The Ballroom

25 oktober 2019

De tentoonstelling als happening is al een vrij oud gegeven dat regelmatig de kop op steekt. De eerste happening überhaupt in deze context werd volgens de overlevering in Black Mountain College gehouden in 1952, met niet de minsten: John Cage, Robert Rauschenberg, Franz Kline, Merce Cunningham, Charles Olsen en David Tudor. Het restaurant van de instelling was tevens theaterzaal en werd met stoelen naar buiten gekeerd in het midden van de zaal voor publiek geschikt gemaakt. Zoals u aan de deelnemers kunt zien zijn de disciplines divers: muziek, voordracht, dans, poëzie en schilderkunst hebben allen tot een opwindende avond bij gedragen die ook niet langer duurde maar een blijvende indruk heeft achter gelaten.
Ik moest aan dit door John Cage geconcipieerde Theatre Piece # 1 denken toen ik zag en hoorde wat in Billytown onder de naam The Ballroom werd georganiseerd en toen ik ook zag hoe de ruimte is ingericht. Een constant veranderende tentoonstelling waar ook activiteiten worden georganiseerd zoals daar bijvoorbeeld zijn een uitleesmiddag. Op deze middag komen mensen bijeen in de ruimte om boeken uit te lezen waar ze aan bezig zijn. Die ruimte is ingericht met tafels met tafelkleden en stoelen die de tentoonstelling danig in de weg zitten, maar als het er vol zit met publiek en activiteiten zal het misschien prima functioneren allemaal. Mijn conclusie is dan dat het geheel misschien op twee gedachten hinkelt: tijd-gebonden evenementen en een meer klassieke tentoonstelling die wellicht als backdrop voor de evenementen kan functioneren. Een langzaam veranderende tentoonstelling zou je ook tijd-gebonden kunnen noemen, maar ik zal voor het einde nog een keer langs moeten gaan om dat te beoordelen. Tijdens een bezoek aan de tentoonstelling, waar overigens erg fijn werk hangt, vond ik de inrichting toch wel storend. Ik weet ook niet of werk met het oog op activiteiten is gemaakt, ik heb niet de indruk en gezien de gesuggereerde aard van The Ballroom zou ik dat toch verwacht hebben. Ik zie Iede Reckman bijvoorbeeld wel als een hedendaagse Buckminster Fuller een bruikbaar object te voorschijn toveren om in te lezen.
Maar goed, ik zit schrijvend te denken en het blijft een bijzonder getalenteerd groepje kunstenaars die deel uitmaken van Billytown die goed tot erg goed werk laten zien in deze ballroom. Van dansen komt het echter niet helemaal!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Werken in The Ballroom van Billytown

Billytown

Plenum

11 mei 2019

Gisteren opende bij Billytown de tentoonstelling “Plenum” van Iede Reckman en Rein Verhoef, een fantastisch in het gebouw geplaatst geheel dat speelt met de parameters van het tentoonstellen. De architectonische elementen van de beide kunstenaars lijken  zich onder de naam “Wall” dienstbaar op te stellen naar de sculpturale onderdelen, als een drager voor het sculpturale werk. Zo kan je ook de “Planters” interpreteren die verdeeld over de ruimte als sokkel of onafhankelijk te zien zijn. Aan de andere kant is het ook zo dat die verschillende elementen zò geplaatst zijn in de ruimte dat je ze als sculpturen kunt zien die tegelijkertijd context bieden aan het werk van Verhoef, een context die door vorm, formaat en materiaalgebruik een mooie spanning tussen de werken veroorzaakt. In het materiaalgebruik zitten sowieso interessante verwijzingen, zo zijn de keramische tegeltjes die in de “Planter’s” verwerkt zijn testjes voor de “Pavillion’s”, keramische structuren die in een bad van resten glazuur gedoopt zijn. De thermische glasballetjes uit de “Planter’s” vinden we terug in de betonnen muren, tussen de bewapening. Er zijn drie losse werken die voor een deel de ruimte afmaken en voor een deel op zich de moeite waard zijn: Zo is “Forever 22” wat mij betreft alleen compositorisch interessant in de ruimte, maar hebben “Vestigium” en de ongetitelde “Glassholder” voor mij een sculpturale kwaliteit. Al bij al een bijzondere subtiele tentoonstelling met veel aandacht voor details, zoals we bij Billytown gewend zijn.

Iede Reckman en Rein Verhoef: Wall en Rein Verhoef: Doorstopper

Rein Veerhoef: Doorstopper

Overzicht voorruimte

Iede Reckman en Rein Verhoef: Planter (met keramisch tegeltje)

Rein Verhoef: Untitled (glasholder)

 

Iede Reckman en Rein Verhoef: Wall en Iede Reckman en Rein Verhoef: Forever 22

Iede Reckman ( en Rein Verhoef): Pavillion (with planter)

Voor: Iede Reckman – Vestigium

Iede Reckman en Rein Verhoef: Wall, Rein Verhoef: Rats, Iede Reckman: Pavillion (on planter)

Rein Verhoef: My Lady Stone

Voor – Rein Verhoef: Rats, achter – Rein Verhoef: Untitled (pipe-holder) en Iede Reckman en Rein Verhoef: Wall en Forever 22

Overzicht grote zaal

Dan hebben we bij Billytown ook nog The Kitchen, waar kleine groepstentoonstellingen  van jonge kunstenaars worden getoond. In dit geval ivm een uitwisseling IJslandse kunstenaars uit Antwerpen die het kunstenaarsinitiatief ABC Klubhuis runnen. Een deels interessant deels melig geheel dat wel levendig aandoet, bij deze een indruk:

Johanna Kristbjorg Sigurdardottir: Untitled – 2019

Valgerdur Sigurdardottir: untitled – 2019

Links – Johanna Kristbjorg Sigurdardottir: Untitled, rechts – Gudlaug Mia Eythorsdottir: Untitled en Kristin Karolina Helgadottir: Storage Full -2019

Gudlaug Mia Eythorsdottir: Untitled – 2019

Valgerdur Sigurdardottir: Monday – 2019, Gudlaug Mia Eythorsdottir: untitled – 2019

Billytown

 

Mrs. Robinson

24 juni 2018

Vorige week werd bij Billytown de laatste tentoonstelling in Laak geopend, een tentoonstelling met kunstenaars die in de ateliers van het pand werkzaam zijn. Volgende maand hoopt het initiatief te verhuizen naar het Helena van Doeveren plantsoen waar inmiddels ook Ruimtevaart al naar toe verhuisd is. Uit de verhalen begrijp ik dat het de intentie is dat de initiatieven gescheiden blijven wat gezien de aard en het verschil in generatie wel te begrijpen valt en misschien zelfs raadzaam is. Dus trotseerde ik gisteren het verkeer in de Vaillantlaan voor de laatste keer om te zien wat de Billytowners nog hebben te laten zien en dat is zoals gewoonlijk de moeite waard. Vooral de schiettent die in The Kitchen wordt getoond als tentoonstelling #16 met werk van Kim David Bots, Melle de Boer, Rachel Bacon, Bram de Jonghe en Marius Lut was door het concept erg aansprekend en deed me van harte participeren. Het is de bedoeling dat tegen betaling van € 5,- drie kogels met een luchtbuks richting tentoongestelde werken worden geschoten en wat je raakt krijg je mee. Ik ging tevreden met een werkje van Marius Lut naar huis.
Hieronder een indruk van de tentoonstelling Mrs. Robinson die in de gymzaal is ingericht. Het geheel is nog tot 8 juli te bezoeken op donderdag- vrijdag- en zaterdagmiddag.

Marieke van ’t Zet: Z.T. – 2017

Maarten Boekweit: A journey through the beard of Robbin Heyker – 2018

Suzie van Stavren: Z.T. – 2018

Iede Reckman: Polyminoes – 2016

Bernice Nauta/Suzie van Staveren Het krantje “Schelm” is van Nauta die er verzamelde en toegestuurde parafernalia in verzamelt.

En ook de fluit zag ik eerder van haar.

Afra Eisma: Cosmic Octave – 2018

Bernice Nauta: Z.T. – 2018

Nishiko: Repairing Earthquake Project – ongoïng

Sepus Noordmans: Flags designed for the exhibitions in Billytown at the location on the Cappadosestraat 2017-2018

Bernice Nauta: Nariz, Nariz – 2018

Links: Robin HeykerZ.T. – 2018, rechts: Maja Klaassens: Lemon – 2018

Marieke van ’t Zet: Z.T. – 2018

Op de tweede etage The Kitchen met een schietgalerij

met ver weg de prijzen die geraakt moeten worden, de mijne is al weg hier overigens!

Billytown

.

Art Rotterdam 2017

8 februari 2017

Art Rotterdam heeft me dit jaar niet heel erg verrast of geraakt. Er was veel schilderkunst, dat is wel eens anders geweest. Daarentegen was die schilderkunst over het algemeen nogal decoratief, materiaalonderzoek blijft populair. Maatschappelijk relevant werk is ver te zoeken, en dat in een tijd dat de wereld op zijn kop staat. Men is duidelijk blij dat de economie weer aantrekt en men speelt daar op in. Bij deze een indruk van wat ik waardeerde, te beginnen met de afdeling Intersections waar kunstenaarsplatforms zich presenteren:

1646 brengt Victor Yudaev, een kunstenaar die eerder in Billytown ook werk liet zien.

Hij maakte een grote installatie met naief werk

met gevoel voor humor en in een behoorlijk uitgekookte presentatie. Momenteel ook in de tentoonstellingsruimte van 1646 te zien

Ruta Butkute, Swinging Sleeve bij Bradwolf Projects uit Amsterdam. Deze installatie is decor voor een performance die regelmatig wordt uitgevoerd.

Dit is een grote installatie van de Vietnamese kunstenaar Tuan Mami bij Framer Framed. De verschuivende flatscreens met landschap-achtige opnamen die voor gordijnen waren gehangen werkten erg goed.

En de portée van dit tuintje ontging me even eerlijk gezegd

Effectief onder daklicht geplaatst, dit inflatable werk van Ronald van der Meijs bij DordtYart

De satelietgroep toont werk van de kunstenaar in residence Flora Reznik, ze kijkt hoe diep de wortels van aardappelen kunnen reiken als ze niet in de grond groeien. Daar blijven ze namelijk direct onder het oppervlak.

Ook bij Satelietgroep de kunstenaar Lotte Bosman die al een jaar bezig is een gat te graven bij de zandmotor.

Matthias König laat zijn SRV-wagen zien bij het Friese VHDG Dit rijdend atelier was eerder te zien bij Locatie Z in Den Haag

König heeft er een soort campingsite van gemaakt met objecten!

Bij UBIK-WORM uit Rotterdam is o.a. werk te zien van Philippa Driest die oorspronkelijk van de jubilerende School voor Jong Talent in Den haag komt. Zij laat schoudertasjes en kleding zien

En deze installatie heeft ze ook gemaakt tbv performances die regelmatig gedaan worden.

De Nieuwe Vide uit Haarlem heeft een video van Natasha Taylor, hun artist in residence, waarin een bekende Theremin speler optreedt. Er staat ook een instrument in de stand om zelf te proberen.

We Like Art is aanwezig met oplagen van werk tot € 2000,-, zoals hier van Harry Markusse

en hier met een mooie van Ronald de Bloeme

In een aparte ruimte houdt Hans den Hartog Jager per video een wervend praatje over Art Rotterdam voor potentiële kopers .

 

P////AKT uit Amsterdam toont daarnaast een erg goeie installatie van Johan Arens: Anxiety Impress

Zo heeft ook Showroom MaMa hier een doordacht geheel geïnstalleerd van Lilith Zone: Oneiric Gardens

De überhippe site Patty Morgan gaat in discussie met bezoeker van de beurs over een steeds wisselend werk dat uit een stand geleend is.

Vervolgens gaan we naar de grote beurs war het aardig vol begint te stromen met bezoekers!

Sarah Carlier bij Lief Hertje

Emo Verkerk bij Willem Baars met schilderijen uit een serie over H.N. Werkman (met excuus voor het focus)

Gabriël Rolt maakt kermis met Peter Schuyff

Een mooie Marijn van Kreij bij Barbara Seiler

 

Aukje Koks bij Stigter van Doesburg

De broertjes Quistrebert, die er met de NN Group Art Award vandoor gaan.

Christof Mascher bij Rianne Groen

Wouter Venema bij Rianne Groen

Mooi verassend werk van Rose Wylie die in de tachtig jaar oud is bij GNYP uit Berlijn

Upstream heeft een sterke video-stand met werk van Constant Dullaert

en Master Blaster Jeroen Jongeleen, die een cirkel in het gras rent

Marc Bijl trekt ze binnen bij Upstream

Al sinds haar waterbedden bij 1646 vind ik Olga Balema intrigerend werk maken, deze aardtieten op een landkaart bij Fons Welters zijn ook weer vetgoed!

Mooie tekeningen van Wieske Wester bij Dürst Britt&Mayhew

die er ook nog wat bananenhandel in gooit

Bert Boogaard blijft fantastisch

zoals ook uit dit recente werk bij Andriesse van Eijck blijkt!

Ron van de Ende in tha’ house bij Ron Mandos

en over materiaalonderzoek gesproken: Klaas Kloosterboer weet er ook weg mee!

Jaap van den Ende bij Akinci, binnenkort een solo bij PARTS-Project in Den Haag

Matthew Day Jackson bij Grimm

Charles Avery met een imposant werk.

Erik van Lieshout bij Annett Gelink

Maria Barnas bij Annet Gelink

Juliaan Andeweg bij Martin van Zomeren

Navid Nuur bij Martin van Zomeren

Ongetitelde beelden van Johan Tahon

Tussen de Schoonhovens: The Legend of Holland No. 1 van Wieteke Heldens

Jacob: Alone with my Thoughts bij Zic Zerp

Bram Braam bij Frank Taal

Joncquil bij Ramakers

Frank Halmans bij Ramakers

Sebastiaan Schlicher bij Maurits van de Laar

Een sombere man in de hoek: Dirk Zoete bij Maurits van de Laar

Andrea Freckman bij Maurits van de Laar

Nog meer Christof Mascher bij Hoppstreet Galery in Brussel, goede schilder!

Thorsten Brinkman bij Hopstreet Gallery

Nogmaals Bram Braam bij Frank Taal

Een fantastische installatie van Iede Reckman bij Billytown

gelaagd…

en subtiel, let op de sokkel en de hangsystemen voor het reliëf

Bij Joey Ramone (die overigens donderdag vijf jaar bestaan, hulde!) de Griekse kunstenaar Vasili Sifostratoudaki

Een divers geheel mag ik wel zeggen

Dan gaan we ook nog even naar de Prospects&Concepts show van het Mondriaan fonds, deelnemers hebben afgelopen tijd een startstipendium gekregen.

Aan het begin van de ruimte staat een groot werk van Jan Wattjes: de gevel van een grote Londonse galerie op ware grootte

Anna Kolbe had een continuïng performance georganiseerd die wel een soort proces denken liet zien

Timmy van Zoelen met een strak en toch speels werk

De installatie van Marijn Ottenhof in Nest tijdens ‘Games People play” gaat in de herhaling

Harm Weistra laat Piranesi-achtige fotomontages zien

Katinka van Gorkum laat alter ego’s zien

En ook haar angst voor thuisloosheid in And I am standing on the edge of some crazy cliff.

 

Guy Vording tekent dingen weg

Het resultaat is een mooie tekening

Niek Hendrix schildert kunsthistorie en zet het in context, in grijzen en plaatst het in meubels en wandcontrapties: het is een soort archeologisch onderzoek naar zijn ondergrond!

En toen was mijn batterij op en zijn de laatste foto’s van Bernice Nauta mislukt, hier nog een wensput met een tekening van haar erachter: poëtisch werk!

Art Rotterdam 2017

 

 

Eindejaarslijst chmkoome’s blog 2016

2 januari 2016

De koude wind die al jaren uit de rechtse hoek over het culturele veld waait maakte de afgelopen maanden flink slachtoffers!  Tijdelijke oplossingen werden in bepaalde gevallen wel gevonden, maar structureel gaat het bepaald niet goed. In het Haagse spelen daarnaast nog meer zaken een rol. De ontwikkelingen in het vastgoed en in de Haagse infrastructuur zorgen er voor dat Haagse kunstenaarsinitiatieven met hun hele hebben en houwen van hot naar her gestuurd worden. De ontwikkelingen in de Binckhorst zijn in dit opzicht tekenend: Billytown begon met een ambitieus programma en een heel nieuwe opzet en zal in april het veld moeten ruimen. Locatie Z was naar haar derde expositielocatie in een jaar verhuisd, ook in de Binckhorst , het zal daar weer weg moeten. Dat gebied leek veel mogelijkheden te bieden voor de kunstensector, maar de stedelijke ontwikkelingen en met name het gereed komen van de Rotterdamse baan zorgen er voor dat het gebied ook commercieel aantrekkelijk wordt. Daarnaast is er mede ten gevolge van de immigratie een behoefte aan woonruimte en er wordt naarstig gezocht naar kantoorruimtes die tot wooneenheden kunnen worden omgebouwd. Het gevolg is dat kunstenaarsinitiatieven met enorme onzekerheid blijven zitten over hun situatie.

Deze eindlijst is beperkt. Ik heb afgelopen jaar minder gezien wegens diverse reizen die ik mede ivm onderzoek heb gemaakt. Daarnaast ben ik ook uitgenodigd om jaarmeester te worden van het Apprentice-Master Project van Kunstpodium T en dat heeft me ook nogal bezig gehouden, de resultaten zijn op deze site de komende maanden te bezichtigen. Een bijkomend voordeel is wel dat ik regelmatig het land in zal gaan voor de erbij behorende tentoonstellingen en dus ook andere exposities in de omgeving zal zien. Zo ben ik recent al een paar keer in Park en de Pont geweest waar ik normaal wat moeilijker kom. Bij deze de toppers zonder hierarchie:

In Den Haag is Parts Project nadrukkelijk aanwezig met een paar waanzinnig goede tentoonstellingen waarvan ik vooral Show me Your Vital Parts top vond.  De installatie van Pim Voorneman droeg als entrée bij aan de gelaagdheid van de presentatie.
Het weekend waarin A day to clay a bust van Topp&Dubio plaats vond in 503 was gedenkwaardig, het interessante initiatief gaat rustig zijn eigen weg (dit weekend met Joost Rekveld) en de heren gaan door met acties in straten enzo..
Quartair maakte met Drawing Front een mooie tekeningententoonstelling en de tentoonstelling van Frank Halmans bij Ramakers was ook heel goed.
De tentoonstelling over Vilèm Flusser bij West past mooi in een zich steeds duidelijker aftekenend programma dat met het in gebruik nemen van Huis Huguetan nog veel meer mogeljkheden heeft zich te ontwikkelen. De recente tentoonstellingen See How the land Lays/Gagarin zijn daar een mooi voorbeeld van.

Baracca maakte bij Locatie Z de afsluiting van haar “Inside Job” project in een vrij moeilijke omgeving wel een goede show. Locatie Z zelf heeft op die locatie, het Helena van Doeverenplein,  kort maar hevig gefunctioneerd na eerst met All You can Eat van Ockenburg afscheid te hebben genomen. Thijs Ebbe Fokkens maakte onder de naam Escapist Cookbook een grote installatie die indruk maakte en de recente expositie The Group van The Holls-Collective, dit keer in de Binckhorst,  laat zien dat het potentieel ondanks alles onaangetast blijft.
Billytown maakte haar belofte volop waar met een serie tentoonstellingen: de solo van Marius Lut, de mooi onbevangen tentoonstelling Can’t do Nothing die door Bernice Nauta werd gecureerd en de nu nog te bezichtigen tentoonstelling van Iede Reckman, For All but Finitely Many, maken het om wanhopig van te worden dat zij weer verkassen moeten. Hopelijk vinden ze een manier om zo door te gaan.

Galerie Maurits van de Laar vierde zijn vijfentwintigjarige jubileum met een tentoonstelling die aangeeft dat de galeriehouder een mooi breed programma heeft ontwikkeld dat hem een sterke plek in de Haagse galeriewereld bezorgt. De tentoonstelling Auszeit van Diederik Gerlach in oktober was bijzonder fraai!

Helaas moeten we afwachten wat met een andere sterke galerie, Nouvelles Images, gebeurt nadat Erik Bos helaas veel te vroeg overleed. En, talking about galleries: De Art The Hague beurs begint nu wel smoel te krijgen, alleen het randgebeuren oogt bijzonder rommelig en hap-snap: kan daar niet een goede curator op gezet worden?

Galerie Durst Britt&Mayhew gaat onverdroten voort op de ingeslagen koers met een vrij ambitieus programma dat mooie tentoonstellingen oplevert, de tentoonstelling van Wieke Wester en Alexandre Lavet waren niet te versmaden!

STROOM blijft instelling van het jaar voor mij, zij zijn de spil van de Haagse kunstwereld en het hele land is daar jaloers op. Het twee-jarige project dat ze uitvoeren, Attempts to read the World (Differently) , vindt doorgang met intrigerende tentoonstellingen:  na vorig jaar de tentoonstelling met Neïl Beloufa te hebben gemaakt zagen we dit jaar de Display Show met Celine Condorelli, Gavin Wade en James langdon en nu het project Three Exhibits, Five Acts dat zich na de grote video-installatie van Max de Waard interessant ontwikkelt.

Dat de wind in HEDEN uit een andere hoek waait is ook duidelijk: met een consequente serie tentoonstellingen en deelname aan beurzen proberren zij hun bekendheid te vergroten en een aantal door henzelf gebrachte kunstenaars te promoten. De HEDEN-start prijs is een mooi intitiatief en tentoonstellingen als die van Ingrid Mol en Theo Jansen zijn altijd de moeite waard om te bezoeken.

Het Malieveld-project blijft interessant voor mij persoonlijk als laboratorium en incidenteel komen ook anderen daar werken op zaterdagochtend. Zo werd op 9 april het vierjarig jubileum gevierd met een aantal deelnemende kunstenaars.

Buiten Den Haag vind ik PARK in Tilburg toch heel bijzonder met o.a. een zomer-installatie van Yona Friedman en een fantastische tentoonstelling als Mwili na Akili met Charlote Schleiffert en Paul Bogaers. Lekker licht, een tentoonstelling die Eelco van der Lingen maakte voor het Centraal Museum in Utrecht vond ik erg de moeite waard en het was fijn om te zien dat ook This Art Fair in de beurs van Berlage wat meer karakter begint te krijgen. Het is goed dat individuele kunstenaars zich hier kunnen aanmelden.

Internationaal werd ik geraakt door de Robert Ryman-tentoonstelling in DIA-arts centre in New York, de Duchamp en Brancusi opstellingen in het Philadelphia Museum of Modern Art, de Barnes-Collection in Philadelphia, de heropening van het SF MOMA met een prachtige inventieve nieuwe vleugel en een fantastische brede presentatie van o.a. Elsworth Kelly. Verslagen stonden op Facebook, maar daar moet je kennelijk toch niet te enthousiast gebruik van maken want na een album met al mijn Malieveldwerk zijn nu ook drie van mijn U.S. albums verdwenen. Ik zal proberen in de loop van de komende maanden verslagen op dit blog te zetten.
De tentoonstelling van Annemiek Lauwerens in een kapel in Pernes les Fontaines in Zuid Frankrijk liet voor mij zien dat context heel belangrijk kan zijn voor het werk van een kunstenaar.

Ik had graag nog gezien:
Manifesta 11 in Zürich, Beat Generation in het Centre Pompidou, Georgia O’Keeffe in de Tate gallery, Machiel van Soest na Billytown ook in P.S. Projects met Sequence,  Erik van Lieshout in Wiels, Francys Alys in de Wiener Sezession, de collectie Chtchtoukine in Fondation Louis Vuitton in Parijs en last but certainly not least: Carte Blanche voor Tino Sehgal in het Palais de Tokyo.

CD van 2016 (nog maar net binnen): Radiohead – A Moon Shaped Pool

Boek van 2016: Stefan Hertmans –De Bekeerlinge

Filmserie van 2016: Game of Thrones season VI,

 

 

For All but Finitely Many

20 november 2016

 

Ook Billytown wordt geconfronteerd met de problemen die ik gisteren noemde,  zij  moeten alweer weg uit de Binkhorst in april. Dat weerhoudt het ambitieuze initiatief er niet van stug door te programmeren en gisteren opende dus een tentoonstelling van Iede Reckman. In de projectruimte/keuken is werk te zien van Marieke van ’t Zet.
Voor de presentatie van Reckman is de ruimte enigszins aangepast met een nieuwe muur, direct als je binnenkomt, je loopt er bijna tegenaan . Op die muur hangt een serie tekeningen met daarop de mogelijkheden die bestaan met het combineren van kubussen. Deze serie, Polycubes (sketches), laat zien hoe Reckman werkt. Hij heeft een analytische aanpak die op constructie is gericht , het werk doet architecturaal aan. Ik kan me voorstellen dat hij houdt van architecten als Angelidakis of Yona Friedman. Als je dan de sculpturen ziet die gepresenteerd worden zijn ze niet architecturaal, maar wel degelijk sculpturaal: dwz dat ze geen functie hebben. Als zodanig doen ze bijvoorbeeld denken aan het werk van Richard Deacon  of andere beeldhouwers in de Britse sfeer. Degelijk abstract werk met oog voor afwerking. De analytische tekeningen en de video daarbij versterken het werk in een tentoonstelling waarin effectief van de beschikbare ruimte gebruik is gemaakt. Bij de tentoonstelling is een publicatie gemaakt die voor € 12,- te verkrijgen is.

De eerste indruk: kubusvariaties

Maar dan: een groot werk, diagonaal in de ruimte

In de winkel de kunstenaarseditie aan de wand

Waarin ook veel elementen een vorm maken

Op een achterwand een ongoïng project: boomtekeningen die gedurende 15 jaar gemaakt zijn

en bepaald goed getekend zijn

Een uitvergroot onderdeel lijkt het werk tegen de wand

Aandacht voor details, ook hier

het is wel degelijk een sculptuur

Rob Knijn en Billytown’s Robin Heijker in gesprek

Alleen dit is eigenaardig werk in deze context, misschien heeft het verband met de video die ik vergat te fotograferen.

Marieke van ’t Zet is schilder, haar werk gaat over herinnering. Ogenschijnlijk is het abstract werk, maar bij lang kijken meen je toch vormen of elementen te herkennen. Ik neem aan dat de aanleiding tot de doeken figuratief is, maar dat is moeilijk na te voelen. Die indruk van herkenning is efemeer en wat overblijft zijn schilderijen die toch een negentiende eeuwse atmosfeer uitstralen en soms aan schilders uit de romantiek doen denken. Het is werk waarover je kan blijven mijmeren wat ik bepaald een goede eigenschap vind van kunst!

Billytown

Casting Couch

11 oktober 2015

Bij Billytown is eerder deze maand een nieuwe tentoonstelling geopend met kunstenaars uit het initiatief en gasten. De naam van de tentoonstelling is genomen n.a.v. de cut-up tekst van dichter Sean Cornelisse (die eerder met Topp & Dubio werkte) waarin zinsneden uit proefopnamen in Hollywood werden gecombineerd. In de galerieruimte staan overal sofa’s om de tentoonstelling een air van test te geven. Ik moet zeggen dat het hier en daar een mooie context vormt voor het tentoongestelde werk dat werd gemaakt door the likes of  Marius Lut, Robin Heyker, Iede Reckman, maar ook door Joseph Montgomery (die eerder het gastatelier gebruikte), Klaas Kloosterboer, de Quistrebert broertjes en Richard Aldrich. Het is een mooi overzicht van de potentie die Billytown heeft met haar eigen kunstenaars en haar netwerk, het blijft een plezier het initiatief te bezoeken, waar ze ook huizen!

In de projectruimte The kitchen gethematiseerde schilderijlijsten van Jordy van den Nieuwendijk

Klaas Kloosterboer: 15173 (paarden eten hooi uit pak)

Klaas Kloosterboer: 15172 (voorheen 13124)

links – Richard Aldrich: 2 and baby, rechts – Robin Heyker: King’s Spareribs

Robin Heyker: The Parakeet I

Joseph Montgomery:Image Two Hundred Fifty Two

Florian en Michael Quistrebert: Red Energy – Green Energy

Achter – Marius Lut: Untitled, voor – Iede Reckman: Gallop

Robert Aldrich:Spider/Bird

Billytown

New Artist Run Gallery

17 mei 2015

Billytown is weer uit het vastgoed-rendementsdenken herrezen in een pand aan de Binckhorst waar zij ateliers vonden en een galerie hebben ingericht. Het is een interessante groep kunstenaars die deel neemt aan Billytown en de eerste tentoonstelling in de galerie die met werk van kunstenaars uit het initiatief is samengesteld is dus meteen raak. Na deze tentoonstelling, die is gecureerd door Joost Nieuwenburg van Walden Affairs, wordt gevolgd door tentoonstellingen van gastcurators met naast kunstenaars uit het pand ook werk van buiten zoals we gewend zijn van Billytown. Maar eerst de officiële presentatie van deze ruimte en het pand:

Billytown heeft natuurlijk ook een keuken die dan meteen ook maar onder de naam “The Kitchen” als projectruimte is ingericht. Ditmaal wordt die gebruikt door Maja Klaassens die verspreid wat minder opvallende werkjes ophing zoals u hier kunt vinden.

Daarnaast laat zij ook ander werk zien dat wat minder verlegen oogt.

Hoewel ze het niet kan laten een beetje te spelen.

Iede Reckman: Conjectures #3

Bernice Nauta heeft twee subtiele werkje opgehangen

waarvan deze mij het meest aanspreekt: Thank you Sun

Ik was aan het begin van de tentoonstelling aanwezig, toen werd het al goed druk

Grandmaster Lut heeft nieuw werk opgehangen dat me erg aanspreekt

Marieke van ’t Zet: beiden Z.T.

Volkskrantprijswinnaar Bram de Jonghe: Z.T.

Robin Heijker

Het publiek met bekende gezichten in een apart kamertje waar de video “528” vertoont werd

van Isabel Cavenecia die ook dit fraaie tekeningetje op de wand prikte: Flaming Mattress

Marius Lut in het trappenhuis

waar ook Bram de Jonghe een roterende tekening had geplaatst die bijna niet opvalt.

Billytown

Ook bij: trendbeheer