19 oktober 2019
In de huidige tentoonstelling in Nest wordt een beeld gegeven van het menselijk lichaam onder druk van de maatschappelijke en sociale krachten die er heden ten dage op in beuken. En hoe zal het lichaam in de toekomst functioneren en welk beeld zal daarvan ontstaan? Er zijn aantastingen van ideaalbeelden uit het verleden te zien en pogingen tot een beeld van een fysieke werkelijkheid in de toekomst als ook reality-checks in het heden. Het is hoe dan ook een weinig zinnelijk geheel voor een tentoonstelling over my body , wat weinig vertrouwen geeft in de toekomst.
Köken Ergun: I soldier – 2005 Het lichaam als drager en uitventer van het nationalisme
Alexis Blake: Conditions of an Ideal – 2016 Dansers die niet allemaal een ideaal lichaam hebben gaan in een choreografie met gestructureerde improvisaties de strijd aan met de ideale afbeeldingen op de Parthenon-friezen uit het British museum.
Bas de Wit: Close, but no cigar – 2017 (naar Narcissus – John Gibson)
Patricia Kaersenhout: Your history makes me so horny – 2011, over de plaats van het zwarte lichaam in de hedendaagse geschiedenis
Shana Moulton: Morning Ritual – 2016 Cynthia met alle in deze maatschappij beschikbare middelen op zoek naar geluk en gezondheid.
Juliette Goiffon & Charles Beauté: Controlled facial mask #1 – #3 Facemask #1
Jenny Lindblom: (Re)creation – 2017-ongoing. De kunstenaar probeert hedendaagse sporen te creëren van het “dasein” van de hedendaagse mens
Getoond als in een archeologische opgraving, in delen
Christian Jankowski: Heavy Weight History -2013 Sporthelden proberen historische beelden te verheffen door ze op te tillen, soms lukt het en soms niet. De hele recente geschiedenis van Polen komt zo voorbij in een tragikomische reeks acties.
Een van de door de tentoonstelling lopende bustes van naar ik aanneem machthebbers die door Bas de Wit aan diverse krachten bloot gesteld zijn om zo de ideale mens te relativeren.
Zie ook Villa la Repubblica
chmkoome's blog 