11 september 2017
En dan heb ik ook nog een rondje galeries gedaan, om praktisch te blijven: allemaal niet te ver van mijn eigen expositieplek. Eerst bezocht ik Cinnamon, een vrij nieuwe galerie die werk van Robert Roest en Indrikis Gelzis laat zien. Eerst genoemde ontleent zijn beelden van het internet, abstracte beelden die duidelijk op elektronische weergave gebaseerd zijn. Het contrast met de vrij klassieke schildertechniek levert een aangename spanning op. De beelden van Gelzis zijn van staal met gedeelten die met stoffen moffen omkleedt zijn. Ze hangen in sterk geplooide gordijnen wat het effect van de moffen nog versterkt. De vormen lijken geschematiseerde mensen of lichaamsdelen waardoor het geheel ook wat theatraals krijgt. Toch vraag ik me af hoe het werk tegen een kale muur oogt.
Robert Roest
Robert Roest
Indrikis Gelzis
Indrikis Gelzis
Vervolgens Joey Ramone, altijd verrassend wat zij brengen. In dit geval is het de Bulgaarse kunstenaar Vitali Komitsky die in zijn werk een sterk bewustzijn van de kunstgeschiedenis toont en daar ook commentaar op geeft. Leuk speels werk!
Een Giacometti leger
Van de andere kant lezen we “Always There”
Met constructivisten is de kunstenaar ook bekend
Life down under!
En nog een 3D paradox
Rianne Groen draait een interessant programma, het is altijd de moeite even binnen te lopen. Nu is een solo van Wouter van der Laan te zien die zijn atelier in de galerie heeft gedumpt. Niet voor niets, want door deze presentatie zien we dat zijn schilderijen direct gevoed worden door zijn werkomgeving. Daarin zijn in details kleine beelden te zien, soms elementen uit zijn grote schilderijen, die op zich al een kunstwerkje zijn. Een gave tentoonstelling waar na enige moeite veel plezier aan te beleven valt.
Bij Galerie Frank Taal is een welhaast museale opstelling te zien met werk van Jan ten Have, 3D werk met porselein. Ten Have kende ik eerder als formalistische schilder, maar hier laat hij beelden zien en die zijn minimalistisch, maar speels gebracht. De dragers van het porselein maken onderdeel uit van het beeld en door de kleuren van het porselein en de dragers krijgt het geheel een etherisch karakter.
En tot slot heeft Koes Staassen bij galerie Cockie Snoei een tentoonstelling gecureerd onder de naam “Oracles and Obsessions” . Hij nodigde kunstenaars uit waardoor hij werd geïnspireerd of die hij bewondert. Zelf maakt hij homo-erotische kunst en het zal niet verbazen dat hij kunstenaars met zinnelijk werk uitnodigde. Het is een mooi consistent geheel geworden waarin ik verrast werd door een paar kunstenaars wiens werk ik nog niet gezien had.
Timothy Philips: Still life – 2016
Tom de Pekin: Decors Volca-niques II – 2015
Elijah Burgher: The Dead Know Everything – 2017
Elijah Burgher: Counting the Minutes of Descent – 2017
Links – Johanna Schweizer: Lodewijk – 2016 Rechts: Kinke Kooij: Sweet Care 2 – 2015
Kinke Kooij: ?
Johanna Schweitzer: Old Jesus – 2015
Koes Staassen: Precious Containment – 2017
Koes Staassen: Curious Play II (L. v. K. August 20 2017) – 2017
chmkoome's blog 