16 februari 2017
Na de overgangsfase van de tentoonstelling van Monira al Qudiri naar die van Jean Katambayi Mukendi is in STROOM werk te zien van de laatste kunstenaar dat bestaat uit beelden en platte werken die veelal zijn gemaakt uit residuen van onze maatschappij. Op inventieve wijze combineert de kunstenaar die materialen om een persoonlijke belevingswereld te tonen waarin materialen uit de technologie en industrie op virtuoze wijze bezield worden tot levendige beelden. Op werken aan de muur toont de kunstenaar werkbladen van bijvoorbeeld lichaamsdelen of DNA die met persoonlijke technieken, ideeën en logica geanalyseerd worden. Uit dit alles spreekt een belevingswereld die bekend is met technologie, maar nog steeds uit gaat van een mythologie waarin voorwerpen en materialen tot leven gewekt kunnen worden. Dit gebeurt kennelijk vanuit persoonlijke ideeën over hoe de wereld in elkaar zit en waarschijnlijk speelt de Afrikaanse achtergrond van de kunstenaar daarin ook een rol. Tussen de werken van Katambayi Mukendi hangen ook werken van zijn voorgangers Max de Waard en Monira Al Quadiri die de werkelijkheid net zo origineel lezen als deze Congolees. Het is jammer dat deze afsluitende tentoonstelling zo ruim is opgezet, de nadruk komt zo wel erg te liggen op individuele kunstwerken en niet zo zeer op een organisch wereldbeeld wat toch de bedoeling is van dit project als ik het goed begrijp.
G.M.T. Sculpture – 2017. Door eenvoudige middelen effectief in te zetten wordt zo 3-D werk gemaakt van de ideogrammatische tekeningen
Deze sculptuur hangt voor de etalageruit boven het souterrain, het mengt zich zo mooi met de drukte in het verkeer.
Muur – 2017, met daarachter Chrystalite, naar mijn idee verzonnen christalstructuren
Bacteria – 2017
Gécaruines – 2017
Links: DNA-code 2-10-14 rechts: DNA-code f(x)=E(hope)yy – 2017
Mijn favoriet: Manda – 2017
DNA kubus – 2017
Analoge formules – 2017
chmkoome's blog 