10 september 2020
En na het inrichten de stad in! Katharina Grosses installatie It Wasn’t Us was nog te zien in Hamburger Bahnhof en dat is een geestverruimende ervaring: mijn eerste indruk in de grote hal van het voormalige station was die van een neergestort ruimteschip en rondlopend zag ik in de vormen en de bewegingen in de drager een soort overwinningsgodin. Door de overweldigende formaten en de sculpturale vormen waarop de kunstenaar met haar spuitinstallaties aan het werk is geweest maakt het werk een enorme indruk. Als je aan de achterkant de hal uit loopt blijkt dat de installatie zich in de publieke ruimte voortzet op de paden en op de daar doorlopende Rieckhallen die aan het museum zijn toegevoegd. Je zou je kunnen afvragen wat dit nog met schilderkunst te maken heeft, maar de kunstenaar heeft een sculpturaal bijzonder interessante drager ontworpen en met hi-tech methodes uitgevoerd en gebruikt ook de context als drager van haar schilderkunstige acties. Ook die acties maken indruk: met enorme gebaren zijn felle kleuren gespoten waardoor de referentie aan graffiti logisch lijkt. Het zijn alleen geen teksten of tags, maar abstracte halen waarvan het kleurgebruik wel degelijk een schilderkunstig oog doet vermoeden. Je vraagt je af waarom een schilder op dit formaat en met een dergelijke bravoure werk brengt of waarom een instelling dergelijke werken wil brengen. Met een enorm team aan technische ondersteuning en een enorm budget zal het misschien aantonen wat de Duitse natie en Europese cultuur vermogen. Het project moet ver voor het uitbreken van de Corona-crisis zijn aangevangen, want onder de huidige omstandigheden lijkt me een dergelijk gebaar loos te gaan.
En die tentoonstelling Magical Soup is ook de moeite waard, alhoewel ik niet heel veel met mediakunst heb. Bij deze een paar hoogtepunten:
Dan was aan het einde van die Rieckhallen ook nog werk uit de verzameling van Friedrich Christian Flick met werk van minimalisten. Ook hier werd mooi werk getoond zoals u hier kunt zien: