verzamelen verzameling

29 januari 2022

Vandaag opende dan toch de tentoonstelling verzamelen verzameling bij Parts Project. Na een mislukte poging, waarna overigens wel liefhebbers en habitués de tentoonstelling al hebben bekeken, kon men bijeen komen om de eerste van een cyclus te vieren die de bedoeling heeft te tonen wat een kunstverzameling over een verzamelaar kan vertellen. Vanuit verschillende perspectieven zal een viertal exposities duidelijk proberen te maken hoe een verzameling zich ontwikkelt en hoe kijkers daarop reageren. De eerste verzamelaar die werd uitgenodigd is de Amsterdamse galeriehouder Kees van Gelder. Deze heeft geprobeerd er een ode aan Cees van den Burg brengen die nu na zes jaar al de eenentwintigste expositie heeft georganiseerd. Na hem gevraagd te hebben wat hèm in de kunst het meest aan spreekt kreeg hij het antwoord dat dàt dan het thema in zijn tentoonstelling zou worden: niet per sé voor de hand liggend als je het programma van zijn eigen galerie bekijkt.

Van Gelder heeft ook geprobeerd de werken “uit hun comfortzone te halen” door ze in groepjes op te hangen met inhoudelijk en formeel contrasterende werken. Dat is prima gelukt, waardoor het geheel een levendige gevarieerde tentoonstelling is geworden waarin wat prachtig onbekend werk is te zien. Bij deze een keuze uit mijn favorieten, ik ben benieuwd naar de andere edities in deze cyclus!

Klaas Kloosterboer: verzamelen verzameling – 2009
Ensemble Stop: Nokukhanya Langa: Talisman-2019, Yoko Ono/John Lennon-War is over!-2066, Otto Egberts: Untitled – 1985, Bart Domburg: Kunstkrieg – 1983
Otto Egberts: Untitled – 1985
Marijke van Warmerdam: Your Eyes Only – 1991
Rechts – Pieter Laurens Mol: Index – 1985
Sigurdur Gudmonsson: Event – 1975
Marijke van Warmerdam: Passing- 2005
Lily van de Stokker: Ik ben een boodschappen doen – 1998
Hreinn Fridfinnsson: Midnight Jump – 1975
Sigurdur Gudmonsson: Encore, Encore – 1991
Hreinn Fridfinnsson: Untitled – 1976
Dan Graham: Paper shoppingbag – 1966 – 2001
Sigurdur Gudmonsson: Collage – 1979

Parts Project

From Dust to Dust or Digital

30 januari 2016

Bij galerie Helder in Den haag werd vandaag de tentoonstelling From Dust to Dust, or Digital geopend met werk van Marcel Wesdorp en Otto Egberts. Het digitale element zit in het werk van Marcel Wesdorp, wiens werk bijna niet te fotograferen is. Deze kunstenaar (re)construeert landschappen met nullen en eentjes wat soms tot opvallende resultaten leidt. Zelf heb ik een zwak voor het eigenzinnige werk van Otto Egberts. De stof in de titel geeft zijn gevoel voor betrekkelijkheid weer, het werk dat hij maakt is in de loop van de tijd steeds kernachtiger geworden. De kunstenaar reduceert het werk tot de naakte kern van het bestaan: minimale, abstracte beelden gemaakt met het materiaal van waar wij komen en tot welke wij terug gaan. Stof en allerlei restmaterialen worden met verf gemengd, daarmee worden beelden gevormd die doen denken aan het gefilterde licht in een apocalyptisch landschap. Dat zich af en toe surrealistische elementen aandienen geeft aan dat de geest in blijft leven en zich ongerijmde gedachten veroorlooft. Opvallend in deze tentoonstelling is het wandsculptuur Aangaande menselijke activiteit: een geometrische massa die bij nadere beschouwing boven zijn drager blijkt te zweven.

P1050446

Tijdens de opening doen galeriehouders Frank en Frey verslag van hun recente verbouwing

P1050433

Otto Egberts: Residu 3 – 2015

P1050434

Otto Egberts: Aangaande menselijke activiteit – 2013

P1050444

Zweeft!

P1050438

Otto Egberts: Front – 2010

P1050439

Otto Egberts: Aller et Retour – 2012

P1050440

Otto Egberts: Sisiphus – 2015

P1050443

Marcel Wesdorp: View 0- 2015

Galerie Helder

Across the Opposite

16 juni 2014

Bij galerie Helder exposeert Otto Egberts voor de tweede keer na een succesvolle presentatie op de Kunstrai. Het werk wordt samen getoond met dat van Marcel Wesdorp en dat combineert erg goed. De foto’s van Wesdorp laten onbestemde  landschappen zien die ook in zijn films voorkomen, landschappen die vragen oproepen over wat we nu eigenlijk zien. Het zijn redelijk abstracte beelden zonder veel leven, eerder verbeelde atmosferen die mij zeker wel tot de verbeelding spreken. Wesdorp laat ook een installatie zien met  boeken die het script van een van zijn films bevatten. Onder de naam I Wish I Couldn’t Lie staat het even ongenaakbaar als de andere werken in de galerie.
Dergelijke ongenaakbare installaties heeft Egberts eerder ook gemaakt, maar nu laat hij alleen schilderijen zien. Abstracte bijna grijze doeken met in sommige doeken kleurbanen waarbij de kwaliteit in de schildermethode gevonden kan worden.  De doeken die min of meer monochroom zijn heten “Progrès”, vooruitgang dus en je vraagt je af of het verdwijnen van eerdere figuratieve elementen in zijn werk als gemutileerde lichamen e.d. als vooruitgang worden ervaren. Het werk blijft weliswaar een wat zware toon houden, maar de nadruk komt meer op de gelaagde techniek te liggen en is dus meer kunst “as such”. De schilderijen met kleurbanen heten “Wund”, wonde dus. Dat deze schilderijen recenter zijn gemaakt doet vermoeden dat nu het schilderij gemutileerd raakt. Als een schilderij een spiegel van de wereld is wordt hier een wereldbeeld getoond dat vragen oproept: de kleuren in deze schilderijen verlevendigen de schilderijen nogal. Het heeft allemaal nogal wat implicaties. Dat de kunstenaar een denker is en er veel meer achter zijn doeken zit dan te zien is blijkt ook uit zijn tekst in de publicatie die galerie Helder bij deze tentoonstelling heeft gemaakt. Zolang die gedachten tot dergelijke schilderijen leiden blijft de kunstenaar bepaald de moeite waard om te volgen.

IMG_4326

Otto Egberts

IMG_4327

Marcel Wesdorp

IMG_4328

Otto Egberts

IMG_4329

Marcel Wesdorp: I wish I Couldn”t Lie

IMG_4330

Oto Egberts: Wund

IMG_4333

Otto Egberts

IMG_4334

Otto Egberts

 

 

Galerie Helder

Cross Art

11 oktober 2005

In Bonn Crossart, met o.a. Otto Egberts en Elisabeth de Vaal: Meisterwerke der Moderne aus
zehn deutschen und niederländischen Museen! “ Spannende neue Zusammenhänge wird der Kurator Jean-Christophe Ammann herstellen, wenn er die Auswahl an Meisterwerken aus den zehn unterschiedlichen Museen in der Bonner Schau in Szene setzt. “

Ansuya Blom: Das dieser Mensch… – 2001

Crossart