2 april 2023
Bij Stroom worden eindelijk weer eens in Den Haag werkende en wonende kunstenaars tentoon gesteld. Het zijn wel jonge internationale kunstenaars die onder de titel Positions: Elsewheres hun werk tonen. De Hogeschool voor de Kunsten heeft een enorm deel buitenlandse kunstenaars waarvan een deel na het afstuderen in de stad blijven wonen. Een interessant en actueel gegeven dus wat uitgangspunt is voor deze expositie: waar houden migranten zich mee bezig als ze hier proberen te aarden?
Sommigen zullen met hun achtergrond bezig zijn en daarover werk maken, maar de kunstenaars in deze tentoonstelling laten een vorm van engagement zien met hun huidige verblijfplaats en tonen zo een verlangen naar integratie. Dat geldt in hoge mate voor Iliada Charalambous, de Cypriotische kunstenaar die al enige grote presentaties toonde in deze stad. Zij is vanuit een behoefte tot sociaal contact en om haar omgeving te leren kennen reeds in de Corona-periode begonnen met gesprekken met mensen in haar omgeving om er achter te komen wat voor hen belangrijk is. In Stroom plaatste zij betonnen krukken (refererend aan de stedelijke omgeving). Ze nodigt maatschappelijke groepen uit om daarop te praten over hun omgeving. Ze vraagt de mensen om met inkt te reageren op de krukken en ook is er de mogelijkheid voor bezoekers om daar weer op te reageren. Het project heet Commoning (Un)common Ground
Dan is er het werk van Narges Mohammadi: het is een monumentaal beeld met de naam Concrete Exchange van een schotel met een wankelend kopje er boven met daarbij een afdruk daarvan, de negatieve ruimte en de ruimte er om heen. De kunstenaar zoekt in Den Haag een thuis voor dit beeld dat gedoneerd zal worden. De kop en schotel zijn bedoeld als beeld van de tegengestelde ideeën over een kopje koffie of thee voor en na gentrificatie van een wijk: voordien zal het een sociaal gegeven zijn om bij mensen langs te gaan of iemand een kopje aan te bieden en na de verandering zal het een teken zijn van zaakjes waar de havermelk met cacao over de koffie gedaan wordt voor de welgedane middenklasse.
Andrius Arutiunian maakt werk met beeld en geluid. Hij baseerde zijn werk op de aanwezigheid van Interpol in Den Haag, een instelling die zich o.a. met immigratie bezig houdt. Daarbij wordt gebruik gemaakt van een algoritme dat immigranten scant op hun emoties gedurende het beantwoorden van vragen van de immigratiedienst. Non-verbale signalen in de gezichtsuitdrukkingen geven informatie over de aard van de antwoorden. In The irrisistible powers of silent talking past de kunstenaar het algoritme toe op een avatar van zichzelf waardoor de druk toe neemt. De resultaten worden in geluid omgezet waardoor een compositie ontstaat over een willekeurig en onwetenschappelijk systeem.
In het souterrain van Stroom is werk te zien van Anastastija Kiake, een installatie over landschap en wapenhandel in Den Haag. Op een scherm is biologisch onderzoek naar planten op de bij de adressen van wapenhandelaren in Den Haag. Op het tweede scherm worden beelden van water en lucht vertoond, het landschap dat de geschiedenis en militaire infrastructuur in Nederland hebben gevormd. Het geheel is verbonden door aarde en grillige rode lijnen waarbij de associaties veelvuldig zijn.
Het laatste werk verbindt Den Haag met het universum: van een meteoriet uit het Museon werd een replica gemaakt en kunstmatig verouderd. Dan werd daar door het in plakjes te snijden in een kunstwerk veranderd, wat onderzoekers ook zouden doen om er meer over te weten te komen. Hiermee worden de eigendomsrechten van museale en wetenschappelijke instellingen ter discussie gesteld.
De tentoonstelling wordt begeleid door een activiteiten programma dat op de site van Stroom is te volgen.
chmkoome's blog 