3 maart 2023

4 februari 2017
De nieuwe tentoonstelling in Nest is een enigszins verwarrende ervaring. Ten eerste is het een overrompelende totaalinstallatie met enorme wandvullende houtskooltekeningen die in bepaalde gevallen een achtergrond vormen voor ingelijste tekeningen. Daarnaast zien we een aantal op karton geschilderde abstract-expressionistische schilderijen in de trant van Willem de Kooning, werken die erg sterk aan Cy Twombly doen denken en een aantal keramische sculpturen. Het is een tentoonstelling van de Belgische kunstenaar Rinus van Velde die voor deze gelegenheid in de huid kruipt van Robert Rino, een alter ego dat hem de gelegenheid geeft zich in de kunstwereld in de V.S. na de tweede wereldoorlog te bewegen. Na zichzelf en zijn omgeving in eerdere grote houtskooltekeningen in allerlei romantische aan Hollywoodfilms refererende situaties te hebben geplaatst neemt de kunstenaar nu de gestalte aan van de fictieve kunstenaar Robert Rino van wie hij op vergelijkbare wijze scenes uit zijn leven tekent.
De installatie doet anachronistisch aan en lijkt als geheel wel een decor voor een scene in de vijftiger jaren kunstwereld waar wij als bezoekers deel van uitmaken. Er valt uitgebreid te spelen met allerlei betekenislagen in dit geheel. Daarnaast is er veel te genieten: van Velde is een virtuoos tekenaar en de teksten onder zijn werk vormen een meer dan eens humoristische aanvulling op de tekeningen. De keramiek op de sokkels combineert er ook bijzonder goed mee, alhoewel ik niet weet hoe ik die zonder deze context zou zou waarderen. De schilderijen en Twombly-achtige werken zijn voor mij meer een tijdsreferentie dan dat ik ze op zich nou zo goed vind, maar als middel om Robert Rino perspectief en om de installatie een bepaalde atmosfeer te geven werkt het uitstekend.
Dit is de eerste tentoonstelling van Nest in een nieuwe subsidieperiode en het is bepaald een knaller, ik ben benieuwd welke gebeurtenissen verder op het programma staan. Een theaterstuk tijdens deze expositie dat in maart plaats vindt lijkt me bijvoorbeeld erg spannend. Ik ben ook nieuwsgierig naar het gesprek dat met Marcel van Eeden zal worden gehouden in deze omgeving in het kader van de serie Hollandse meesters. Al bij al begint het jaar en deze periode goed in Nest!
Bij de entree
voelen Haagse kunstenaars zich prima thuis in dit geheel
De wandvullende tekeningen dragen soms een ingelijste tekening.
Een tafel met keramiek en geschilderde kartonnen sculpturen met doorkijkje in de ruimte.
De ruimte is werkelijk volledig gevuld
met wild en romantisch leven
en sfeervolle kunstwerken
in een zuigend perspectief
De teksten onder de tekeningen zijn deels verklarend en soms humoristisch. Ze geven meer dan eens een surrealistisch tintje aan het geheel.
De keramiek doet het goed bij de “Twombly’s”, de huid van de sculptuur en dat werk accorderen fantastisch!
en dat ondergang in een romantisch oeuvre thuis hoort is vanzelfsprekend!
6 februari 2015
Bij deze dan een overzicht met mijn hoogtepunten of opvallend werk van de beurs. Door omstandigheden kan ik dus niet alles laten zien van wat ik waardeerde, mijn geheugenkaart was sneller vol dan ik dacht en ik verwachtte nog een paar keer op de beurs te komen kijken, maar dat is niet gelukt. Excuus!
Juliaan Andeweg bij Martin van Zomeren (met excuus voor de focus, ik wilde het toch even laten zien)
29 maart 2014
Pulchri Studio in Den Haag beleeft wel woelige tijden, maar dat neemt niet weg dat er regelmatig een goede tentoonstelling te zien is. Zo is in het kader van het publiek maken van gesloten kunstcollecties nu de verzameling van energiebedrijf Eneco te zien, een verrassend geheel met veel goede schilderkunst en fotografie.
Emo Verkerk: De brief: (Kafka)
Rinus van de Velde: De Kuznetsky Bridge
Gé Karel van de Sterre: Jolly Jumper III
Michael Raedecker: Cover
Achter Henrik Kroner, voor: Gijs Assman: Zelfportret als kip en rechts Rik Meijer
De foto linksd ids van Ruud van Empel, de doekjes zijn van Mischa Patiniot
Nadia naveau: Finding neverland
Philip Akkerman: Z.T. allen
Gijs Frieling: Z.T.
Gerco de Ruijter
Marjolein de Wit: Chalet