12 juni 2022
Gisteren opende bij galerie Helder een bijzonder aardige tentoonstelling onder de naam Chemistry. Er zijn werken te zien van Sigrid van Woudenberg, een tekenaar die ik volg en waar ik veel bewondering voor heb. Op Instagram merkte ik een verandering in haar werk, de min of meer figuratieve elementen daarin verdwenen en het werk werd min of meer abstract. Ik was nieuwsgierig naar hoe het werk fysiek zou ogen en ik was verwonderd dat de formaten die ik meende te zien lang niet zo groot waren als ik dacht. Toen ik haar daar naar vroeg bleek dat ook zij tijdens de Corona pandemie geconfronteerd werd met allerlei vragen. Uiteindelijk is ze maar door gegaan met haar werk en daar kwamen de nieuwe tekeningen uit voort. Die zijn dus niet groot als ander werk van haar, maar heel gelaagd en multi-interpretabel. Zelf dacht ik aan tekstfragmenten en later aan microscoopopnamen. Hoe het ook zei: het zijn prachtige tekeningen die onnadrukkelijk iets van de tijd weergeven waarin wij leven.
Dan Sanne Terweij: zij maakt panelen met op allerlei wijzen bewerkte metalen plaatjes, kleuronderzoek dat tot atmosferische beelden leidt. Een vreemde ervaring om zo’n hard en onbuigzaam materiaal tot een atmosferisch beeld te interpreteren, maar Terweij slaagt er mooi in om dat beeld haar werk tot uiting te laten komen. Zoals over het strand of het wad soms een metalen glans kan schijnen kan metaal zo ook een mate van transparantie uitdrukken.
Als derde kunstenaar toont David Engel zijn werk. Het lijkt me een fundamenteel onderzoek naar het schilderij: wat behelst dat, waarmee maak je dat en wat is het dan: plat, kan het ook 3D zijn, een reliëf of een sculptuur? De kunstenaar gebruikt diverse materialen en technieken en gebruikt die ook niet alleen op de conventionele manier. De hier getoonde werken zijn rafelig en transparant, materieel en urbaan. Het is een prettige verrassing een kunstenaar op zo’n speelse manier met de schilderkunst aan de slag te zien.
chmkoome's blog 