Toucher Terre

27 augustus 2022

In l’Isle sûr la Sorgue in de Franse Vaucluse bevindt zich naast een klein museum (musée Campredon) en een groot aantal antiquariaten de Villa Datris. Een klein privé-museum dat jaarlijks thematentoonstellingen samen stelt uit de privé-collectie sculpturen van Danièle Kapel-Marcovici, stichter en president van de Fondation Villa Datris. De tentoonstellingen reizen na de zomer in de Vaucluse te zien te zijn geweest naar Parijs waar een dépendance is gevestigd in de Espace Monte Christo.

Dit jaar is het thema keramiek. Onder de titel Toucher Terre, aarde raken, is een groot aantal keramische werken te zien van een internationaal gezelschap kunstenaars. De nadruk ligt wel op Franse kunstenaars, maar om context te geven worden ook niet-Franse kunstenaars aangekocht. Keramiek is tegenwoordig, evenals textiel, populair onder kunstenaars. Niet in het minst, omdat de diverse kunstopleidingen de mogelijkheid bieden om met keramiek te werken wat ook wel weer komt omdat er vraag naar is ontstaan bij studenten. Een oriëntering op traditionele materialen en oude culturen en het naar deze tijd brengen van functionele voorwerpen en het spelen daarmee zal daar debet aan zijn. Het is natuurlijk ook gewoon lekker om met klei te kliederen. Deze tentoonstelling biedt in ieder geval een mooi overzicht van de mogelijkheden die het materiaal biedt, bij deze een indruk:

Lucio Fontana: Farfalla e conciglia – 1938

Barry Flanagan: Z.T. – 1986

Fernand Léger: Visage au deux mains – 1950

Takuro Kuwata: Teabowl & Z.T. – 2021

Johan Creten: Couple – 2013

Juliette Minchin: Peau de terre – 2020

Ellen Ehk Akeson: Green Moss – 2019

Elmar Trenkwalter: WVZ 126 B – 1992

Giuseppe Penone: Terra su terra, tronco – 2015

Elmar Trenkwalter: WVZ 291 S – 2014

Salvatore Arancio: Like a kind of Pompeï in reverse ( cabinet I) – 2019

Edith Karlson: Good, Bad, Ugly – 2021

Miquel Barcélo: Piñata- 2021, Rhodondendron – 2019

Romuald Jandolo: Irokoi on the top – 2021

Anne Wenzel: Under construction (Blue Eyes Crying) – 2018

Barthélémy Toguo: Vaincre le virus – 2016

Laure Provost: We will swallow you – 2020

Villa Datris

Toucher Terre

20 augustus 2022

Anne Wenzel: Under construction (blue eyes crying) – 2018

Villa Datris

Sculpture en fête!

20 juli 2021

De laatste jaren is in Frankrijk een golf aan privé-museums geopend, recent nog is de statige Bourse de Commerce in Parijs omgetoverd tot een etalage voor de collection Pinault (die ook al het Palazzo Grassi in Venetie voor die functie in gebruik had genomen) en is in Parijs voor de Fondation Louis Vuitton door Frank Gehry een representatief museum gebouwd waarin de collectie Vuitton is onder gebracht. Ook in het zuiden vinden we dit soort plekken: op het eiland Porquerolles bevindt de Fondation Carmignac en in de Luberon kan men op het wijngoed Chateau Lacoste een fraaie kunstverzameling zien. In het Provençaalse stadje L’isle-sur-la-Sorgue bevind zich een bescheiden museum, de Villa Datris. Het is een privé museum waar jaarlijks sculptuur tentoonstellingen worden gemaakt met behulp van de collectie van de stichter en president van de Fondation Villa Datris Danièle Kapel-Marcovici. Dit jaar bestaat het museum tien jaar en in de jubileumtentoonstelling worden werken uit de thematentoonstellingen tijdens de afgelopen tien jaar getoond. Het geeft een wat behoudend beeld van sculptuur in een overigens mooie villa met een prachtige tuin, maar je vindt er ook een bepaalde visie op sculptuur in Frankrijk: veel formeel werk, vanuit het materiaal gedacht. Recent komen er langzaam wat meer contemporaine aanwinsten bij, maar het blijft vooralsnog een museum dat je bezoekt en waarna je vervolgens op een terras mijmerend bij een glas rosé je afvraagt waar je het diner gaat nuttigen. Bij deze een persoonlijke indruk:

Een overzicht van de tentoonstellingen de afgelopen jaren.

Jaume Plensa: Nest III – 2012

Niki de Saint Phalle: Blue goddess Thoërris Hippo lamp – 1990

Annette Messager: Tentation – 2017

Tillman: T-41/09 H.O.C. (light blue) – 2009 en T-37/08 H.O.C. (red) – 2008

Overzicht eerste verdieping

Tadashi Kawamata: Collective folie La villette – 2014

Overzicht met werk van Sol Lewitt, Norman Dilworth, Silvie Reveillon, Sarah Oppenheimer en Francesco Marino di Teana

Liam Gillick: Anonymised production – 2008

Antonio Gagliardi: Maisons d’oiseaux – 2011

Laure Provost: Communication Branch – 2015

Dionisis Kavallieratos: Duck – 2016

Laure Provost: TV Mantelpiece – 2016

Robbie Cornelissen: The Labyrinth Runner – 2009

David Nash: Three Knobbers – 2016

Villa Datris

Tissage Tressage (Quand la sculpture défile)

23 juli 2018

Comme d’habitude ben ik weer bij de Villa Datris in l’Isle sûr la Sorgue op bezoek geweest waar jaarlijks een grote sculptuur-tentoonstelling wordt ingericht. Vorig jaar werd ik verrast door het werk van Bernthout Smilde dat daar ook getoond werd. Dit jaar gaat het over draden, textiel en aanverwante werkwijzen. Vroeger had ik een hekel aan wandkleden in allerlei stoffige organische spinsels, maar tegenwoordig weet ik dat vanuit het textielontwerpen en werken met textiele werkvormen veel moois kan worden gecreëerd. Ook in deze tentoonstelling zag ik veel werk  dat ik erg mooi vond, het verbaasde me wel enigszins dat hoogtepunten in het genre van Louise Bourgois of de tegenwoordig veel getoonde Anni Albers  niet waren te zien. Bij deze een indruk:

Textiel en tekst, dat moet wel aanspreken! Dit is van Annette Messager: Tentation – 2017

Laure Provost, stijgt ook op de ladder. Dit werk is erg goed door de combinatie van video, keramiek en wandkleed: The TV-Mantelpiece – 2016

Er zitten subtiele spiegelingen in met verschillende technieken

Sonia Delauney: Automne -1970

Sheila Hicks; The Emerald Path – 2018

Pierrette Bloch: Maille – 1980 In dit zaaltje hingen een aantal werken van mevr. Bloch (1928!) die van paardenhaar gemaakt zijn. Binnen hing een zachte paardenlucht.

Fabrice Hyber: POF 152 Cerveau-Estomac – 2014

Een verrassend mooie video van Nick Cave. Hij doet met textiel wat traditioneel gebeurt, hij maakt pakken, maar geen ordinaire pakken: zogenaamde “Soundsuits” . Dit is een video waarin hij een choreografie laat uitvoeren in zo’n pak die tegelijkertijd ook spiegelbeeldig te zien is, een soort bewegende Rohrschachtest!

En dit werk is ook van Nick Cave, een soort ritueel pak. Het is tevens beeldmerk van deze expositie. Het is een “Soundsuit” die gebruikt worden om dansers te kleden die zodra ze er in bewegen muziek maken door electronische middelen die zich in het pak bevinden.

Jacin Giordano: Mask for chasing rainbows (Pumpkin) – 2013

Faig Ahmed: Geometry Pattern 1 – 2014

Joana Vasconcelos: Eldorado – 2013 Veel kunstenaars met een Portugese achtergrond gebruiken bouwmaterialen tegenwoordig. De combinatie met textiel werkt hier mooi.

Doorkijkje met achter nog een soundsuit van Nick Cave en op de wand een masker van Jacin Giordano

Phyllida Barlow: Untitled (Venice Balcony 2) – 2016-2017

Rina Banerjee: Returned from the Amazonas… 2016

Nadya Bertaux: Tubleweed 2 – 2009

Awena Cozannet: La chute ou l’annonce – 2011-2015

Villa Datris

De nature en sculpture

20 juli 2017

In L’Isle sûr la Sorgue in de Vaucluse maakt de Villa Datris jaarlijks een sculptuurtentoonstelling voor de vermogende toeristen die elk jaar naar de Provence togen. In een mooie stadsvilla aan de rondweg om het oude stadje is dan heel veel moois te zien, Franse kunstenaars, maar ook internationale kunstenaars. Met een vol programma aan rondleidingen, kunstenaarsgesprekken en symposia wordt van mei tot november de aandacht getrokken. Dit jaar is het thema beeldhouwkunst en natuur, wat direct bij de ingang met de gedigitaliseerde film Spiral Jetty van Robert Smithson wordt geaccentueerd. Het is altijd de moeite waard om even te gaan kijken en dus ben ik weer op pad gegaan om verslag te doen:

Robert Smithson: Spiral Jetty – 1970

Robert Smithson: Spiral Jetty – 1970 Aan het einde van de film rent de kunstenaar over de spiraal die hij in het grote zoutmeer in Utah heeft gestort.

Eva Jospin: Forêt – 2016

Eva Jospin: Forêt – 2016, gemaakt uit ribkarton

Achter – Giuseppe Penone: Senza titolo – 1989 getekend met chlorophyl uit de bladeren van een boom die op de schors van die boom op een doek gefrotteerd worden. Voor – Toni Grand: Grande Courbe fermée Noire- 1977

Ricardo Brey: Latigazo (zweepslag) 2013-2014

Ricardo Brey: Latigazo (zweepslag) 2013-2014 (detail)

Michel Lazy: Le mur qui boit du vin – 2014

Laure Prouvost: Communication Branch – 2015

Yayoi Kusama: All about Happiness – 2013

Een kleine Sponge-Bob – Fabrice Hyber: L’Homme Eponge – 2004

Yvves Klein: Sculpture Eponge sans titre – 1961

Berndnaut Smilde: When All the World is Green – 2007

Berndnaut Smilde: When All the World is Green – 2007

Gilles Barbier: Sans Titre (grande cabane) – 2009

In de prachtige tuin – Johan Creten: Why Do Strange Fruits Always Taste So Sweet? – 1998-2015

Fabrice Hyber: L’Homme vert – 2014

Mireille Fulpius: Sortie de route – 2017

Villa Datris

Sculpture en partage

18 augustus 2016

Dit jaar heeft de Villa Datris in l’Ise sûr la Sorgue een jubileumtentoonstelling. De door Danièle  Kapel-Marcovici en Tristan Fourtine begonnen stichting bestaat vijf jaar en laten een aantal sculpturen zien die ze in die periode hebben verworven en daartussen zijn een aantal werken geplaatst die in de afgelopen jaren in de zomertentoonstellingen te zien zijn geweest. Daarin zijn veel recente vormen van beeldhouwkunst vertegenwoordigd, kinetische kunst, lichtkunst, minimalisme en veel meer. Het is elk jaar weer de moeite waard de villa te bezoeken, bij deze een kleine indruk van het getoonde werk:

Bij de ingang van de villa staan direct al een aantal sculpturen waarvan deze elegante “Quatrain” van Stéphane Guiran me erg beviel.

Dit draakje is van Niki de Saint Phalle; Blue Goddess Thoëris Hippo-lamp

Deze hebben we eerder gezien: Laurent Perbos – Niobé

En ook dit beeld kwam me bekend voor: Jaume Plensa: Nest III

In de Provence is Victor Vaserely onontkoombaar, deze is mooi:Torony II

Francois Morellet: Pégatif et nositif

Dan Graham: Pavilion Porte de Versailles

Sol Lewitt: Cube 3x3x3, Norman Dilworth: V

Robbie Cornelissen: The Labyrinth Runner, mooi geprojecteerd in een trappenhuis, wat de perspectief versterkt en nog meer zuigt.

Lyrische lichtkunst op zijn Frans: Laurent Bode – Immersions

Dit is ook een mooi werkje aan de muur: T 37-08 H.O.C. (red) van Tilman

Een verrassend surrealistisch sculptuur van André Bloc: Habitacle

In de tuin in de Sorgue een kleurig boeket van Laurent Perbos die een van de sculpteurs is die extra aandacht hebben in deze tentoonstelling. De sculptuur op de voorgrond ben ik kwijt, maar die was interessant in zijn materiaalgebruik.

En opzij de porseleinen waterlelies van Sophie Lavaux

Villa Datris

Archi-Sculpture

9 september 2015

Een aanwinst voor de Provence en voor het plaatsje l’Isle sûr la Sorgue aldaar is de Villa Datris, een expositieruimte waar voornamelijk sculptuur getoond wordt. Deze zomer is, bij wijze van hommage aan Tristan Fourtine, een tentoonstelling samen gesteld die sculptuur laat zien die een wisselwerking heeft met archtectuur en architecten inspireert. Fourtine was een architect en mede initiator van de Villa Datris, hij werkte samen met Jean Nouvel en had nauwe banden met de “Groupe Espace” die zich in de avant garde van de aan architectuur verwante kunst bevond.

De tentoonstelling is vol en laat veel details zien, maar voor een onbevangen buitenstaander valt er veel te genieten met werk van veel internationaal bekende kunstenaaars in een prachtig pand met een erg mooie tuin.

Claude Parent: Maquette cabriolet

André Bloc was een van de oprichters van Groupe Espace

Le Corbusier: Ozon III

Ann Veronica Janssens: Magic Mirror Green

Eduardo Chillida: Lurra G 138 en Lurra G 132

Manuel Merida: Usuyaki Chantier III

Liam Gillick: Anonimised Production

Valery Koshliakov: Iconus II

Tadshi Kawamata: Collective Folie La Villette

Rémy Jacquier: Pavillon Parker # 6

Wim Delvoye: Cement Truck

La Fratrie (Karim Berchiche et Luc Berchiche): It’s hard to leave this shitty paradise

Een video van tekenaar Robbie Cornelissen past hier wel tussen: The Labyrinth Runner

En wat vindt u van onze liftschacht? Een fraai geheel van Daniël Buuren: Élévation colorée, travail in situ

Pancho Quilici: Information circulante

Villa Datris

Sculpture du Sud

10 augustus 2014

In het hier eerder genoemde L’Isle sur la Sorgue is al enige jaren  een verrassende nieuwe expositieplek actief. In de Villa Datris, een 19e eeuwse villa met een mooie tuin eromheen is sinds 2011 een “Fondation pour la sculpture comtemporaine” gevestigd die daar jaarlijks tentoonstellingen en cursussen organiseert . Twee particulieren, Daniëlle Kapel Marcovici en  Tristan Fourtine kwamen al jaren in het plaatsje en wilden iets doen voor de omgeving. Aangezien ze een voorkeur hebben voor ruimtelijk werk richt de stichting zich voornamelijk op sculptuur. Het is bijzonder sympathiek  dat de villa vrij toegankelijk is waardoor het bijzonder goed bezocht wordt. Dit jaar is de tentoonstelling “Sculpture de Sud ….. d’une rive a l’autre de la Mediterranée” er te zien, gecureerd door Daniëlle Kapel Marcovici . De opening van het MUCEM in Marseille zal er zeker invloed op hebben gehad, want ook daar wordt de Mediterrane cultuur getoond als samenhangend geheel.

De tentoonstelling is een levendig en misschien wat vol geheel geworden met mooie voorbeelden van wat de afgelopen decennia in het gehele Middellandse-zeegebied gemaakt wordt. Daarbij zitten ook een aantal goede bruiklenen van meer bekende beeldhouwers.

In de tuin bij de ingang al direct een werk van Giuseppe Penone

En een Miró

Binnen is het als gezegd wat vol, maar zo is ook de mediterrane cultuur

Hervé diRosa: Virgèn del Arte Contemporaneo, met achter werk van Agam en een rozenkrans van kinderhoofdjes van Austin Camilleri

Robert Combas was net als diRosa een van de wilde Fransen die ook in Nederland gebracht zijn in de negentiger jaren

Veel mediterraner dan dit kan je het niet krijgen denk ik – Nabil Nahas: Tyrian Purple

Yves Klein: Venus Bleue

Jean Pierre Formica (FR): Armée de Sel, Daniel Dezeuze: Pavillon

In het trappenhuis veel werk op papier, zoals hier van Jean Pierre Formica

Iannis Kounellis mocht niet ontbreken

En nog een Griek – Nakis Panayotidis: 3 seconds for you – 3 seconds for everyone

Claude Viallat (FR) zegt dat hij takjes en draadje bijeen brengt, maar hier heeft hij een tent gemaakt met nogal doordacht gezeefdrukt patroon op doek

Dit is meer iets van een ruimtelijke collage

Uit Beyrouth – Mohammed Saïd Balbaaki: One hand alone can’t clap

Mounir Fatmi (Maroc): Calligraphie de feu

Deze twee ben ik kwijt, maar mooi samenspel wat mij betreft

Sigalit Landau (ISR): O my friends, there are no friends

Wie de schoen past….

achter: Jaume Plensa (SP), voor weet ik niet meer

Een wensboom doet het altijd goed, vooral als het een olijfboom is

Marc Nucera (FR): Le Poison Ivre

Austin Camilleri (MALTA): L’Ouil de Osiris (het oog van Osiris werd door maltese zeelui op de boeg van hun boot geschilderd als bescherming tegen onheil, een gewoonte die van de Pheniciërs stamde)

Villa Datris