Back to Normal

4 juli 2022

Dit weekeinde vond ook in het kader van de vijfde editie van het The Hague Contemporary Art Weekend de manifestatie Back to Nature plaats. The Naked, een Haags initiatief dat poogt het veelvoud aan onafhankelijke kunstenaarsinitiatieven en platforms wereldwijd in kaart te brengen heeft een site gepubliceerd, Alternative Art Guide , waarop een overzicht te vinden is van wat over de hele wereld plaats vindt. Deze Alternative Art Guide organiseert nu samen met ARNE, het Artist Run Network Europe, deze manifestatie Back to Normal. Vier Haagse kunstenaarsinitiatieven presenteren zich van 1 t/m 24 juli met ieder een ander Europees initiatief als partner. Kunstenaars uitgenodigd door de initiatieven laten hun werk zien. Tijdens dit weekend interviewde Angela Bartholomew in Billytown Sasha Dees over het boek dat zij recent publiceerde over kunstenaars en kunstenaarsinitiatieven in het Caraïbisch gebied. Daarna vond een performance plaats en een bijeenkomst met ronde tafelgesprekken over de noodzaak van zelfreflectie voor kunstenaars initiatieven en kunstenaars. Bij deze een kort verslag van een en ander, beginnend bij Billytown.

Billytown werkt samen met Sandwich Gallery in Roemenië en met C5CNM in Beijing in China. Kunstenaars uit deze platforms werden in een gemodificeerde bestaande show ingepast onder de naam The Connection. Het interview met Sasha Dees werd gehouden in de open vide van de Helena. Naar aanleiding van haar boek Entangled Species. Conversations on Contemporary Art in the Caribbean wordt een beeld geschetst van de ontwikkelingen in de kunstwereld op de eilanden van de Caraïben. Hieruit rijst het beeld van een levenskrachtige beeldende kunstgemeenschap die eerder met houtje-touwtje organisatie en met behulp van collega’s en familie zonder veel financiële ondersteuning overleefde. Door de nieuwe digitale mogelijkheden en globalisering ontstaan langzaam meer contacten en initiatieven, waardoor de mogelijkheden voor kunstenaars van die eilanden langzaam wat uitgebreid worden.

Bram de Jonghe: The Glass Was Half full – 2022
Henk Visch: A Trade War – 2002
Links Bernice Nauta, rechts Jin Ningning: Strawberry stawberry 24 -2021
Christian Raduta: Rescue team I – 2022
Jin Ningning: Strawberry stawberry #26 & # 43
Bernice Nauta: If it is true that I am someone, I want to be Uma Thurman – 2020
Bernice Nauta
Bram de Jonghe: The Familiar Surprise – 2021
Bram de Jonghe: Break on Bone & Break on Mussel – both 2022
Yu ji: Flesh in Stone – 2014
He Wei – # 114 – 2014
Melle de Boer: REality is not what it used to be – 2022
Robbin Heyker: Dian Shù Hèng Pie – 2022
Flag
De moderator: mede initiator van The Naked Rob Knijn
Links Angela Bartholomew, rechts Sasha Dees
idem, na het interview
De publicatie van Sasha Dees

Billytown

Lees ook Bertus Pieters in Villa La Repubblica

Adventures Underground

20 augustus 2021

Er vond een waarschijnlijk eerste drukbezochte opening plaats bij Quartair deze avond: Lula Valletta, normaal actief bij HOK-gallery, cureerde een korte tentoonstelling naar aanleiding van de boeken Alice’s Adventures in Wonderland en Trough the Looking Glass van Lewis Carroll. Een levendig geheel met performances (die ik helaas miste) en een inventieve DJ. Hij liet Jefferson Airplane’s White Rabbit weer eens door de ruimte schallen. De tentoonstelling is alleen dit weekeinde te bezoeken en er bij is een aardig boekje gerisoot dat voor € 25,- verkrijgbaar is. De kunstenaars zijn zo niet werkzaam in Den Haag wel uit het Haagse afkomstig en laten een afwisselende visie op het bekende kinderboek zien zoals u hier kunt controleren:

Een fraaie poster werd gemaakt door Julian Sirre
Melle de Boer: AIW11
Lula Valletta: Alice in Chains
Een gezellige tafel in het midden
Met leuke plaatjes
Niels Janssen: Psychogram 070721 – The Lobster Quadrille
Paul de Jong: Untitled alle drie
Angelika Hasse: A Mad Tea-Party
Jordan Herregraven: Winged and Wicked in Terms of Relief
Jordan Herregraven: Untitled
Bernice Nauta: I Don’t Want
to Be a Rectangle for the Rest of my Life!
Malou Cohen: Looking for advice from a caterpillar
Malou Cohen: Who are you
Cedric ter Bals: Die Geschichte
Marjolein van der Meij: Untitled
Annemarie Slobbe: Down the Rabbit Hole
De merchandise

Quartair

The Ballroom

25 oktober 2019

De tentoonstelling als happening is al een vrij oud gegeven dat regelmatig de kop op steekt. De eerste happening überhaupt in deze context werd volgens de overlevering in Black Mountain College gehouden in 1952, met niet de minsten: John Cage, Robert Rauschenberg, Franz Kline, Merce Cunningham, Charles Olsen en David Tudor. Het restaurant van de instelling was tevens theaterzaal en werd met stoelen naar buiten gekeerd in het midden van de zaal voor publiek geschikt gemaakt. Zoals u aan de deelnemers kunt zien zijn de disciplines divers: muziek, voordracht, dans, poëzie en schilderkunst hebben allen tot een opwindende avond bij gedragen die ook niet langer duurde maar een blijvende indruk heeft achter gelaten.
Ik moest aan dit door John Cage geconcipieerde Theatre Piece # 1 denken toen ik zag en hoorde wat in Billytown onder de naam The Ballroom werd georganiseerd en toen ik ook zag hoe de ruimte is ingericht. Een constant veranderende tentoonstelling waar ook activiteiten worden georganiseerd zoals daar bijvoorbeeld zijn een uitleesmiddag. Op deze middag komen mensen bijeen in de ruimte om boeken uit te lezen waar ze aan bezig zijn. Die ruimte is ingericht met tafels met tafelkleden en stoelen die de tentoonstelling danig in de weg zitten, maar als het er vol zit met publiek en activiteiten zal het misschien prima functioneren allemaal. Mijn conclusie is dan dat het geheel misschien op twee gedachten hinkelt: tijd-gebonden evenementen en een meer klassieke tentoonstelling die wellicht als backdrop voor de evenementen kan functioneren. Een langzaam veranderende tentoonstelling zou je ook tijd-gebonden kunnen noemen, maar ik zal voor het einde nog een keer langs moeten gaan om dat te beoordelen. Tijdens een bezoek aan de tentoonstelling, waar overigens erg fijn werk hangt, vond ik de inrichting toch wel storend. Ik weet ook niet of werk met het oog op activiteiten is gemaakt, ik heb niet de indruk en gezien de gesuggereerde aard van The Ballroom zou ik dat toch verwacht hebben. Ik zie Iede Reckman bijvoorbeeld wel als een hedendaagse Buckminster Fuller een bruikbaar object te voorschijn toveren om in te lezen.
Maar goed, ik zit schrijvend te denken en het blijft een bijzonder getalenteerd groepje kunstenaars die deel uitmaken van Billytown die goed tot erg goed werk laten zien in deze ballroom. Van dansen komt het echter niet helemaal!

Billytown

Billytown

8 juli 2019

Modern Pictures for Modern Rooms

De huidige tentoonstelling bij Billytown is een aangenaam esthetisch geheel. Het is een tentoonstelling met abstracte kunst, schilderijen van Lieven Hendriks en Thomas Trumm. Het geheel is gecureerd door Rianne Groen in samenwerking met Billytown en de kunstenaars. De ambitie is, zoals ik meen te begrijpen uit de begeleidende tekst van Rianne Groen, om de abstracte kunst met contextuele elementen uit haar autonomie los te weken. Ik vind het werk echter zo sterk dat ik vind dat de bankjes en de kapstokken er nauwelijks toe doen. De dubbele doeken van Lieven Hendriks werken in die zin natuurlijker, die geven elkaar context. En zo blijft over zoals ik schreef: “een aangenaam esthetisch geheel”.

Thomas Trumm: One yellow line 13 – 2019

Lieven Hendriks: links – HQ – 2019, rechts – Sundown – 2019

Thomas Trumm: One Purple Line – 2019

Lieven Hendriks: beiden untitled – 2017

Lieven Hendriks: Untitled – 2017

Lieven Hendriks: beiden Untitled – 2018

Thomas Trumm: One Pink Line – 2019

Lieven Hendriks: Big Moon Revisited – 2018

De laatste romantische schilder

Melle de Boer exposeert bij Billytown in The Kitchen. We kennen hem als tekenaar en als muzikant die diep beïnvloed is door “Americana”, C&W, acadian, folk e.d. In zijn beeldende werk herkennen we de taferelen die in de teksten van deze muziek worden beschreven en in die zin is de Boer een romantisch kunstenaar. Sinds een jaar schildert hij ook weer en de schilderijen intrigeren, maar ze zijn niet zo snel benoembaar: het is abstract werk dat associaties oplevert met Nederlandse schilders als Emo Verkerk en René Daniëls. Een schilderij waarop de naam van de Duitse expressionistische dichter Georg Trakl geschildert staat (en dat ik meteen het beste vind) versterkt die indruk. Bij het zien van de titels van de werken weet ik het zeker: ook de Boer werkt in een Nederlandse door taal en literatuur beïnvloede traditie die zich niet alleen in Americana toont, maar veel breder is!

Melle de Boer: Frogs Eat Butterflies Snakes Eat Frogs, Hogs Eat Snakes, Men Eat Hogs – 2019

Melle de Boer: links Thirteen Ways of Looking at a Blackbird – 2019, rechts: The Writer on Holiday – 2018

Melle de Boer: links The Naming of Cats – 2019, rechts: The Painting that Took the Place of a Mountain – 2019

Melle de Boer: Georg Trakl – 2019

Melle de Boer – links:Frogs Eat Butterflies Snakes Eat Frogs, Hogs Eat Snakes, Men Eat Hogs – 2019, rechts: What we Talk About When We Talk A about Love – 2019

 

Billytown

 

 

Haagse Heritage

21 juni 2019

Bij HEDEN is tot 7 juli een tentoonstelling te zien met werk van dertig kunstenaars te zien die op een of andere manier een band met Den Haag hebben. Het getoonde werk is een persoonlijke favoriet of het is nog nooit getoond: de keuze daarvan is aan de kunstenaar. Het geheel geeft op vrij luchtige wijze een beeld van een nieuwe generatie die inmiddels is gegroeid en die in veel gevallen het werkveld aanzienlijk heeft uitgebreid. Het is een groot overzicht aan disciplines dat getoond wordt en als je jezelf realiseert dat dit nog maar een klein deel is van de Haagse kunstenaars die breed actief zijn kan je alleen maar heel tevreden zijn over hoe de Haagse infrastructuur zich op organische wijze heeft ontwikkeld tot een veld waarin het voor kunstenaars goed werken is en waarin de omgeving altijd stimuleert.

Daan den Houter: Stripes_Big_042182

Robin Heyker: Z.T. – 2019

Voor: Nynke Koster – LP 21 – 2018, achter: Mickey Yang – Z.T. – 2018

Marius Lut: Untitled – 2018

Paul Beumer: Nihal – 2019

Melle de Boer – Graham Greenes Living Room

Wieteke Heldens: The Legend (NY) 2 – 2016

Evi Vingerling: Untitled – 2019

Navid Nuur: Untitled – 2019

In het werk van Navid kan je zelf een editie maken, deze is die ik maakte: Navid Nuur/Kees Koomen – FORGET (NOT)

Puck Verkade: Modes of Capture (Bang Bang) – 2016

Zeger Reyers: Till Dead Do us Part – 2016

HEDEN

 

Mrs. Robinson

24 juni 2018

Vorige week werd bij Billytown de laatste tentoonstelling in Laak geopend, een tentoonstelling met kunstenaars die in de ateliers van het pand werkzaam zijn. Volgende maand hoopt het initiatief te verhuizen naar het Helena van Doeveren plantsoen waar inmiddels ook Ruimtevaart al naar toe verhuisd is. Uit de verhalen begrijp ik dat het de intentie is dat de initiatieven gescheiden blijven wat gezien de aard en het verschil in generatie wel te begrijpen valt en misschien zelfs raadzaam is. Dus trotseerde ik gisteren het verkeer in de Vaillantlaan voor de laatste keer om te zien wat de Billytowners nog hebben te laten zien en dat is zoals gewoonlijk de moeite waard. Vooral de schiettent die in The Kitchen wordt getoond als tentoonstelling #16 met werk van Kim David Bots, Melle de Boer, Rachel Bacon, Bram de Jonghe en Marius Lut was door het concept erg aansprekend en deed me van harte participeren. Het is de bedoeling dat tegen betaling van € 5,- drie kogels met een luchtbuks richting tentoongestelde werken worden geschoten en wat je raakt krijg je mee. Ik ging tevreden met een werkje van Marius Lut naar huis.
Hieronder een indruk van de tentoonstelling Mrs. Robinson die in de gymzaal is ingericht. Het geheel is nog tot 8 juli te bezoeken op donderdag- vrijdag- en zaterdagmiddag.

Marieke van ’t Zet: Z.T. – 2017

Maarten Boekweit: A journey through the beard of Robbin Heyker – 2018

Suzie van Stavren: Z.T. – 2018

Iede Reckman: Polyminoes – 2016

Bernice Nauta/Suzie van Staveren Het krantje “Schelm” is van Nauta die er verzamelde en toegestuurde parafernalia in verzamelt.

En ook de fluit zag ik eerder van haar.

Afra Eisma: Cosmic Octave – 2018

Bernice Nauta: Z.T. – 2018

Nishiko: Repairing Earthquake Project – ongoïng

Sepus Noordmans: Flags designed for the exhibitions in Billytown at the location on the Cappadosestraat 2017-2018

Bernice Nauta: Nariz, Nariz – 2018

Links: Robin HeykerZ.T. – 2018, rechts: Maja Klaassens: Lemon – 2018

Marieke van ’t Zet: Z.T. – 2018

Op de tweede etage The Kitchen met een schietgalerij

met ver weg de prijzen die geraakt moeten worden, de mijne is al weg hier overigens!

Billytown

.

Quartair 25

10 juni 2017

Vandaag bestaat kunstenaarsinitiatief Quartair 25 jaar en dat willen ze weten ook! Vanavond is er een groot feest en in de loop van de komende week vinden elke avond radio-uitzendingen plaats met diverse gasten. Ten bate van dit alles hebben de leden van Quartair een groot podium gebouwd voor optredens en radiostudio. Ik ga hier geen verantwoord verhaal houden, maar feliciteer ze van harte met deze respectabele leeftijd en ik hoop dat ze nog lang door zullen gaan!

Bij deze een indruk van de festiviteiten vanavond:

Bij aankomst, een uur na aanvang zit de sfeer er al goed in.

Binnen maakt Frame 25 zich op te gaan spelen met ontspannen lounge muziek

waarbij Dr. Goldfinger zich op velerlei terrein nuttig maakt

Ik ontdek voor het eerst dat het gerenoveerde Quartair een toilet heeft

en naarmate de openingen in de stad aflopen wordt het bij Quartair allengs drukker

waarbij we veel bekende Hagenaars en ook Rotterdammers langs zien komen

Intussen komt in de muziek ook steeds meer energie met Audrey Laro en Pak Yan

Bigiman Jessy Rahman is op zijn zonnigst en overal tegelijk aanwezig

Als de DJ aantreedt wordt er gedanst

After hours treedt Melle de Boer op met muziek vol melancholie. Helaas heeft het publiek daar geen boodschap aan en ronkt er keihard doorheen, toch een mooi optreden!

En op weg naar huis is de maan vol en de straat leeg, het was een fijn feest!

Ook voor de radioprogrammering: Quartair

Haagse portretten-Haags Hoogtij

16 oktober 2015

Op vrijdagavond werd in de grafische werkplaats aan de Prinsegracht de nieuwe expositie Haagse Portretten geopend door Geert-Jan Borgstein, werkzaam in het Mauritshuis en betrokken bij de tentoonstelling Hollandse zelfportretten – Selfies uit de Gouden Eeuw. Voor de tentoonstelling werden 10 Haagse kunstenaars uitgenodigd om een zelfportret te maken in vlakdruk, linoleumsnede of een combinatie van technieken. De kunstenaars, waaronder uw correspondent, maakten een in techniek variërende hoeveelheid aan zelfportretten. Daarnaast is een kleine tweehonderd linoleumsnedes te zien van Haagse burgers. Het is de bedoeling dat deze tentoonstelling de wijken in gaat met een soort pasfotohokje waaraan door burgers in de wijk gefabriceerde zelfportretten worden getoond. Het geheel is een verrassende en aantrekkelijke manier om mensen in contact te brengen met hun eigen creativiteit. Deze tentoonstelling is nog te zien t/m 23 nov: te zien op ma, wo, vr. 10.00-17.00 u.

12108115_10153259219112921_1801160836031589059_n

Babette Wagenvoort: Zelf in context

P1040264

Hier Geert-Jan Borgstein in gespek met deelnemers Philip Akkerman en Ewoud van Rijn

P1040293

Philip Akkerman: Zo ik iets ben…

P1040275

Ewoud van Rijn: Reflexivity: The mark of the subject

P1040265

Jerney de Wilde: In your light I shine

P1040267

Ondine de Kroon: Aanwezig, afwezig

P1040269

Ilse Versluijs: Kali-me

P1040276

Toyin Loye: Open your mind

P1040280

Jos de L’Orme: Z.T.

P1040283

Melle de Boer: Zelfportret met Bruce Lee-haar

P1040285

Kees Koomen: In Summer

P1040288

Class of 1976 (gedeelte althans)

P1040290

Het ” pasfotohokje”

P1040292

Burgerselfies, erg mooi allemaal!

Ik was pas laat in de stad, maar na de steeds maar drukke opening van de Haagse zelfportretten bezocht ik toch nog twee andere gelegenheden: eerst galerie Sophie waar Pim Piët werk liet zien dat verder gaat op de ingeslagen weg. In dit geval werkte hij samen met komponist Jerzy Bielski om tot nieuwe soundworks te komen. Naast de kompositie die te horen was ontwikkelt het werk van Piët zich ook verder, met name in de derde dimensie, wat de invloeden van o.a. Russische modernisten nog meer pregnant maakt.

P1040295

Pim Piët: Turning Point

P1040297

Pim Piët: Noise painting

P1040298

Pim Piët: another Noise Painting

Tot slot Ruimtevaart waar voor het eerst sinds de verhuizing weer een tentoonstelling gehouden zou worden. Ik was nieuwsgierig naar de ruimtes en die verrasten nogal; Het zijn twee open gewerkte dozen die elkaar spiegelen in  kantoor-achtige ruimtes . Het is de bedoeling daar intieme duo-presentaties te houden. Dit is een gegeven dat moet groeien, maar de eerste tentoonstelling smaakt naar meer: Pietertje van Splunter en Ellen Rodenberg maakten ieder installaties die niet echt iets met elkaar van doen hadden, maar op zich wel intrigeerden: schilderkunst ontleed. Van Splunter hield zich  voor zo ver ik het zie bezig met een verloren gegaan portret van Elisabeth I van Engeland en Ellen Rodenberg liet in een verrassend ingehouden presentatie elementen uit haar werk zien. Onderdeel daarvan is een serie schilderijen die zij komende winter in de Beurs van Berlage tijdens This Art Fair wil tonen

P1040299

Pietertje van Splunter: vier mogelijke portretten

P1040300

Pietertje van Splunter: beeldarchief 1:1 7x op houten wand

P1040301

Bette Midler als Elisabeth I

P1040304

Ellen Rodenberg

P1040306

Pietertje van Splunter: Galloping Horse (After Muybridge) – video

P1040308

Ellen Rodenberg

P1040309

Ellen Rodenberg

Grafische werkplaats   Galerie Sophie   Ruimtevaart   Hoogtij