Amsterdam Art Fair

27 mei 2015

De Amsterdam Art Fair werd geopend en het blijkt een aangenaam overzichtelijk geheel te zijn waarvoor een veertigtal van de beste galeries in Nederland door Wim van Krimpen werd uitgenodigd hun waar uit te stallen. Dit gebeurde op de eerste en de tweede verdieping en op grondniveau is een sculptuur-tentoonstelling ingericht. Het kale garagegebouw vormde een uitdagend contrast voor de kunstenaars en voor sommigen werkte dit in hun voordeel en voor anderen was het misschien wat frustrerend. Zelf vond ik het een levendig geheel waarvoor iets grotere gebaren misschien meer geschikt zouden zijn geweest dan de soms bescheiden bijdragen die nu te zien waren, maar ja, het is wennen om als je werk in een beurs denkt te tonen het een gelegenheid is die ook de gekraakte ruimte van een kunstenaars-initiatief zou kunnen zijn.

Marleen Sleeuwits

Zeger Reijers

Johan Tahon

Olga Balema

Koen Tazelaar (foto Jeroen Bosch)

 

 

 

Lennart Lahuis ligt er lekker bij

Willem Spekenbrink verheft de eikel tot kunst

Rik Smits verdriedimensionaliseerde zijn stedelijke tekeningen

tot een soort witgewassen Gotham City

Roger Hiorns

Vervolgens het beursgedeelte dat, naar het mij lijkt, in de voormalige showroom van de Citroëngarage werd gehouden. Alles wit, wit-glanzende tegels op de vloer, het zag er wel opeens heel clean uit na de sculptuur-ruimte en dat deed de stands geen kwaad.

Vroeg werk van Herman de Vries (bij galerie Wit) paste daar naadloos in

Tim van Laere, de enige buitenlandse galerie die ik gespot heb, had een gave stand , met werk van Aaron van Erp (protégé van van Krimpen), Kathy Heck en een mooie Gelatin

Voor Anne Wenzel, achter Esther Tielemans

Ronald Versloot

Dirk Zoete

Evi Vingerling

Charlotte Schleiffert

Joncquil

Kees de Goede doet het met verf en roet

Voor Johan Tahon, achter Jan van der Ploeg

Dina Danish

Tjebbe Beekman

Links Navid Nuur, rechts Julliaan Andeweg

Navid Nuur

Julliaan Andeweg

Dan naar de tweede verdieping waar de kraak-esthetiek weer helemaal terug was. Dat weerhield gerenommeerde galeries er niet van om hun stand hier in te richten.  Aantrekkelijk gegeven is dat het pop-up Citroën restaurant zich daar ook bevindt.

Zinnelijk formalisme van Mariken Wessels

Rik Smits

Florian en Michael Quistrebert

Florian en Michael Quistrebert

Het chique restaurant op de bovenverdieping had daar zijn eigen kruidentuin ingericht

Pieter Paul Pothoven projecteert flinterdunne schijfjes Lapis lazuli en toont desolate foto’s van uitgeputte mijnen bij Dürst Britt & Mayhew

Bonno van Doorn

Lieven Hendriks

Een aangename keuken maakte fantastische hapjes

En op weg naar buiten stond een gigantische rij te wachten voor een garagedeur waardoor ieder erin en eruit moest, dat is wel een “dingetje”. Maar we kunnen toch wel concluderen: Van Krimpen doet het weer!

 Amsterdam Art Fair

Ook bij: trendbeheer

Lost Painters

Jegens & Tevens

Mr. Motley

Aaron van Erp

12 december 2o13

Aaron van Erp – 2013
Olieverf op doek

Wim van Krimpen

Statement

18 augustus 2005

Hans Jansen en W. van Krimpen leggen het uit:

Aankoop van Mondriaan is een raadsel

“ Het is helemaal geen onaardig ding, laten we dat vooropstellen. Maar het is de vraag of het echt een goed schilderij is, laat staan dat het functioneel is (het doek moet gaan functioneren in de gemengde opstelling van kunst en geschiedenis, ter ondersteuning van de geschiedenis van de 20ste eeuw). Het Gemeentemuseum Den Haag heeft dertien schilderijen en tekeningen met molens van Piet Mondriaan in zijn collectie. Die zijn zeker niet allemaal beter dan de ‘Oostzijdse Molen’, maar ten minste zeven ervan zetten de trotse aanwinst van het Rijksmuseum toch wel een beetje in de schaduw. ‘Oostzijdse Molen bij maanlicht’ is nou net het schilderij waarmee Mondriaan zijn naam als één van de grootste schilders van de 20ste eeuw niet zou hebben gevestigd. Het heeft niet de brille en de schilderkunstige allure van het werk waarmee de kunstenaar nationaal, en al snel ook internationaal, zijn naam vestigde. Mondriaans plaats in de schilderkunst van de 19de of 20ste eeuw kan dan ook met dit schilderij niet scherp worden gedefinieerd. Daarvoor is zwaarder geschut nodig.“

“ Eén van die schilderijen had het Rijksmuseum zomaar, zonder dat wij daarvoor ook maar iets in ruil hadden willen krijgen, in langdurig bruikleen kunnen krijgen. Zo was een minder bekend, en nooit getoond onderdeel van de zo geroemde Collectie Nederland uit de kelders gekomen en onder de aandacht gebracht. Zo had de wens van het ministerie meer samenwerking tussen de musea tot stand te brengen, meer uitwisseling van de kunstschatten en meer vruchtbaar overleg, tot een eenvoudig en klinkend resultaat kunnen komen. Het aanbod, dat reëel gedaan is, werd van de hand gewezen. Het Rijksmuseum wilde een statement maken, zo was de boodschap.“

NRC