11 maart 2022
Vanavond werden dus RUW! Issues 4 en 5 gepresenteerd bij de HOK Gallery. Een volle bak in een tentoonstelling die door Pim Piët fantastisch is ingericht. Deelnemers aan het magazine hebben erg goed werk ingeleverd en samen met de beide edities van het tijdschrift vormt dit een tentoonstelling die het misschien wel verdient wat langer te hangen dan dit weekeinde. Bij deze een indruk van de enthousiaste opening:
5 maart 2022
Gisteren kon ik niet naar Hoogtij door persoonlijke omstandigheden, dus vandaag probeerde ik nog eens een rondje te doen. Ik kwam niet ver, want het sociale element nam de overhand en ik wentelde me in de goede gesprekken en normale omgang zoals ik begreep dat de avond hiervoor ook al verliep om in zang en dans te eindigen. Toch bezocht ik nog drie locaties zoals u hier kan zien. Ten eerste Quartair: daar was een pop-up tentoonstelling georganiseerd onder de naam Open! met Quartair-werkers + gasten. Ook was tijdens Hoogtij een aantal Oekraïnse gasten die werk maakten en muziek lieten horen. Bij deze een indruk van de tentoonstelling:
Vervolgens op naar …ism waar Sanne Kabalt het huis van de galeriehouders enigszins gemodificeerd heeft. The Cough & Other Ghosts heet haar tentoonstelling en het handelt over de kwetsbaarheid van het menselijk lichaam. Met foto’s, video, diaprojectie en tekst heeft ze een mooie beheerste presentatie van haar werk en haar intenties gemaakt. Ook maakte zij een boekje met teksten en foto wat te krijgen is via …ism of haar website.
Als laatste HOK Gallery waar zwart wit tekeningen van Bobbi Oskam met invloeden uit de hippie underground-comics en de DIY-publicaties van punks. Hedendaags werk gezien de onderwerpen, maar vooral bijzonder fijn gemaakt. De daarbij getoonde voodoo voorwerpen van Thijs jaeger passen naadloos bij het getoonde werk. Aanstaande vrijdag vanaf 19.00 u opent hier een presentatie van de DIY-tijdschriften RUW #4 en #5 waarin yours truly een bijdrage leverde.
7 maart 2021
Na mijn bezoek aan …ism heb ik de rest van Hoogtij online bezocht om een indruk te krijgen. Niet de rondleidingen van Renate Boere of Giulia Malaperto, maar gewoon de filmpjes die geplaatst waren. Bij deze een overzicht van wat ik zag:
25 september 2020
Haags Hoogtij werd in ieder geval wat mij betreft overheerst door de sympathieke actie van Quartair: Geen Bloem Zonder Wortel, een Artist Support Fair die gepaard gaat met een manifest dat de zorgen over de huidige situatie voor kunstenaars in Den Haag duidelijk verwoordt:
“Om tot nieuwe kunst te komen is ruimte nodig om te creëren, letterlijk en figuurlijk. De
kunstproductie, daar begint het mee! Ruimte is essentieel voor een dynamisch kunstklimaat. ”
Een open call leverde veel kunstenaars op die voor een gunstprijs hun werk ophingen en dat het gewerkt heeft is te merken aan het feit dat meer dan 30 % van de tentoongestelde werken is verkocht. En het waren bepaald niet allemaal winkeldochters die werden getoond. Uit een gestage stroom bezoekers die in het weekeinde na de goed bezochte opening nog naar Quartair kwam blijkt in ieder geval dat er voldoende interesse is. Dat bleek overigens ook tijdens geheel Hoogtij, de gelegenheden die ik bezocht werden goed bezocht ondanks het weer en de toenemende Coronazorgen. Bij deze een kort verslag van mijn avonturen, te beginnen bij Quartair:
Erik Jan Ligtvoet doet aan sweaters zeefdrukken
Mèt een boodschap
Zelf heb ik twee schilderijtjes uit de Musen-serie opgehangen
En die hingen in een gezellig hoekje met John ter Horst en Nynke Koster
Astrid Nobel
Riet Vooijs
Machiel van Soest
Zeger Reyers
Nies Vooijs
Ingrid Rollema
Babette Wagenvoort
Annemieke Lauwerens
Ludmila Rodrigues
Ton Schuttelaar
Lula Valletta
Hanna de Haan
Ilse Versluijs
Een van de veroorzakers van dit gebeuren: Pietertje van Splunter
Topp & Dubio
Er was aardig wat publiek zo midden op de avond
Hans Konings
Rubins Spaans
Wieteke Heldens
Blanka de Bruijne
Stefanie Scholte
Katarina Konorovska
Ellen Rodenberg
Channa Boon
Harald de Bree
Na Quartair toog ik naar Nest voor de tentoonstellingBrook Andrew die is opgehangen aan de vraag in welke wereld je zou willen geboren als je een generatie zou overslaan. Naast de tentoonstelling wordt ook een publicatie uitgebracht met essays van schrijvers en kunstenaars over dit onderwerp. De keuze van kunstenaars is qua diversiteit wel erg verantwoord valt op. Maar het is een interessant geheel met werk dat ik zelf in ieder geval de moeite waard vind.
Brook Andrew: Smash it
Dramatische beelden met aboriginals in de hoofdrol, de eerste film waarin dit zo is. Dit wordt getoond in een verzameling beeldfragmenten waarin gevestigde waarden worden bevraagd.
Müge Yilmaz: A Garden of Coïncidences, een plek waar mensen bijeen kunnen komen en rituelen kunnen delen. het is gebaseerd op ’s werelds oudste bekende tempelcomplex dat in Turkije is ontdekt.
Simphiwe Ndzube: Entering the City of Mine Moon, een installatie oveer een persoonlijk utopia
met door de hele ruimte rondhangende figuren
Die alle kanten op bewegen
Terug van Nest kijk ik even bij Westend, de tentoonstellingruimet in de Spanjaardshof waar Dann Kuiper als Studio DNNK de vrije hand kreeg. Als designer richtte hij de ruimte in met elementen uit interieurdesign waarbij hij die elementen op onconventionele wijze gebruikt.
Zoals u hier kunt zien…
en ook in deze video van Amy Opstal waarin ze een woonhuis met de elementen uit de tentoonstelling hebben ingericht, zoals dit meubel dat van systeemplafondmateriaal is vervaardigd.
Ik was op weg naar 1646 waar een tentoonstelling is ingericht met werk van Jaakko Palasvuo in samenwerking met Viktor Timofeev, Misa Skalskis, Rachel McIntosh en Stephen Webb. De laatsten componeerden en speelden muziek die tijdens de tentoonstelling te horen is.
In een samenwerking met Viktor Timofeev werd een 3D installatie gebouwd met video en andere elementen.
In de video veel religieuze elementen, een eenzaam lam dat in een bloederig landschap verdwaalt..
Collages in diavorm
Even verderop in de video wordt met het beeld van engelen gespeeld
En dat gebeurt in de voorruimte ook..
De kunstenaar kan wel schilderen…
zolas u in de details kan zien
macht en authoriteit, opgehangen aan religieuze beelden…
Tot slot bezoek ik nog even de Helena waar P.S. een performanceprogramma laat zien. Ik ben juist op tijd voor de laatste performance van Ieke Trinks.
Zij is weer druk met streetjunk, blikjes van straat geplukt en platgestampt: dat geeft zo’n lekker geluid, bijzonder goed gedaan!
8 september 2019
Annemiek Louwerens heeft van de Spanjaardshof carte blanche gekregen het komende jaar de galerie te programmeren en ze begint daarmee met een heel aardige tentoonstelling in de mooi kaal gemaakte ruimtes bij de ingang van het ateliercomplex. Ze heeft de naam ook direct aangepast naar West End, wat een goed idee is om een onafhankelijke koers te kunnen varen. Een kunstenaar uit het complex, Jan de Weerd, hebben we al een tijdje niet gezien in het Haagse, maar de twee installaties die hij hier laat zien bewijzen dat hij zijn oude preoccupaties met de formele kanten van gebruiksvoorwerpen nog niet kwijt is. Diezelfde preoccupaties had ook Pietertje van Splunter een tijdje zoals we in de video die zij toont kunnen zien. Dat mondt bij haar wel uit in interessante nieuwe schilderijen waarvan vorm en kleur direct uit haar eerdere onderzoekingen voort lijken te komen.
Het is mooi om er nog twee foto’s van Klaus Baumgärtner tussen te zien en de abstracte video van Vera van der Seyp past naadloos in het geheel. De, overigens goede tekening van Johan van Oord begrijp ik niet helemaal in dit geheel, maar als contrast met de rest van het werk functioneert het zeker. Ik ben benieuwd wat West End nog meer voor ons in petto heeft!
Pietertje van Splunter: Z.T.
Pietertje van Splunter: overzicht
Jan de Weert: Z.T.
Johan van Oord
Vera van der Seyp
Jan de Weert
19 oktober 2018
Bij Quartair opende vorige week een tentoonstelling die ook al wat anachronistisch oogde, maar die ik wel erg goed vond. Het geheel is samengesteld door André Kruysen en Wieteke Heldens die een aantal schilders en sculpturisten hebben samen gebracht die misschien niet heel bekend zijn, maar wel degelijk goed werk maken. Dat werk is abstract met soms een conceptueel kantje, maar er wordt sterk uit het materiaal gedacht door kunstenaars die daar mee om weten te gaan. Daarbij hebben de curatoren het geheel bijzonder effectief ingericht waarbij vanuit alle hoeken parallellen en contrasten te ontdekken zijn die het geheel versterken. Een genoegen om er rond te lopen, bij deze nog wat plaatjes om een indruk te krijgen!
Met mijn all-time favoriete voetballer -Raymond Cuijpers: Nees
Op de achtergrond een grote doorwerkte Cuijpers en op de voorgrond een sculptuur van Delphine Courtillot
Duistere werkjes van Jeroen Hofhuizen
Op de achtergrond werk van Ilona Plaum en op de voorgrond weer mooi accorderend werk van Delphine Courtillot
De curatoren laten ook goed werk zien, hier achter werk van Wieteke Heldens en op de voorgrond keramiek van André Kruysen
Gaaf nieuw werk van Pietertje van Splunter
Dat mooi naast een werk van Robbin Heyker hangt
Voor een sculptuur van André Kruysen en achter werk van Ilona Plaum
Nies Vooijs: Z.T.
Nogmaals het werk van Wieteke heldens met werk van André Kruysen er voor
Robbin Heyker an sich
Een mooie beweging door de ruimtes met het werk van André Kruysen
Een lange wand met werk van Nies Vooijs, altijd erg goed!
zoals u kunt zien
Nóg een doorkijkje, rondlopen is wel verhelderend in deze tentoonstelling
9 maart 2018
Hoogtij was vandaag erg de moeite waard. Ondanks de regen liepen er aardig wat enthousiastelingen rond om de diverse galeries en initiatieven te bezoeken en terecht, want die moeite werd op diverse locaties beloond. Bij deze een klein overzicht van wat ik zag (andere plekken waarnaar ik nieuwsgierig was volgen nog, je kan niet alles op zo’n avond!)
Moose vierde de aftrap van hun project Passive Activists, een programma van video’s van over de hele wereld. Zij vergeten zichzelf ook niet zoals hier in de video “I`M GONNA BE ON TELEVISION”, vers van de pers door Charlotte van Winden.
Standing room only toen ik er was, met een video van Jesse Budel in de etalage .
Bij Hoorn & Reniers een opening van de tentoonstelling van Janes Haid-Schmallenberg, een jonge Berlijnse kunstenaar die jonge hippe kunst maakt.
Het refereert aan grifitti, outsider-art en wat dies meer zij: een hedendaagse holbewoner!
Quartair viert nog steeds het 25-jarig jubileum, dit keer met een overzicht van recent werk van de deelnemers aan het initiatief. Dit werk, “Alpine Thoughts” is van Marlies Adriaanse
Pietertje van Splunter: Plastic Play (video)
Op de voorgrond “Piano/Forte” van Mike Rijnierse (ism Rob Bothof), een schommel die functioneert als een geautomatiseerde prepared piano. Boven is een werk van Jesse Rahman: “Verlichte gracht, bovenlangs”.
Erik-Jan Ligtvoet laat een verrassend werk zien, eerder een installatie misschien, bestaande uit een serie werken uit de reeks “A Pair of Snakes”.
Astrid Nobel maakte een mooie serie “Tratteggio (ik leerde leegtes vullen)” gebaseerd op restauratietechnieken waarmee ze poogt om verdwenen zaken te herstellen.
Hierboven weer het werk van Jessy Rahman en op de achtergrond is werk van Harald de Bree te zien dat doet denken aan camouflageschilderingen op Engelse boten in de eerste wereldoorlog.
Thom Vink: Aquarium
Ludmila Rodrigues: Politics of Affect – Uitnodigende handen steken uit een houten wand en vragen erom om aangeraakt te worden
Het komt ook erg hulpeloos over om die handen zo te zien reiken naar iets dat niet gezien kan worden, gaaf werk!
In de Spanjaardshof was een mooie video-installatie te zien van Karola Pezarro en een werk van Niels de Bakker. In samenwerking maakten zij Pas de Deux, maar hier alleen het werk van Pezarro
Dat erg subtiel is in inhoud en vorm.
Klapstuk was vanavond de opening van …ISM met een project van Topp & Dubio onder de naam “Beïng Stuck in the Middle of the Moment”. Een avondvullend gebeuren met 25 deelnemers in de vorm van performance, installatie, theater… kortom een multidisciplinair gebeuren.
In en achteruimte, genaamd The Past, was een overzicht te zien met de activiteiten van Topp & Dubio door de jaren heen.
Foto’s van eerdere acties en exposities, voor de volgers een feest van herkenning.
Even een tijdsbepaling erbij was wellicht niet echt nodig
Want het heden was zo nadrukkelijk niet het verleden
door de activiteiten die door bekenden en onbekenden werden uitgevoerd dat verwarring nauwelijks mogelijk was. Hier met o.a. Sean Cornelisse en Frans van Lent
Er waren ook onbekenden zoals deze jongen die indruk maakte met zijn vragen aan het publiek
Er werd voorgelezen door Sean en er werd gelezen door Rien Monshouwer in bruisende intermezzi
En de jongeman liet zich kennen tot op de naakte huid!
Een beloftevol begin van een ongewoon initiatief!
De opening van Yaïr Callender had ik door omstandigheden gemist, maar bij deze gelegenheid ben ik gaan kijken naar de tentoonstelling “For the Vision of Abou ben Adhem” wat ook nog een aardige “pun”zou kunnen zijn.
Ik was verbaasd door de manier waarop hij zijn werk in de ruimte had geplaatst
En die ruimte met Berlage-achtige accenten had gevuld, een geest van spiritualiteit en referenties aan oude culturen wasemt door de ruimtes van 1646
Waarbij ook de details indruk maken
Vooral bij deze ruimte moest ik echt aan het gemeentemuseum denken
En weer zijn de details erg geslaagd.
Bij Maurits van de Laar is een solo van Ronald Versloot te zien, een oudgediende die voorstellingen schildert in een trant die speelt met voor- en achtergrond. Het zijn figuratieve beelden in een romantische traditie.
Into the wild…
Er zijn ook een viertal werken op papier te zien. Hierin is de lichtwerking echt virtuoos te noemen.
Tot slot was ik nog even bij Galerie Sophie waar subtiele tekeningen van Maeve van Klaveren te zien zijn
Sensitieve portretjes
Auch ein Rücken kann entzücken!
7 april 2016
Museum Panorama Mesdag heeft na de recente verbouwing de intentie meer tijdelijke tentoonstellingen met contemporaine kunst te laten zien die inhoudelijk verwant zijn met wat het museum te bieden heeft. In het kader daarvan zijn Zeger Reijers en Pietertje van Splunter uitgenodigd een zaal in te richten met een werk. Dat ontwikkelde zich verder. Aangezien meer zalen beschikbaar waren nodigde het duo, dat als BROOS opdrachten uitvoert, ook Gerco de Ruijter uit. In diens werk is een band met het begrip panorama heel snel te herkennen. Het resultaat is een mooie tentoonstelling met twee zeer geslaagde installaties en ouder context gevend werk van de kunstenaars.
Geïnspireerd door de lichtkoepel boven het originele panorama van Mesdag laat het duo Broos de hemel de 19e eeuwse zalen indruppelen. Op een van een stellage afhangende stoffen ovaal wordt het zwerk geprojecteerd waarin constant een variërende hoeveelheid geanimeerde meeuwen rondvliegt onder veranderende licht-omstandigheden. Het is een bijzonder poëtische installatie die heden en verleden prachtig samen brengt.
Gerco de Ruijter, over wie Michel Morel recent nog een mooi stuk schreef op zijn blog, heeft een projectie van de video Ringdijk geïnstalleerd, waarin hij met een camera met fish-eye lens op een ringdijk rond rijdt. Langs de dijk staan populieren en aangezien de camera omhoog gericht staat lijkt hier langs een panorama van de hemel gepand te worden. Het fish-eye effect, dat in psychedelische tijden populair was, versterkt het idee van beweging en de omhoog stekende populieren benadrukken een bijzonder fraai verschiet.
Naast deze werken is van Zeger Reijers de bekende video’s Drumming en Vuurtoren te zien. Van de Ruijter zijn een aantal van zijn bekende luchtopnamen te zien op een lang staand formaat en een mooi werk met enorme hoeveelheid Google-earth foto’s van in de VS in een cirkel besproeide stukken land.
De bijeenkomst werd apart gepresenteerd op een preview voor Haagse Art-bloggers, een initiatief dat navolging verdient!
De kunstenaars nemen plaats voor de presentatie van hun werk
En ook de bloggers zijn alert op wat komen gaat
Een enthousiaste introductie van de adjunct-directeur van het Museum
en hop, de kunstenaars vertellen een verhaal waar geen speld tussen te krijgen is.
Met grote gebaren wordt het verbeelden van het panorama geïllustreerd.
Zeger Reijers en Pietertje van Splunter: Panorama Continuüm
Gerco de Ruijter: Panoramafoto
Gerco de Ruijter: panoramafoto Melissand
Gerco de Ruijter: Ringdijk
Zeger Reijers: Drumming
En nog even terug naar de meeuwen in het werk van BROOS
16 oktober 2015
Op vrijdagavond werd in de grafische werkplaats aan de Prinsegracht de nieuwe expositie Haagse Portretten geopend door Geert-Jan Borgstein, werkzaam in het Mauritshuis en betrokken bij de tentoonstelling Hollandse zelfportretten – Selfies uit de Gouden Eeuw. Voor de tentoonstelling werden 10 Haagse kunstenaars uitgenodigd om een zelfportret te maken in vlakdruk, linoleumsnede of een combinatie van technieken. De kunstenaars, waaronder uw correspondent, maakten een in techniek variërende hoeveelheid aan zelfportretten. Daarnaast is een kleine tweehonderd linoleumsnedes te zien van Haagse burgers. Het is de bedoeling dat deze tentoonstelling de wijken in gaat met een soort pasfotohokje waaraan door burgers in de wijk gefabriceerde zelfportretten worden getoond. Het geheel is een verrassende en aantrekkelijke manier om mensen in contact te brengen met hun eigen creativiteit. Deze tentoonstelling is nog te zien t/m 23 nov: te zien op ma, wo, vr. 10.00-17.00 u.
Babette Wagenvoort: Zelf in context
Hier Geert-Jan Borgstein in gespek met deelnemers Philip Akkerman en Ewoud van Rijn
Philip Akkerman: Zo ik iets ben…
Ewoud van Rijn: Reflexivity: The mark of the subject
Jerney de Wilde: In your light I shine
Ondine de Kroon: Aanwezig, afwezig
Ilse Versluijs: Kali-me
Toyin Loye: Open your mind
Jos de L’Orme: Z.T.
Melle de Boer: Zelfportret met Bruce Lee-haar
Kees Koomen: In Summer
Class of 1976 (gedeelte althans)
Het ” pasfotohokje”
Burgerselfies, erg mooi allemaal!
Ik was pas laat in de stad, maar na de steeds maar drukke opening van de Haagse zelfportretten bezocht ik toch nog twee andere gelegenheden: eerst galerie Sophie waar Pim Piët werk liet zien dat verder gaat op de ingeslagen weg. In dit geval werkte hij samen met komponist Jerzy Bielski om tot nieuwe soundworks te komen. Naast de kompositie die te horen was ontwikkelt het werk van Piët zich ook verder, met name in de derde dimensie, wat de invloeden van o.a. Russische modernisten nog meer pregnant maakt.
Pim Piët: Turning Point
Pim Piët: Noise painting
Pim Piët: another Noise Painting
Tot slot Ruimtevaart waar voor het eerst sinds de verhuizing weer een tentoonstelling gehouden zou worden. Ik was nieuwsgierig naar de ruimtes en die verrasten nogal; Het zijn twee open gewerkte dozen die elkaar spiegelen in kantoor-achtige ruimtes . Het is de bedoeling daar intieme duo-presentaties te houden. Dit is een gegeven dat moet groeien, maar de eerste tentoonstelling smaakt naar meer: Pietertje van Splunter en Ellen Rodenberg maakten ieder installaties die niet echt iets met elkaar van doen hadden, maar op zich wel intrigeerden: schilderkunst ontleed. Van Splunter hield zich voor zo ver ik het zie bezig met een verloren gegaan portret van Elisabeth I van Engeland en Ellen Rodenberg liet in een verrassend ingehouden presentatie elementen uit haar werk zien. Onderdeel daarvan is een serie schilderijen die zij komende winter in de Beurs van Berlage tijdens This Art Fair wil tonen
Pietertje van Splunter: vier mogelijke portretten
Pietertje van Splunter: beeldarchief 1:1 7x op houten wand
Bette Midler als Elisabeth I
Ellen Rodenberg
Pietertje van Splunter: Galloping Horse (After Muybridge) – video
Ellen Rodenberg
Ellen Rodenberg
2 mei 2014
En om 20.00 uur vond de opening plaats. Voor het publiek was een rode loper uitgelegd.
En binnen werd direct rondgelopen om het werk te bekijken. Hier Links Kees Koomen: Stèle, midden Maite Louisa, rechts Mike Reijnierse
Birgit en Maya vermaken zich opperbest met het participatiewerk van Geeske Harting
De video van Ingrid Rollema trekt behoorlijk aandacht
In de ruimte voor de Kunsthalle liggen de koorden van Ludmila Rodrigues al klaar
De aanloop is behoorlijk, burgermeester en notabelen zijn aanwezig.
Als de ceremoniemeester de tentoonstelling opent begint uw correspondent zijn performance “Mirror Man”
Terwijl het publiek de ceremoniemeester volgt zoek ik de ruimte af met mijn lichtje, ingesmeerd met honing waarop aluminiumfolie is geplakt
Personeel werd ingevlogen voor de catering
Op het raam een werk van Erik Jan Ligtvoet
Ludmila Rodrigues begint haar performance met publieksparticipatie
Met die participatie zit het wel snor
Er wordt enthousiast mee gedaan door het publiek.
Tot het web een hele ronde gemaakt heeft door de voorruimte
Mike Reijnierse treedt vervolgens op met elektronische muziek en lichtinstallatie, de Stèle van uw correspondent doet het daar wonderwel goed bij.
De neonbuizen zorgen voor vreemde interferenties
Terwijl de ceremoniemeester (Jessy Rahman) voorlangs schiet
Het wordt alleen maar drukker
Versnaperingen te over met Hollandse hapjes en Frankfurters
Mooie doorkijkjes
Vlnr – Kees Koomen: Stèle, Maite Louisa, Pietertje van Splunter
De plaatselijke kunstenaars blijken erg geïnteresseerd in onze opvattingen
Voor Maarten Schepers, raam Erik Jan Ligtvoet
En DJ Ludmila Rodrigues sluit de avond af
Terwijl ook Ellen Rodenberg inmiddels is over gegaan naar publieksparticipatie
chmkoome's blog 