Wander

23 maart 2017

In De nieuwe Vorst, een oud theater in Tilburg, wordt in de functie van annex van Park een ruimte bezet door een installatie van Maurice Bogaert. Het gaat om een installatie met de naam `Het wezen van de stad`,  filmische architectuur zoals de kunstenaar dat zelf noemt. In de ruimte staan drie monitors met veelal bewegende detailopnamen van een stedelijke omgeving. Er om heen staan een aantal installaties waarin die opnamen op inventieve manier live worden gemaakt. Het zijn eigenlijk bewegende beelden producerende sculpturen. In de tentoonstellingsruimte is een donkere ontspannen stem te horen die een tekst voordraagt over de stedelijke omgeving, een tekst die ook in vette letters op een dicht bedrukt vel papier is te lezen dat bezoekers mee kunnen nemen.
Als je tussen de verschillende onderdelen loopt en schakelt tussen de beelden op de monitors en de beelden om je heen krijg je  een gevoel van de dynamiek van het stedelijke leven. De samenwerking van productie en projectie van beelden kan heel goed  het eeuwige pantha rei weergeven in het kloppende organisme wat een grote stad is. De stem die overal bovenuit te horen is werkt mede door de beschouwende teksten als een bindend element, als de beschouwende engel boven de stad in Wim Wenders’ film over Berlijn. De sculpturen zijn eenvoudig doch bijzonder effectief geconstrueerd met aansprekende details. Het is al bij al een boeiend geheel dat door een licht archaisch karakter een zekere weemoed bij me veroorzaakt.

Een beeld op de monitor.

En de oorsprong van dat beeld

De monitors staan een beetje verloren tussen de sculpturen, maken er onderdeel van uit.

En zo fabriceer je een luchtopname

en zo een opname van de lucht.

Verkeerswegen

interieurs

vervreemdende hoogbouw

of een landschapje op afstand

Partytime!

In de NWE Vorst is ook een kluis in het souterrain waarin Maurits Wouters (B) een onderzoeksproject laat zien naar aanleiding van het Belslijntje, een spoorlijn tussen Tilburg (NL) en Turnhout (B). Hij kreeg een week om de ruimte als “kluizenaar” in te richten. Het project gaat over grenzen, identiteit en nationaliteit.  De kunstenaar-researcher liet  leerlingen van twee scholen in die twee steden een half jaar nadenken over bovenstaande thema’s en de mogelijkheden tot communicatie. De resultaten zijn te zien in een inventieve installatie met materialen uit de omgeving waarop resultaten van de deelnemende leerlingen is uitgestald.

De installatie als geheel

inventief in onderdelen

met zelfs video

en esthetiek.

PARKVorst