20 januari 2023
Bij deze een indruk van de werken die werden ingebracht bij de viering van de 1.000.060e verjaardag van kunst. De foto’s zijn lang niet allemaal helemaal gelukt, als het helemaal niks was heb ik het gelaten. Zo krijgt u in ieder geval toch een indruk en kunt u wellicht morgen nog even naar HOK Gallery om uw slag te slaan in de giftshop waar het werk tussen € 6,- en € 60,- te verkrijgen is!
20 augustus 2021
Er vond een waarschijnlijk eerste drukbezochte opening plaats bij Quartair deze avond: Lula Valletta, normaal actief bij HOK-gallery, cureerde een korte tentoonstelling naar aanleiding van de boeken Alice’s Adventures in Wonderland en Trough the Looking Glass van Lewis Carroll. Een levendig geheel met performances (die ik helaas miste) en een inventieve DJ. Hij liet Jefferson Airplane’s White Rabbit weer eens door de ruimte schallen. De tentoonstelling is alleen dit weekeinde te bezoeken en er bij is een aardig boekje gerisoot dat voor € 25,- verkrijgbaar is. De kunstenaars zijn zo niet werkzaam in Den Haag wel uit het Haagse afkomstig en laten een afwisselende visie op het bekende kinderboek zien zoals u hier kunt controleren:
25 oktober 2019
De tentoonstelling als happening is al een vrij oud gegeven dat regelmatig de kop op steekt. De eerste happening überhaupt in deze context werd volgens de overlevering in Black Mountain College gehouden in 1952, met niet de minsten: John Cage, Robert Rauschenberg, Franz Kline, Merce Cunningham, Charles Olsen en David Tudor. Het restaurant van de instelling was tevens theaterzaal en werd met stoelen naar buiten gekeerd in het midden van de zaal voor publiek geschikt gemaakt. Zoals u aan de deelnemers kunt zien zijn de disciplines divers: muziek, voordracht, dans, poëzie en schilderkunst hebben allen tot een opwindende avond bij gedragen die ook niet langer duurde maar een blijvende indruk heeft achter gelaten.
Ik moest aan dit door John Cage geconcipieerde Theatre Piece # 1 denken toen ik zag en hoorde wat in Billytown onder de naam The Ballroom werd georganiseerd en toen ik ook zag hoe de ruimte is ingericht. Een constant veranderende tentoonstelling waar ook activiteiten worden georganiseerd zoals daar bijvoorbeeld zijn een uitleesmiddag. Op deze middag komen mensen bijeen in de ruimte om boeken uit te lezen waar ze aan bezig zijn. Die ruimte is ingericht met tafels met tafelkleden en stoelen die de tentoonstelling danig in de weg zitten, maar als het er vol zit met publiek en activiteiten zal het misschien prima functioneren allemaal. Mijn conclusie is dan dat het geheel misschien op twee gedachten hinkelt: tijd-gebonden evenementen en een meer klassieke tentoonstelling die wellicht als backdrop voor de evenementen kan functioneren. Een langzaam veranderende tentoonstelling zou je ook tijd-gebonden kunnen noemen, maar ik zal voor het einde nog een keer langs moeten gaan om dat te beoordelen. Tijdens een bezoek aan de tentoonstelling, waar overigens erg fijn werk hangt, vond ik de inrichting toch wel storend. Ik weet ook niet of werk met het oog op activiteiten is gemaakt, ik heb niet de indruk en gezien de gesuggereerde aard van The Ballroom zou ik dat toch verwacht hebben. Ik zie Iede Reckman bijvoorbeeld wel als een hedendaagse Buckminster Fuller een bruikbaar object te voorschijn toveren om in te lezen.
Maar goed, ik zit schrijvend te denken en het blijft een bijzonder getalenteerd groepje kunstenaars die deel uitmaken van Billytown die goed tot erg goed werk laten zien in deze ballroom. Van dansen komt het echter niet helemaal!
17 juni 2019
Ik was gisteren bij STROOM om de samenwerking tussen Afra Eisma en Paul de Jong te zien. In het kader van de STROOM Invest-week zijn de kunstenaars door STROOM uitgenodigd in de voormalige “Ondertussen”-ruimte en daarbuiten samen tot nieuw werk te komen. Ik weet niet of zij elkaar al kenden, maar het geheel ziet er nog wat onwennig uit. Eisma is een kunstenaar met een breed gebaar, maar vooralsnog beperkt zich dat tot de wanden met een paar, overigens fraaie, wandkleden in de hoofdruimte. Van Paul de jong weet ik niet veel, zijn werk deed me bij een eerste blik direct aan de late Philip Guston denken. Een tekenachtige behandeling van zijn onderwerpen met dikke verf is waarschijnlijk de oorzaak. De kunstenaar tekent ook veel, dus dat zal er zeker mee te maken hebben. Zijn coloriet is nogal gedempt, dat vormt in ieder geval een mooi contrast met dat van Eisma. Bij deze een indruk:
Paul de Jong
Boven Afra Eisma en beneden Paul de Jong
Overzicht grote wand
met wat details
Ik denk dat dit van Afra Eisma is
en deze van Paul de Jong
In de hoofdruimte Afra Eisma
Deze idem
En tot slot Paul de Jong
chmkoome's blog 