20 oktober 2022
“There is a tendency to clutter things up, to try to make sure people know something is art, when all that’s necessary is to present it, to leave it alone. I think the hardest thing to do is to present an idea in the most straightforward way.” —Bruce Nauman, Art in America, 1988
10 juni 2021
Bruce Nauman: Walk with Contrapposto – 1968
Ook in het Stedelijk Museum, waarover later meer!
10 september 2020
En na het inrichten de stad in! Katharina Grosses installatie It Wasn’t Us was nog te zien in Hamburger Bahnhof en dat is een geestverruimende ervaring: mijn eerste indruk in de grote hal van het voormalige station was die van een neergestort ruimteschip en rondlopend zag ik in de vormen en de bewegingen in de drager een soort overwinningsgodin. Door de overweldigende formaten en de sculpturale vormen waarop de kunstenaar met haar spuitinstallaties aan het werk is geweest maakt het werk een enorme indruk. Als je aan de achterkant de hal uit loopt blijkt dat de installatie zich in de publieke ruimte voortzet op de paden en op de daar doorlopende Rieckhallen die aan het museum zijn toegevoegd. Je zou je kunnen afvragen wat dit nog met schilderkunst te maken heeft, maar de kunstenaar heeft een sculpturaal bijzonder interessante drager ontworpen en met hi-tech methodes uitgevoerd en gebruikt ook de context als drager van haar schilderkunstige acties. Ook die acties maken indruk: met enorme gebaren zijn felle kleuren gespoten waardoor de referentie aan graffiti logisch lijkt. Het zijn alleen geen teksten of tags, maar abstracte halen waarvan het kleurgebruik wel degelijk een schilderkunstig oog doet vermoeden. Je vraagt je af waarom een schilder op dit formaat en met een dergelijke bravoure werk brengt of waarom een instelling dergelijke werken wil brengen. Met een enorm team aan technische ondersteuning en een enorm budget zal het misschien aantonen wat de Duitse natie en Europese cultuur vermogen. Het project moet ver voor het uitbreken van de Corona-crisis zijn aangevangen, want onder de huidige omstandigheden lijkt me een dergelijk gebaar loos te gaan.
Er zit een enorme vaart in
De vloer onder het sculptuur doet ook mee en je kan er gewoon overheen lopen!
Zo strekt het zich uit in de enorme hal.
Ook wit wordt heel goed gebruikt in het geheel!
Modellen werden gescand en vervolgens uit kunststof gesneden met machines
En het resultaat heeft een enorme vaart
Die zich tot buiten de hal uitstrekt. Op de achtergrond de Rieckhallen, op de voorgrond het pad naar de stationshal.
Dit gedeelte links zijn de Rieckhallen waar de tentoonstelling Magical Soup met mediakunst plaats vindt.
En die tentoonstelling Magical Soup is ook de moeite waard, alhoewel ik niet heel veel met mediakunst heb. Bij deze een paar hoogtepunten:
Een mooie video van Dmitry Gutov die aan Tarkovski doet denken: Thaw! De kunstenaar probeert zich voort te bewegen in dooiende sneeuw, refererend aan de dooiperioden in de Russische geschiedenis onder Chroesjtjov en Gorbachev.
Akrit Arunanondchai: Painting with history in a room filled with with people with funny names, een trage maar toch meeslepende video waarin van alles met elkaar in verband wordt gebracht.
Classic Nam June Paik: For I Never Read Wittgenstein (I Never Understood Wittgenstein) – 1997
Anne Imhoff: Untitled, deel van de installatie “‘Faust” in het Duitse paviljoen tijdens de 57e Biënnale van Venetië die ik graag gezien had.
Diana Thater: The Best Outside Is the Inside – 1998 Bomen overdag gefilterd als ware het nacht en bomen’s nachts uitgelicht als ware het dag
Dan was aan het einde van die Rieckhallen ook nog werk uit de verzameling van Friedrich Christian Flick met werk van minimalisten. Ook hier werd mooi werk getoond zoals u hier kunt zien:
Twee grote rechthoekige spiegelende blokken van Isa Genzken tegenover een grote foto van Wolfgang Tillmans
Een bijzonder fraaie Dan Graham: Triangle W/Circular Cut-out – 1989
Donald Judd: Untitled – 1991
Grafisch werk van Bruce Nauman: Help Me Hurt Me – 1975
en Tone Mirror – 1974
Vaste opstelling van Hamburger Bahnhof: Bruce Nauman: Room With My Soul Left Out, Room That Does Not Care – 2010
In het centrum is ook een vierkante ruimte naar beneden met een rooster er boven
De achterkant is gesloten!
6 mei 2018
BRUCE NAUMAN: For Beginners (all the combinations of the thumb and fingers) – 2010
14 mei 2016
Bij toeval werd vandaag het nieuwe SF MoMA geopend, dat wil zeggen, de nieuwbouw die tegen het alweer oude gedeelte van Botta is aangezet. Dat museum van Botta had ik ook nog niet gezien, in de tijd dat ik er woonde was het museum voor moderne kunst van San Francisco ergens anders gelegen en was het wat mij betreft wat stoffig. Ik was ook erg nieuwsgierig naar het gebouw van Botta toen het geopend werd, maar ben in geen vijfendertig jaar in de VS geweest. Nu deze buitenkans zich voordeed ben ik met mijn perskaart naar de opening gegaan en heb voor de officiele opening rustig rond kunnen lopen. Ik vind het direct mooier en interessanter dan het NY MoMA en het samengaan van oud en nieuw is fantastisch gelukt in een druk bebouwd gedeelte van de stad. De collectie is ook breder dan ik had vermoed door mijn eerdere ervaringen, bij deze een indruk:
Nabij de persingang al direct indrukwekkend werk van Richard Serra
Onder een prachtige tekening van Sol Lewitt wacht het personeel op de crowd
Elsworth Kelly: Colours on a wall en Study for Ormesson beiden van 1950. In zijn tijd in Parijs bestudeerde Kelly stedelijke structuren en ook architecturale details als schoorstenen, viaducten en dergelijke
Robert Smithson: Island of broken concrete – 1969
Robert Smithson: Nonsite (Essen soil and mirrors) – 1969
Eva Hesse: Untitled or Not Yet – 1966
Robert Rauschenberg: White Painting (three panel) – 1951 Rauschenberg onderzocht de minimale vereisten om tot een schilderij te komen. John Cage noemde dit werk enthousiast “vliegvelden voor licht, schaduw en deeltjes” waarbij hij ze zag als ontvankelijke oppervlakken die reageren op de wereld er omheen. Hij zou hierdoor geinspireerd zijn tot zijn stuk 4’33” dat een jaar later in première ging
Clyfford Sill: PH 971 – 1957
Peter Voulkos: Tientos – 1957
Joseph Albers: untitled
Giorgio de Chirico: Les Contrariétés du penseur – 1915
Alexander Calder is goed vertegenwoordigd, zoals hier bij de hippe verticale groenvoorziening
en hier in zijn eigen ruimte
Fantastische presentatie!
Elsworth Kelly wordt gefeatured bij deze opening met ook recenter werk
Prachtige grote ramen in het trappenhuis geven uitzicht op de terassen
Elsworth Kelly: Spectrum I – 1953 en Spectrum Colours Arranged by Chance – 1951-1953
Robert Ryman: Conduct – 1993
Richard Serra: 1-1-1-1 – 1969 – 1986
Buce Nauman: A Rose Has No Teeth – 1966 Een uitspraak van Wittgenstein. Origineel bedacht als een loden vlak dat aan een boom zou worden vastgemaakt waardoor het in de loop van de tijd in de boom zou verdwijnen.
Jasper Johns: Bridge – 1997
Robert Rauschenberg: Black Painting – 1952-1953 pendant van de witte schilderijen met hier meer nadruk op het oppervlak door onder de verf geplakte kranten
trap in de vide bij de overgang van het oude naar het nieuwe gebouw
Claudy Jongstra: Aarde – 2016
Het terras met cafetaria/restaurant van het museum op halve hoogte
Philip Guston: Nilit – 1977
Sol Lewitt met daarachter een grote Liechtenstein
William Kentridge: Drawing for II Sole 24 Ore (World Walking) – 2007
Michaël Borremans: The Hare – 2005
Doris Salcedo: Untitled – 1998
Raoul de Keijzer: Ice Birds – 2007
Mark Grotjahn: Pink and Yellow Face 808 – 2009
George Condo: Dancing Figures – 2015
Een gigantische balustrade op de bovenste verdieping,
en een monumentale hal als overgang naar het oude gebouw
Van buiten ziet het er zo uit
met aan de straatkant een smalle gevel
Aan de voorkant, uitkijkend op een plein het oude gebouw van Botta met daarachter de stralende nieuwbouw
Dan nog even naar de Yerba Buena Centre om een politieke tentoonstelling te zien
met o.a. werk van artiestencollectief Culture Strike: goedkoop, gemakkelijk en effectief
En een mooie installatie van Jorge Oteiro-Pallos: Old United Sates Mint – 2016 Dit in het kader van Slow Dialogues, Time Space and Scale van het uit Nederland afkomstige Slow Research Lab
Deze architecturale vormen zijn gegoten van materiaal dat zich in meer dan een eeuw heeft vastgezet op de schoorstenen van de SF-Mint, een overblijfsel van de California Gold Rush
Buiten voor het Jewish Contemporary Museum werken Latino’s aan een grote muurschildering
En in dat museum is een tentoonstelling over een van mijn helden: concertpromotor Bill Graham, die aan het roer stond van meer dan één groot event in de roerige jaren zestig. Dit is een heel vroege concertaffiche
Live at Fillmore East van de Allman Brothers Band is een van mijn meest favoriete rockplaten. Dit is de gitaar die Duane Allman, de snel na het concert verongelukte briljante gitarist van de band, bespeelde op die plaat. Filmore East was de oostkusttak van Fillmore West in San Francisco, een beroemde Ballroom waar veel Westcoastgroepen optraden. Beiden werden gerund door Bill Graham wiens herkenbare stem op veel concertopnamen te horen is in aankondigingen en en pogingen tot crowd-control.
De musea zijn dicht, maar na 17.00 u kan ik nog naar het Guggenheimfiliaal dat recent geopend is naast het nieuwe museum:
De handelaren voor de tempel als het ware die ook een graantje willen mee pikken: werk van Jasper Johns, Cy Twombly
en een groot werk van Bruce Nauman
Waarvan ook een weggevertje op papier te krijgen is.
Thuis gekomen klopt de politiek weer aan!
chmkoome's blog 