7 juli 2022
Dürst Britt & Mayhew is een drukke actieve galerie die dan weer hier en dan weer daar op de wereld een presentatie heeft en tegelijkertijd ook in hun pand aan de Haagse Van Limburg Stirumstraat de exposities lustig laten rouleren. Op dit moment, tijdens The Hague Contemporary, zijn twee presentaties te zien: gast-curator Tim Hollander veranderde het eerste deel van de galerie in een schoenenwinkel. Hollander bracht een aansprekend lijstje kunstenaars bijeen en vroeg ze onder de naam Shoegazing werk aan te leveren om een winkel in te richten waarin schoenen de kunstwerken zijn en zo met de display-elementen een installatie vormen. Een aansprekend concept dat mooi uitwerkt zoals u hier kunt zien:
In de solo-expositie van Lennart Lahuis lijkt alles met alles te maken te hebben en tijd lijkt oneindig. Het werk van Lahuis bewonder ik vanwege de tactiliteit en het gevoel voor materiaal dat hij laat zien. Soms werkt dat enigszins komisch als hij door vier stevige installaties delen van een zin laat zuchten in waterdamp: “When is it that we feel change in the air?” het is een korte verwaaiende opmerking die met zware pompen in houten kratten tot leven worden geroepen. De tegenstelling tussen de efemere verwerkelijking van de zin die meteen weer oplost en de apparatuur die het effect verwerkelijkt en waaraan waarschijnlijk een tijd is gesleuteld en ook de tegenstelling tussen het zware materieel dat als sculptuur in de ruimte staat opgesteld en de met damp gevormde zin die opkomt en verdwijnt doen nadenken over eeuwige schoonheid en de in een flits verschijnende epifanie die voor kunstenaars vaak zo belangrijk is.
Naast deze installatie is de Astronomische klok de moeite waard: hierin verbindt de kunstenaar de planeten uit ons zonnestelsel met diverse actuele beelden. In die beelden die in relatie met de klok worden getoond zijn vier concentrische schijven uitgezaagd met tekens die het mogelijk maken om als ze in de klok worden bevestigd astronomische informatie af te lezen. Die beelden zijn details uit foto’s die zijn gemaakt met behulp van de sterkste sensor die ooit is ontwikkeld.
Ook zijn een aantal nieuwe “waswerken” te zien, de beelden die met fotografisch materiaal worden gemaakt op de achterkant van een frame waarna ervoor een glazen plaat met was en papier wordt geplaatst. De vaagheid die zo ontstaat doet ons in onzekerheid een moment van tijdloosheid ervaren, een verschijnen en verdwijnen dat ook bij de stoomzin die specifieke sensatie oproept. De tentoonstelling is een tot de verbeelding sprekend geheel en vormt een mooie stap in de ontwikkeling van deze interessante kunstenaar!
chmkoome's blog 