3 mei 2013
Vandaag had ik in Amsterdam tijd over om wat galeries te bezoeken. Het weer was fantastisch en in de Jordaan was het vrij rustig waardoor ik ontspannen kuierend langs de Prinsegracht een bijzonder goed humeur kreeg. Dat humeur werd alleen maar beter doordat ik, ondanks mijn verwachtingen, een paar echt goede exposities bezocht. Het gaf zoveel stof tot nadenken dat ik een half uur voordat het tijd was maar naar de VU vertrok om daar het oratoir geweld van een nieuwe hoogleraar te ondergaan. Als eerste was ik in het SMBA waar de tentoonstelling The Right to the City is te zien. In Madrid op de ARCO zijn steeds interessante galeries uit Latijns Amerika en een aantal kunstenaars uit die regio zijn ook op een globaal niveau doorgebroken. Hier is een beperkte presentatie te zien, de installatie van Wilfredo Prieto werkte helaas niet en is ook niet weer te geven met een foto maar bij deze een paar hoogtepunten :
Laercio Redondo: Lembranca de Brasilia
Oscar Abraham Pabón: Salta Charcos (mal)
Oscar Abraham Pabón: Los Salta Charcos stenen voor een pad van centrum naar periferie in Santa Cruz (Bolivia) ontwikkeld
Abraham Cruzvillegas: Autoretratto ciego ovoloactovegetariano pero transgenico
Jonathas de Andrade: The Uprising, een prachtige video over paarderaces in Recife in Brasilie, met een aangrijpend zingende opstandeling die in prachtige poetische taal activistische liederen uit het verleden zingt
Alfredo Marquez: Katatay, actionisme naar vorbeeld van de Chileense dichter Arguedas. Dit is een vermiste persoon
uit de rurale gebieden in Chili en zijn zuster die hem als vermist heeft opgegeven. De teksten eronder zijn in Quechua (indanentaal) en Spaans“ Dicen que somos atraso” wil zeggen: “ ze zeggen dat wij achterlijk zijn” .
Bij Ellen de Bruijne is een tentoonstelling van Evi Vingerling te zien die indruk maakt. Een klein donker doek doet aan Franz Kline’s doeken denken en het doek ernaast maakt duidelijk dat de natuur wel degelijk inspiratie van de kunstenaar is. Het lijkt wel of zij haar waarnemingen in subtiele streken op doek calligrafeert, het resulteert in een prachtige tentoonstelling!
De werken van de Noorse kunstenaar Olve Sande die in een ruimte opzij hangen maken ook nieuwsgierig naar meer, het is een mooie combinatie met Vingerling.
Vervolgens op naar Annet Gelink waar Ryan Gander een tentoonstelling heeft op dit moment. Ik vind de kunstenaar vaak wat hermetisch, maar hier zijn toch een aantal werken bijeengebracht die gelaagd zijn, maar toch snel aan spreken, bij deze wat plaatjes:
De kunstenaar maakt continu portretten van oude kennissen uit herinnering. De portretten archiveert hij thuis en publiek laat hij de perspex schijven zien die hij daarvoor als palet gebruikt.
Ryan Gander: Be prepared (back), Marble Resin (left), Investigation # 99 – The halo effect (right)
Remorse in black and black
Marble Resin (foreground): een “hut“ van de kinderen van de kunstenaar: twee Rietveldstoelen met een deken erover en dan uitgevoerd in marmer.
Verder weer, nu naar Martin van Zomeren waar een tentoonstelling van Katja Mater te zien is. Ik zeg zien, maar je kan de tentoonstelling ervaren. Mater heeft een ruimte gebouwd met daarin gaten in de muren. Ze schilderde het interieur in geometrische vlakken in een bepaalde opbouw die tot blauw-grijze wanden leidde. De gaten in de wanden waren voor camera’s die tijdens de verandering van de wanden foto’s maakten, typische foto’s zoals die waarmee de kunstenaar bekend is geworden. De foto’s nu worden in de galerie op de wand getoond, maar de ruimte waarin ze gemaakt zijn is herbouwd in de galerie, waardoor de ruimte tussen de ge“exposeerde foto’s en de wand van de gebouwde ruimte erg klein is. De bezoeker kan echter wel de gebouwde, en nu dus blauwgrijze, ruimte in en door de gaten naar het werk kijken. De foto’s werken als een projectie uit de ruimte op de galeriewand wat een aansprekend idee is. Wat me ook aanspreekt is dat de bezoeker van de tentoonstelling terug kan naar de basis van het werk, de gebouwde ruimte. De galerieruimte eromheen werkt bepaald claustrofobisch wat misschien een voor de kunstenaar herkenbaar sentiment oplevert.
Dan zag ik ook nog de tentoonstelling Permanent marker van Anthony Goicolea bij Ron Mandos, de tentoonstelling werd nog opgebouwd, maar het is een bijzonder gevarieerd geheel met ijzersterk werk. Ik ken eigenlijk alleen foto’s van de kunstenaar, maar hier is veel meer te zien met tekeningen die o.a. aan Ewoud van Rijn en Otto Egberts doen denken. Ik ga nog een keer kijken als ik weer in Amsterdam ben!
http://www.smba.nl/nl/
http://www.edbprojects.com/
http://www.gmvz.com/
http://www.ronmandos.nl/exhibition/current
chmkoome's blog 