Bij Quartair opende vorige week een tentoonstelling die ook al wat anachronistisch oogde, maar die ik wel erg goed vond. Het geheel is samengesteld door André Kruysen en Wieteke Heldens die een aantal schilders en sculpturisten hebben samen gebracht die misschien niet heel bekend zijn, maar wel degelijk goed werk maken. Dat werk is abstract met soms een conceptueel kantje, maar er wordt sterk uit het materiaal gedacht door kunstenaars die daar mee om weten te gaan. Daarbij hebben de curatoren het geheel bijzonder effectief ingericht waarbij vanuit alle hoeken parallellen en contrasten te ontdekken zijn die het geheel versterken. Een genoegen om er rond te lopen, bij deze nog wat plaatjes om een indruk te krijgen!
Met mijn all-time favoriete voetballer -Raymond Cuijpers: Nees
Op de achtergrond een grote doorwerkte Cuijpers en op de voorgrond een sculptuur van Delphine Courtillot
Duistere werkjes van Jeroen Hofhuizen
Op de achtergrond werk van Ilona Plaum en op de voorgrond weer mooi accorderend werk van Delphine Courtillot
De curatoren laten ook goed werk zien, hier achter werk van Wieteke Heldens en op de voorgrond keramiek van André Kruysen
Gaaf nieuw werk van Pietertje van Splunter
Dat mooi naast een werk van Robbin Heyker hangt
Voor een sculptuur van André Kruysen en achter werk van Ilona Plaum
Nies Vooijs: Z.T.
Nogmaals het werk van Wieteke heldens met werk van André Kruysen er voor
Robbin Heyker an sich
Een mooie beweging door de ruimtes met het werk van André Kruysen
Een lange wand met werk van Nies Vooijs, altijd erg goed!
zoals u kunt zien
Nóg een doorkijkje, rondlopen is wel verhelderend in deze tentoonstelling
Bij Quartair zijn deze periode Italiaanse kunstenaars te gast. In het kader van een uitwisseling zijn ze uit Turijn naar Den haag gekomen en een delegatie Quartair-kunstenaars gaat dan in november naar Turijn. De tentoonstelling is gemaakt door kunstenaars verbonden aan Fusion Art Gallery/Inaudita, een gemêleerd gezelschap dat niet per sé verwand is in de manier van werken. Er zijn een paar verrassende werken en werk waar ik minder mee heb, maar de tentoonstelling is zeker de moeite waard om te zien zoals u hier zelf kunt beoordelen.
Maya Quattropani: Body Reaction Project Breath
Maya Quattropani: Body Fluid project Feci (sorry,close up was niet scherp, maar de vloer als wand…)
Valeria Dardano: Black Tryptich
Een installatie met ballen van Barbara Fragogna: Everyday Life is a Man Project (Patriarchy)
Het werk op paier is wel erg goed vond ik
Sebastiano Mortellaro: TNT (Torino)
Sebastiano Mortellaro: TNT (Toronto)
Davies Zambotti: Scomodi Dialoghi
Davies Zambotti: Scomodi Dialoghi
Ettore Pinelli: Zoom in (Colourful dilatation)
Ettore Pinelli: Blurring Motion_Zoom in (Rose Light)
Vanavond was het weer groot feest, want Haags Hoogtij vond plaats in de HOLAA!-editie, het begin van een mooi kunstzinnig weekeinde waarin veel te genieten is in de Haagse binnenstad. Zaterdag- en zondagmiddag zijn de locaties open en Moose Space heeft zaterdagavond een unieke videomarathon vanaf 19.30 u. Bij deze een indruk van de eerste avond:
De opening werd verricht door trendbeheer’s Niels Post bij The Grey Space in the Middle. Hij wees er op hoe bijzonder Hoogtij is door al zo lang en consistent met steeds weer nieuwe plekken regelmatig een avond kunst te presenteren.
De organisatie liet zich dat natuurlijk maar al te graag vertellen!
Intussen was er op die plek ook een presentatie van ArtScience studenten van de KABK te zien, o.a. met deze mindblowing installatie van Sophia Bulgakova.
Voor de deur staat Baracca met een werkkeet waarin ze voor deze editie Urs Pfannenmüller uitnodigden werk te maken. En die weet daar wel weg mee: een nogal claustrofobisch geheel.
Ook bij Maurits van de Laar is een verwarrende tentoonstelling te zien: JaGaTa, werk van drie kunstenaars die enigszins overlappen qua benaderingswijze van het papier. Koen Taselaar, Henri Jacobs en Patrick Gabler.
Dit is duidelijk van Patrick Gabler…
en deze eyefuck is onmiskenbaar van Koen Taselaar
Henri Jacobs maakt nu ook keramiek.
Maar kunt u de kunstenaars in dit ensemble uit elkaar halen? Een sterke opstelling in een bijzonder sterke tentoonsteling.
Bij Maldoror is werk te zien van fotografe Mihály Stefanovicz en schilder Katinka Aalbers
Galerie Sophie laat nieuw en totaal ander werk zien van Rob Blok.
Fijne subtiele aquarellen.
Ook Lisette Frimannslund laat werk zien, bewerkte foto’s met teksten
Mooi misschien wat gesloten werk
In de Spanjaardshof laat Helène Penninga recent werk zien
Duidelijk 20e eeuwse sferen met invloeden van het surrealisme
en het interbellum
toen nog fris en vrolijk over de tennisbaan gerend kon worden
Ik blijf bij dit doek dit een dubbel sentiment voelen
ism… Project Space op het Westeinde heeft Harmen de Hoop uitgenodigd die een tentoonstelling met werk van Reinier Lucassen presenteert…
Maar wel gecureerd door het publiek. Ieder mag een werk uitzoeken wat door de kunstenaar wordt gecopieerd…
Waarna de bezoeker het zelf mag hangen, dat leidt tot dit soort ensembles .
Bij gebrek aan een trapleer hing ik mijn keuze maar lager in de hoek
Bij Moose Art Space wordt een continu videoprogramma in het Passive Activists project getoond en Maarten Bel, bekend uit het Rotterdamse, performt
Hij draag persoonlijke teksten voor terwijl perfect in sync boven hem relevante illustraties worden geprojecteerd
Dan nog even naar Quartair waar een soort speeltuin is gecreëerd. Het is een groepstentoonstelling, rechts een versplinterd beeld van Gordon Meuleman
Liza Wolters: to Never do it again (Forever), daarvoor: Marilou Klapwijk:As far as I can Reach
Sophia den Breems: Tot je er bij neer valt
Marilou Klapwijk: Things Other People Say
Op de voorgrond nog een deel van het werk van Gordon Meuleman en de vlag is van Liza Wolters: A Certain Someone told me that if I want to get things done, I need to start living like a Great Athlete. I decided not to (for now).
Echte schilderijen van Mike Moonen
En in deze overzichtsfoto de aanleiding voor mijn opmerking over de speeltuin
Hoogtij was vandaag erg de moeite waard. Ondanks de regen liepen er aardig wat enthousiastelingen rond om de diverse galeries en initiatieven te bezoeken en terecht, want die moeite werd op diverse locaties beloond. Bij deze een klein overzicht van wat ik zag (andere plekken waarnaar ik nieuwsgierig was volgen nog, je kan niet alles op zo’n avond!)
Moose vierde de aftrap van hun project Passive Activists, een programma van video’s van over de hele wereld. Zij vergeten zichzelf ook niet zoals hier in de video “I`M GONNA BE ON TELEVISION”, vers van de pers door Charlotte van Winden.
Standing room only toen ik er was, met een video van Jesse Budel in de etalage .
Bij Hoorn & Reniers een opening van de tentoonstelling van Janes Haid-Schmallenberg, een jonge Berlijnse kunstenaar die jonge hippe kunst maakt.
Het refereert aan grifitti, outsider-art en wat dies meer zij: een hedendaagse holbewoner!
Quartair viert nog steeds het 25-jarig jubileum, dit keer met een overzicht van recent werk van de deelnemers aan het initiatief. Dit werk, “Alpine Thoughts” is van Marlies Adriaanse
Pietertje van Splunter: Plastic Play (video)
Op de voorgrond “Piano/Forte” van Mike Rijnierse (ism Rob Bothof), een schommel die functioneert als een geautomatiseerde prepared piano. Boven is een werk van Jesse Rahman: “Verlichte gracht, bovenlangs”.
Erik-Jan Ligtvoet laat een verrassend werk zien, eerder een installatie misschien, bestaande uit een serie werken uit de reeks “A Pair of Snakes”.
Astrid Nobel maakte een mooie serie “Tratteggio (ik leerde leegtes vullen)” gebaseerd op restauratietechnieken waarmee ze poogt om verdwenen zaken te herstellen.
Hierboven weer het werk van Jessy Rahman en op de achtergrond is werk van Harald de Bree te zien dat doet denken aan camouflageschilderingen op Engelse boten in de eerste wereldoorlog.
Thom Vink: Aquarium
Ludmila Rodrigues: Politics of Affect – Uitnodigende handen steken uit een houten wand en vragen erom om aangeraakt te worden
Het komt ook erg hulpeloos over om die handen zo te zien reiken naar iets dat niet gezien kan worden, gaaf werk!
In de Spanjaardshof was een mooie video-installatie te zien van Karola Pezarro en een werk van Niels de Bakker. In samenwerking maakten zij Pas de Deux, maar hier alleen het werk van Pezarro
Dat erg subtiel is in inhoud en vorm.
Klapstuk was vanavond de opening van …ISM met een project van Topp & Dubio onder de naam “Beïng Stuck in the Middle of the Moment”. Een avondvullend gebeuren met 25 deelnemers in de vorm van performance, installatie, theater… kortom een multidisciplinair gebeuren.
In en achteruimte, genaamd The Past, was een overzicht te zien met de activiteiten van Topp & Dubio door de jaren heen.
Foto’s van eerdere acties en exposities, voor de volgers een feest van herkenning.
Even een tijdsbepaling erbij was wellicht niet echt nodig
Want het heden was zo nadrukkelijk niet het verleden
door de activiteiten die door bekenden en onbekenden werden uitgevoerd dat verwarring nauwelijks mogelijk was. Hier met o.a. Sean Cornelisse en Frans van Lent
Er waren ook onbekenden zoals deze jongen die indruk maakte met zijn vragen aan het publiek
Er werd voorgelezen door Sean en er werd gelezen door Rien Monshouwer in bruisende intermezzi
En de jongeman liet zich kennen tot op de naakte huid!
Een beloftevol begin van een ongewoon initiatief!
De opening van Yaïr Callender had ik door omstandigheden gemist, maar bij deze gelegenheid ben ik gaan kijken naar de tentoonstelling “For the Vision of Abou ben Adhem” wat ook nog een aardige “pun”zou kunnen zijn.
Ik was verbaasd door de manier waarop hij zijn werk in de ruimte had geplaatst
En die ruimte met Berlage-achtige accenten had gevuld, een geest van spiritualiteit en referenties aan oude culturen wasemt door de ruimtes van 1646
Waarbij ook de details indruk maken
Vooral bij deze ruimte moest ik echt aan het gemeentemuseum denken
En weer zijn de details erg geslaagd.
Bij Maurits van de Laar is een solo van Ronald Versloot te zien, een oudgediende die voorstellingen schildert in een trant die speelt met voor- en achtergrond. Het zijn figuratieve beelden in een romantische traditie.
Into the wild…
Er zijn ook een viertal werken op papier te zien. Hierin is de lichtwerking echt virtuoos te noemen.
Tot slot was ik nog even bij Galerie Sophie waar subtiele tekeningen van Maeve van Klaveren te zien zijn
Door allerlei erg tevreden makende gelukkige omstandigheden kon ik het grootste deel van het performancefestival van P.S. niet volgen, maar na de toevallige ontmoeting woensdag wilde ik toch de afsluiting nog even zien. Een groot en interessant deel was al voorbij toen ik binnen kwam, maar het bijgaande heb ik nog meegemaakt.
Met veel energie heeft P.S. de discipline in Den Haag op de kaart gezet. Na eerdere try-outs in Ruimtevaart en in The Hague Youth Factory is nu van 25 juni tot 9 juli een periode van workshops en events georganiseerd met Haagse, nationale en internationale deelnemers. Het gebeuren verspreidde zich over de hele stad en met Quartair als centrum werd een interessant en levendig festival gepresenteerd dat zeker aansluit bij de ontwikkelingen in het kunstenveld en op de diverse kunstacademies. Hulde dus voor de organisatoren en deelnemers
Ieke Trinks: The nature of things Die dingen liggen in een cirkel op de grond terwijl Ieke rondjes loopt waarbij ze zich regelmatig omdraait om de andere richting op te gaan. Regelmatig pakt ze iets op en vraagt aan de omstanders wat het is. Dat wordt opgenomen en dan weer in een geluidscompositie terug gespeeld.
Hier zijn de meeste spulletjes alweer verdwenen, maar die cirkel vond ik wel mooi
Het duo Somer Meier speelde schaak, in slow-motion, zonder schaakbord. Een hallucinante performance in een tenenkrommend tempo waarin het duo gespecialiseerd lijkt te zijn.
In de kale ruimte van Quartair met de grijze vloer werkte het erg mooi!
Dan de afsluiting: de persconferentie van Topp & Dubio over hun woensdagmiddag op het plein uitgevoerde performance.
In een professionele setting kleedde het duo zich nog snel even om achter de microfoons en verklaarden zij zich nader, daarbij de documentatie niet vergetend.
Tijdens de bewuste performance werden lijnen getrokken van het standbeeld van Willem de Zwijger naar het ministerie van Defensie. Het materiaal bestond uit diverse kleuren vla.
De heer Dijks van het illustere duo verklaarde de diverse aspekten van het gebeuren. Met name de politieke en morele lading van de kleurkeuze werden grondig getackled.
Die vla werd heel precies uitgelijnd met lepels, overschot belande in een meegenomen emmer
Waardoor uiteindelijk een zoet geurend monumentaal accent op het Plein verscheen
Dat zelfs kaarsrecht over de fietsen van de beide heren liep.
Er was natuurlijk gelegenheid tot het stellen van vragen, waar kunstenaars en journaille graag gebruik van maakten.
Zo werd na de performance de wasstraat in de Binckhorst bezocht om de fietsen een stevige beurt te geven. Op de vraag hoe het Plein er bij lag na de performance verklaarden de kunstenaars dat niet te weten: ze waren niet meer terug geweest!
Vandaag werd ik opgebeld door Quartair met de vraag of ik het leuk zou vinden geïnterviewd te worden tijdens hun live radio stream. Of ik even langs wilde komen als ik gelegenheid had. Toevallig stapte ik juist het huis uit om wat spielatten te kopen dus ik reed naar Quartair om kennis te maken met de radiomaker, wolkenbreier Leo Reinders. Het bleek een Antwerps internetradiostation te zijn dat het jarige kunstenaarsinitiatief had uitgenodigd om deze hele week uit te zenden vanuit hun expositieruimte. Leo houdt van improviseren en ik ook, dus dat moest goed komen.
’s Avonds aangekomen bleek dat een ander interview nog bezig te zijn. Topp & Dubio, waarmee ik gecombineerd zou worden zaten meewarig te wachten bij een kruiwagen die zij zouden gebruiken voor een performance. Toen we eenmaal aan de beurt waren was al gebleken dat de interviewer met lage stem mompelend in een zwaar Vlaams accent steekwoorden aangaf waarop de geïnterviewde diende te reageren met gloedvolle verhalen.
De helft van de tijd verstond ik hem niet en ik was blij dat Topp & Dubio voornamelijk zijn interesse wekten. Die weten daar wel raad mee. Toen ik terug naar huis ging vroeg ik me af wat de luisteraars hier nu van opgestoken hadden, naar bleek was het hele gebeuren live uitgezonden in Antwerpen en omgeving en op internet.
Het publiek in de radioshow
Verspreid hing kunst die niet anders dan Belgisch kon zijn…
èn n.b. portretten van de Friese KABK-alumnus Roeland Zijlstra die naar België geëmigreerd is. Hij schijnt maandag bij de uitzending aanwezig geweest te zijn.
Helaas kon ik daar niet bij zijn àls ik het me al bewust was geweest. De portretten blijven bijzonder gaaf!
Intussen was de uitzending bezig met een interview met een Amerikaanse onderzoeker. het podium van de afgelopen verjaardag bleek nu ingericht als radiostudio.
Ook in live-muziek werd voorzien met een Belgisch trio dat Twin Peaks-achtige muziek maakte.
Voorzichtig tasten Leo Reijinders, Top & Dubio elkaar af
Reijnders heeft wèl de houding van een radiomaker
Ten slotte zongen Topp & Dubio een gedreven Bella Ciao voor het publiek!
Vandaag bestaat kunstenaarsinitiatief Quartair 25 jaar en dat willen ze weten ook! Vanavond is er een groot feest en in de loop van de komende week vinden elke avond radio-uitzendingen plaats met diverse gasten. Ten bate van dit alles hebben de leden van Quartair een groot podium gebouwd voor optredens en radiostudio. Ik ga hier geen verantwoord verhaal houden, maar feliciteer ze van harte met deze respectabele leeftijd en ik hoop dat ze nog lang door zullen gaan!
Bij deze een indruk van de festiviteiten vanavond:
Bij aankomst, een uur na aanvang zit de sfeer er al goed in.
Binnen maakt Frame 25 zich op te gaan spelen met ontspannen lounge muziek
waarbij Dr. Goldfinger zich op velerlei terrein nuttig maakt
Ik ontdek voor het eerst dat het gerenoveerde Quartair een toilet heeft
en naarmate de openingen in de stad aflopen wordt het bij Quartair allengs drukker
waarbij we veel bekende Hagenaars en ook Rotterdammers langs zien komen
Intussen komt in de muziek ook steeds meer energie met Audrey Laro en Pak Yan
Bigiman Jessy Rahman is op zijn zonnigst en overal tegelijk aanwezig
Als de DJ aantreedt wordt er gedanst
After hours treedt Melle de Boer op met muziek vol melancholie. Helaas heeft het publiek daar geen boodschap aan en ronkt er keihard doorheen, toch een mooi optreden!
En op weg naar huis is de maan vol en de straat leeg, het was een fijn feest!
Haags Hoogtij was als vanouds weer druk en vond onder een goed gesternte plaats. Uw verslaggever had zelf verplichtingen en kon dus niet echt een ronde doen, maar ik heb toch geprobeerd nog wat dingen te zien waarbij de nadruk lag op performance zoals u hier kunt zien. Die performance vond voornamelijk plaats in The Hague Youth Factory, HYF, die zich onder de oude Riva-garage aan de Jan Hendrikstraat bevindt. Een verrassend gevarieerd programma dat werd gecurateerd door P.S. die ambities hebben voor performance in Den Haag.
Het programma in HYF
Topp & Dubio voerden een avondlang durende performance uit onder de naam “The Key to Finding Everythingt that You Have Lost”
Waarbij een absurdistische onmacht om met sleutels om te gaan de boventoon voer
Zelf voerde ik een performance uit onder de naam “Donna mi Prega” naar het gelijknamige gedicht van Guido Cavalcanti in een vertaling van Ezra Pound. Beplakt met mijn huidige preoccupaties nam ik een stapel kranten en een trapje en wandelde zo van mijn atelier naar de performance ruimte.
Ter plekke spreidde ik de kranten uit op de vloer en legde mezelf te slapen. Na een aantal minuten stond ik op, bekeek het publiek, beklom de trap en declameerde het gedicht van de Renaissancedichter. Daarna probeerde ik nog enige tijd mijn ogen dicht te doen op de vloer, pakte mijn spullen op en wandelde terug naar mijn atelier.
Bij terugkomst als persmuskiet was Yvette Teeuwen bezig met haar bewegingsperformance.
Waarbij ook het publiek besnuffeld werd.
Een tafel met materialen die klaar stond voor Lisetteh
En dan begon een mooie performance van nieuwkomer Larysa Bauge. Ze had dit stilleven geprepareerd
kwam op, een eenvoudige melodie eindeloos herhalend. Dan deed ze haar jurk omhoog en nam de geschaafde bietjes in haar mond
en spuugde die in een schoen met hoge hak.
Na die handeling een aantal malen te hebben herhaald deed ze de schoen aan, nog steeds zingend
danste naar de achterliggende wand,
en tekende op de wand met de voet die in de schoen had gezeten. De voet werd een paar keer in de schoen gedoopt om door te tekenen
Tenslotte stapte ze met aan een voet een schoen op de stoel, zette de schaal met bieten op haar hoofd en boog snel voorover waardoor haar jurk en de schaal op de tegelvloer vielen. Vervolgens ging ze af door de scherven.
In een andere hoek van het gebouw waren de restanten te zien van de performance van Sasha Chavez, die bekers thee aan het plafond had gehangen. De thee gleed in druppels langs de omlaag hangende draden op de vloer.
Ik miste de performance, maar de vloer zag er mooi uit!
Bij Moose Space was een energieke video te zien genaamd Freak Show: Charlotte van Winden en Sarah Atzori
Quartair toont een grote installatie die door technologie en wetenschap is beinvloed
Ik vond het een nogal psychedelisch geheel
Weer een performance, ditmaal bij A gallery named Sue aan het Noordeinde. Onder de naam Black and White verplaatsten Susanne Somers en Miranda Meijer schaakstukken in slow-motion op een tafeltje zonder speelveld.
Het begrip tijd werd danig opgerekt door de dames
Miranda Meijer toont haar tekeningen
Klein maar fijn, dat werk!
Tot mijn verrassing hangt er ook werk van Guido Winkler (IS-projects)
Harde abstractie met suggestieve ingrepen
die bijzonder goed werken.
Ook Baracca was aanwezig met een als white-cube ingerichte schaftkeet aan een voormalige brandweerwagen.
Werk van Yvo van der Vat (naar ik aan neem)
en Ibrahim R Ineke waren te zien
Terug bij HYF waren Topp & Dubio nog steeds in de weer met sleutels, de context was iets aangepast
En binnen was de performance van Crutches al voorbij, dit was het restant
maar van Facebook begreep ik dat de dames behoorlijk hadden huis gehouden
Sarah Atzori, die ook al aan de video bij Moose had mee gewerkt,deed een s performance met sound en light in de lockers die er stonden.
Gewoontegetrauw wilde ik tot slot nog een biertje drinken bij Ruimtevaart waar José de Bruin een mooie etalage had samen gesteld.
Het materiaal is eenvoudig, maar het resultaat effectief
en dramatisch.
Binnen heeft ze in de expositie stand ook een installatie gemaakt vol weemoed en verlangen
De koude wind die al jaren uit de rechtse hoek over het culturele veld waait maakte de afgelopen maanden flink slachtoffers! Tijdelijke oplossingen werden in bepaalde gevallen wel gevonden, maar structureel gaat het bepaald niet goed. In het Haagse spelen daarnaast nog meer zaken een rol. De ontwikkelingen in het vastgoed en in de Haagse infrastructuur zorgen er voor dat Haagse kunstenaarsinitiatieven met hun hele hebben en houwen van hot naar her gestuurd worden. De ontwikkelingen in de Binckhorst zijn in dit opzicht tekenend: Billytown begon met een ambitieus programma en een heel nieuwe opzet en zal in april het veld moeten ruimen. Locatie Z was naar haar derde expositielocatie in een jaar verhuisd, ook in de Binckhorst , het zal daar weer weg moeten. Dat gebied leek veel mogelijkheden te bieden voor de kunstensector, maar de stedelijke ontwikkelingen en met name het gereed komen van de Rotterdamse baan zorgen er voor dat het gebied ook commercieel aantrekkelijk wordt. Daarnaast is er mede ten gevolge van de immigratie een behoefte aan woonruimte en er wordt naarstig gezocht naar kantoorruimtes die tot wooneenheden kunnen worden omgebouwd. Het gevolg is dat kunstenaarsinitiatieven met enorme onzekerheid blijven zitten over hun situatie.
Deze eindlijst is beperkt. Ik heb afgelopen jaar minder gezien wegens diverse reizen die ik mede ivm onderzoek heb gemaakt. Daarnaast ben ik ook uitgenodigd om jaarmeester te worden van het Apprentice-Master Project van Kunstpodium T en dat heeft me ook nogal bezig gehouden, de resultaten zijn op deze site de komende maanden te bezichtigen. Een bijkomend voordeel is wel dat ik regelmatig het land in zal gaan voor de erbij behorende tentoonstellingen en dus ook andere exposities in de omgeving zal zien. Zo ben ik recent al een paar keer in Park en de Pont geweest waar ik normaal wat moeilijker kom. Bij deze de toppers zonder hierarchie:
In Den Haag is Parts Project nadrukkelijk aanwezig met een paar waanzinnig goede tentoonstellingen waarvan ik vooral Show me Your Vital Parts top vond. De installatie van Pim Voorneman droeg als entrée bij aan de gelaagdheid van de presentatie.
Het weekend waarin A day to clay a bust van Topp&Dubio plaats vond in 503 was gedenkwaardig, het interessante initiatief gaat rustig zijn eigen weg (dit weekend met Joost Rekveld) en de heren gaan door met acties in straten enzo..
Quartair maakte met Drawing Front een mooie tekeningententoonstelling en de tentoonstelling van Frank Halmans bij Ramakers was ook heel goed.
De tentoonstelling over Vilèm Flusser bij West past mooi in een zich steeds duidelijker aftekenend programma dat met het in gebruik nemen van Huis Huguetan nog veel meer mogeljkheden heeft zich te ontwikkelen. De recente tentoonstellingen See How the land Lays/Gagarin zijn daar een mooi voorbeeld van.
Baracca maakte bij Locatie Z de afsluiting van haar “Inside Job” project in een vrij moeilijke omgeving wel een goede show. Locatie Z zelf heeft op die locatie, het Helena van Doeverenplein, kort maar hevig gefunctioneerd na eerst met All You can Eat van Ockenburg afscheid te hebben genomen. Thijs Ebbe Fokkens maakte onder de naam Escapist Cookbook een grote installatie die indruk maakte en de recente expositie The Group van The Holls-Collective, dit keer in de Binckhorst, laat zien dat het potentieel ondanks alles onaangetast blijft.
Billytown maakte haar belofte volop waar met een serie tentoonstellingen: de solo van Marius Lut, de mooi onbevangen tentoonstelling Can’t do Nothing die door Bernice Nauta werd gecureerd en de nu nog te bezichtigen tentoonstelling van Iede Reckman,For All but Finitely Many, maken het om wanhopig van te worden dat zij weer verkassen moeten. Hopelijk vinden ze een manier om zo door te gaan.
Galerie Maurits van de Laar vierde zijn vijfentwintigjarige jubileum met een tentoonstelling die aangeeft dat de galeriehouder een mooi breed programma heeft ontwikkeld dat hem een sterke plek in de Haagse galeriewereld bezorgt. De tentoonstelling Auszeit van Diederik Gerlach in oktober was bijzonder fraai!
Helaas moeten we afwachten wat met een andere sterke galerie, Nouvelles Images, gebeurt nadat Erik Bos helaas veel te vroeg overleed. En, talking about galleries: De Art The Hague beurs begint nu wel smoel te krijgen, alleen het randgebeuren oogt bijzonder rommelig en hap-snap: kan daar niet een goede curator op gezet worden?
Galerie Durst Britt&Mayhew gaat onverdroten voort op de ingeslagen koers met een vrij ambitieus programma dat mooie tentoonstellingen oplevert, de tentoonstelling van Wieke Wester en Alexandre Lavet waren niet te versmaden!
STROOM blijft instelling van het jaar voor mij, zij zijn de spil van de Haagse kunstwereld en het hele land is daar jaloers op. Het twee-jarige project dat ze uitvoeren, Attempts to read the World (Differently) , vindt doorgang met intrigerende tentoonstellingen: na vorig jaar de tentoonstelling met Neïl Beloufa te hebben gemaakt zagen we dit jaar de Display Show met Celine Condorelli, Gavin Wade en James langdon en nu het project Three Exhibits, Five Acts dat zich na de grote video-installatie van Max de Waard interessant ontwikkelt.
Dat de wind in HEDEN uit een andere hoek waait is ook duidelijk: met een consequente serie tentoonstellingen en deelname aan beurzen proberren zij hun bekendheid te vergroten en een aantal door henzelf gebrachte kunstenaars te promoten. De HEDEN-start prijs is een mooi intitiatief en tentoonstellingen als die van Ingrid Mol en Theo Jansen zijn altijd de moeite waard om te bezoeken.
Het Malieveld-project blijft interessant voor mij persoonlijk als laboratorium en incidenteel komen ook anderen daar werken op zaterdagochtend. Zo werd op 9 april het vierjarig jubileum gevierd met een aantal deelnemende kunstenaars.
Buiten Den Haag vind ik PARK in Tilburg toch heel bijzonder met o.a. een zomer-installatie van Yona Friedman en een fantastische tentoonstelling als Mwili na Akili met Charlote Schleiffert en Paul Bogaers. Lekker licht, een tentoonstelling die Eelco van der Lingen maakte voor het Centraal Museum in Utrecht vond ik erg de moeite waard en het was fijn om te zien dat ook This Art Fair in de beurs van Berlage wat meer karakter begint te krijgen. Het is goed dat individuele kunstenaars zich hier kunnen aanmelden.
Internationaal werd ik geraakt door de Robert Ryman-tentoonstelling in DIA-arts centre in New York, de Duchamp en Brancusi opstellingen in het Philadelphia Museum of Modern Art, de Barnes-Collection in Philadelphia, de heropening van het SF MOMA met een prachtige inventieve nieuwe vleugel en een fantastische brede presentatie van o.a. Elsworth Kelly. Verslagen stonden op Facebook, maar daar moet je kennelijk toch niet te enthousiast gebruik van maken want na een album met al mijn Malieveldwerk zijn nu ook drie van mijn U.S. albums verdwenen. Ik zal proberen in de loop van de komende maanden verslagen op dit blog te zetten.
De tentoonstelling van Annemiek Lauwerens in een kapel in Pernes les Fontaines in Zuid Frankrijk liet voor mij zien dat context heel belangrijk kan zijn voor het werk van een kunstenaar.
Na weken rond reizen en werk van studenten bekijken was het een genot om in Haags Hoogtij rond te zwerven. Ik heb me veel tot gesprekken laten verleiden, ook al doordat ik een beetje moe was van het kijken en waarderen. Ik ben ook niet aan alles toe gekomen van wat ik wilde zien, maar ik ervaar Haags Hoogtij op zo’n avond als een warm bad!
Moose Space verrast altijd en de sfeer zit er goed in!
Met o.a. werk van Noortje Zijlstra
En de performance Blurred Kindom van de onstuitbare Charlotte van Winden
Quartair verkeert in Iraakse sferen tijdens Bagdad Out, een Iraaks cultureel festival
met theater, muziek en beeldende kunst. Vanmiddag eindigt het programma om 17.00 u
De grafische werkplaats toont werk in zwart-wit met hier een prent van Jurjen Ravenhorst
Mooi werk van Jef Stapel
Nogmaals Jurjen Ravenhorst
Transparant werk van Studio Kurtycz
Een mooie en nòg verrassende prent van Jurjen Ravenhorst
Fotografische prenten van Eric de Vries
en het ontwerperscollectief Trapped in Suburbia
De eerste presentatie in weer een nieuwe ruimte van stichting Ruimtevaart. Het platform heeft weer een etalage in de aanbieding voor kunstenaars en deze eerste keer hebben Ben Faydherbe en Paula van Zeggeren hun huiskamer in fifties-sfeer gerecreëerd
Met voor mijn generatie zéér herkenbare artefacten en fans van Wim T. Schippers zullen zeker ook iets herkennen
Op bepaald moment voerde BMB-Con, het performancecollectief van Justin Bennett, twee stukken uit, hier een eigen stuk.
Hier Roelf Toxopeus in het eerste stuk. Later deden zij met hulp van Florentijn Boddendijk en Làzaro Tejedor de theaterzaal van het complex trillen en kreunen als een zinkende Titanic door het uitvoren van een stuk van Lamonte Young
In de centrale hal van het pand is een stand gemaakt waarin beeldende kunst gaat worden getoond. Hier zijn de kunstenaars van Ruimtevaart te zien met kunst van henzelf en kunst uit hun persoonlijke verzameling.
Zoals hier een werk van Maarten Schepers met daarachter onder een door hem in Congo gekocht schilderij
Justin Bennet toont hier een ets: Skyline – 2011
Sanne Maes laat de video Mouse Chewing Gum zien – 2008 – 2016
JCA de Kok toont werk van de super-actieve Johan Nieuwenhuize (die zelf in Japan is ivm een samenwerkingsproject) en van Welmer Keesmaat
Nieuwenhuize’s werk maakt kennelijk een ontwikkeling door: het is minder abstract en suggestiever
en menselijke elementen en structuren zijn zeer aanwezig.
Over suggestier gesproken: Welmer Keesmaat’s werk is dat ook in hoge mate
Ook formele elementen en minimalistische beelden en elementen maken er deel van uit.
Licht en overbelichting werken de suggestie in de hand
Kortom: in alle eenvoud erg gelaagd en aansprekend werk van deze fotograaf!
chmkoome's blog 