29 april 2018
Céline Condorelli: Cinema Zagara – 2018.
Tagarchief: Céline Condorelli
Proposals for a Qualitative Society
10 november 2017
Aan het einde van de zomer hing in de etalage van STROOM een tekst “Spel is de beste vorm van onderzoek” of iets van die strekking. Ik herkende daar wel iets in van wat ik op dat moment ook in de teksten van John Cage las waarmee ik bezig was. Het bleek echter een opmaat naar de tentoonstelling van Céline Condorelli die op 9 september zou openen. Het is bijna afgelopen, maar nu ben ik gaan kijken. Eerder was werk van Condorelli deel van de tentoonstelling Display Show bij STROOM waar ik enthousiast over was en nu laat ze dus ook in de context van het STROOM-project “Attempts to Read the World Differently” een solo zien. Het gaat over spel en de invloed op de manier waarop we naar de wereld kijken en daarnaast over de verwondering die zij heeft over de gescheiden contexten die de tentoonstellingsruimte en de openbare ruimte voor kunst vormen (wat overigens ook een belangrijk element is in Cage’s ideeën). Daarmee wordt ook een opvatting over de aard en relevantie van kunst gezegd.
Naar aanleiding van ideeën van Constant (Homo Ludens) Lina Bo Bardi, Palle Nielsen en in Nederland Aldo van Eijck deed zij onderzoek naar spel in de openbare ruimte. Als gevolg hiervan ontwikkelde zij carrousels die met behulp van kinderen van twee basisscholen in Den Haag werden ontworpen. Eerst zijn die toestellen in de ruimte van STROOM tentoongesteld en later worden ze bij de deelnemende scholen geplaatst. Het is beeldend een bescheiden presentatie, maar de ideeën die er in getoond worden dragen mooi bij aan het project van STROOM en ik stel me voor dat het uitvoeren van het project met de scholen en de kinderen een interessant gebeuren is geweest.
Tollen en de beweging hiervan waren model voor de ontwerpen van de carrousels
Voor Nederlanders zijn tollen bekend speelgoed, maar dat je er zo veel mee kunt doen ben ik niet vaak tegen gekomen.
Dit is een van de carrousels die is uitgevoerd – Céline Condorelli: “Proposals for a Qualitative Society (Spinning) – 1”
Materiaal uit het voorafgaande onderzoek: Study for Playgrounds van Lina Bo Bardi
Ontwerpen van de basischoolleerlingen
Kopie van een leestafel, ontworpen door Lina Bo Bardi voor SESC Pompeia, Sao Paulo met relevante literatuur
Céline Condorelli: “Proposals for a Qualitative Society (Spinning) – 2”
Eindejaarslijst chmkoome’s blog 2016
2 januari 2016
De koude wind die al jaren uit de rechtse hoek over het culturele veld waait maakte de afgelopen maanden flink slachtoffers! Tijdelijke oplossingen werden in bepaalde gevallen wel gevonden, maar structureel gaat het bepaald niet goed. In het Haagse spelen daarnaast nog meer zaken een rol. De ontwikkelingen in het vastgoed en in de Haagse infrastructuur zorgen er voor dat Haagse kunstenaarsinitiatieven met hun hele hebben en houwen van hot naar her gestuurd worden. De ontwikkelingen in de Binckhorst zijn in dit opzicht tekenend: Billytown begon met een ambitieus programma en een heel nieuwe opzet en zal in april het veld moeten ruimen. Locatie Z was naar haar derde expositielocatie in een jaar verhuisd, ook in de Binckhorst , het zal daar weer weg moeten. Dat gebied leek veel mogelijkheden te bieden voor de kunstensector, maar de stedelijke ontwikkelingen en met name het gereed komen van de Rotterdamse baan zorgen er voor dat het gebied ook commercieel aantrekkelijk wordt. Daarnaast is er mede ten gevolge van de immigratie een behoefte aan woonruimte en er wordt naarstig gezocht naar kantoorruimtes die tot wooneenheden kunnen worden omgebouwd. Het gevolg is dat kunstenaarsinitiatieven met enorme onzekerheid blijven zitten over hun situatie.
Deze eindlijst is beperkt. Ik heb afgelopen jaar minder gezien wegens diverse reizen die ik mede ivm onderzoek heb gemaakt. Daarnaast ben ik ook uitgenodigd om jaarmeester te worden van het Apprentice-Master Project van Kunstpodium T en dat heeft me ook nogal bezig gehouden, de resultaten zijn op deze site de komende maanden te bezichtigen. Een bijkomend voordeel is wel dat ik regelmatig het land in zal gaan voor de erbij behorende tentoonstellingen en dus ook andere exposities in de omgeving zal zien. Zo ben ik recent al een paar keer in Park en de Pont geweest waar ik normaal wat moeilijker kom. Bij deze de toppers zonder hierarchie:
In Den Haag is Parts Project nadrukkelijk aanwezig met een paar waanzinnig goede tentoonstellingen waarvan ik vooral Show me Your Vital Parts top vond. De installatie van Pim Voorneman droeg als entrée bij aan de gelaagdheid van de presentatie.
Het weekend waarin A day to clay a bust van Topp&Dubio plaats vond in 503 was gedenkwaardig, het interessante initiatief gaat rustig zijn eigen weg (dit weekend met Joost Rekveld) en de heren gaan door met acties in straten enzo..
Quartair maakte met Drawing Front een mooie tekeningententoonstelling en de tentoonstelling van Frank Halmans bij Ramakers was ook heel goed.
De tentoonstelling over Vilèm Flusser bij West past mooi in een zich steeds duidelijker aftekenend programma dat met het in gebruik nemen van Huis Huguetan nog veel meer mogeljkheden heeft zich te ontwikkelen. De recente tentoonstellingen See How the land Lays/Gagarin zijn daar een mooi voorbeeld van.
Baracca maakte bij Locatie Z de afsluiting van haar “Inside Job” project in een vrij moeilijke omgeving wel een goede show. Locatie Z zelf heeft op die locatie, het Helena van Doeverenplein, kort maar hevig gefunctioneerd na eerst met All You can Eat van Ockenburg afscheid te hebben genomen. Thijs Ebbe Fokkens maakte onder de naam Escapist Cookbook een grote installatie die indruk maakte en de recente expositie The Group van The Holls-Collective, dit keer in de Binckhorst, laat zien dat het potentieel ondanks alles onaangetast blijft.
Billytown maakte haar belofte volop waar met een serie tentoonstellingen: de solo van Marius Lut, de mooi onbevangen tentoonstelling Can’t do Nothing die door Bernice Nauta werd gecureerd en de nu nog te bezichtigen tentoonstelling van Iede Reckman, For All but Finitely Many, maken het om wanhopig van te worden dat zij weer verkassen moeten. Hopelijk vinden ze een manier om zo door te gaan.
Galerie Maurits van de Laar vierde zijn vijfentwintigjarige jubileum met een tentoonstelling die aangeeft dat de galeriehouder een mooi breed programma heeft ontwikkeld dat hem een sterke plek in de Haagse galeriewereld bezorgt. De tentoonstelling Auszeit van Diederik Gerlach in oktober was bijzonder fraai!
Helaas moeten we afwachten wat met een andere sterke galerie, Nouvelles Images, gebeurt nadat Erik Bos helaas veel te vroeg overleed. En, talking about galleries: De Art The Hague beurs begint nu wel smoel te krijgen, alleen het randgebeuren oogt bijzonder rommelig en hap-snap: kan daar niet een goede curator op gezet worden?
Galerie Durst Britt&Mayhew gaat onverdroten voort op de ingeslagen koers met een vrij ambitieus programma dat mooie tentoonstellingen oplevert, de tentoonstelling van Wieke Wester en Alexandre Lavet waren niet te versmaden!
STROOM blijft instelling van het jaar voor mij, zij zijn de spil van de Haagse kunstwereld en het hele land is daar jaloers op. Het twee-jarige project dat ze uitvoeren, Attempts to read the World (Differently) , vindt doorgang met intrigerende tentoonstellingen: na vorig jaar de tentoonstelling met Neïl Beloufa te hebben gemaakt zagen we dit jaar de Display Show met Celine Condorelli, Gavin Wade en James langdon en nu het project Three Exhibits, Five Acts dat zich na de grote video-installatie van Max de Waard interessant ontwikkelt.
Dat de wind in HEDEN uit een andere hoek waait is ook duidelijk: met een consequente serie tentoonstellingen en deelname aan beurzen proberren zij hun bekendheid te vergroten en een aantal door henzelf gebrachte kunstenaars te promoten. De HEDEN-start prijs is een mooi intitiatief en tentoonstellingen als die van Ingrid Mol en Theo Jansen zijn altijd de moeite waard om te bezoeken.
Het Malieveld-project blijft interessant voor mij persoonlijk als laboratorium en incidenteel komen ook anderen daar werken op zaterdagochtend. Zo werd op 9 april het vierjarig jubileum gevierd met een aantal deelnemende kunstenaars.
Buiten Den Haag vind ik PARK in Tilburg toch heel bijzonder met o.a. een zomer-installatie van Yona Friedman en een fantastische tentoonstelling als Mwili na Akili met Charlote Schleiffert en Paul Bogaers. Lekker licht, een tentoonstelling die Eelco van der Lingen maakte voor het Centraal Museum in Utrecht vond ik erg de moeite waard en het was fijn om te zien dat ook This Art Fair in de beurs van Berlage wat meer karakter begint te krijgen. Het is goed dat individuele kunstenaars zich hier kunnen aanmelden.
Internationaal werd ik geraakt door de Robert Ryman-tentoonstelling in DIA-arts centre in New York, de Duchamp en Brancusi opstellingen in het Philadelphia Museum of Modern Art, de Barnes-Collection in Philadelphia, de heropening van het SF MOMA met een prachtige inventieve nieuwe vleugel en een fantastische brede presentatie van o.a. Elsworth Kelly. Verslagen stonden op Facebook, maar daar moet je kennelijk toch niet te enthousiast gebruik van maken want na een album met al mijn Malieveldwerk zijn nu ook drie van mijn U.S. albums verdwenen. Ik zal proberen in de loop van de komende maanden verslagen op dit blog te zetten.
De tentoonstelling van Annemiek Lauwerens in een kapel in Pernes les Fontaines in Zuid Frankrijk liet voor mij zien dat context heel belangrijk kan zijn voor het werk van een kunstenaar.
Ik had graag nog gezien:
Manifesta 11 in Zürich, Beat Generation in het Centre Pompidou, Georgia O’Keeffe in de Tate gallery, Machiel van Soest na Billytown ook in P.S. Projects met Sequence, Erik van Lieshout in Wiels, Francys Alys in de Wiener Sezession, de collectie Chtchtoukine in Fondation Louis Vuitton in Parijs en last but certainly not least: Carte Blanche voor Tino Sehgal in het Palais de Tokyo.
CD van 2016 (nog maar net binnen): Radiohead – A Moon Shaped Pool
Boek van 2016: Stefan Hertmans –De Bekeerlinge
Filmserie van 2016: Game of Thrones season VI,
Display Show
3 februari 2016
De titel Display Show lijkt een pleonasme te zijn, de tentoonstelling die recent bij STROOM in Den Haag is geopend suggereert over de kunst van het tentoonstellen te gaan. Als we er echter zo naar kijken doen we het geheel te kort: er is een keuze gemaakt door een bepaalde inrichting te ontwerpen die de denkbeelden van het collectief dat deze expositie cureerde optimaal tot zijn recht laat komen. Daarbij maakten curatoren Celine Condorelli, Gavin Wade en James Langdon gebruik van historische tentoonstellingsmodellen die enigszins gemodificeerd hier toegepast zijn. Tevens hebben leden van het collectief eigen ideeën uitgevoerd die zich naadloos met de eerder genoemde modellen samen voegen waardoor een mooi en bijzonder levendig geheel ontstaat waarin onderdelen heel goed tot hun recht komen en je soms zoekt naar kunstwerk en drager. Bovendien is de ruimte als geheel een kunstwerk geworden. Dat is precies wat de leden van Eastside projects uit Birmingham beogen: het belang van de context voor de appreciatie van de werken. Zij hebben voor deze expositie gewerkt volgens de ideeën van Lina Bo Bardi, die in de loop van de periode het heft in handen gaat nemen om het geheel over te laten gaan in haar eigen werk.
STROOM organiseert deze tentoonstelling in het kader van het twee jaar durende project Attempts to read the world (differently) waarbinnen ook de overrompelende tentoonstelling van Neïl Beloufa plaats vond. Deze tentoonstelling is minder agressief, maar minstens zo geslaagd.
Zo’n gevel van Céline Condorelli trekt bezoekers
“What you promise is what you get” met bankjes van weer Céline Condorelli waarop boekjes van Rita McBride liggen. Links een Abstract Mirror Painting van Charlotte Cullinan en Jeanine Richards
Nicole Wermers: Carpets and Glass op een mooi fond
Goshka Macuga: Kabinett der Abstracten (after El Lissitzki)
Waarin nog een werk van Nicole Wermers, L-type and T-type displays van studenten van Konstfack Interior Architecture en van Ruth Claxton: Model for synthetic worlds, two women
Het schilderij van Nathalie du pesquier op de doorlopende achtergrond van Peter Nencini en James Langdon
Amalia Pica: Stage (as seen on Afghan Star)
In het eerder getoonde model van El Lissitzki: Simon & Tom Bloor: Universal Beam Structure en daaronder van Amalia Pica: House of Cards
Op het bankje met de boekjes van Rita McBride
De Abstract Mirror Paintings vind ik ook intrigerend
In het souterrain Cornelius: The Collectors Case van Yelena Popova
en daarnaast Gavin Wade’s T-Type Display (After Kiesler and Krischanitz) voor Mur découpé van Flore Nové-Josserand
Nog meer mooi gehangen schilderijen van Nathalie du Pasquier
En hier op de achtergrond nog City Growth Blues van Flore Nové-Josserano die ook boven doorloopt
Overzicht beneden met op de video Numinous Objects Collection van Eilis McDonald
chmkoome's blog 