Vandaag opende de beurs voor pers, vips en genodigden. Dit gebeurt wat later in het jaar dan normaal, februari was nog te onzeker vanwege de pandemie. De beurs lijkt kleiner door wat aanpassingen in de indeling (die overigens een stuk overzichtelijker is). Er waren minder buitenlandse galeries, maar er is veel moois te zien. Eerder was ik bij ARCO in Madrid, maar mijns inziens is in ieder geval dit jaar Art Rotterdam spannender. Er zijn opvallend veel textiele werken, maar wat mij opviel dat er weer relatief veel schilderkunst te zien is en met name bij de Belgische galeries waarvan er een aantal acte de presence geven. Er zijn solopresentaties met video’s bij galeries onder de noemer Projections, maar ik heb in de beurs minder de neiging bij een video te staan kijken, zeker als het iets is als die van Guido van der Werve die een gevoelig onderwerp laat zien. Bij deze een indruk:
Hans Broek: Elmnina – 2021
Hinke Schreuders
Niels Post & Petra van Noort
Raquel van Haver
David Bade
Krijn Giezen: untitled – 1966
Bij Ellen de Bruijne ?
Daniele Formica: Magic, Madness, mania, man – 2022
Machteld Rullens: Box (turtle) – 2020 – 2022
Helen Verhoeven: Judith and her helper – 2018
De subtiele presentatie van Brinkman en Bergsma met werk van Inez de Braauw die ook is genomineerd voor de NN Art Award 2022.
Thierry Oussou: Workers – 2021
And the winner of the NN Art Award 2022 is: Vytautas Kumza
Maar van mij had Thierry Oussou ook mogen winnen!
Inez de Brauw won ook niet!
Pieter Paul Pothoven: Consignor Consignee
Pieter Paul Pothoven: Consignor Consignee
Heidi Ukkonen: Not that pretty – 2021
Flexboj & L.A.: Five Monkeys – 2021
Harry Markusse
Bert Boogaard: Pugin’s Memo’s – 2021 en Lint-Correctie – 2021
Een Rotterdams duo: Anne Wenzel en Charlotte Schleiffert bij Akinci
Waar ook Jaap van den Ende te vinden is.
Marijn van Kreij: Untitled (Picasso, the painter, 1963) – 2019
Het weer was vandaag dat van een prachtige na zomerdag en de avond was nog bijzonder zacht zodat overal in de stad een ruis klonk van alle dingen die we weer kunnen doen na de Coronabeperkingen. Zo leek ook Hoogtij weer als het normaal altijd was op een mooie avond: druk bezochte openingen en overal pratende, drinkende en rokende mensen buiten op straat. Bij deze een kleine indruk.
In de Spanjaardshof werd zelfs gedanst. In Westend bij de installatie van Ildikó Horvàth die onderzoekt hoe tactiele materialen en geluid een ruimte kunnen beïnvloeden. Hier werd gedanst door Guido Dutilh. In de projectruimtes van de Spanjaardshof, de voormalige liftruimtes, had Angeline Dekker een ruimte gemaakt die door twee dansers werd gebruikt om solo’s en duetten in te dansen. Bij bezoek werden groepjes door de dansers door de donkere gangen van de Spanjaardshof naar de projectruimtes geleid.
Naar de eerste etage…
Waar een danseres wachtte
en soleerde
Angeline Dekker had de ruimte goed aangepakt, o.a. met een vorm die aan een schoorsteen deed denken
De wanden leken met inkt en verschillende materialen bewerkt wat qua kleur erg subtiel uitwerkte.
De danseres nam ons mee naar de tweede etage
Waar de danser ons tegen het plafond geplakt opwachtte
en de twee een duet voor ons opvoerden
In een weer door de kunstenares bewerkte ruimte
Verder gaand aan het Westeinde kwam ik bij de nieuwe ruimte van de HOK-gallery. Daar hing een tentoonstelling met werk van Tosca Niterink onder de titel Toscania: portretten van figuren uit The Thunderbirds , een Britse poppenserie die in mijn jeugd erg tot de verbeelding sprak. Ook diverse dames uit de media en Bassie en Adriaan werden in allerlei situaties in vlotte toets geschilderd. Door het gebruikte licht heb ik geen goede foto’s kunnen maken, maar de sfeer van het werk komt toch fijn over!
Ook voor de volle HOK Gallery stond het publiek zich op de stoep te vermaken.
Dames in situaties
Portret van Brains, het brein achter de Thunderbirds
De piloten van de Thunderbirds
En de kunstenares ontvangt nog een mooi boeket
Verder aan het Westeinde, dat op deze manier wel een onverwacht hippe straat wordt, is bij ….ism project space een tekeningententoonstelling te zien onder de naam Drawing Appreciation Day. In het woonhuis van de initiators van het platform vind ik in alle hoeken en gaten tekeningen van het grote kunstenaarsinitiatief Hgtomi Rosa. Tekeningen als deel van het dagelijks leven, een mooi idee op aansprekende wijze uitgevoerd. Na het inrichten hebben de deelnemers elkaars werk becommentarieerd en die teksten zijn te lezen naast het becommentarieerde werk.
Bernice Nauta: Untitled
Joost Krijnen: The menu
Angelina Nonaj: Out of the blue
Anastasia Cistokova: Untitled
Lisa Blauwbroek: Babi Pangang (Feed me drawing #089)
meer in de keuken
en op tafel, u merkt: contekst is ook belangrijk
Topp & Dubio
Daniele Formica: Architrove from the interior of an Etruskan tomb in Cerveteri
Adele Dipasquale: Untitled sketch, for Theresa
Ook klein maar fijn platform: The Balcony verhuisde, nu naar de Kleine Mol straat, waar het een behoorlijk publiek tot op de stoep wist te trekken.
Binnen en buiten publiek
Er was werk te zien dat meer concentratie vereiste dan ik op deze avond kon opbrengen
Het zij me vergeven!
De volgende tentoonstelling is de finissage van een expositie die voor de Coronacrisis was begonnen. Bij Galerie Sophie had Harald van Noordt werk gepresenteerd dat eigenlijk niet goed te zien is geweest en hij besloot het nu nog een keer te tonen: mooi werk, gebaseerd op een mengsel van Japanse penseeltechnieken, monotype en andere methoden. Met beelden van stromend water en verwaaiende begroeiing laat hij het Panta Rei zien in bijna romantische beelden.
aan de stroom
met begroeide kanten
Een leporello-installatie
wat ouder werk
schetsboeken
Update zaterdag 25 september toen ik nog wat meer bezocht:
Een mooie ingehouden presentatie van Jan de Weerd en Lula Valletta bij de etalage van Maldoror was de moeite waard om te bezoeken:
totaal gezicht
Jan de Weerd
Lula Valletta met teksten en foto’s
Ik kon niet achterhalen waar de teksten van kwamen
maar het vormt een mooi suggestief landschap
En als laatste een bezoek aan Billytown waar onder de titel Palmtree toeval leidend was in de keuze van de kunstwerken.
Boven Viola Yesiltac, staand: Joseph Buckley
Peggy Franck
Marius Lut, de subtiliteiten in het oppervlak zijn niet te fotograferen
Sepus Noordmans, bij toeval ontdekte ik het werk achter de radiator
Stevig werk van Jeroen Jacobs op diverse plekken in de tentoonstelling
links Nishiko (2006 – 2008) en rechts Suzie van Staveren (2012-2006) beide werken onafhankelijk van elkaar gemaakt op de KABK
De weersomstandigheden waren vrijdagavond bar, ik moest denken aan een van de openingen in Atelier als Supermedium tijdens welke code rood was afgekondigd wegens een vliegende storm. Destijds besloot ik alsnog te gaan en ik was niet de enige. Dit keer voelde ik me gedwongen toch maar op zaterdagmiddag naar het Willem Dreespark te gaan om de tentoonstelling te zien die Robbin Heyker had samengesteld in Superweakness (prachtige naam trouwens en tevens beginselverklaring). Het is de derde tentoonstelling sinds vorig jaar die wordt getoond in wat de ruimte van Ton Schuttelaar blijkt te zijn in Locatie Z. Het is een originele “White Cube” waarin de werken serieus, lichtzinnig of geheimzinnig om elkaar heen zwemmen. Heyker heeft een internationaal gezelschap bijeen gebracht uit verschillende generaties met ook duidelijk een Haagse component en dat levert een prettig gevarieerde tentoonstelling op. Een verrassend werk van Henk Visch, het Belgicisme van Bram de Jonghe en de bijdrage van Philip Akkerman zijn wat mij betreft de hoogtepunten in een tentoonstelling die nog tot 2 juli te bezoeken is op donderdag, vrijdag en zaterdag.
chmkoome's blog 