29 mei 2022
Vandaag waren de ateliers in ateliergebouw de Spanjaardshof geopend bij wijze van afsluiting van het veertigjarig jubileum. De meeste kunstenaars waren aanwezig en hoewel ik laat was en (naar later bleek) maar een uurtje had om rond te gaan heb ik toch nog een aantal ateliers kunnen bezoeken, bij deze een impressie (met excuus aan hen die ik niet bezocht):
27 mei 2022
Vanavond vond weer een Haagse Rondgang plaats tijdens Hoogtij. Ik heb een wat beperkt rondje gedaan, maar ik merkte dat de sfeer er weer goed in zat. Daarbij was The other Book wel een grote trekker. Het is een beurs waarin kunstenaarsboeken- en edities en allerlei andere zaken uit de underground worden gepresenteerd. Toen ik bij Quartair binnen liep was ik overweldigd doordat de ruimte stampvol stond met tafeltjes en met belangstellenden. Uit verhalen daarna kreeg ik de indruk dat ook veel publiek van buiten Den Haag hier op af was gekomen, een groot succes dus! Deze beurs gaat nog het hele weekeinde door evenals een aantal andere tentoonstellingen en zondag wordt de beurs afgesloten met een feest vanaf 20.30 u.
Bij deze een indruk van wat ik zag:
Vervolgens ging het voort naar …ism met de tentoonstelling Collective Contemplation naar een interessant concept van Ying Lu: meditatie als interactie met materialen! In een on-line workshop met twaalf kunstenaars werd e.e.a. voorbereid en in een sessie van twee uur op donderdag is de tentoonstelling gemaakt:
Dan naar HOK-gallery, de tentoonstelling I wanna be sedated van Matt Plezier. De kunstenaar is uitgenodigd naar aanleiding van The Other Book waar hij ook aanwezig is met zijn imprint MonoRhetorik. In de tentoonstelling veel Punk-sentimenten:
Dan was Westend ook dichtbij. Daar wordt een tentoonstelling van kunstenaars uit de Spanjaardshof getoond naar aanleiding van het veertigjarig bestaan van dit ateliergebouw. Zondag zijn er ook open ateliers en bij Bos Fine Arts was ook al een tentoonstelling te zien met werk van kunstenaars uit de Spanjaardshof.
11 maart 2022
Vanavond werden dus RUW! Issues 4 en 5 gepresenteerd bij de HOK Gallery. Een volle bak in een tentoonstelling die door Pim Piët fantastisch is ingericht. Deelnemers aan het magazine hebben erg goed werk ingeleverd en samen met de beide edities van het tijdschrift vormt dit een tentoonstelling die het misschien wel verdient wat langer te hangen dan dit weekeinde. Bij deze een indruk van de enthousiaste opening:
25 september 2020
Zondag opende in de galerie Maurits van de Laar een nieuwe tentoonstelling van Christie van der Haak. Voor de gelegenheid nodigde de kunstenaar een aantal gasten uit. De tentoonstelling is ingericht met een aantal kabinetten die met patronen van Christie op de muur en de vloer zijn bedekt. De gasten zijn genodigd hun werk hierop te presenteren. Het zijn oud-studenten, vrienden of collega’s waarmee van der Haak een band heeft. Het resultaat is een bijzonder levendige en gevarieerde tentoonstelling waarin naar mijn mening niet àl het werk goed tot zijn recht komt, maar het functioneren van van der Haak in het Haagse goed verbeeld wordt. De patronen die de kunstenaar heeft uitgekozen zijn vrij druk, maar soms accorderen de kleuren mooi met het er op gepresenteerde werk en in het geval van het werk van Hélene penninga geeft een passe-partout net even de afstand waardoor het werk en de achtergrond elkaar mooi aanvullen. Een bijzondere tentoonstelling dus en zeker de moeite waard om te bekijken!
Na de opening van de galeriehouder sprak de kunstenaar over haar inzet voor deze gelegenheid
En daarbij toonde ze een overtuigend engagement met de Haagse kunstwereld
Het publiek ging hiervoor op de knieën, of was het voor het werk van Diederik Gerlach dat hier te zien is?
Afsluitend voerden galeriehouder en kunstenaar nog een korte performance uit….
Een indruk van de sfeer van de tentoonstelling
met onverwacht hout-inlegwerk van Harold de Bree
Mooie paneeltjes van Reinoud van Vught
Een nieuw werk van Marcel Zalme
Het was een aangename drukte overal
Gelukkig werd bij wijze van overgang van voor- naar achterruimte toch ook nog een wandkleed opgehangen
Pim Piët’s werk met een gedurft contrast
Marjolein van der Meij
Een uil van Jos de l’Orme
Mooi werk van Diederik Gerlach
Katia Borghesi
Hélène Penninga
en ook verrassend opgehangen, werk van Peter Vos!
23 november 2019
Bij Ruimtevaart opende vrijdag een tentoonstelling met werk van op zijn minst voor de helft bekende gezichten in de Haagse kunstwereld. Het zijn er vier uit de jaargang 1973 van de Vrije Academie, een instituut wat destijds een veel levendiger gezicht toonde dan de erg traditionele KABK . Zij zijn elk hun eigen weg gegaan, maar komen elkaar nog met regelmaat tegen. Het idee om een tentoonstelling te maken met recent werk vond weerklank in Ruimtevaart en we zien nu van drie kunstenaars recent werk en een ouder werk: Nies Vooijs, Pim Piët en Jan de Weerd. De vierde deelnemer, Marion van Rooij, overleed kort voor de opening van de expositie. De familie wilde niet dat werk van haar getoond werd, maar de exposanten hebben een manier gevonden om haar toch enigszins aanwezig te laten zijn.
Te zien is dus sterk werk van actieve kunstenaars van een bepaalde leeftijd die zich in de loop van de tijd steeds hebben door ontwikkeld. Nies Vooijs laat regelmatig schilderijen zien. In haar verbeelding van gewone dagelijkse onderwerpen of omgevingsdetails is verf belangrijker dan het onderwerp: in stevige streken en contrasterende kleuren worden licht vervreemdende doeken geschilderd. Bij Pim Piët is het beeld rustiger. De kleuren zijn zachter en de vormen zijn strak. Zijn onderwerpen zijn taal, geluid en de invloeden die hij onderging. Hij bewondert fundamentele en conceptuele kunst en dat is te zien in zijn sterke schilderijen.
Jan de Weerd is recent wat minder in beeld geweest, maar hij was eerder dit jaar al in West-End Gallery te zien geweest en laat nu ook weer twee nieuwe verzamelingen zien van gebruiksvoorwerpen die in series op de wand zijn gehangen. De formele eigenschappen van die voorwerpen, kleur, vorm en de variatie in die elementen vormen de interessante eigenschappen van het werk. De aard van de voorwerpen brengt een glimlach te weeg.
Zo is deze tentoonstelling een blijk van de kracht van de zich door-ontwikkelende kunstenaar waar sommige jongere kunstenaars nog wat van kunnen leren!
18 januari 2019
Tijdens Hoogtij op 30 november liet Pim Piët een installatie zien die hij in de tentoonstellingsruimte van de Spanjaardshof gemaakt heeft. Ik begreep van hem dat ze nog niet was opgeruimd en ben nog even wezen kijken. Het is een mooie contemplatieve ruimte geworden die zich naar binnen keert. Zoals recent gebruikelijk zijn muziek en haar parameters de thematiek van het geheel dat eigenlijk eerder een complete installatie is dan een uitstalling van verschillende werken. Uit het geheel klinkt de muziek van Anna Mikhailova waarmee Piët eerder werkte en dat versterkt de meditatieve sfeer. Het is een fijne installatie om enige tijd in te verblijven om alles op je in te laten werken. Voorlopig wordt ze niet opgeruimd dus probeer de kunstenaar te benaderen om nog even te kijken, het is de moeite waard!
Een mooi vorm gegeven tafeltje met een klankschaal staat achter in de ruimte.
En aan de wand is relevant werk te zien.
De kunstenaar buiten de installatie
De ruimte is wat klein zodat totalen moeilijk zijn
Ook buiten de installatie hangt een werkje…
En erin ook een geluidsbron, mooi vorm gegeven
Een beter beeld van het tafeltje en het zand dat onder en om het geheel is geharkt.
In en andere ruimte is nog een video te zien die Piët samen met Paul Wiegerink maakte.
met á-synchroon lopende metronomen in een geheel dat weer de muzikale begrippen gebruikt
15 april 2018
Aan de hofvijver in Den Haag bij Bos Fine Art werd vanmiddag een tentoonstelling geopend van Pim Piët, de kunstenaar die recent met componiste Anna Mikhailova een aantal performances en werken heeft gepresenteerd op diverse locaties. Piët staat bekend als een soort van fundamentalistisch schilder, aangezien hij met de basisbegrippen van het schilderen werkt waarbij hij taal ook een prominente rol laat spelen in zijn werk. Dat hij zich met muziek inlaat is eigenlijk logisch, omdat onder die basisbegrippen ook ritmiek, tonaliteit, dynamiek vallen, begrippen die ook in de muziek van belang zijn. In deze tentoonstelling laat hij het instrument zien dat hij voor Anna Mikhailova ontwierp die daar ook muziek voor componeerde, maar voornamelijk eigen werken die op muzikale begrippen als “tone” varieren. De tentoonstelling is in de vrij kleine ruimte als een soort installatie ingericht, wat met dit werk uitstekend uitpakt. Het is kortom een tentoonstelling die de moeite waard is om te bezoeken tot het einde van de maand.
Paul de Mol sprak een enthousiast openingswoord.
Bijzonder zijn ook de formaten van het werk
Noise, herrie, ook een schilderkunstig gegeven in bepaalde opzichten!
Installaties maken is dus heel goed mogelijk met dit werk
Zoals we in de hele tentoonstelling zien. Hier op de achtergrond een “soundpiece” waaruit muziek klinkt.
Vice, Stem, is ook belangrijk in de kunsten
Hier de kunstenaar in gesprek met Willem Speekenbrink
17 juli 2016
In Kadmium in Delft opende dit weekeinde de tentoonstelling van Pim Piët in samenwerking met Anna Mikhailova. De tentoonstelling is gemaakt ter gelegenheid van het gerenommeerde Delft Chamber Music Festival. Tijdens de opening werd in een performance muziek gemaakt door Anna Mikhailova op een door Piët geconstrueerd apparaat: het City Koto instrument. Het is fascinerend om te zien hoe de vormentaal van de schilder zich leent voor functionele toepassingen en hoe elementen uit instrumenten zich lenen tot onderdelen van beeldend werk. Bij deze wat indrukken:
Een wand met Piëts werk
Met Noise-paintings
in diverse vormen
Het instrument dat gebruikt gaat worden bij de performance
Die in volle concentratie aanvangt
met muzikante Anna Mikhailova aan de snaren
De oplettende kijker zal zien dat zij haar vingers in zwarte verf heeft gedoopt alvorens de snaren te roeren!
16 oktober 2015
Op vrijdagavond werd in de grafische werkplaats aan de Prinsegracht de nieuwe expositie Haagse Portretten geopend door Geert-Jan Borgstein, werkzaam in het Mauritshuis en betrokken bij de tentoonstelling Hollandse zelfportretten – Selfies uit de Gouden Eeuw. Voor de tentoonstelling werden 10 Haagse kunstenaars uitgenodigd om een zelfportret te maken in vlakdruk, linoleumsnede of een combinatie van technieken. De kunstenaars, waaronder uw correspondent, maakten een in techniek variërende hoeveelheid aan zelfportretten. Daarnaast is een kleine tweehonderd linoleumsnedes te zien van Haagse burgers. Het is de bedoeling dat deze tentoonstelling de wijken in gaat met een soort pasfotohokje waaraan door burgers in de wijk gefabriceerde zelfportretten worden getoond. Het geheel is een verrassende en aantrekkelijke manier om mensen in contact te brengen met hun eigen creativiteit. Deze tentoonstelling is nog te zien t/m 23 nov: te zien op ma, wo, vr. 10.00-17.00 u.
Babette Wagenvoort: Zelf in context
Hier Geert-Jan Borgstein in gespek met deelnemers Philip Akkerman en Ewoud van Rijn
Philip Akkerman: Zo ik iets ben…
Ewoud van Rijn: Reflexivity: The mark of the subject
Jerney de Wilde: In your light I shine
Ondine de Kroon: Aanwezig, afwezig
Ilse Versluijs: Kali-me
Toyin Loye: Open your mind
Jos de L’Orme: Z.T.
Melle de Boer: Zelfportret met Bruce Lee-haar
Kees Koomen: In Summer
Class of 1976 (gedeelte althans)
Het ” pasfotohokje”
Burgerselfies, erg mooi allemaal!
Ik was pas laat in de stad, maar na de steeds maar drukke opening van de Haagse zelfportretten bezocht ik toch nog twee andere gelegenheden: eerst galerie Sophie waar Pim Piët werk liet zien dat verder gaat op de ingeslagen weg. In dit geval werkte hij samen met komponist Jerzy Bielski om tot nieuwe soundworks te komen. Naast de kompositie die te horen was ontwikkelt het werk van Piët zich ook verder, met name in de derde dimensie, wat de invloeden van o.a. Russische modernisten nog meer pregnant maakt.
Pim Piët: Turning Point
Pim Piët: Noise painting
Pim Piët: another Noise Painting
Tot slot Ruimtevaart waar voor het eerst sinds de verhuizing weer een tentoonstelling gehouden zou worden. Ik was nieuwsgierig naar de ruimtes en die verrasten nogal; Het zijn twee open gewerkte dozen die elkaar spiegelen in kantoor-achtige ruimtes . Het is de bedoeling daar intieme duo-presentaties te houden. Dit is een gegeven dat moet groeien, maar de eerste tentoonstelling smaakt naar meer: Pietertje van Splunter en Ellen Rodenberg maakten ieder installaties die niet echt iets met elkaar van doen hadden, maar op zich wel intrigeerden: schilderkunst ontleed. Van Splunter hield zich voor zo ver ik het zie bezig met een verloren gegaan portret van Elisabeth I van Engeland en Ellen Rodenberg liet in een verrassend ingehouden presentatie elementen uit haar werk zien. Onderdeel daarvan is een serie schilderijen die zij komende winter in de Beurs van Berlage tijdens This Art Fair wil tonen
Pietertje van Splunter: vier mogelijke portretten
Pietertje van Splunter: beeldarchief 1:1 7x op houten wand
Bette Midler als Elisabeth I
Ellen Rodenberg
Pietertje van Splunter: Galloping Horse (After Muybridge) – video
Ellen Rodenberg
Ellen Rodenberg
3 oktober 2014
Naar aanleiding van het Pulsar Project (zie ook hier) kreeg Pim Piët gelegenheid bij STROOM nog een presentatie te brengen van wat vorig jaar gebeurd is. Piët maakte nieuw werk voor de presentatie, het is zeer de moeite om nog even te gaan kijken naar een samenwerking tussen een Nederlands beeldend kunstenaar en een Russische componist! De tentoonstelling is verlengd tot 26 oktober!
Intrigerende partituren
Een mooi samengaan van verschillende modernismen
Waarbij Piët verrassend de ruimte zoekt
chmkoome's blog 