18 maart 2016

Moose Space heeft een Video Art Night georganiseerd met video’s van jonge juist afgestudeerde kunstenaars. Charlotte van Winden, initiatiefneemster van deze avond nodigde haar voormalig KABK-docent Hester Scheurwater uit om iets te zeggen in de pauze.

Het publiek reageerde enthousiast. Veel mensen waren teleurgesteld dat ze niet binnen konden komen in de niet heel erg grote ruimte die constant vol was, en terecht, want het programma was bepaald dynamisch!

In Trash the House vond een performance plaats van het illustere duo Somer Meijer. Vanaf de schouw klonk het verslag van een spannende tenniswedstrijd

En ook performen blijkt duursport, het duo zat boven tegen het plafond de avond uit.

Bij LhGWR bezocht ik de tentoonstelling Safe Distance van Rune Peitersen, geabstraheerde stills van oorlogsvideo’s, beelden van observatiecamera’s, vliegtuigcamera’s tijdens bombardementen

Fascinerende eenzame ruínes in de woestijn

In grijs oplossende explosies

En in zand begraven archeologisceh overblijfselen.

Bij Maurits van de Laar hangen bijzonder levendige schilderijen van Andrea Freckman

Die geënsceneerde foto’s in vogelhokjes in een boomsculptuur hangt.

Die 3D-foto’s zijn inspiratie voor haar schilderijen

In de voorruimte hangen minutieus doorwerkte panelen waaraan het frame zich onttrekt en als een slang door de ruimte sluipt

De panelen zien er mooi uit en houden de atmosfeer in die ook in de oudere nachtgezichten van Lilian Kreutzberger te vinden is.

De tekeningen tonen eenzelfde soort stucturen met loskomende frames

Bij Locatie Z is de tentoonstelling Native Speakers te zien met hier werk van Alette Wttewaall

Pim Voorneman laat de betekenis van zijn woorden zien

Met een levendige geluidstape van een familiereünie toont Ellen Hofstra dit mini-tentje

Marjolein van der Meij maakte een installatie met haar werk

Ibrahim R. Ineke toont zijn donker-symbolische tekeningen voor een luie stoel in gepaste duisternis
Naast deze tentoonstelling woonde ik ook een subtiele performance bij in Locatie Z. In een schoon gesopte ruimte werd het publiek in een duistere ruimte gebracht. Na verloop van enige tijd priemde een lichtbundel door de ruimte waarin duizenden stofdeeltjes rond zweefden. Achter de bundel stonden twee vrouwen waarvan een achtereenvolgens drie ideeën van Demokritos voorlas over deeltjestheorie. De tweede vrouw liet daarbij deeltjes loskomen uit verschillende stoffen. Het mooist vond ik de deeltjes die door de lichtbundel spoten tijdens het doorscheuren van een krantenpagina. Performers waren Elke Veltman en Marijn te Kolsté.