik eerder van haar.

Afra Eisma: Cosmic Octave – 2018

Bernice Nauta: Z.T. – 2018

Nishiko: Repairing Earthquake Project – ongoïng

Sepus Noordmans: Flags designed for the exhibitions in Billytown at the location on the Cappadosestraat 2017-2018

Bernice Nauta: Nariz, Nariz – 2018

Links: Robin HeykerZ.T. – 2018, rechts: Maja Klaassens: Lemon – 2018

Marieke van ’t Zet: Z.T. – 2018

Op de tweede etage The Kitchen met een schietgalerij

met ver weg de prijzen die geraakt moeten worden, de mijne is al weg hier overigens!

Billytown

.

Ach ja

8 juni 2017

De tentoonstelling die deze week afloopt in de nieuwe locatie van Billytown is van Bernice Nauta, een kunstenaar die met poëtische gedachtespinsels werk maakt in diverse disciplines. Eerder maakte zij in de oude locatie de tentoonstelling Can’t do nothing met kunstenaars die qua mentaliteit of materiaalverwerking gelijk gestemd zijn. In deze solo laat zij werk zien wat klaarblijkelijk gebaseerd is op een Japans figuurtje wat, gezien de materialen die als overblijfsel van een performance zijn blijven liggen, aan de ene kant een religieuze kant heeft, maar aan de andere kant als een soort kwelgeest lijkt op te doemen (wat elkaar op zich niet hoeft tegen te spreken natuurlijk). In de getoonde video die uit notities van een reis door Japan lijkt te bestaan komt de figuur regelmatig in beeld en in het tentoongestelde werk komt het regelmatig voor. Dat werk is in haar eenvoud zeer effectief, in het bijzonder in de manier waarop het de eigenschappen van de nieuwe tentoonstellingsruimte gebruikt. Het thema lijkt nog wat pril en verschillende kanten op te gaan, maar het afzonderlijk werk is wat mij betreft erg goed.

Video met reisnotities

abstractie en figuratie …

het wezen in pixels?

Een schaakbord voor een partij

tekenen kan ze wel, deze kunstenaar

Een schilderij als een boekomslag

SKIA, hier werkt de omgeving mooi mee vind ik.

In keramiek en foto-collage

en performance, dit is er van over!

Waarbij die grote gele vorm ook naadloos in het handschrift van Nauta past

In de serie The Kitchen laat in #11 Kolja Golub grote schilderijen zien. Zijn werk bestaat uit doeken met kriebels en notities, aantekeningen die uit de schetsen lijken te komen die hij in het trapgat toont. Het is levendig kleurig werk en ik heb associaties met het vroege Amerikaans abstract expressionisme: het lijkt plat en voorstellingsloos, maar hier en daar is perspectief te ontwaren en zijn simpele voorstellingen te herkennen. Dat hij die kleurige doeken combineert met strakke doeken met zwart wit patronen is vreemd, maar toont toch een behoefte aan beheersing en regelmaat die in de kleurige doeken ver te zoeken zijn. Ik ben benieuwd hoe dit werk zich gaat ontwikkelen.

Kolja Golub

idem

idem

idem, maar nu op A4 velletjes, als tekening zijn ze erg goed!

Billytown